Deze week: Boxmeer en Den Bosch

Wat de overeenkomst is tussen deze twee plaatsen kan ik zo gauw niet benoemen. Misschien dat ze allebei in Noord Brabant liggen. Of dat ze onderdeel uitmaken van de omgeving van onze woonplaats Mill?
Feit is dat wij deze week zowel in Boxmeer als in Den Bosch waren.
Op maandagavond waren wij bij 'Daags na de Tour' om een aantal vedetten uit die grote wielerronde nog maar een keer van dichtbij te aanschouwen. Als extraatje mochten we daar ook zien dat Erik Dekker na zijn akelige val weer op de fiets geklommen is. Hij reed de ronde van Boxmeer uit, maar moest een aantal renners voor laten gaan. Bewonderenswaardig wat hij daar liet zien, met 2 knieën nog in het verband, bepleisterde ellebogen en de littekens in zijn gezicht nog duidelijk waarneembaar reed hij dan toch maar weer die 100 kilometer door de straten van Boxmeer. Maar de winnaar was Michael Boogerd, voor de derde achtereenvolgende keer in de 'Daags na de Tour'. Honderd kilometer fietsen na zo'n zware ronde van Frankrijk, je moet er niet aan denken. Maar voor deze mannen lijkt het een tussendoortje!

















Op zaterdagavond haden wij een afspraak in Den Bosch, om te beginnen op De Parade bij Het Hart van Brabant, min of meer tegen de St. Jan aan. Lekker op het terras bijkletsen met oud collega's met aanhang. Over van alles hebben we het dan, zeker ook over 'toen', maar vooral over nieuwe ontwikkelingen en natuurlijk moet er ook een beetje 'geroddeld' worden over gezamenlijke oude bekenden. Alles in het goede hoor, meer in de trant van 'Wist je dat...?", of 'Heb je het al gehoord...?". Onvermijdelijk als je als 'ooit-collega's' elkaar eens in de zoveel tijd spreekt.
Na het aangenaam verblijf op het terras werd het tijd om naar het restaurant te gaan waar we een tafel hadden gereserveerd. In de Korte Putstraat natuurlijk, waar anders? Deze keer bij Allerlei Visserij (www.allerlei-visserij.nl), zoals de naam al doet vermoeden met een zeer gevarieerde menukaart. Veel keus in vis natuurlijk, maar ook allerlei andere (vlees)gerechten, zodat iedereen zijn eigen kostje kon bestellen. Met 8 mensen geeft dat een rijke variatie aan gerechten op tafel, variërend van lendenbiefstukjes tot zeeduivel. Genietend kwamen wij deze avond Den Bosch weer prima door en voor de volgende bijeenkomst hebben we al weer afspraken gemaakt. Wij raken nooit uitgepraat...

Warm hè?

Deze week kreeg ik een mailtje met de vraag 'Warm hè?' Na opening stond mijn scherm vól met ventilatoren en de opmerking '....Zo, dat scheelt hè!!!' (Dankjewel Patries ;-))
Leuke digitale grap en helemaal actueel ook. Iedereen loopt te zuchten en te puffen en lijkt gebukt te gaan onder dit prachtige weer. Schandalig is het, dat het hier in ons koude kikkerlandje al zó lang heet is en het wil ook al niet regenen! Wat moet er zo van ons worden?
Al die klagers hebben het er maar druk mee en dat is nou juist wat je níet moet doen met dit weer. Je druk maken als het niet nodig is. Geniet ervan, doe zo min mogelijk dingen waar je geen zin in hebt en beleef deze zomer alsof je in eigen land op vakantie bent. Bekijk alles van de zonnige kant, het weer helpt je daarbij iedere dag weer.

