Brabants feestje

(Op deze video zie je Gerard van Maasakkers samen met Jelle Amersfoort, je hoort As ge ooit. Dit is niét in Eindhoven opgenomen, maar van YouTube gehaald.)

Een volle week waarin ik op alle fronten aan de slag moest. Zowel op zakelijk als op huishoudelijk gebied moest er flink doorgewerkt worden. Na eindeloos uitstellen had ik me namelijk voorgenomen dat er deze week toch écht iets aan de ramen gedaan moest worden. Zwakke pogingen om daarvoor iemand te vinden, waren tot nu toe niet gelukt en dus moest ik er gewoon zelf aan geloven. Gelukkig zaten er genoeg mooi-weer dagen in deze week, zodat ik ook nog een beetje plezier van mijn werk heb gehad.
Intussen had ik wel bedacht dat ik voordat het wéér nodig was, iemand moest hebben gevonden die dat soort taken van me over kan nemen. Een hulp in de huishouding dus.
In Nieuwegein kwam Chen - onze persoonlijke, onvervangbare poetshulp - zelfs 2 keer per week en hier in Mill probeer ik het al 3 jaar helemaal alleen voor elkaar te krijgen. Omdat Ger op een normale doordeweekse dag maximaal maar 3 uren 'wakker' thuis is, kan ik van die kant ook niks verwachten. Er moest dus actie worden ondernomen.
Een eerdere, zoals gezegd zwakke, poging was een kaartje bij de AH ophangen. Er kwam weliswaar een reactie, maar die had toch niet het gewenste resultaat. (Zie Volkskrantblog Station Mill)
Omdat ik toch het grootste gedeelte van de week achter mijn pc zit te werken, bedacht ik dat ik die vaardigheid dan maar in moest zetten. Zo gezegd, zo gedaan en tussen de bedrijven door heb ik deze week een kleine extra website opgezet. Ik had nog een ongebruikt domein: www.station-mill.nl en daarop heb ik een interactieve site voor Mill gebouwd. Eigenlijk heel simpel: ik heb een kant- en klare forumsite in dit domein geïntegreerd en nu hoop ik maar dat het genoeg bezoekers trekt om mij in ieder geval aan een hulp in de huishouding te helpen. Verder mogen andere mensen er zoveel berichten opzetten als ze willen. Graag zelfs. Hoe meer verkeer, hoe beter.
Deze week heb ik ook nog de laatste puntjes op de i gezet voor de website van l'Escale BV. Een laatste sessie, samen met de opdrachtgever, vond op kantoor in Mill plaats. Altijd nuttig, zo bleek ook nu weer, want ondanks scherp opletten, sluipen er toch altijd ongemerkt fouten in zo'n site. Dit keer niet in de tekst, maar in een vergeten achtergrondje; gelukkig ontdekten we het voordat de site online ging.
Via mijn zakelijke netwerk vond ik deze week ook nog iemand terug waarnaar ik eigenlijk niet op zoek was. Haar naam kwam tevoorschijn omdat ze na haar scheiding opeens dezelfde achternaam bleek te hebben als een voormalige collega van me. Gelukkig hebben we nu weer contact, via Linkedin vind je dus echt heel gemakkelijk mensen terug.
Maar ook via Hyves vond er deze week weer veel 'sociaal' verkeer plaats, dat maakt het eenzame ;-) werk achter mijn pc beslist leuker!
Zo aanmodderend werd het toch weer zaterdag, weekend. Omdat nu álle ramen van binnen én van buiten (boven 5 en beneden 10!) blonken, moesten ook nodig de achtergebleven resten van de carnaval weggeveegd en onder de heg uitgeplukt worden. Zo ziet alles er weer prima uit.
Zaterdagavond stond ons nog een Brabants feestje te wachten: Gerard van Maasakkers in het Parktheater in Eindhoven. Voor hem ongeveer een thuiswedstrijd, want alhoewel hij tegenwoordig in Budel woont, komt hij oorspronkelijk uit Nuenen. En dat is te horen!
Met zijn prachtige stem en mooie accent brengt hij hele mooie 'liedjes' ten gehore. Ik heb zelfs een klein telefoonvideootje gemaakt en op YouTube gezet, erg onduidelijk beeld maar het geluid is prima. Hij zingt uit volle borst Hé goade mee (en de tekst was zó toepasselijk voor me deze keer: hé goade mee, dan gôn we'n eindje lope, hawter toch op mi poetse, 't kumt nie zo naw...)

