zondag 31 mei 2009

Vuurplaats

Wij wonen in een prachtig huis met oorspronkelijk 3 'vuurplaatsen'. In het jaar dat wij in Philadelphia in de USA woonden, heb ik geleerd dat het aantal 'fireplaces' bepalend is voor de waarde van je huis. Hoe meer mogelijkheden om vuurtje te stoken, hoe meer je huis daar waard was. Ter verduidelijking: wij woonden in Philadelphia in een huis dat geen enkele fireplace bezat.

Terug naar Mill. In ons huis hebben wij tegenwoordig alleen nog maar 3 schouwen, want de mogelijkheid om vuurtje te stoken is er niet meer. De schoorstenen en rookkanalen zijn dichtgemaakt als gevolg van een trieste gebeurtenis in de tijd dat de vorige bewoners nog in ons huis woonden. In ons vorige huis in Nieuwegein hadden we wel een open haard en na aanvankelijk enthousiast stoken, verloren we al gauw de belangstelling voor deze sfeermaker. Want behalve voor sfeer, zorgt een open vuurplaats ook voor veel stof en roet. Wij hebben daarom nooit iets gedaan om de rookkanalen weer te openen met het idee dat we daar later nog wel eens over na wilden denken. Dat later is inmiddels door onze verkoopplannen achterhaald, maar mooi vinden we die lege schouwen eigenlijk niet. Tijdens de open atelierroute in St. Anthonis besloten we daarom om voor de lege schouwen in de eetkamer en de bibliotheek beelden te kopen bij Marleen van de Steeg - van Kemenade. We hadden al eerder een beeld bij haar gekocht en ook deze keer vonden we wat we zochten.
De twee beelden voor de eetkamer hadden we direct na de atelierroute al opgehaald. Voor de bibliotheek maakte ze op ons verzoek een groter exemplaar en dat kregen we gisteren thuisbezorgd. Wij zijn nu helemaal blij met onze 'vuurplaatsen', de beelden staan er prachtig.
Op Station Mill is in de rechterkolom een diavoorstelling te vinden van enkele van haar beelden.

Dat bewuste blog heeft deze week voor veel ellende gezorgd. Eigenlijk heb ik het nu over het 'oude' Station Mill dat bij het Volkskrantblog draaide. Daar heb ik 4 jaar met veel plezier allerlei verhalen over Mill en omstreken op gepubliceerd en ik hoop dat ik ze ooit nog terugzie. Voor meer informatie hierover kun je verder lezen op mijn nieuwe blog Station Mill.

Deze week op Station Mill: Tobben
-------------- op IMMUUN---: Zoek de verschillen

zondag 24 mei 2009

Zondagochtend thuis

Enigszins de tel kwijt vanwege recente veelvuldige afwezigheid en daarna alle vrije dagen thuis, besef ik opeens dat het zondagochtend is. Zondagochtend is voor mij 'blogtime', waar ter wereld ik ook ben. Klinkt behoorlijk decadent, ik weet het, maar vorige week zondagochtend zat ik toch echt aan mijn keukentafeltje in Helsinki te bloggen. Helemaal overdreven is mijn globale terminologie dus niet.
Maar nu zit ik weer gewoon thuis in Mill achter mijn bureau waarop de stapels post al een paar dagen liggen te schreeuwen om aandacht. Die post moet nog maar even wachten, eerst bloggen.
Eigenlijk valt er niet zoveel te melden nu. Want in tegenstelling tot alle Nederlanders die dit lange weekend aangrepen om er eens heerlijk op uit te trekken, genoten wij eindelijk eens van het luie niksdoen. Gewoon gekeutel in en om het huis, een beetje boodschappen en natuurlijk zaterdag weer eens lunchen in Den Bosch. Daar was het al een paar weken niet meer van gekomen, maar nu zaten we heerlijk in de zon op een van de vele terrassen aan de Parade. Daarna zijn we nog even de stad in geweest om cadeautjes te kopen voor dierbare jarigen in de komende week en deden we nog snel even wat boodschappen op de markt. Op de radio hadden we al gehoord dat er een demonstratie in 's-Hertogenbosch zou zijn van de extreemrechtse NVU (Nederlandse Volksunie), maar behalve het geluid van wat helikopters in de lucht hebben we daar niks van gemerkt. Zelfs daar kan ik dus niks over melden.
We moesten weer op tijd naar huis, want de enige afspraak die we voor dit weekend hadden gemaakt was zaterdagmiddag half 5. Dan zou een goede vriendin die net terug is uit Hong Kong een kopje koffie komen drinken.

