zondag 26 april 2009

Cuby & The Blizzards


Cuby & The Blizzards. Van een echte blizzard hebben ze niet veel weg, ze blijven met beide voeten op de grond. Maar muziek maken kunnen ze wel, de blizzards. En met extra blazers maken ze er soms een echte show van!
Wij waren vrijdagavond bij een optreden van deze band in het Theater aan de Parade in Den Bosch. In de Pleinzaal was de bar open en genoten we met een heleboel andere fans van echte Drentse blues. Opvallend was dat het publiek vooral uit mannen bestond, er waren natuurlijk ook vrouwen meegekomen maar in tegenstelling tot wat je ziet bij andere bands, waren hier de mannen in de meerderheid. En dan vooral kalende mannen en als er nog wel haargroei was dan overheerste de kleur grijs. Op leeftijd dus, net zoals de band zelf. Bij andere groepen waarin 50-ers en 60-ers spelen zie je meestal veel meer jong publiek, zoals bij De Dijk of Golden Earring.
Helemaal niet gewend aan het feit dat een optreden van Cuby op tijd begint, kwamen wij dan ook te laat. Niet ernstig, 15 minuten of zo, maar ze waren al wel begonnen. Volgens de mevrouw van de garderobe was het ook een 'gewone' voorstelling met pauze en op tijd afgelopen. Wij schoven dus enigszins beschaamd naar binnen en werden meteen opgenomen door de krachtige bluesakkoorden van Erwin Java op gitaar. Oude, bekende nummers werden afgewisseld met nummers van de nieuwe cd (Cats Lost).
Na ongeveer 3 kwartier spelen vond Harry Muskee het tijd voor een pauze. Wij kregen even tijd om wat te drinken en bij te praten om daarna naar het tweede deel van de show te luisteren. Voor zijn doen was Muskee bijzonder spraakzaam, hij vertelde zelfs over zijn vriendin die hem gered had van alles wat slecht was. Speciaal voor haar schreef hij het nummer 'More Than I Could Ask For' en ook bij 'Devil Made Religion' hield hij een (hele) korte inleiding. Ook de 'bijna-traditional' Boom Boom Boom van John Lee Hooker werd op eigen wijze vertolkt. Na weer 3 kwartier spelen vond de band het welletjes en nog voordat het publiek er écht om gevraagd had, klonk Muskee's "nou vooruit dan doen we er nog eentje" al dat direct gevolgd werd door 'Window Of My Eyes'. Toen restte er voor mijn gevoel nog maar één nummer dat nog gespeeld moest worden, en jawel hoor als definitieve afsluiting van dit theaterconcert kregen wij 'Appleknockers Flophouse' te horen. Toen was de show dan ook echt voorbij, inderdaad qua tijdsplanning een 'gewone' voorstelling!

Bezetting C+B anno 2009 is Harry Muskee (zang), Erwin Java (gitaar), Helmig van de Vegt (toetsen), Herman Deinum (bas) en Hans Lafaille (drums). Voor het theateroptreden aangevuld met saxofoon (Miklós Fürst), trombone (Bert Pfeiffer) en trompet.
De nieuwe cd 'Cats Lost' is geproduceerd door Daniël Lohues, net zoals Muskee een ware ambassadeur van Drente. Nummers op de nieuwe cd:
  1. Blues Is A Bad Habit
  2. Deadlines
  3. I'm In Your Corner
  4. Low Country Blues
  5. Baghdad Blues
  6. Peabody Hotel Room #13
  7. Devil Made Religion
  8. Mama Won't You Buy Me A Dream
  9. Stranger
  10. My Old Jimny
  11. More Than I Could Ask For
www.cubyandtheblizzards.nl

Op Station Mill deze week de column Haps, Mill & Oeffelt van Martin Bril.

donderdag 23 april 2009

Omdat ik deze zo mooi vind, een 'tussendoor' blogje


Oudegracht in Utrecht

Op www.360cities.net vond ik prachtige panorama's van steden over de hele wereld. Als voorbeeld ons eigen Utrecht!
Ga er maar eens met de muis op staan, linkerknop ingedrukt houden en naar rechts of links bewegen...
Met 'controls on' kun je beter bepalen wat je ziet en zijn er nog meer mogelijkheden.
Mooi hè, die Oude Gracht.

