zondag 29 oktober 2006

Kaboutertaal, 'n overpeinzing op de zondagmiddag

Ook wel eens een mailtje gehad met daaronder de 'groetjes' van...? Meer dan eens waarschijnlijk, want sinds heel Nederland digitaal met elkaar communiceert, kunnen er geen fatsoenlijke groeten meer af! Welke volwassene zou ooit in het echt tegen een ander zeggen dat hij de 'groetjes' moet hebben van wie dan ook? Klinkt voor geen meter, maar onder een e-mail is het opeens gerechtvaardigd?
Van mij zal nooit iemand een bericht krijgen in zulke kaboutertaal, dat is absoluut niet mijn stijl. Maar ontvangen doe ik ze wel en daar heb ik eigenlijk niet van terug. Want al die schrijvers van de 'groetjes' bedoelen het waarschijnlijk heel goed en hebben geen kwaad in de zin. Het is slechts een kwestie van een overgenomen gewoonte waarvoor ik op deze plaats graag wil waarschuwen. Want als iedereen het gebruik van dergelijke kaboutertaal normaal gaat vinden, communiceren wij over een paar jaar als kinderen met elkaar. En wie wil dat nou?
Er zijn nog veel meer taalkwesties die ik hier zou willen aansnijden, maar ik beperk me vandaag tot de groetjes. Doe ik toch nog iets nuttigs op de 'grensovergang' tussen zomer- en wintertijd. (Zie hierover meer in mijn wekelijkse stukje hieronder)
En van iedereen die me wel eens een mail stuurt en deze overpeinzing leest, ontvang ik in het vervolg heel graag de 'groeten', ze mogen hartelijk, vriendelijk en zelfs stevig zijn, maar aan 'groetjes' heb ik niet genoeg!

Wintertijd

Was ik eindelijk eens heel vroeg vanochtend om mijn stukje op de weblog te zetten, werkte de Blogspot server niet! In plaats van mijn vertrouwde 'dashboard' kreeg ik een error melding. Was ik er nog niks mee opgeschoten dat ik een uurtje tijdwinst had i.v.m. de wintertijd!
Wintertijd is niet bepaald mijn favoriete woord, winter is helemáál niet mijn favoriete seizoen. Ik houd niet van kou en al helemaal niet van sneeuw. Sommige mensen begrijpen daar niks van, maar wat ík niet begrijp is de kinderlijke blik waarmee men naar een sneeuwlandschap kijkt waarvan je weet dat het binnen enkele dagen in een vieze modderpoel verandert en voor veel overlast zorgt in het dagelijks leven. Krijg ik van veel zon en lekker warm weer - het mag zelfs gerust héét zijn - veel energie, van winters weer word ik vooral suf en chagrijnig. De officiële overgang van zomer- naar wintertijd is voor mij dan ook geen prettige dag. Het enige voordeel dat ik er uithaal is een uurtje extra en zelfs dat kon ik vanochtend niet invullen zoals ik het graag gewild had.

Wát had ik dan allemaal in dat uurtje extra op dit blog willen zetten?

  • Bijvoorbeeld het verhaal over de 150 bouwvakkers die min of meer in onze achtertuin bezig waren om de Edah om te bouwen tot AH. Het ergste is nu voorbij en de komende week wordt de nieuwe supermarkt ingericht en komen alle artikelen in de schappen. Vanaf donderdag kunnen we er weer boodschappen doen.

  • Of over alle opengebroken wegen in Mill. Als je de weg hier niet weet, is het niet gemakkelijk om van A naar B te komen als je dwars door Mill moet. Ook voor de Millenaren is het iedere keer weer een verrassing welke route je moet nemen.

  • Misschien over het bezoek met Muis aan de dierenarts. Waarom ik na 3 maanden alweer een afspraak voor haar moest maken en hoe dat bezoekje verliep, kun je nu lezen op Station Mill.

  • Wisten jullie al dat Mill een nieuwe burgemeester krijgt? Na de tijdelijke burgervader Jan de Groot, komt er vanaf januari een jonkie van 40 over ons waken. Hans Verheijen is de naam, maar verder had ik nog niet zoveel over hem kunnen melden.