Maar hij verkondigde ook andere 'levenswijsheden', bijvoorbeeld SPIJT, 'T IS ZEUND VAN DEN TIJD. Daarna moést hij natuurlijk wel 't Is alteed naw' zingen.

Ger filmde het héle nummer Cis Verdonk (zelf zegt hij over dit stukje: 'Ze is al in 1977 gestorven op de eerste LP van Gerard va Maasakkers; op zaterdagavond 23 februari 2008 bleek ze toch nog springlevend. Sorry voor de bewogen beelden in het begin (dat was de emotie)'.)

Verder genoten wij van (en je kunt van de meeste nummers even meegenieten door op de titel te klikken!) :
Niks te beginne - In zijne kop - As 't dalijk donker is - Cis Verdonk - 't Kumt zoals 't kumt - Klok in de kamer - D'n boom - Efkes weg - As ge nie - Strepen in de lucht - Aander weer - De zoon van d'n dominee - Boom aan de rivier - Mee en dan - 't Is alteed naw - Marie - Hier heur ik thuis - Gij en ik - De lucht zit nog vol dagen - Hé goade mee

Telefoon, telefoon, telefoon, telefoon...

Vorige week ontvingen wij allebei een verlaat eindejaarsgeschenk. Het was een zelfgekozen cadeau dat wij eerder via een website hadden uitgezocht. Het lijkt zo leuk, zelf een attentie uitzoeken, maar zonder al te ondankbaar te klinken: het is véél leuker om gewoon een doos vol 'lekkers' te krijgen waarvan je maanden later nog de resten in de keukenkast tegenkomt. Nu hadden we dus ook nog het luxeprobleem dat we uit een beperkt assortiment moesten kiezen.
Via een andere gulle gever hadden we al een geweldig boek gevonden en gekregen: 'Midden op de weg, zo hard mogelijk' van Arthur Umbgrove.
Beslist een aanrader om te lezen, ik heb er weer eens echt ouderwets om kunnen lachen.
Maar via de website waar we nu de cadeaus moesten kiezen, was de keus wat ons betreft nogal moeilijk. Tenslotte kozen we voor allebei hetzelfde cadeau: een mp4 speler. Vergeleken met de andere geschenken konden we al op onze vingers natellen dat de kwaliteit wel niet erg hoog zou zijn, maar ach... een gegeven paard.
Vorige week kwamen dan toch de beloofde mp4-spelers per post aan. Eén van de 2 werkt goed, maar de andere was niet tot spelen te verleiden. Software geïnstalleerd op de pc, apparaatje opgeladen, verbinding gemaakt... Er gebeurde helemaal niks, behalve de melding loading. Ook na het opnieuw installeren en opladen was er geen verbetering, dus hebben we dit 'paard' teruggestuurd met een begeleidend briefje. Zonder de hoop overigens dat het opgelost zal worden, de betreffende, merkloze mp4-speler zal wel onder geen enkele garantie vallen. We wachten gewoon rustig af.
Maar als je dan een mp4-speler dacht te hebben en het gaat niet door, dan gaat er toch iets knagen. Nou had ik ook al eens gekeken naar telefoons met mp3-speler- en fm-radiofunctie en die gedachte kwam door al dat gedoe met de kapotte mp4-speler ook weer boven. Niet dat mijn telefoon nou zo'n oud model was, maar ik wilde best weer eens een nieuwe. Toen onze oudste zoon vorige week mijn reservetoestel meenam omdat dat van hem onderweg hierheen definitief kapot was gegaan, begon het bij mij al te knagen. Onverbeterlijk, ik weet het, maar van nieuwe gadgets loopt het water me nou eenmaal bijna in de mond. (Net als van Ben & Jerry's ijs trouwens , maar daarvoor moet je maar op Station Mill kijken!)
Donderdag bestelde ik mijn nieuwe mobiel, een Samsung SGH-D900i. Een telefoon met allerlei functies, veel geheugen dat zelfs is uit te breiden tot 2Gb en helemaal 'persoonlijk' te maken. Daar ben ik vandaag dan ook het grootste gedeelte van de dag mee bezig geweest, want vanochtend om half 10 werd de telefoon al bezorgd.
Met het oog op ons komend weekend Barcelona heb ik 2 torens van de Sagrada Familia als achtergrondscherm ingesteld. Als mijn familie belt, krijg ik de foto van de beller op mijn display en voor verschillende bellers heb ik ook maar meteen eigen muziekjes als beltoon ingesteld. Ik heb ook al naar de radio geluisterd via mijn telefoon en natuurlijk al een paar foto's gemaakt en een stukje gefilmd. Erg leuk speelgoed voor mij dus, het houdt me in ieder geval van de straat!