Facebook-profiel van Riky Lievendag Oude (en nieuwe) vrienden vond ik deze week ook weer terug op Facebook. Meer dan een jaar geleden meldde ik me aan voor deze netwerksite, maar deed er verder helemaal niks mee. Toen ik een paar dagen geleden op internet aan het zoeken was naar gegevens van een zakelijke relatie, stuitte ik opeens weer op deze vriendensite. Eigenlijk is het een leuke manier om niet alleen in Nederland, maar over de hele wereld bekenden via onternet te ontmoeten. Ik heb dus mijn profiel maar eens flink opgepimpt, zowel in het Nederlands als in het Engels en ben weer actief geworden op Facebook. Via deze website ontdekte ik ook nog een geweldige site waar je je reizen kunt opslaan en plannen. Mooi voor je eigen overzicht en voor medereizigers die je tips kunnen geven over plaatsen waar je naartoe wilt. Neem maar eens een kijkje op www.dopplr.com. Je kunt natuurlijk ook registreren en het zelf gaan gebruiken.

zondag 17 mei 2009

Citykoti.com

Zondagmorgen half 10 (in Nederland pas half 9) zit ik op de bank van ons mini-appartementje midden in Helsinki. Gisterochtend van huis vertrokken, nadat ik net een halve dag en een nacht thuis was van het bezoek aan Wenen met aansluitende afspraak in Utrecht. Deze week heb ik nog niet veel van Mill gezien.
Wij vlogen vanaf Düsseldorf via Hamburg naar Helsinki en arriveerden daar om half 6 plaatselijke tijd. Met de speciale bus van Finnair duurde het nog 3 kwartier voordat we afgezet werden bij het Centraal Station. We konden verder lopend naar het appartement dat we geboekt hadden, omdat alle hotelkamers al bezet waren toen mijn echtgenoot te horen kreeg dat zijn lezing op het congres van ECCMID geaccepteerd werd. Geen luxe hotelkamer voor ons waar je een opgemaakt bed vindt en niks hoeft te doen voor je ontbijt, maar een superklein appartementje (www.citykoti.com) waar al het serviesgoed aanwezig is, maar de koelkast er leeg bij staat. Gelukkig was gisteravond de supermarkt bij het metrostation nog open en hebben we nu wat te eten.
Mijn echtgenoot is inmiddels vertrokken en omdat ik niet ingeschreven ben voor het congres - en ik dat ook niet wens - zit ik hier even te genieten van een vrije zondagochtend. Buiten schijnt de zon, het wordt zo tijd om eens wat indrukken op te gaan doen van deze stad.