  • Dat de route van le Tour de France 2007 deze week bekend is geworden en dat wij alweer bezig zijn met het plannen van een weekend rond de Proloog. Komend jaar in Londen, kan het nog leuker?

  • In een onbedwingbare zin in zon heb ik deze week ook vast de zomervakantie voor 2007 geboekt! Ik kon het gewoon niet laten en wilde graag iets warms in het vooruitzicht hebben. Via de knop van Eurorelais elders op dit blog is zo'n vakantie zo geregeld! Het resultaat? Een geweldig huis op een groot stuk grond met zwembad, helemaal vrij. Leuke bijkomstigheid is dat wij tijdens ons verblijf ook nog heel dicht aan de route van de 10de etappe zitten. Dat wordt dus direct na het weekend Londen door naar Zuid Frankrijk!!

  • Ook leuk was het bezoek aan een van onze kinderen gisteren. Sinds kort woont die in Utrecht, zodat ze daar alledrie weer bij elkaar in de buurt wonen. Bij ons zijn de kinderen niet ver weg gaan wonen, maar zijn wij als ouders 'ver van huis' gaan wonen. Maar voor diegenen die ons beter kennen, klinkt dit wat vreemd, want zij weten dat wij weer zijn teruggegaan naar Brabant. Over die terugkeer zou ik iedere dag wel kunnen schrijven, want dat is een hele goede beslissing geweest. Het was echt een thuiskomen toen wij anderhalf jaar geleden hier gingen wonen. Met alle nadelen die er ook aan vastzitten - kinderen ver weg, in de file naar het werk, niet even snel een avondje Utrecht of Amsterdam, weinig multiculti in de directe omgeving - zijn wij hier helemaal op onze plaats!

Laat de winter maar komen...

zondag 22 oktober 2006

Live from Mill

Deze week de laatste updates uit Mill. Jullie hebben nog wel wat achterstallig nieuws van me tegoed, dus maak ik er maar een stukje van.

Ten eerste wordt het de hoogste tijd om verslag te doen van mijn avonturen bij de 'afslankstudio'. Op 4 juni berichtte ik jullie dat ik na 2 bezoekjes aan zo'n studio al een kilo lichter was en dat ik hoopte dat ik na de afgesproken 30 keer zo'n 15 kilo afgevallen zou zijn. Ik kan jullie melden dat ik inmiddels 33 keer - ja ik heb nog 10 extra oefensessies eraangeplakt - geweest ben en daarmee al 11½ kilo en 79 cm kwijt ben. De centimetergarantie heb ik daarmee al ruimschoots gehaald, helaas nog niet helemaal die 15 kilo, maar uiteindelijk gaat me dat wel lukken. In ieder geval kan ik weer een heleboel 'oude' kleren aan die ik ooit eens apart gelegd had voor slankere tijden. Het scheelt echt een paar maten, dus ik ga nog even door! Letterlijk met (af)vallen en opstaan, probeer ik de grote lijn te volgen en houd daarom keurig een grafiekje bij in Excel. Dat motiveert enorm omdat daarop duidelijk te zien is dat mijn gewicht gestaag afneemt. Aan het eind van dit jaar hoop ik mijn overtollige 15 kilo's kwijt te zijn!

Wie regelmatig deze weblog bezoekt, neemt waarschijnlijk ook wel eens een kijkje op Station Mill. Daar kon je een paar weken geleden lezen dat de Edah in Mill een Albert Heijn wordt. Deze week zijn ze met de verbouwing begonnen, over een dag of 10 kan ik voortaan tevoet naar mijn favoriete supermarkt! Nu is het nog wel even doorbijten, want de Julianastraat (waarop onze oprit uitkomt) lijkt een grote bouwput. Er is zelfs de hele nacht doorgewerkt van zaterdag op zondag, maar waarschijnlijk wordt het vanaf nu alleen maar beter.