In onze tuin zitten sinds deze week ook een paar 'levensgenieters', ze stralen precies het gevoel uit dat bij deze zomer hoort. Hij een ijsje, zij het gezicht opgeheven naar de zon en verder lekker niks. Kleine glimlach om de lippen, zo komen zij hun dagen door. Door alleen al te kijken naar deze beelden, geniet ik van het moment.
Natuurlijk moet er ook af en toe gewerkt worden, maar gelukkig geldt voor mij dat ik door het warme weer juist meer ideeën krijg om iets nieuws aan te pakken. Alsof ik de zonne-energie nodig heb om op gang te komen. Nu nog een manier verzinnen om deze energie op te slaan voor slechtere tijden, want bij kou en regen zit ik maar het liefst een beetje te suffen. Maar misschien dat het vanaf nu helpt om even naar onze nieuwe 'bewoners' in de tuin te kijken om de energie van dit moment weer te voelen!
(Beelden van Anja Taverne uit Mill)

Armand leeft nog

De jaarlijkse zomerfeesten van het Walhalla in Deurne worden meestal door ons bezocht. Uiteraard vallen ze regelmatig midden in onze vakantieperiode, maar als we niet ergens ver weg zitten, gaan we er heen. Zo ook dit jaar en wij kozen voor de zaterdagavond, vanouds de avond voor de 'wat oudere Walhalla-gast'. Op de website van het Walhalla (www.walhalla-deurne.nl) omschrijven ze het als volgt: "Zaterdag 15 juli zal geheel in het teken staan van muziek van weleer. We gaan deze dag terug naar de muziek van de jaren 60 en 70, terug naar hippies en protestsongs, terug naar de muziek van Armand, Bots en Barrelhouse."
Armand (www.armand.nl) gaat nooit verloren, dat is een vaststaand feit. Hij staat op het podium als een soort stijlicoon uit de jaren 60 en speelt zijn nummers allemaal op zijn eigen unieke wijze. Voor de jongere aanwezigen duurde het misschien wat lang, maar voor ons viel dit optreden toch zeker onder de noemer 'jeugdsentiment'. Alle nummers worden dan ook moeiteloos meegezongen door het aanwezige publiek. Het is zeker ook de moeite waard om zijn 'korte' biografie (door hem zelf geschreven) op zijn website te lezen, dat geeft een prachtig beeld van deze man. Opmerkelijk voor ons was het om te lezen dat zijn moeder een Millse slagersdochter is!
Barrelhouse (www.barrelhouse.nl) zorgde voor een stevige bluessound met hier en daar misschien een wat 'te' jazzy inslag. Maar waar wij écht voor kwamen was natuurlijk BOTS (www.bots-muziek.nl). Na jaren afwezigheid treedt deze rasechte protestgroep weer regelmatig op. Vorig jaar zagen we ze in een schouwburgachtige omgeving (Frits Philips Muziekcentrum), maar op een zomerfeest van het Walhalla komen ze toch veel beter tot hun recht! Het was wel duidelijk waar het publiek voor kwam, was het eerder op de avond nog niet zo druk, bij Bots liep het aardig vol. Uit volle borst werden hier ook alle bekende nummers meegezongen, dat waren uiteraard bijna alle songs die we te horen kregen. Het ijzersterke 'Snotneus' doet het nog steeds goed en zo waren er meer nummers van toen die tijdloos bleken te zijn. Wat te denken van 'De bevalling', 'Ik ben een man, ik ben een jager', 'Het lied van de werkende jeugd' (Wij zijn Mien Kous, Piet Staal, Jan Daf en Tinus TV, wij zijn 16 jaar en zijn met ons werk heel tevree...) en niet te vergeten 'Rechts'. En natuurlijk kent ook iedereen hun 'feestnummer' Zeven dagen lang (Wat zullen we drinken, 7 dagen lang....?) nog alsof het gisteren een hit was. (Klik hier voor een klein stukje video van dubieuze kwaliteit, het geeft echter wel goed de sfeer weer.) Kortom, een avondje Bots blijft leuk, laat ze nog maar lekker een aantal jaren Botsen, dan gaan wij zeker nog wel een keer naar een optreden.
Tekst van 'Snotneus' (nummer uit 1975, nog steeds herkenbaar):
Ik ben een opgewekt kind
Niet luidruchtig, en niet stil
Mijn haar is kort, en mijn gezicht is fris
Da´s belangrijk als er visite is

Ik neem graag vrienden mee
Maar m´n ma zegt meestal nee
Kind er is net geboend, ik heb nog zo veel te doen
Neem je vriendjes maar mee naar het stadsplantsoen

Als ik thuis ben aangeland
Zit m´n pa weer achter de krant
Even zweten op het eten, en tv is er niet bij
Want het stuk dat hij wil zien, is niet geschikt voor mij

Refr:.