Van 'Terug in de tijd met The Clarks' tot netwerken in het heden

Deze week begon met een heerlijke avond swingen op muziek van The Clarks uit Den Haag. Nou ja, eigenlijk meer met muziek van vroeger - o.a. Beatles, Rolling Stones, Mama's & Papa's, Eagles, Golden Earring - op perfecte wijze uitgevoerd door The Clarks. En dat op carnavalsmaandag in een stampvolle Potdeksel in Deurne. Een bijzondere entourage en prima sfeer, we deden dit vorig jaar ook en volgend jaar weer als The Clarks dan tenminste van de partij zijn. Dat hebben we de échte fans die uit Den Haag waren meegekomen na afloop beloofd.
Op dinsdag was het weer gewoon werken, maar dat viel best mee omdat alle afspraken buiten de deur al eerder naar andere tijden verplaatst waren. Rustig beginnen en wat langer doorwerken waren daarbij de toverwoorden. Het grootste gedeelte van de dag was ik trouwens aan het 'netwerken' via een voor mij redelijk nieuw zakelijk netwerk. Sinds eind januari (2008) kun je me vinden op LinkedIn. Dat is, in tegenstelling tot Hyves, een netwerk dat zich vooral richt op zakelijke contacten. Heb je het op Hyves over 'vrienden', op LinkedIn spreek je van 'contacts' en 'connections'. Als je dit netwerk goed inzet, is het mogelijk om via (oud) collega's en studiegenoten opdrachten binnen te halen of op een andere manier werk te genereren. In de anderhalve week dat ik er nu mee bezig ben, heb ik al heel wat collega's en andere zakelijke relaties teruggevonden en er op dat gebied ook al redelijk wat contact mee gehad. Prima voor de business dus.
Behalve het al langer bestaande LinkedIn is er sinds kort ook een combinatie van een 'Hyves' en een 'LindedIn' op internet te vinden: PULSE. Hier kun je je contacten verdelen in familie, vrienden en zakelijk en voor elke groep ook bepalen wat ze wél en niet mogen zien. Er kunnen foto's, polls, video's en 'boodschappen' gedeeld worden. Het Pulse plaxo netwerk is nu nog een beta versie (nog in ontwikkeling), maar belooft te voorzien in een behoefte. Geen aparte netwerken meer, maar een centrale plek op internet waar je (bijna) al je profielen aan kunt koppelen. Zo krijg je meer zicht op wat er gebeurt in je eigen netwerk, of dat nu sociaal of zakelijk is.
Gelukkig is er, ondanks of misschien wel dankzij mijn digitale vriendenkring, met mijn netwerk IRL (in real life) niets mis en was er deze week ook nog tijd om eens lekker met mijn vriendin te gaan lunchen en winkelen. In Nijmegen vonden wij weer een paar leuke, voor ons nieuwe, winkels. In één daarvan kochten we zelfs al een outfit voor als we volgend jaar naar The Clarks gaan, dat is nog eens voorpret hebben! Verder hebben we eens heerlijk bijgekletst, uitgepraat raken wij nooit, en gingen tenslotte met tassen vol weer naar huis.