In februari schreef ik een stukje over de bezoekjes aan mijn moeder in het verpleeghuis. Inmiddels is haar toestand zodanig verslechterd dat ze niet meer uit haar bed komt, van een wekelijkse manicure is dan ook geen sprake meer. Zelfs de kapper, die de laatste tijd aan haar bed kwam om haar haar te krullen, wordt te vermoeiend. De meeste tijd slaapt ze en als ze wakker is, ligt ze wat rond te kijken. Omdat ze niet meer genoeg beweegt en daardoor de kans op doorliggen erg groot wordt, is er sinds begin van deze week ook een 'houdingschema' op haar van toepassing. Om de anderhalf uur wordt ze gedraaid, linkerzij-rug-rechterzij-rug, dat gaat dag en nacht door. Met kussens wordt ze ondersteund, zodat ze niet terug kan rollen. Ze herkent ons nog een beetje, maar namen worden moeilijker. Aan mij vraagt ze steeds of ik 'ons Riky' mee kan brengen, 'mijn Riky' noemt ze dat soms in haar wanhoop, maar dat ben ik dus zelf. Het is een moeizame gang geworden, die bezoekjes aan het verpleeghuis en aan een moeder die er niet meer voor je is.

Toen ik deze week voor een organisatie 2 domeinnamen aan moest vragen, waaronder een .eu domein, heb ik ook maar meteen een lievendag.eu domein aangevraagd. Onder het mom van 'je kan het maar hebben', staat het nu op mijn naam. Wat ik er precies mee ga doen, weet ik nog niet, maar het lijkt me een uitstekende plek voor alle stamboomgegevens die ik tot nu toe verzameld heb over de naam Lievendag. Daar moet ik nog eens stevig over na gaan denken, maar binnenkort komt er meer nieuws over op www.lievendag.eu (en natuurlijk op www.lievendag.nl).

Als laatste nog een vrolijk bericht uit Mill en zoals de titel al vermeld zelfs Live from Mill! Gisteravond was er feest in Mill, een muziekspektakel georganiseerd door de Ondernemersvereniging Mill. Meer daarover op Station Mill, maar voor een echt live-filmpje kun je alvast naar filmpje!

zondag 15 oktober 2006

De juiste combinatie

We hebben ze het weer héél moeilijk gemaakt gisteravond. Traditiegetrouw, want voor de tweede keer alweer, vierden wij twee gezinsverjaardagen in oktober met een raadselachtige avond. Was het vorig jaar nog een redelijk eenvoudige 'whodidit', dit jaar was het thema en daarmee ook de opdrachten een stuk ingewikkelder. Met het gefingeerde krantenbericht 'Code bankkluis Mill zoekgeraakt! Miljoenen voor het grijpen?' in het Brabants Dagblad werden ongeveer 20 vrienden en familieleden uitgenodigd. In dit bericht stonden plaats en aanvang vermeld en verder een aantal eigentijdse termen als 'maximale synergie' en 'complementaire expertise' die enig gewicht aan het berichtje moesten verlenen.
Om 19.00 uur stipt op zaterdagavond meldden zich 15 'experts' die er toen nog van overtuigd waren dat ze deze klus wel even zouden klaren. Om te beginnen werd er eerst gezellig samen gegeten aan de grote tafel in de eetkamer, met als voorafje uiteraard soep met cijfers-en-letters-vermicelli.
Na het eten werden er 6 teams gevormd en werd uitleg gegeven over het verdere verloop van de avond. De teams begonnen ieder in een ander vertrek met het uitvoeren van een aantal opdrachten. Na ongeveer 15 minuten werd er van vertrek gewisseld en was een volgende opdracht aan de beurt. Zo moesten er 10 verschillende problemen opgelost worden en 'vond' men 10 willekeurige cijfers en/of letters. Pas na afloop van de laatste ronde konden de teams dan proberen om van hun oplossingen een juiste combinatie te vormen.
Er werd geploeterd en gezweet, gemopperd en gelachen, soms klonk er een triomfantelijk kreetje, maar er heerste vooral een zeer serieuze stemming. Iedereen wilde erg graag de goede oplossing vinden en daar werd hard voor gewerkt.
De opdrachten hadden allemaal een verschillend karakter, maar werden zonder uitzondering als erg moeilijk ervaren. Ze varieerden bijvoorbeeld van het oplossen van een Sudoku tot het vinden van een aantal spelfouten in een Nederlandse tekst en van het tellen van bepaalde boeken in onze bibliotheek tot het oplossen van een rebus.
Na anderhalf uur konden de teams proberen om hun gevonden combinatie in te voeren op een internetsite, hadden ze het bij het rechte eind dan vonden ze een open kluis. Helaas kwamen de meeste teams niet verder dan een 'Ooops...helaas - Fout wachtwoord - Probeer het nog eens'. Één team echter had de juiste combinatie gevonden, met meer geluk dan wijsheid en vooral te danken aan een helder moment op het laatste ogenblik, zij konden ten aanschouwe van de overige aanwezigen de virtuele bankkluis openen.
Toen werd het dus de hoogste tijd om plenair de oplossingen te bespreken en zoals het goede verliezers betaamt, werd er veel en luidruchtig geprotesteerd en vooral 'gemopperd' over de moeilijkheidsgraad. Maar wel alles in een sfeer van gezellig samen napraten onder het genot van een welverdiend drankje met wat lekkers erbij. Volgend jaar dus maar weer ;-)