Want je bent nog maar een snotneus
En wie heeft er ooit beleefd
Dat een kind van amper 14
Al een eigen mening heeft
Want je bent nog maar een snotneus
Rond je oren, nat en groen
Over pak weg 14 jaar
Kun jij ook rot gaan doen

Ik ben nu bijna 45
Probeer me hier eens weg te krijgen,
Dat kost je regelrecht de kop
Ik ben nu machtig, als directeur
Dat staat te lezen op mijn deur
Mijn ziel is zuiver. M´n handen schoon
Ik heb de winst, een ander loon
Ik ben geen kleine jongen meer, ik ben een hele piet
M´n jeugd ben ik vergeten, die interesseert me niet

Want toen was ik een snotneus die niemand heeft gekend
Nu ben ik pas een kerel die alle streken kent
Ik heb het wel geweten, toen ik hiermee begon
Ik heb een eigen mening, maar daar gaat het niet om
Het gaat alleen om geld, het gaat alleen om macht
Het gaat niet om de manier waarop je bent grootgebracht

Soms denk ik wel, waarom, zou het altijd zo gaan
Als iedereen zo taai zou zijn als ik
Dan zag het er misschien, allemaal heel anders uit
Maar zo is het gelukkig niet
Voorlopig ben ik vrij ik kan doen en laten wat ik wil

Ik heb een villa, vette mercedes, buitenhuis, zeewaardig jacht
Meesters aan de muur, kleuren tv, quadrafonie, film op de plee
Tennisbaan aan huis, video-circuit, een nieuwe tuinman
Ik weet nog niet wie
Steinway piano, bibliotheek, wijn in de kelder, kapper om de week.
Een vrouw en 2 kinderen, je weet wel 2 van die snotneuzen,
Waar geen flikker mee te beginnen valt

Ik was een opgewekt kind
Niet luidruchtig, en niet stil
Mijn haar was kort, mijn gezicht was fris
Das belangrijk als er visite was

Bospop

(foto: website www.bospop.nl)

Dit weekend is het in Weert weer 'Bospop'. Veel verschillende artiesten, afwisselend op een groot podium en in een enorme tent laten hun muziek horen. Het programma biedt voor ieder wat wils, maar voor ons was de vrijdagavond favoriet. Als afsluiter van die dag stond Sting (Gordon Matthew Sumner) aangekondigd en daar wilden wij bij zijn. Met niet meer helemaal duidelijke beelden van een brave jongen in ons hoofd die wel aardige muziek speelt, hadden wij alles verwacht behalve het geweldige optreden van deze rasartiest. Een echte rocker die het aandurft om op het podium oud werk te laten horen uit de hoogtijdagen van The Police. Eén met zijn gitaar vertolkte hij (bijna) alle bekende nummers en het 7000-koppige publiek gaf zich al heel snel gewonnen. Met zijn band van drie (drummer Abe Laboriel jr. en gitaristen Lyle Workman en Dominic Miller) gaf hij een stevige show weg.
Aangekondigd was al dat hij zou beginnen met 'Message In A Bottle', als je je ogen dichthield, waande je je 25 jaar terug in de tijd!
Maar als je goed naar het podium keek, zag je daar toch een niet meer zo jonge artiest die er uitziet als een echte vijftiger. Mét terugwijkende haargrens, of zoals iemand tegen me zei: "Hij wordt wel kaal zeg!". Zelf is Sting nog net zo ijdel als vroeger, hij zei hierover in een interview: "...Ik wilde niet alleen de beste, maar ook de mooiste zijn. Die ijdelheid heb ik nog steeds, maar dan vanuit het perspectief van een vijftiger. Ik zou het niet kunnen verdragen als ik over vijf jaar een clip van mezelf terugzie waarvan ik denk: man, wat zag je er toen beroerd uit! Daarnaast denk ik dat mijn fysieke fitheid onlosmakelijk is verbonden met mijn geestelijke fitheid."

