Geen proloog, wel vakantie

Geen proloog in 2008 voor de Tour de France. Dit bericht zat er al een paar weken aan te komen, maar sinds gisteren is het definitief. Wat moeten wij nu met onze traditie van jaren om naar de Proloog te gaan? Behalve op het wielrennen, verheugen wij ons ook altijd weer op het gezamenlijke weekend eens per jaar. Nu het tourschema bekend is, konden we onze plannen eindelijk daarop gaan aanpassen. Geen proloog betekent in ieder geval niet dat we het begin van de Tour niet mee zullen maken. Vorig jaar dachten we nog dat we naar Brest af zouden moeten reizen, omdat daar de start van de Tour de France 2008 zal zijn. Maar nu blijkt dat de eerste etappe daar alleen maar vertrekt om 195 km verder in Plumelec te eindigen. Allemaal erg plat langs de Bretonse kust. Op zondag en maandag ook zulke korte etappes door het vlakke land, maar op dinsdag een tijdrit in Cholet. Dat hebben we nu als uitgangspunt genomen en ergens halverwege tussen deze plaats en de aankomstplaats op woensdag - Châteauroux - hebben we nu een huis gehuurd (in Lussac-les-Chateaux). Daar verblijven we een hele week zodat we een aantal etappes mee kunnen maken. Een prima oplossing en zo blijft onze traditie toch bestaan.

De week daarna vertrekken wij dan met ons gezin verder naar het zuiden, naar Caseneuve (bij Apt) in de Provence. Daar zal letterlijk een hoger doel bereikt moeten worden, want in die week zal de Mont Ventoux bedwongen worden. Althans dat is het streven van Ger en de 2 jongste zonen. Gelukkig is er bij het huis ook een heerlijk zwembad en in de Provence schijnt altijd de zon...
Beide huizen zijn online geboekt bij Eurorelais, probeer het hier ook eens: in een paar klikken ben je verzekerd van een perfect vakantieverblijf! (In de rechterkolom op deze blog staan nog meer mogelijkheden om te boeken)

Dat was even dromen over de zomer van 2008 op de laatste dag zomertijd 2007. Voordat we de koude, donkere periode in gaan een zonnige vakantie boeken is voor mij altijd een heerlijke bezigheid. Dan heb ik de komende tijd iets om naar uit te kijken als ik last krijg van mijn milde winterdepressies: twee heerlijke weken Frankrijk in prettige huizen met grote tuin en zwembad.

Dit weekend staat verder in het teken van 'het boek' van Ger. Maandag moet alles bij de uitgever zijn en daarvoor moet er nog van alles gebeuren. Zo haalden wij vandaag een pokkenbriefje bij een familielid die nog een mooi origineel exemplaar bezat. Dat briefje wordt als illustratie in het boek opgenomen. (Mooie bijkomstigheid is dat het briefje in 1927 ondertekend is door de legendarische huisarts Hendrik Wiegersma.)
Ook moeten er nog wat foto's opnieuw worden gemaakt en bewerkt en Ger zal nog alle zeilen bij moeten zetten om alle teksten op tijd af te hebben.

Vannacht een uur extra, ik zal om 3 uur niet opstaan om de klok een uur terug te zetten. Maar morgenochtend is het dan wel zo prettig dat het minder laat is dan ik dacht.