zondag 8 oktober 2006

Een zaterdagmiddag in het Concertgebouw

Omdat Yakult Europe 10 jaar bestaat, werden wij op zaterdagmiddag uitgenodigd voor een receptie en een concert in het Concertgebouw in Amsterdam. Vorig jaar beleefden wij ook al dat genoegen, toen bestond Yakult als organisatie al 70 jaar. Wij zijn benieuwd wat er volgend jaar te vieren valt...
Als grote sponsor van het Nederlands Philharmonisch Orkest heeft Yakult min of meer haar thuisbasis in dit prachtige gebouw in hartje Amsterdam. Om een uur of 3 arriveerden wij bij de receptie en daar werden we ontvangen door onze persoonlijke gastheer die ons naar de belangrijke Yakult-personen bracht die de felicitaties in ontvangst namen. Van alle namen heb ik, net zoals vorig jaar, alleen die van mr. and mrs. Hiroshi Suzuki onthouden. Onze wensen werden met veel hoofdbuiginkjes in ontvangst genomen en daarna mochten we verder naar de Franse Foyer waar de receptie plaatsvond. Het was druk, veel onbekende gezichten en hier en daar iemand die we al wel eens eerder gesproken hadden. Ook de burgemeester van Almere - vestigingsplaats van Yakult Nederland - was aanwezig: mevrouw Annemarie Jorritsma. Natuurlijk ook heel veel Japanse gezichten, waaronder de ambassadeur van Japan in Nederland ( Kyoji Komachi).
Aansluitend aan de receptie werden we naar de Kleine Zaal gebracht, waar we gingen luisteren naar werken van Grieg, Tsjaikovski en Bartok. Maar eerst werden we 'onthaald' op verschillende toespraken ter ere van de 10de verjaardag van Yakult Europe. Om te beginnen was daar natuurlijk het verhaal van mr. Hiroshi Suzuki, vriendelijk als altijd en in zijn beste Engels. Vervolgens kwam er een opgewekt verhaal van mevrouw Annemarie Jorritsma, ook in haar beste Engels. Omdat haar moedertaal dezelfde is als de onze, kregen wij er meer van mee dan van mr. Suzuki's toespraakje. Vooral de letterlijk vertaalde uitdrukkingen zoals bijvoorbeeld 'not for nothing' klonken wel grappig (beter Engels is 'it wasn't for nothing' maar ach ja, Alta Vista Babel Fish vertaalt altijd alle ingevoerde woorden letterlijk één voor één...), maar deden niks af aan haar opgewekte praatje over de goede invloeden die Yakult heeft op de Almeerse economie.
Daarna was de ambassadeur van Japan aan de beurt en vervolgens kregen we nog een korte toespraak in origineel Japans te horen, gelukkig per zin vertaald door een Engelstalige tolk. Tot zover het officiële gedeelte, het werd nu tijd om te genieten van de muziek, we zaten tenslotte in het Concertgebouw!
Het optreden van de strijkers van het NPO werd ingeleid door een woordvoerder van het Concertgebouw. Hij benadrukte wel héél erg de rol van Yakult ten opzichte van het Nederlands Philharmonisch Orkest, als hij een wielrenner in de Tour de France was geweest had hij vast een petje met Yakult opgezet! Maar ja, van je sponsor(geld) moet je het hebben natuurlijk.
De muziek golfde even later weldadig over ons heen, 15 strijkers deden hun uiterste best en hielden ons een klein uur volledig in hun muzikale ban. Als toegift speelden ze nog een geweldig Happy Birthday, alhoewel dat naar onze smaak wel een erg hoog André Rieu-gehalte had. Het zette ons wel weer met beide benen op de grond en vormde een mooie afronding van het concert.
Ter afsluiting was er nog een buffet met allerlei lekkere hapjes; veel mediterrane lekkernijen, maar gelukkig ook Japanse Sushi en Hollandse Nieuwe! Hier werden de Europese en Japanse wereld op een smakelijke manier verenigd.
Bij het naar huisgaan, kregen we een cadeautje mee: voor de heren een klokje met radio en voor de dames een setje met Japanse cosmetica, inderdaad 'Yakult Cosmetics'!