Playlist:
Message In A Bottle
Synchronicity II
If I Ever Lose My Faith In You
Walking On The Moon
Englishman In New York
Shape Of My Heart
Driven To Tears
Every Little Thing She Does Is Magic
Why Should I Cry For You?
Fields Of Gold
A Day In The Life
If You Love Somebody Set Them Free
Voices Inside My Head/When The World Is Running Down
Roxanne
Desert Rose
Every Breath You Take
Next To You
Fragile

Groeten uit Strasbourg

De tourkoorts heeft weer toegeslagen, dwars door het WK voetbal heen. In Strasbourg verzamelden zich zaterdag 1 juli duizenden mensen om het begin, de proloog, mee te maken. Het op het laatste moment uitvallen van enkele grote namen en gedoodverfde kanshebbers voor de Tour de France gaf extra spanning. Van de vele 'lijstjes' die bij verschillende tourspelen waren ingevuld, waaronder het welluidende Tour de Kansspel van het Noordhollands Dagblad, moesten in allerijl deze namen vervangen worden door andere wielergoden. Er werd langs de kant druk gediscussieerd over mogelijke nieuwe winnaars en het ontbreken van die van vorig jaar.
In een prachtige stad onder een strak blauwe lucht ging het wielerspektakel van start. Op een strategisch punt, ongeveer waar de renners elkaar op de heen- en de terugweg tegen zouden komen, hadden wij een prima plek voor ons gezelschap van 7 gevonden. Het was soms hard werken om die plek te behouden, want er waren meer liefhebbers die vooraan wilden staan. Maar met hond en gewapend met eten en veel (water) drinken kwamen wij deze middag goed door. De weinige Nederlanders die nog in de Tour mee rijden, werden steevast luidruchtig door ons aangemoedigd. Na de geweldige overwinning van Hushovd, de Noorse Thor, een ware dondergod die met 0 seconden (afgerond) voorsprong op George Hincapie uit de USA over de meet kwam, waren wij toe aan een goed glas bier op een zonnig terras.
Het was niet moeilijk om dat te vinden, in eerste instantie hoefden we alleen maar met de grote stroom mensen mee te lopen en daarna was een terras snel gevonden. In een cultuurstad als Strasbourg is, konden wij genieten van prachtige gebouwen terwijl we van het bier proefden op de Place de Broglie op het terras van het gebouw van de Opéra. Overal zagen we nog wielerfans, maar ook de voetbalfans lieten zich al gelden. In de stad werd in verschillende café's gezamenlijk naar de tv gekeken. Eerst Engeland-Portugal als opwarmertje, maar daarna de wedstrijd waar het allemaal om draaide: Frankrijk-Brazilië. Na een voortreffelijke maaltijd op een prachtig terras achter de Rue des Ecrivains, stonden wij strategisch opgesteld tussen kathedraal en groot voetbalscherm. De spanning was te snijden, bij iedere kans van de Fransen hoorde je een onderdrukt gejoel dat langzaam wegstierf als de kans voorbij was. In de tweede helft kwam de Franse ploeg goed op dreef en maakte een goal die onder luid gejuich ontvangen werd. De kleurenlichtshow met klassieke muziek bij de kathedraal viel er even bij in het niet. Frankrijk stond vóór tegen grote kanshebber Brazilië, de Fransen gingen misschien wel winnen...
Toen het verlossende eindsignaal gegeven werd, werd er in het mooie centrum van Strasbourg bescheiden feest gevierd. Voor Hollandse begrippen was het wel heel erg stil. Maar daar kwam snel een einde aan toen groepen jongeren met toeterende auto's door de straten begonnen te rijden en andere groepen tevoet voor veel (plezierig) lawaai zorgden. Wij zaten toen al weer veilig in de tram die ons naar onze auto moest brengen. Onderweg werden we toegeschreeuwd door supporters die toch wel heel luidruchtig feest vierden. Maar van massale verkleedpartijen of versiering van straten is hier in Frankrijk geen sprake, ze houden het toch bescheiden wat dat betreft!