Inmiddels is het laat in de middag en heb ik al veel gezien en gedaan in Helsinki. Mijn echtgenoot is al lang terug naar het congres en blijft daar nog even om de ingelaste workshop van Ab Osterhaus over het H1N1-virus (Mexicaanse griep) bij te wonen. Straks zie ik hem wel een keer verschijnen en dan gaan we ergens eten.
Vanochtend ben ik eerst richting Centraal Station gelopen omdat ik er een foto van wilde maken. Het is in late Jugenstil (1914) van de Finse architect Eliel Saarinen. De toren wordt op dit moment gerestaureerd en is helaas verpakt in bedrukt bouwdoek.
Vanaf het station ben ik richting Senaatplein gelopen waar de reusachtige witte Kathedraal van Helsinki staat. Het plein wordt behalve door dit bouwwerk gedomineerd door nog 3 andere werken van dezelfde Finse architect: Carl Ludvig Engel. In 30 jaar, tussen 1822 en 1852 bouwde hij daar het Parlementsgebouw, het hoofdgebouw van de Universiteit van Helsinki, de Nationale Bibliotheek van Finland en de kathedraal dus. Allemaal prachtige voorbeelden van neoclassisisme.
De wandeling naar de haven was nu niet ver meer. Daar heb ik eerst koffie gedronken, vervolgens wat over de markt gelopen en heerlijke kersen gekocht. Inmiddels had mijn echtgenoot zich weer bij me gevoegd en hebben we de boot genomen naar Suomenlinna, een eiland vlakbij Helsinki dat al sinds 1991 op de werelderfgoedlijst van Unesco staat. Het is van oorsprong een maritiem fort op 'kanonsafstand' van Helsinki voor de verdediging van de stad. Het eiland herinnert nog aan de tijd dat de ligging van Finland tussen Oost en West wel eens problemen opleverde.
Wij hebben op Suomenlinna heerlijk geluncht en van het mooie weer genoten. Daarna zijn we weer met de boot teruggegaan en is mijn echtgenoot weer naar het congres vertrokken. Ik ben nog even de stad in geweest en heb daar - eindelijk - de schoenen gevonden waar ik al heel lang naar op zoek was. Ik wist precies wat ik wilde, maar kon ze in Nederland en België nergens vinden. Ook vorige week in Oostenrijk zag ik niks wat er op leek. Maar nu heb ik dan toch hoge sandalen zónder metalen gespen en met genoeg stevigheid voor mijn enkels. Voor het kind van een collega moest ik nog op zoek naar een exacte kopie van een kwijtgeraakte Finse knuffel en die heb ik gelukkig ook gevonden. Heerlijk is dat hier op zondag gewoon alles open is, Helsinki is overigens een echte winkelstad. Na een bezoekje aan de supermarkt zit ik hier nu met een lekker glaasje en een reep chocolade dit stukje te typen. Van de foto's heb ik al een album gemaakt, dat zal ik hieronder zetten.
Helsinki 17 mei 2009

donderdag 14 mei 2009

Wenen - Utrecht


Voor een kort bezoek waren wij deze week in Wenen. Dinsdagavond heen en donderdagochtend héél vroeg weer terug. Dat heen was nog bijna niet gelukt, want toen ons vliegtuig landde op Vienna-Schwechat bleek dat op het verste achteraf baantje te zijn dat er maar te vinden was. We moesten allemaal blijven zitten en we werden vriendelijk verzocht te wachten. Toen werd er omgeroepen dat er passagiers die uit Mexico kwamen aan boord waren en die moesten eerst onderzocht worden op aanwezigheid van het griepvirus. Er kwamen 2 artsen met mondkapjes het vliegtuig binnen en de desbetreffende personen werden naar voren geroepen. Het ging om ongeveer 8 mensen, bij hen werd met een oorthermometer eventuele koorts gemeten. Bij een enkeling moest het opnieuw en de sfeer in het vliegtuig werd een beetje lacherig. Gelukkig werd bij geen van deze reizigers iets geconstateerd en mochten we allemaal met de bus naar de airport terminal. Onderweg werden we nog door de - lege - ambulance ingehaald en bij het verlaten van de bus kregen we van die chauffeur allemaal een A4-tje met uitleg over het virus. Welkom in Wenen, dat deze passagiers ook half Schiphol hadden kunnen besmetten tijdens hun transfer was blijkbaar niks om je druk over te maken. Wat een willekeur in het voorkomen van een pandemie.
In Wenen stond lieve, trouwe Anita ons al op te wachten om ons naar Hilton Vienna Plaza aan de Schottenring te brengen. Omdat het al laat was, hebben we alleen even de bagage gedropt en zijn toen meteen gaan eten bij Appiano. Een origineel Oostenrijks restaurant waarvan de uitbaatster dezelfde - redelijk zeldzame - achternaam heeft als Anita Frauwallner, ook al kenden ze elkaar niet. Het zorgde wel meteen voor een heel familiaire sfeer en het eten was er overigens ook heel erg lekker.
De volgende dag waren er een paar vaste agendapunten, maar we hadden ook het plan om 'Het Laatste Oordeel' van Jeroen Bosch dat ook in Wenen blijkt te 'hangen' te gaan bewonderen. Na wat navraag gedaan te hebben en vooral dankzij ons eigen onderzoek op Google, kwamen we erachter dat het in de Gemäldegalerie der Akademie der bildende Künste aan de Schillerplatz te vinden was. We konden het nog net voor de lunch in het imposante Albertina bekijken. Op de foto boven dit stukje zie je een fragment van het middenstuk van de triptiek. De foto is 'illegaal' genomen en van heel dichtbij, mar geeft toch redelijk de sfeer van het stuk weer.
In het café bij het Albertina aten we alweer asperges en daarna wilden we nog even de Stefansdom bezoeken voordat we weer aan het werk moesten.
's Avonds was er het mini-symposium in het Billroth-Haus waarvoor we uiteindelijk gekomen waren. Het liep allemaal nogal uit en de geplande eindtijd van 21.30 werd uiteindelijk 22.30 uur. Daarna was er nog een diner waar we niet onderuit konden en zo werd het opeens half 1 voordat we opstonden om naar het hotel te gaan. Het werd een korte nacht, want om half 5 ging de wekker en om half 9 landden we alweer in Amsterdam. Zonder oponthoud door het Mexicaanse griep- of ander virus. Dat betekende dat mijn echtgenoot nog ruim op tijd was voor de Masterclass Autoimmuniteit in Karel V die hij om 11 uur moest geven. Ik had een lunchafspraak en daarna was het heerlijk om weer eens in Utrecht rond te wandelen én te shoppen natuurlijk. Vanavond zijn we nog in Utrecht, morgen thuis en zaterdag vertrekken we naar Helsinki. Daarover binnenkort meer.

