Feest van herkenning en een verre reis

Op één dag na was ik gisteren voor de tweede keer in een half jaar op een reünie. In september was het groot feest om veel mensen van de middelbare school weer te zien en gisteren vierden we die herkenning met 20 klasgenoten van onze eerste klas uit 1972 van de Pedagogische Academie. En herkenning was er, soms wat aarzelend in het begin, maar meestal direct en volop aanwezig. Wonderlijk ook hoe vertrouwd je met mensen kunt zijn die je zo lang niet gezien hebt. Hoe vaak ik gisteren gehoord heb dat ik nog niks veranderd ben - en dan ga ik er maar even van uit dat dat minder over mijn uiterlijk dan over mijn uitstraling ging - kan ik niet navertellen. Zelf hervond ik ook meteen in iedereen de persoon die ik meer dan 30 jaar geleden voor het laatst had gesproken. Gemoedelijk hadden we het over van alles en nog wat en samen haalden we veel herinneringen op. Omdat het maar om een klein groepje ging, kon dat ook gewoon - onderwijsmensen eigen - in de kring!
Met de zaaleigenaar was afgesproken dat er muziek uit de jaren 70 gedraaid zou worden, maar ik kan me geen enkel nummer herinneren. Waarschijnlijk produceerden we zelf zo verschrikkelijk veel herrie, dat er geen muziek tegenop kon! Gelukkig werden we regelmatig voorzien van vers spraakwater, zodat onze tongen niet vastliepen.
Met deze hernieuwde kennismaking kunnen we er weer een tijdje tegen om elkaar niet te zien. Maar in tegenstelling tot de afgelopen 30 jaar, zullen we deze keer wat gemakkelijker contact houden. Natuurlijk hebben we adressen en telefoonnummers uitgewisseld, maar door de weblog die ik voor de reünie heb gemaakt, kunnen we elkaar altijd bereiken. En dankzij de e-mail is het ook eenvoudiger om snel even wat aan elkaar te vertellen. Zo blijven we, als we willen, van elkaars doen en laten op de hoogte.



Donderdag a.s. vertrekken Ger en ik voor 3 weken naar Australië. De laptop gaat mee en als het even kan, zal ik vanaf deze plek ook af en toe iets melden vanuit down under. Om te beginnen vanuit Alice Springs, waar we 6 dagen zullen verblijven. Dus even geen stukjes uit Mill en geen belevenissen uit die buurt, maar berichten uit den vreemde.
Volg onze avonturen op deze weblog en op http://gerenriky.waarbenjij.nu

Op Spaans Avontuur

Voor het eerst in weken scheen de hele dag de zon op zaterdag. Daarmee hadden we enorm geboft, het was prima weer om onze Spaanse culinaire wandeling in Antwerpen te gaan maken. Het was wel steenkoud, vooral de wind was heel onaangenaam.
In verband met een bijzondere gelegenheid hadden wij een weekendje Antwerpen aangeboden gekregen, met daarin opgenomen bovengenoemde culinaire wandeling. We begonnen 's ochtends om 11 uur in een eeuwenoude kelder midden in Antwerpen. Onze gids Mieke Busman stelde zich voor en startte meteen met de 'les' door ons op de kaart mee te nemen naar de wijngebieden in Spanje. De eerste proeverij was daarmee begonnen: een Cava van het huis Palau. Champagne mag je het niet noemen, maar de Spaanse benaming 'método traditional' voldoet ook prima.
De eerste stopplaats op de Nationaalstraat voerde ons via het museum Plantin Moretus (drukkunst) naar het Huis De Spiegel. Dit huis heeft de oudste pagaddertoren van Antwerpen en is tegelijkertijd het oudst bewaard gebleven woonhuis van de stad (1496), helaas is het iets te grondig gerestaureerd en doet het niet meer echt oud aan. Na deze geschiedenislessen van Mieke, togen we naar El Valenciano: dé Spaanse winkel van Antwerpen met een uitgebreide en zeer oude wijnkelder. In die kelder gingen wij sherry proeven, een Manzanilla afkomstig uit San Lucar de Barramedo. Hierbij kregen wij Spaanse kazen (schapenkaas Manchego en Mahon, een koekaas uit Menorca) en charcuterie (Jamón Serrano, Jamón Iberico, Chorizo en Salchichón). Mieke vertelde er uiteraard een leuk verhaal bij, o.a. over gewone en over zwarte varkens.
We hadden het inmiddels wel erg koud, want in de kelder was alles 'lekker' behalve de temperatuur. Zo veel mogelijk de zon opzoekend wandelden we verder richting Schelde en gingen bij Otterman (een Nederlandse wijnhandel in Antwerpen) 3 verschillende olijfoliën proeven (Hojiblanca, Manzanilla en Arbequina). Zo van het lepeltje of naar believen met een stukje brood. Ook stonden er olijven om van te smullen.
De laatste etappe voerde ons via de Paardenmarkt naar de Ankerrui, waar ons bij het originele Spaanse Routiers Restaurant Las Mañas een stevige lunch stond te wachten. Een voorafje van ansjovis met (met de hand gepelde) rode paprika, gevolgd door 2 pittige stoofschotels (Cordero Guisado: lamspot en Zarzuela de pescado: vispot), aangevuld met wijn uit verschillende wijngebieden in Spanje. Wij zelf hielden het hierbij op een Rosado uit Navarra, heerlijk.
Ter afsluiting dronken we nog cafe bonbon of cafe cortado.
Zo'n wandeling is voor iedereen aan te raden, houd er wel rekening mee dat je er (bijna) een hele dag mee kwijt bent. Meer informatie erover vind je op www.culinairewandelingen.be of www.antwerpenaverechts.be