zondag 19 april 2009

Huub en Jan Willem, een week met Nederlandse muziek



Regelmatig wordt er aan ons gevraagd of we nog wel eens ooit thuis zijn. Weinig. Neem nou deze week, vanaf maandag t/m zaterdag aten we de helft van de dagen in een restaurant. Op maandag zelfs 2 keer. Je hoort mij niet klagen, alhoewel het gevecht met de weegschaal niet altijd even succesvol verloopt.
Maandag gingen alle mannen uit ons gezin fietsen in de heuvels van Zuid-Limburg. Traditiegetrouw deden ze dat altijd op Goede Vrijdag, maar vanwege zakelijke verplichtingen was dat dit jaar naar 2de Paasdag verschoven. Voor mij tijd genoeg om overdag met een vriendin op een terras in Grave aan de Maas neer te strijken. Een prachtig plaatsje, zeker als de zon volop schijnt op de mooie oude gevels. 's Avonds aten we met het gezin bij Picasso in Den Bosch, een restaurant dat ons tot die tijd nooit eerder opgevallen was, maar zeker voor een volgend bezoek in aanmerking komt.
Donderdag gingen we met een stel vrienden naar Deurne, waar De Dijk in het nieuwe cultureel centrum optrad. Voorafgaande aan zo'n concert gaan wij meestal met een hele groep uit eten, maar door allerlei omstandigheden was het dit keer slechts een groepjé van 2 personen. Ikzelf en een goede vriend die me in Mill opgehaald had. Bij De Roode Leeuw in Deurne aan de Molenstraat genoten wij van een lekker maaltje en hadden daarna nog tijd genoeg om rustig naar het nieuwe centrum van Deurne te lopen. Of dat nieuwe centrum ook een verbetering is, daar moet ik nog eens flink over nadenken. Van het Deurne dat ik me kan herinneren, blijft zo niet zoveel over in ieder geval. Alles lijkt nieuw en modern te moeten, dat geldt overigens niet alleen voor Deurne. Maar dat terzijde.
Eenmaal binnen in het cultureel centrum bleek De Dijk veel te laat te arriveren, in plaats van 9 uur werd het daarom 10 uur voordat ze eenmaal speelden. Maar toen ging het dak er dan ook af, vol overgave werden de nummers ten gehore gebracht. Met zijn karakteristieke stem wist Huub van der Lubbe de zaal binnen de kortste keren 'plat' te krijgen. Er werd luidkeels meegezongen en geswingd en zoals het wel vaker gaat bij concerten, helaas ook erg veel en hard dwars door de muziek heen gekletst. Ik zou zeggen, ga lekker naar het café en vraag of ze een plaatje draaien van De Dijk als je liever praat dan luistert...




Zaterdag keerden wij terug naar Ger zijn jeugd in De Kempen, wij gingen namelijk naar Eersel . Lang geleden hadden we kaartjes besteld voor een optreden van JW Roy (die zelf uit Knegsel, vlakbij Eersel, komt) in De Muzenval in dat dorp. Wij kennen deze artiest vooral van optredens met Gerard van Maasakkers en kunnen zijn muziek wel waarderen.
Vooraf aten we bij 't Menneke - de naam slaat op 'den contente mens', een beeldje dat ertegenover op de Markt staat - in het centrum van Eersel. Een prachtig dorp overigens met mooie oude panden die allemaal in hun oude glorie bewaard zijn gebleven.

Vanmiddag gaan we nog naar St. Anthonis om een gedeelte van de kunstroute te volgen. Ook dat is een mooi dorp waar, ondanks het moderne gemeentehuis, de Brink nog sterk aan vroeger doet denken. We beginnen de kunstroute dan ook daar, uiteraard eerst met een lunch en daarna zien we wel verder. Vanavond of morgen lees je er meer over op Station Mill.