zondag 1 oktober 2006

De Nieuwe Snaar

Deze week zagen wij in het Theater aan de Parade in Den Bosch de tiende voorstelling alweer van het uiterst muzikale Vlaamse gezelschap De Nieuwe Snaar (ontstaan in 1982). Na shows met namen als Hackadja, William, De Vierde Maat en De Omloop der Lage Landen kreeg de voorstelling dit keer een allerminst vrijblijvende titel mee: 'HELDEN'. In de promo-tekst zeggen ze er zelf over:

"Zoals het nu al jaren in de groepsfilosofie past zal deze zorgvuldig uitgekozen titel op het podium (en voorlopig alleen dààr) pas een eigen en juiste invulling krijgen. Met àlle op een podium beschikbare middelen:
van tekst tot mechaniek,
van stilte tot muziek,
van dans tot gymnastiek ,
van ode's tot kritiek ,
van fake tot authentiek,
van staaldraad tot plastiek,
van slap tot energiek,
van cool tot sympathiek ,
van geestig tot fysiek,
van slapstick tot doodziek
van kitsch tot magnifiek.

zal De Nieuwe Snaar trachten om de titel "HELDEN" in al zijn beschikbare vormen tegelijkertijd van zijn sokkel te blazen èn wederom - in een andere gedaante - op te richten."


En dat deden ze dan ook, met veel kunst- en muziekwerk. De voorstelling begint met beelden 'uit de oude doos': zwart-witfilmpjes van meer en vooral minder gelukte vliegpogingen. Daar zal vervolgens ook de hele voorstelling om draaien. Geert Vermeulen die iedere keer opnieuw de zwaartekracht probeert te overwinnen en met of zonder hulpmiddelen de lucht in wil. En dat allemaal op het podium van een theater en omlijst met geweldige muziek.
Want dat kunnen ze, de vier mannen van De Nieuwe Snaar. Met veel zang, door zichzelf begeleid op o.a. gitaar, accordeon, hobo, viool en contrabas, maken ze er een wervelende muzikale belevenis van. Eigenlijk moet je gewoon zelf gaan luisteren en vooral kíjken naar De Nieuwe Snaar. Zij zijn zo uniek in hun soort dat het eigenlijk niet uit te leggen is, wat je van ze kunt verwachten. En na afloop ben je zelf zo overdonderd en in de war dat het niet eenvoudig is om te vertellen wat je nu eigenlijk gezien en gehoord hebt. Teveel om op te schrijven in ieder geval! Kijk voor hun speellijst op http://www.denieuwesnaar.be