Boem Paukeslag

De Koninklijke Schouwburg in Den Haag vormde zondag het decor van een bijzondere gebeurtenis. In het kader van de naderende boekenweek vonden daar in de reeks Het Voorwoord ontmoetingen plaats tussen schrijvers, musici en publiek met daaromheen optredens van wereldsterren. En dan bedoel ik met wereldsterren in dit geval muzikanten die wereldmuziek vertolken. Voor ons een aanleiding om erheen te gaan. De hoofdaanleiding voor ons waren de optredens van Cheikh Lo en de uit Mali afkomstige Amadou en Mariam.
Maar ook de literaire kant van het geheel trok ons enorm aan. En het was een succes!
Het moeilijkste was nog om een goede keuze te maken in wat we allemaal wilden zien. Een aantal favoriete voorstellingen liep namelijk parallel, niet te voorkomen natuurlijk op zo'n evenement. Wij zijn begonnen in de Koning Willem I foyer en zagen daar o.a. Jan Kuitenbrouwer uit eigen werk voorlezen. Het ging over zijn adoratie voor Brian Wilson van de Beach Boys. Inderdaad, een schrijver over zijn favoriete muziek!
Halverwege het Wah Wah optreden in de Koning Willem I foyer kozen we ervoor om het interview door Joost Zwagerman met Barry Hay van de Golden Earring bij te wonen. We hoorden o.a. dat Barry helemaal geen echte Hagenees is, meer nog Amsterdammer. Met veel gevoel voor humor vertelde hij over zijn jeugd in India, zijn komst naar Nederland en de jaren met The Hagues en de Golden Earring(s). Ook over de gezamenlijke optredens met Herman Brood wist hij leuke anekdotes te vertellen. Hierna snel naar de Grote Zaal, eigenlijk waren we daar al een kwartiertje te laat voor het optreden van Cheikh Lo. Omdat we de ingang niet zo snel konden vinden, kwamen we in een van de loges terecht en hadden een prima uitzicht op deze geweldige zanger/gitarist uit Senegal. Een uur en een kwartier luisterplezier, het was om voordat we het beseften.
Inmiddels was het 6 uur geweest en we hadden wel zin in een hapje. Daar bleken meer mensen last van te hebben, er stond een enorme rij voor de voedselvoorziening. Gelukkig ging het redelijk snel en konden wij met ieder 4 wraps - door een misverstand de dubbele hoeveelheid besteld - ergens een rustig plekje opzoeken. Ze waren heerlijk.
Omdat Amadou en Mariam om half 8 in de grote zaal zouden optreden, leek het ons verstandig om daar op tijd naar toe te gaan. Hierdoor maakten we ook nog mee dat Joost Zwagerman uit eigen werk voorlas over Ilse de lange, Krezip en Duo Penotti (Perfect Day - zijn boek over popmuziek).
Voor ons kwam hierna het hoogtepunt van de dag: Amadou en Mariam. Met een enthousiaste band erachter was het een groot muziekfeest. Klik hier om een klein stukje mee te beleven.
Na de vrolijke tonen van de Afrikaanse muziek wilden we ook nog wel een serieus interview bijwonen. Dat werd het gesprek tussen Gijsbert Kamer en Spinvis: Erik de Jong uit Nieuwegein, die we daar overigens nooit zijn tegengekomen, is een bijzondere artiest. Heel bescheiden, maar ontzettend begaafd, knutselt hij stemmen en muziek in elkaar tot een ritmisch popgeluid. Nog leuker is, dat hij er ook ontzettend mooi over kan vertellen. Zijn laatste project is heel verrassend met Simon Vinkenoog, omdat die man zo'n melodieuze stem heeft. Spinvis hoort er muziek in en deelt dat met iedereen die zijn cd wil kopen. Een aanrader.
Wij hebben een heerlijke dag gehad in Den Haag, het was de moeite van de vele kilometers waard.