zondag 10 mei 2009

Terug naar Kralingen



Zaterdag waren wij in Apeldoorn bij vrienden die zo gelukkig waren hun huis wél te kunnen verkopen en inmiddels in een gloednieuw appartement wonen. Wij waren uitgenodigd voor de 'housewarming' zoals ze dat in het Engels zo mooi uitdrukken. Een passende Nederlandse term hiervoor is moeilijk te vinden, het veelgebruikte 'open-huis' klinkt toch een stuk koeler. En bij 'inwijdingsfeest' moet ik persoonlijk meer aan geheimzinnige rituelen denken dan aan een gezellig samenzijn in het nieuwe huis van vrienden.
Omdat het prachtig weer was, hebben we na de rondleiding door hun mooie woning vooral buiten gezeten op hun riante, zonnige terras. Er was ruimte genoeg om met ons 9-en in een ruime kring om de tafel te zitten en vanaf de 4de verdieping van het uitzicht te genieten.

's Middags liepen we door het drukke centrum van Apeldoorn naar het CODA-museum (Cultuur Onder Dak Apeldoorn) waar de tentoonstelling 'Beleef het mee met Yesterday' te zien was. Veel foto's uit de periode 1960 - 1970 van binnen- en buitenlandse popmuzikanten, allemaal door Nico van der Stam gefotografeerd. De meeste van hen als jong popidool nog voordat ze wereldberoemd waren. In totaal 200 portretten, gerangschikt op alfabet en tentoongesteld op uitvergrote 'singeltjes'. Achter in de zaal was er gelegenheid om te luisteren naar diverse nummers uit die periode.
Maar het allermooiste was toch de film over Kralingen, het eerste grote meerdaagse Nederlandse Popfestival dat helaas nooit herhaald werd. Omdat meer dan de helft van ons gezelschap er zelf bij was geweest of er bij had willen zijn, was dit toch het hoogtepunt van de expositie. De documentaire voerde ons allemaal terug in de tijd en de opgenomen gesprekken tussendoor met mensen van de organisatie deed ons inzien dat er toentertijd een enorm risico is genomen op zowel organisatorisch als financieel gebied. De Stichting Kralingen van toen heeft het dan ook niet overleefd en de organisatie is officieel failliet verklaard.
We hebben met plezier de hele film afgekeken en met verbazing geluisterd naar de politiefunctionaris die in de documentaire een soort politieverslag gaf van wat er vooral níet was voorgevallen! Geen ernstige incidenten, geen zedendelicten (alhoewel er wel 'naaktlopers' gesignaleerd werden), geen vechtpartijen.
Wat er wel was: saamhorigheid, hasjiesj en marihuana, coca cola (die hoofdsponsor was) en veel lege blikjes dus. Wat een prachtig tijdsbeeld en voor ons een flinke dosis jeugdsentiment!
Als laatste hebben we vol bewondering naar de prachtige portretten gekeken die Bill Wyman (bassist van de Rolling Stones inderdaad) van collega-Stones en andere bekendheden maakte. De expositie Wyman Shoots was zeker de moeite van een bezoek waard.