zondag 12 april 2009

Sterrennacht in Amsterdam

‘Dikwijls lijkt me de nacht veel levendiger en kleurrijker dan de dag’ is een uitspraak van Vincent van Gogh (Arles, 8 september 1888). Het Van Gogh Museum en The Museum of Modern Art (MoMA) in New York werken samen voor de tentoonstelling Van Gogh en de kleuren van de nacht. Deze eerste expositie die gewijd is aan voorstellingen van de avond en de nacht van Vincent van Gogh is t/m januari 2009 te zien geweest in New York, maar van 13 februari t/m 7 juni 2009 in het Van Gogh Museum in Amsterdam. Voor de vele Nederlandse liefhebbers van Van Gogh een mooie kans om te gaan kijken. De beroemdste sterrennacht schilderde Vincent van Gogh toen hij in het ziekenhuis van Saint Rémy de Provence lag in juni 1889, ruim een jaar voor hij zelfmoord pleegde. Het schilderij is een nachttafereel met gele sterren boven een kleine stad met heuvels. Het wordt beschouwd als een van de grootste meesterwerken van zijn tijd. De woorden van Van Gogh "Waarom, vraag ik me af, zouden de stralende stippen in de lucht niet net zo makkelijk te bereiken zijn als de zwarte stippen op de kaart van Frankrijk? Net zoals we de trein naar Tarascon of Rouen nemen, gebruiken we de dood om naar de sterren te reizen." worden vaak met dit schilderij geassocieerd. Ook voor zanger Don McLean, vormde het de inspiratiebron voor zijn lied 'Vincent', dat begint met de woorden 'Starry, Starry Night...'

Alhoewel deze beroemde sterrennacht een van de bekendste werken van Van Gogh is, geef ik zelf de voorkeur aan 'Sterrennacht boven de Rhone'. Een prachtig spel van licht en donker, gereflecteerd in het water.

De tentoonstelling trok gisteren veel belangstelling op een mooie paaszaterdag in zonnig Amsterdam. Vanwege het mooie weer en de vrije dagen was het overal druk in de stad, gezellig druk. Op het gras van het Museumplein was het dan ook goed toeven en na een korte wandeling via de PC Hooftstraat - waar we Jort Kelder bezig zagen met opnames voor zijn programma - naar het Vondelpark streken we daar neer op het terras van het Filmmuseum. Met een lekkere koele rosé of een wit biertje en wat hapjes zaten we daar heerlijk te genieten. Want wat is er mooier dan vanaf een terras het kleurrijke schouwspel dat aan je oog voorbijtrekt te aanschouwen. Áchter mij zat trouwens Kas van Iersel, de man met de prachtige donkerbruine stem die jaren geleden dagelijks mijn favoriete TV-programma Denktank presenteerde, maar dat zag ik pas bij het weggaan.

We hadden nog ruim de tijd om lekker te eten bij Indonesisch specialiteitenrestaurant Kartika aan de Overtoom. Er werd een tafel vol schaaltjes met authentieke Indonesische gerechten geserveerd en nadat we daarvan meer dan genoeg gegeten hadden, wandelden we rustig naar ons volgende doel: De Melkweg.



Om helemaal in de sfeer van de 'Sterrennacht' te blijven was dit wel een heel toepasselijke bestemming, alhoewel dat meer toeval was dan resultaat van bewuste planning. Toen wij lang geleden de kaartjes voor de Van Gogh-tentoonstelling bestelden, keken wij meteen of er 's avonds ook nog iets leuks te doen was waar we met het hele gezin naartoe konden. Dat bleek het geval, want ons favoriete Afrikaanse muziekgezelschap Orchestra Baobab trad diezelfde avond op in De Melkweg in Amsterdam. Dat was boffen vonden wij toen en dat vinden wij nu, de dag erna, nog steeds. Het is een feest om een concert van deze band bij te wonen, op de site van De Melkweg vond ik de volgende rake omschrijving""Live is de groep een droom: tijdloze magie regelrecht uit het hart van Senegal." Zelf zou ik er in het kader van deze dag nog aan toe willen voegen dat ze de sterren van de hemel speelden... Meer hoeft er niet over gezegd te worden!

zaterdag 4 april 2009

Het is er!