New York New York

Even op en neer naar New York, het kan! Ter gelegenheid van een bijzondere gebeurtenis vertrok ik dinsdag met een vriendin voor een paar dagen naar New York. Een speciaal arrangement beloofde ons 3 hele dagen in NYCity en dat is ook bijna gelukt! Dinsdagochtend 11.10 vertrokken vanuit Brussel-Zaventem en dinsdagmiddag 13.15 plaatselijke tijd geland op New York-JFK. Vervolgens met de shuttlebus naar Grand Central Station (East 42nd Street) en van daaruit tevoet naar ons hotel aan West 45th Street. Om half 4 waren we ingecheckt en konden beginnen met onze verkenningstocht op Manhattan. Het was overweldigend: druk, overal licht, veel herrie en overal waar je kijken kunt flitsende reclames. Wij keken onze ogen uit! Alles was een avontuur, een plekje zoeken om te eten, koffie drinken bij Starbucks, pinnen bij The National Bank of America en uiteindelijk het hotel terugvinden. Dat laatste ging trouwens steeds eenvoudiger dan we dachten, het drong zich letterlijk aan ons op met ingangen aan 45th Street en aan 7th Avenue. We waren blij toen we 's avonds in ons hotelbedje lagen.
De volgende dag hadden we een afspraak met een Big Apple Greeter (aan te raden voor iedereen die NYCity bezoekt, kijk op www.bigapplegreeter.org). Hij zou ons op een wandeling van ongeveer 4 uur meenemen naar zijn neighborhood, zodat we ook een andere kant van New York leerden kennen. We hadden met hem afgesproken in de lobby van het hotel, daar stond hij inderdaad op ons te wachten. John Murphey, een man van aanzienlijke leeftijd. Bij navraag bleek hij 78 jaar te zijn en hij had heel wat te vertellen. Hij nam ons mee naar Brooklyn, naar de buurt waar hij zelf was opgegroeid. Prachtige, voor Amerikaanse begrippen, oude huizen en mooie brede straten. Bij veel gebouwen kregen we bijzondere verhalen te horen. We sloten de wandeling af in Brooklyn Heights, de wijk waar de allerrijksten van New York City graag wonen. John ging met de metro weer naar huis en wij wandelden over de Brooklyn Bridge terug naar Manhattan. Een fantastische ervaring!
Vanaf de Brooklyn Bridge zijn we naar Ground Zero gelopen, daar wordt alweer flink gebouwd, en van daaruit naar de terminal van de Staten Island Ferry. Er zijn 2 dingen gratis in NYCity: The Big Apple Greeters en Staten Island Ferry. Als echte Nederlanders hebben wij die dus ook gedaan. Maar eigenlijk zou ik iedereen aan willen raden om de overtocht met de ferry een keer te maken, je hebt prachtig uitzicht op zowel Manhattan als op het Vrijheidsbeeld.
Na terugkeer met de veerboot zijn we nog in de terminal in de metro gestapt en vlak bij het hotel er weer uit. Je ziet niks van de stad, maar het gaat wel snel.
's Avonds hebben we gegeten bij B.B. King in zijn Bluesclub in the City.
De laatste dag was het helaas, na 2 dagen volop zon, erg slecht weer. We zagen 's ochtends al op TV dat er scholen gesloten waren ivm hevige sneeuwval en ook wij werden niet gespaard. Van ons geplande uitstapje naar het Empire State Building kwam niet veel terecht. We hebben het wel gevonden, maar door het slechte weer zagen we er niet eens de bovenkant van, dus het was zinloos om naar de top te klimmen om van het uitzicht te genieten. Ook ons voorgenomen bezoek aan Strawberry Fields in Central Park viel letterlijk in de (sneeuw)regen. Uiteindelijk sloten we deze dag af met een bijzonder lange en vervelende vertraging van het vliegtuig voordat we weer vanaf John F. Kennedy konden vertrekken. Op vrijdagmiddag om ongeveer 13.00 uur stonden we weer op Europese grond in Brussel-Zaventem.