Deze week op Station Mill: Geen woonboten in Mill

Van hot naar her en van Cuijk naar Terschuur

Grotere kaart weergeven

Het nadeel van iedere week een bijdrage leveren aan deze weblog, is dat er dan voor je gevoel ook iets gebeurd moet zijn dat de moeite waard is om te beschrijven. Nou kabbelen bij ons de meest weken net zo kalmpjes voorbij als bij de meesten van jullie, dus dat geeft nogal eens kopzorgen. Neem nou deze week: behalve de gewone dagelijkse dingen viel er niet veel te beleven. Na een geweldig weekend met een drukke verjaardag en de daarbij behorende op te ruimen rommel op zondag, begon de week rustig op maandag. Op dinsdag werd het nog rustiger, want omdat 'het boek' van Ger bijna is afgerond, was hij 2 dagen in Groningen voor de laatste puntjes op de i. Dat betekende dat ik dinsdag zelfs geen rekening hoefde te houden met een bepaalde etenstijd en daardoor zat ik om half 8 nog te werken in een inmiddels donker kantoor. Het schijnsel van de pc gaf net genoeg verlichting om de presentatie te maken waar ik mee bezig was. Ook de woensdag ging zo in volstrekte harmonie voorbij, dat is ook niet zo moeilijk als je alleen met de beestenboel thuis bent. Behalve op de markt zag ik die dag dan ook geen andere mensen en kon ik heerlijk doorwerken aan de powerpoints die ik voor mijn afspraak op donderdag nodig had. Die donderdag was opeens wél een drukke dag: 's ochtend was er eerst de cursus portret- en modelboetseren en 's middags stond er een bezoek aan een potentiële klant op het programma. Daarom was ik al erg vroeg uit de veren, want voordat mijn dag begint, klim ik 's ochtends altijd eerst op mijn speedbike om aan mijn dagelijkse hoeveelheid bewegen te komen. Dat is hárd nodig als je door je werk voornamelijk een zittend leven leidt. Om half 9 reden we naar Cuijk, waar de cursus gegeven wordt door beeldend kunstenaar Marcel Joosen (voor werk van hem, klik hier). Na een paar weken van vooral oefenen met de klei en het onder de knie krijgen van wat basisvormen, zou er deze keer voor het eerst een echt model aanwezig zijn. Het valt niet mee om enige gelijkenis in de kleikop te kneden, maar we doen allemaal ons best. Er werd in ieder geval zó geconcentreerd gewerkt, dat het behoorlijk stil was in het lokaal. In dergelijke gevallen vliegt de tijd en dat was ook hier het geval. Het voorlopige resultaat werd goed omwikkeld met vochtige doeken en ingepakt in een afgesloten plastic zak, zodat de volgende les de klei nog goed te bewerken is. 's Middags stond me een rit van ruim een uur te wachten naar Terschuur, maar nog maar net vertrokken, stuitte ik op de A73 al op de eerste file. Gelukkig was ik vroeg van huis gegaan, rekening houdend met het verkeer op de Nederlandse wegen, en kwam ik op de afgesproken tijd bij de klant aan. Daar werd ik vriendelijk ontvangen, ook door de hond, en hadden we een prettig gesprek over een op te zetten website. Daar kan ik voorlopig weer mee aan de slag. Op vrijdag kreeg ik een verrassend telefoontje van een andere mogelijk klant en voor volgende week staat er ook al een afspraak gepland die nieuwe perspectieven biedt. Kortom, genoeg te doen op zakelijk gebied.
Zaterdag moesten er nodig sportschoenen gekocht worden in Den Bosch. Dat moest perse daar omdat daar een volle stempelkaart van de ING Business Run om te ruilen was voor een paar nieuwe hardloopschoenen voor Ger bij Runnersworld. Nou is het nooit een straf om naar Den Bosch te gaan, dus dat hadden we er graag voor over.
's Avonds reden we naar Maarssen, aten onderweg bij vreetschuur Van der Valk in Vianen (volle bak, we schatten dat er toch zo'n 400 mensen tegelijkertijd zaten te eten, en toch waren we in een uur klaar!), waar we uitgenodigd waren op een promotiefeest. Daar troffen we een aantal oude bekenden en in plaats van het uur dat we van plan waren te blijven, werden het er bijna 3. We waren daarom niet zo vroeg thuis als we gewild hadden, maar de fietstour die we voor vanochtend bedacht hadden, hebben we toch gedaan. Wel iets later, maar nog voordat het begon te regenen, zijn we weer heerlijk door de regio wezen 'racen'. Dat laatste valt trouwens wel mee, want we werden onderweg regelmatig ingehaald door 'echte' wielrenners, die hun verzet een tandje hoger hadden staan en waarvan de benen wat sneller ronddraaiden dan die van mij.

Joe Cocker en een spoorloze boekhouder

Wat hebben Joe Cocker en een door ons verzonnen, spoorloze boekhouder uit Mill met elkaar te maken? Zo op het eerste oog helemaal niks, maar ze bepaalden allebei wél onze week!
Een week die op zich rustig begon bij de kleuters in groep 1/2, maar waarvan het einde nogal hectisch was.
Om er de chronologie enigszins in te houden, begin ik dan ook met een kort verslag van het concert van Joe Cocker op 12 oktober in AHOY. Maanden geleden hadden we er al kaarten voor besteld en vrijdag was het dan eindelijk zo ver dat we deze poplegende konden beluisteren én ook niet onbelangrijk bij deze man: dat we hem in levende lijve konden zien optreden. Met zijn spastische bewegingen en zijn krachtige stem is hij eeen van de karakteristieke iconen van de muziek van de jaren 60 en 70 uit de vorige eeuw. En nog steeds, op 63-jarige leeftijd, krijgt hij een bijna vol AHOY 'plat'. Het dak ging er niet af, maar gezien de gemiddelde leeftijd van de bezoekers (die ongetwijfeld iets te maken heeft met de leeftijd van Joe zelf) was het een 'dolle' boel. Met zoveel bekende muziek kon er natuurlijk uit volle borst worden meegezongen en onder regie van de zanger, nam het publiek zelfs sommige gedeeltes voor haar rekening.
Klassiekers als 'You're so beautiful', 'Unchain My Heart', 'With A Little Help From My Friends' en 'Summer in the City' brachten oude tijden tot leven. Ook een van de weinige eigen nummers van Joe Cocker, 'N'Oubliez Jamais', werd grotendeels meegezongen.
Het was een belevenis om deze rasartiest live mee te mogen maken!



