Groeten uit Brussel

De beste wensen!

Zelf gebakken!

Toen de kinderen het huis uit waren, hebben wij ons huis in Nieuwegein verkocht en zijn naar Brabant getrokken. Tegelijk met het laatste kind ging ook de frituurpan de deur uit, in plaats daarvan kwam er een broodbakmachine. En dat bleek een gouden greep. Aanvankelijk zo af en toe, maar al gauw iedere dag aten wij zelfgebakken brood.
Vóór de tijd dat wij kinderen hadden, bakte ik ook ons eigen brood. Dat was toen een gigantisch karwei. De ingrediënten haalde ik bij de biologische winkel, een pak bakkersgist bestelde ik als het nodig was bij de warme bakker in de buurt. Er moest gekneed worden, het deeg moest rijzen - onder een vochtige theedoek, dat was het beste - vervolgens weer kneden en dan de voorverwarmde oven in. Alles bij elkaar was je er uren mee bezig en toen de kinderen kwamen, was broodbakken een van de eerste dingen die er bij inschoten. Gewoon geen tijd voor brood naast baan en baby's. Maar de smaak en vooral de geur van versgebakken brood bleef me altijd bij.

De jaren gingen voorbij en de broodbakmachine werd uitgevonden. Met mijn gespaarde airmiles schafte ik ons eerste exemplaar aan. Dat was nét voor de verhuizing naar Mill en daarom bleef de doos nog even dicht. Maar toen wij eenmaal hier woonden, paste de machine prima in de keuken en werd ook steeds vaker gebruikt. In plaats van bij de biologische winkel haal ik nu de grondstoffen voor ons dagelijks brood gewoon bij de supermarkt. Er is volop keus in diverse broodmixen voor de bakmachine. Zelf koop ik altijd heel donker meel met pijnboompitten, dat vul ik aan met veel rozijnen, krenten, abrikozen en walnoten van onze eigen boom. De oogst daarvan is bijna voldoende voor een heel jaar. Het resultaat van dit mengsel is een heerlijk, voedzaam brood dat bij geen enkele bakker te koop is!

Behalve brood ging er deze week ook nog wat anders van me de oven in. Mijn eerste werkstuk van dit seizoen van de boetseercursus in Cuijk staat nu te bakken als het goed is. Een vrije studie naar een klassieke buste die we als voorbeeld hadden. Het klassieke is in mijn interpretatie een beetje verdwenen, ik heb er een jongensachtig meisjehoofd van gemaakt. Niet te groot, wel uitgehold, dus ik hoop dat ik het volgende keer in zijn geheel mee kan nemen. Helemaal vervelend zou het zijn als nou net mijn werkstuk uit elkaar knalt in de oven en daarmee ook alle andere beschadigt...

Verder is er deze week niet zo veel bijzonders gebeurd. De eerste kerstkaarten zijn op de deurmat gevallen, ik was een dagje juf op De Kameleon en mijn laarsjes moesten nodig naar de schoenmaker. Die bleek het aardig druk te hebben met de economische recessie - ik zag het ook al op tv dat die branche er wel bij vaart - want hij had zoveel werk aangeboden gekregen dat ik bijna een hele week moet wachten voordat ik ze op kan halen.
Gisteren was het hier in Mill 'Midnight shopping' met kerstmarkt en is het uurwerk van de kerktoren weer officieel in gebruik genomen (zie Station Mill).
En vandaag, vandaag is het tijd om de kerstbomen te gaan zetten. Die zullen we dan eerst maar eens ergens uit gaan zoeken, bij een tuincentrum, langs de weg of bij de tuinder. We zien wel, er is keus genoeg hier in de buurt.