Na bijna 6 jaar intensief werken, is het boek IMMUNOLOGIE nu dan eindelijk werkelijkheid. Het is er, gedrukt en gebonden, stoffelijk aanwezig: we kunnen het vasthouden! Oorspronkelijk was het de bedoeling dat het in 2005 uit zou komen, maar daarna werd de verschijningsdatum alsmaar verschoven. Het ontstaan van het boek had veel weg van een verbouwing. Eenmaal begonnen, bleek er veel meer te moeten gebeuren dan aanvankelijk gepland en in het laatste stadium waren het de 'onderaannemers' die voor verschrikkelijke vertraging zorgden. Hiermee bedoel ik de ingehuurde Indiase tekenaars die de figuren moesten bewerken voordat ze gedrukt konden worden. De communicatie met het verre India verliep niet helemaal naar verwachting en uiteindelijk zijn de meeste figuren toch 'hier' tot stand gekomen.

Eind 2003 werd er een planning gemaakt voor een (leer)boek voor universitaire en HBO studenten die het vak Immunologie moeten doorlopen. Er werd een redactie gevormd, deelspecialisten op verschillende gebieden van de immunologie werden benaderd om een bijdrage te leveren en men begon enthousiast aan de inhoud van het omvangrijke boek. Al gauw bleek dat de eerste deadline absoluut niet gehaald kon worden. Dat was het eerste struikelblok.

Hieronder een fragment uit een brief van 10 juni 2004 van de uitgeverij:

===============
"In de planning voor het leerboek Immunologie is een deadline voor de eerste versie gesteld, die voor een aantal auteurs niet haalbaar is gebleken. Om de auteurs tegemoet te komen heeft de uitgeverij, in overleg met de redactie, een nieuw tijdspad afgesproken, waarover ik u hierbij graag wil informeren...

... De uiterste datum waarop wij de eerste versie van uw gehele hoofdstuk verwachten is opgeschoven naar 30 september (2004 dus, RL), vervolgens zien wij uw definitieve bijdrage uiterlijk 30 november tegemoet.

Wij menen dat wij u nu voldoende tijd bieden uw bijdrage te schrijven en hopen dan ook dat u onverminderd enthousiast uw medewerking blijft verlenen en zich wilt inspannen deze nieuwe planning aan te houden...

Rest ons nog u veel succes en plezier te wensen met uw werkzaamheden voor de uitgave.

Met vriendelijke groet,

Mede namens de redactie,

..... .......
Uitgeefassistent"
===============

Iets later dan bovengenoemde 30 november 2004 was veel van het gevraagde materiaal binnen en werd het echt hard werken voor de redactie. Met name de 2 hoofdauteurs hebben er een hele kluif aan gehad om er een leesbaar geheel van te maken. Iedere vrije (en niet vrije) minuut werd aan het boek besteed. Ik zou niet durven zeggen hoeveel uren de intensieve telefoongesprekken tussen Groningen en Mill in totaal duurden, maar het waren er veel. Ruim 1000 e-mails werden over en weer gestuurd en op de laptops van G.T. Rijkers en F.G.M. Kroese staat een bestandsmap 'Immunologieboek' met een grootte van 2,21 GB waarin 3113 files. Om ook af en toe alle teksten naast elkaar te leggen en te bespreken, werd regelmatig halverwege afgesproken. Daarbij was de Hanzehogeschool in Zwolle heel behulpzaam door vergaderruimte ter beschikking te stellen. De deadline werd nog regelmatig uitgesteld, het jaar van geplande uitgifte verschoof van 2005 naar 2006, 2007 en 2008. De Rijkers-Lievendag nieuwsbrieflezers onder jullie weten er alles van!
Het werd uiteindelijk 2009, maar nu ligt het er dan toch echt! Een kroon op het werk van Ger en Frans!
Meer informatie over een van de auteurs: www.gtrijkers.nl.




Alhoewel 'het boek' deze week natuurlijk het hoogtepunt was, wil ik toch ook nog even vermelden dat we woensdagavond genoten hebben van de voorstelling 'Soul of Motown' in de Schouwburg in Cuijk. Een show die gebaseerd is op de meest beroemde acts van Tamla-Motown artiesten, uitgevoerd in de originele versie, compleet met de daarbijbehorende looks en kostuums. Alles uitgevoerd door 8 geweldige zangers en zangeressen met een 10-koppig orkest erachter. Behalve zingen, konden ze ook allemaal goed dansen. Een feest voor oor en oog was het, zeker voor ons op de eerste rij!