Op de verjaardag van Ger, zaterdag 13 oktober, hadden we andere dingen aan ons hoofd. Al in de zomer waren we met de voorbereidingen begonnen van een spannend spel dat op deze avond gespeeld werd. Voor het derde jaar op een rij organiseerden wij in plaats van een traditioneel feest een avond vol raadsels en verrassingen. Voor de familie was het dan ook geen rustig bezoek met koffie en koek, maar hard werken om de oplossing te vinden van 9 moeilijke vragen en opdrachten. Het thema van de avond was het verhaal dat een ex-boekhouder van de plaatselijke Rabobank vermist wordt. De aanwezige gasten moesten zijn geheime e-mail adres proberen te achterhalen, zodat de man op te sporen was.
Het gezelschap werd in 6 groepen verdeeld en overal in huis werd gesteund en geklaagd omdat de vragen zo moeilijk waren. Gelukkig bleek geen enkele vraag zó moeilijk te zijn dat niemand de oplossing kon vinden. Uiteindelijk waren er zelfs een aantal groepen die het juiste adres hadden gevonden, zij kregen per direct een reply met de boodschap: "Het is gelukt! Hartelijk gefeliciteerd! Door deze mail naar het juiste adres te sturen, hebben jullie de puzzel van vanavond correct opgelost."
Na afloop werd er nog lang nagepraat en natuurlijk waren de 'klachten' van de verliezers niet van de lucht. Alles in het goede, we kunnen allemaal terugkijken op een leuke avond.

Fietsen

Het moet maar weer eens gezegd: "Het valt niet mee om op gewicht te blijven". Vorig jaar viel ik in ruim een half jaar 14 kg af, deels door verstandiger te eten en deels door stevige oefeningen onder begeleiding van body styling specialistes. Het verstandig eten bleef ik doen, maar de sessies bij body styling heb ik inmiddels beëindigd. Niet omdat ik er genoeg van had, maar vooral omdat ik er niet meer genoeg tijd voor kon vrijmaken. Mijn gewicht bleef nog een hele tijd constant en ik deed thuis braaf en regelmatig mijn oefeningen. Tot het zomer werd en ik in korte tijd eerst 2 kg extra mee terugbracht uit Maleisië en daarna in Frankrijk er ook nog eens 2 kg bijsmulde. Sinds eind augustus ben ik daarom weer heel fanatiek aan het fietsen. Iedere ochtend sta ik een uur eerder op en klim op mijn fiets. Dat klinkt erger dan het is, want ik zet er gezellig de tv bij aan en zit gewoon binnen op mijn speedbike. Na het fietsen loop ik naar beneden waar dan net de krant in de bus is gevallen en neem al lezend even de tijd om uit te zweten. Tot slot doe ik nog wat oefeningen (inderdaad, nog steeds dezelfde van body styling) en daarna begint gewoon de dag met douchen, hond uitlaten en de verdere sleur van de dag. In ieder geval ben ik dan goed wakker!
Maar afvallen lijkt absoluut niet meer te lukken, ik blijf slechts met heel veel moeite 'op gewicht'. Ik zou nóg verstandiger kunnen gaan eten, maar eerlijk gezegd heb ik daar niet echt zin in. Wij houden van lekker en gezond en zijn ons heel bewust van wát we eten met veel vis en verse groente, weinig vet en niet teveel tussendoortjes. Gewoon gezond-verstand-eten dus. Zo af en toe permitteren we ons wat extra's, bijvoorbeeld uit eten in een goed restaurant of een afhaalmenu van de plaatselijke Chinees. Voor mijn gevoel kan dat allemaal, áls ik maar trouw blijf fietsen. Het zou echter goed zijn als mijn bewegingspatroon een impuls zou krijgen, zodat de kans op gewichtsverlies wat toe gaat nemen. Vanaf volgende week zou dat zomaar kunnen gebeuren.
Vanmiddag hebben wij namelijk voor allebei een racefiets besteld bij Empella Fietsen in Erp. Daar gaan ze voor ons een op maat gemaakte fiets samenstellen, een Bianchi (BIANCHI uit Italië is het legendarische merk waar de wielrenner Fausto Coppi groot mee is geworden) met aluminium frame met carbon voorvork, een recht stuur en met een Shimano derailleur. Volgende week zaterdag kunnen we ze al ophalen. Ik heb me voorgenomen om, als het weer het toelaat, iedere week minstens één keer een flinke fietsrit te maken. De dagen dat ik er niet aan toekom, blijf ik gewoon op mijn speedbike trainen. Hard fietsen is leuk, maar dan wel zonder hellingen, want daar houd ik niet van.
Ger wel, die gaat met zijn nieuwe fiets oefenen voor dé beklimming van zijn leven. Die staat voor a.s. zomer gepland, dan wil hij met 2 zonen de Mont Ventoux opfietsen. Dat zal hard trainen worden, in de omgeving van Berg en Dal om te beginnen. Later zal dat meer Zuid-Limburg of de Ardennen worden, met als letterlijk hoogtepunt in juli 2008 de Mont Ventoux. Wij hebben voorlopig heel wat kilometers voor de boeg, ieder met ons eigen doel, maar allebei op onze eigen Bianchi!