Winterklaas

Alhoewel met enige vertraging, is Sinterklaas dit jaar ook weer bij ons geweest. Wij vierden het heerlijk avondje 2 dagen te laat, dat kwam ons beter uit. Misschien mag je dan niet meer van een sinterklaasavond spreken, want de Goedheiligman is dan natuurlijk al lang weer terug in het warme Spanje. De bofkont. Wij zitten hier dan wel temidden van allemaal leuke cadeaus, maar wél in de kou. Het is in dit geval beter om het dan maar over Winterklaas te hebben, dat is eigenlijk een veel betere aanduiding voor een goedheiligman die helemaal niet zo heilig is tenslotte.
Onze Winterklaas was wel heel goed bezig geweest, we hadden een prachtige avond. Met pakjes en gedichten, met banketstaaf en pepernoten en natuurlijk met surprises. In ons gezin zijn een aantal traditionele surprises, zo is er voor de oudste zoon al 7 jaar een 'Soundcheck' surprise met geluidsfragmenten van het afgelopen jaar. Reclamespotjes, films, tv-programma's, nieuwsflitsen en zelfs gewoon muziekfragmenten, alles komt voorbij in ongeveer 30 minuten. Voor mij zelf is er al sinds enkele jaren een getrouwe kopie van het TV-programma 'Twee voor Twaalf', compleet met 12 vragen, een stopwatch om de tijd bij te houden en een invulschema voor de letters en uiteindelijk het woord. Dit jaar had ik slechts 3 letters nodig om het woord te raden (Speculaaspop) en van de 12 vragen had ik er maar één fout. Ik moest er wel 3 opzoeken, dat kost dus tijd (en geld). De opgaven varieerden van een vraag over de Griekse Oudheid (antwoord Euripides) tot een straat op de plattegrond van Den Bosch benoemen (Stoofstraat).
Wij bleken ook weer grote dichterstalenten in ons midden te hebben! Verrassende zinnen en wendingen, maar altijd een voor iedereen begrijpelijk verhaal.
Voordat we rustig aan onze winterklaasavond begonnen, moesten er natuurlijk nog snel gedichten geprint worden en hier en daar nog wat ingepakt. De dagen ervoor zag het huis eruit als een vol pakhuis met overal doosjes en stapeltjes. Behalve dat die allemaal op tijd klaar moesten zijn, was er ook nog de jaarlijkse kerstkaart met nieuwsbrief die - ook alweer volgens traditie - de dag na Sinterklaas de deur uit moest. Dat betekende dus dit jaar dat de kerstkaart al weg moest zijn voordat wij zelf onze surprises helemaal af hadden. Het liep behoorlijk door elkaar heen, maar het is allemaal goedgekomen. Op zaterdagochtend stond ik in het (mini-)postkantoor hier in Mill met stápels kerstpakketjes die nog gefrankeerd moesten worden. De gewone kaarten met nieuwsbrief behoefden slechts één decemberzegel, maar op de pakketjes moesten er zés om aan het frankeertarief te voldoen. Het zal wel een grappig gezicht zijn geweest hoe ik daar stond met overal postpakketjes die ik op een piepklein tafeltje van postzegels stond te voorzien. Een hele opluchting toen ik die hele stapel gefrankeerd en wel kon achterlaten. Ik heb het weer gered: een originele kerstkaart mét jaaroverzicht op tijd de deur uit. Na Sinter- of Winterklaas ben ik nu helemaal klaar voor Kerstmis!

Groeten uit Parijs

Versailles

(klik op de afbeelding om naar het fotoalbum te gaan)

Na een enerverende week, waarin enerzijds veel werk en anderzijds verdriet, vertrokken wij vrijdagmiddag voor een weekend naar Parijs. Enkele weken geleden besloten wij dit jaar tóch nog een weekend naar Parijs te gaan i.v.m. de speciale tentoonstelling van Jeff Koons in Versailles. Dat vonden wij zo bijzonder, dat wilden we perse zien.
Vrijdagavond om half 6 vertrok de Thalys vanaf Antwerpen Centraal en om half 8 stonden wij op Gare du Nord in Parijs. Een kwartier later konden we al inchecken in hotel Libertel Gare du Nord Suede aan de Boulevard de Magenta. Gemakkelijk dichtbij en nadat we onze bagage in onze kamer hadden achtergelaten, gingen we op zoek naar een leuk restaurant in de directe omgeving. Dat vonden we aan dezelfde Boulevard de Magenta in de vorm van een kleine pizzeria. Zelf niet zo'n liefhebber van pizza's, bestelde ik een kalfsmedaillon met huisgemaakte frieten. Die laatste waren bijzonder lekker, échte aardappels die niet te hard gebakken waren, maar wel een goudbruin korstje hadden. Héérlijk.
De volgende ochtend gingen we op tijd met de trein (RER) naar Versailles, dat duurde vanaf Gare du Nord nog zo'n 40 minuten. Vergeleken bij de afstand Antwerpen - Parijs was dat een behoorlijk lange tijd, maar volgens ons wel de snelste manier om er te komen.
In Versailles aangekomen was het nog 5 minuten lopen naar het kasteel, we hoefden alleen maar de massa te volgen. De expositie van Jeff Koons was op zijn zachtst gezegd bijzonder, maar op de een of andere manier misstonden zijn objecten helemaal niet tussen de overdaad van Lodewijk XIV! Naast het pronkstuk van Versailles - het bed van de Zonnekoning - stond de grote vaas met kunstbloemen van Koons helemaal op zijn plaats. In de spiegelzaal reflecteerde Koons' Light Blue Moon alsof die er altijd aanwezig was geweest. Wij konden het wel waarderen...
Terug in Parijs hebben we geluncht bij 'Le Chat Qui Pêche' in St. Michel in de Rue de la Huchette, nog steeds een erg leuk stuk van Parijs. 's Avonds zijn we naar de trendy wijk Bastille gegaan voor het diner. Bij een Corsicaans restaurant (BarBat) in de Rue de Lappe hebben we heerlijk gegeten. Natuurlijk hebben we ook nog even van de sfeer geproefd in Beaubourg (Koffie bij Le Cavalier Bleu) en op Montmartre (lunchen bij l'Ecrin). Wij hebben weer zoveel mogelijk uit ons weekend Parijs gehaald, maar zijn er zeker nog lang niet klaar! Als het weer wat beter wordt, ergens in het voorjaar, verzinnen we wel weer een reden om terug te gaan.

Eerder deze week schreef ik al over het overlijden van Arthur Denkelaar op mijn Volkskrantblog: Station-Mill. Wie daar nog over wil lezen, kan doorklikken naar Een abnormale schoolweek en Dag Arthur.