Wil je ook eens een kijkje nemen op een sociaal netwerk, klik dan hier voor mijn Hyves-pagina (en meld je gerust aan, als je me kent en ook op Hyves wilt).
Voor PULSE, klik hier.
Mijn zakelijke netwerk LinkedIn:

10 jaar terug in de tijd

Tussen 1993 en 1998 kon je mij regelmatig op de tribune vinden bij een basketbalwedstrijd. Twee van de drie zonen waren toen ook al erg fanatiek bezig met deze sport en bijna iedere week moest er wel naar een uitwedstrijd gereden worden. Was het niet met het ene team, dan was het wel met de andere zoon en zijn teamgenoten. De weg naar bijna alle sporthallen in de wijde omgeving van Nieuwegein kan ik dromen en op de meeste tribunes heb ik wel ergens gezeten. Het was een leuke tijd, achteraf gezien dan, want toen vond ik het niet altijd even leuk om op een vrije zaterdagmiddag naar Almere te moeten rijden met een stel opgewonden jongens achter in de auto. Bij sommige sporthallen was de koffie in de kantine een stuk beter dan bij andere, dat maakte altijd veel goed. Als we dan ook nog met een wedstijdzege naar huis konden, dan was het meestal toch een leuke middag. De zonen speelden ieder in hun eigen team, weliswaar bij dezelfde vereniging (New Stars in Nieuwegein natuurlijk), maar nooit tegen elkaar.
De laatste paar jaar dat wij in Nieuwegein woonden, werden de zonen ouder en zelfstandiger en de behoefte aan een moeder met auto minder. De oudste van de 2 studeerde inmiddels in Maastricht en kwam zelfs voor het basketbal niet meer ieder weekend naar huis en voor de jongste was het minder vaak nodig. Wij waren bovendien in die tijd weekend-mantelzorgers geworden en bevonden ons daarom iedere week bij familie in het zuiden. Het basketballen schoot er een beetje bij in.
Maar vanavond hadden we weer even dat gevoel van toen. We hebben bijna 2 uur lang op de tribune gezeten in De Sluis in Nieuwegein-Zuid. Ik was de typische lucht van sporthallen alweer bijna vergeten, maar die was meteen terug bij het naar binnen lopen.
Vanavond zagen wij een heel bijzondere wedstrijd: onze 2 basketballers stonden tegenover elkaar in het veld. De oudste, alhoewel geen student meer, met het team SBU (Studenten Basketball Utrecht) en de jongste met Heren 2 van New Stars. Bij dat laatste team zagen wij zowaar nog enkele bekenden uit de juniorenteams van vroeger, bijna niet meer herkenbaar zo groot en vooral breed als ze geworden waren.
Het was een spannende wedstrijd, in het begin behoorlijk rommelig. Beide teams hadden echt de tijd nodig om in de wedstrijd te komen, maar fanatiek waren ze vanaf de allereerste minuut allemaal. Steeds lagen de scores erg dicht bij elkaar, één of twee punten verschil. Voor ons was dat eigenlijk prima, want wij konden niet zo goed kiezen voor wie wij moesten zijn. Zo moedigden wij beide teams aan en loeiden we vanaf de tribune zo hard mogelijk als één van de zonen voor punten zorgde. Dat leverde soms wat verbaasde blikken op van andere toeschouwers, maar gelukkig hadden die al snel door waarom wij voor beide teams enthousiaste aanmoedigingen het veld instuurden.
Pas in het laatste kwart kwam er aftekening in de stand en werd duidelijk dat New Stars de wedstrijd zou gaan winnen. Met een eindstand van 65 - 56 op het scorebord konden beide teams wat ons betreft heel tevreden zijn.
Na afloop moest er natuurlijk nog even nagepraat worden, vooral het gedrag van de scheidsrechters werd heftig besproken. Het leek weer heel even of we 10 jaaar terug in de tijd waren, alleen reden we nu zonder kinderen weer naar huis!

Thuis, in Mill, is het carnaval. Gisteren lag er weer een envelop met ballonnen in de brievenbus met een briefje erbij of we die buiten willen hangen tijdens de carnavalsdagen. Dat is om de route van de optocht en de boerenbruiloft extra feestelijk te maken. We hebben ook maar meteen serpentines voor de ramen gehangen en nog wat extra ballonnen, net zoals de meeste mensen bij ons in de straat.
Morgenmiddag kunnen we weer genieten van de Millse optocht. De foto's die ik daarvan maak, zullen komende week op Station Mill verschijnen.