Terug in 2009 liepen we weer door de stad naar de Baron Sloetkade, waar we onthaald werden op een lekker glas en heerlijke hapjes. Zoals gewoonlijk was er meer dan genoeg om met elkaar over te praten. Want ook al kennen de meesten van ons elkaar al van vóór Kralingen, uitgepraat raken wij nooit.
Binnen in de ruime kamer stond nog een buffet op ons te wachten en het werd vanzelf laat met koffie als afsluiter.


Deze week op:
Immuun:____Wonderlijke transplantatie
Station Mill:__Domino-day begint in Mill?

maandag 4 mei 2009

Samen bloggen

Vanaf deze week kunnen we hier thuis zeggen dat we 'samen' bloggen. Want behalve mijn 'tic' is het nu ook een soort beroepsafwijking van mijn echtgenoot geworden. Naast mijn blogs Lievendags Weblog en Station Mill verschijnt er nu ook minstens 1x per week een nieuw bericht op Immuun. Deze weblog is ontstaan na het verschijnen van het boek Immunologie en er zal ook door de uitgever naar worden verwezen. Het is de bedoeling dat er 'leuke stukjes' over immunologie op komen te staan in begrijpelijk Nederlands.

Op woensdag kregen wij weer bezoek van de grote paarse bus. Dat is het vervoermiddel van onze oudste zoon en omdat de bus niet echt nieuw meer is, is het altijd spannend of het aangekondigd bezoek doorgaat. Na flink wat gesleutel was het deze keer toch weer gelukt en hadden wij een gezellige middag met zoon, vriendin en Lyra de hond. Die laatste zag er tamelijk grappig uit met een grote lampenkap om haar hoofd omdat ze last had van een allergische reactie waar ze niet aan mocht likken. Nou is het zo dat de meeste honden goed zijn in zielig kijken, maar Lyra was woensdgmiddag daarin de onbetwiste kampioene.

Donderdag schrokken wij, net zoals veel andere Nederlanders die naar Koninginnedag 2009 op TV keken, van de beelden uit Apeldoorn. Onvoorstelbaar, wat daar gebeurde ging ieder voorstellingsvermogen te boven. Maar het was de harde werkelijkheid die, zoals wel vaker, meer bizar kan zijn dan men ooit zou kunnen bedenken. Gelukkig bleven de vrienden die wij in Apeldoorn hebben, ongedeerd. Want hoe erg ook voor alle betrokkenen, het zijn toch altijd de mensen die dicht bij je staan waar je het eerste aan denkt.

Deze week heb ik ook de beelden opgehaald die wij 'uitgezocht' hadden tijdens de Kunst10daagse in St. Anthonis. Behalve een getalenteerd keramiste is de maakster ook mijn achternichtje en we hadden weer veel bij te kletsen. De beelden staan inmiddels heel mooi voor de schouw in de eetkamer. Aan het beeld dat voor de schouw in de bibliotheek moet komen, is ze deze week begonnen en dat zal ze later zelf naar Mill komen brengen. Dan kan ze met eigen ogen zien hoe haar beelden hier staan.

Vanwege onze 34ste trouwdag brachten we het weekend in Antwerpen door. We verbleven in een luxe hotel, niet al te ver van de stad en hebben vooral genoten van heerlijke Belgische biertjes en veel asperges - op zijn Vlaams natuurlijk.
Zondagmiddag sloten we ons bezoek aan 't Stad (zoals ze zelf zeggen in Antwerpen) af met een bezoek aan het Museum voor Schone Kunsten. Daar zagen wij een speciale expositie van Goya, Redon en Ensor. Een overzicht van groteske schilderijen en tekeningen, waarin zowel de gelijkenissen als de verschillen van deze 3 grootmeesters belicht wordt.
Deze expositie is nog tot 14 juni 2009 te zien www.kmska.be.