zondag 30 augustus 2009

American facts

Het is iets langer geleden dan normaal dat er een nieuw blogje verschijnt. Dat komt omdat wij bij wijze van spreken de halve wereld zijn overgevlogen. Onze bestemmingen lagen allemaal in de USA, maar als ik uitga van de omtrek van de aarde (40.075 km) dan overdrijf ik niet. Hieronder volgen een heleboel getallen die mijn 2 weken afwezigheid op deze plek verklaren.

Wij vertrokken op maandag 17 augustus met de auto naar Brussel en kwamen vrijdagmiddag 28 augustus weer thuis. Een kleine opsomming van wat wij allemaal beleefd hebben:
  • Wij sliepen in 5 verschillende bedden:
    • In Denver in een speciaal gastenverblijf in het souterrain (in Amerika heet dat basement) bij John en Sara Cambier thuis.
    • In Tacoma 'bewoonden' wij een luxe kamer op de 15de verdieping van Hotel Murano.
    • In Boise sliepen wij een nacht in de Marriott Residence Inn en hadden de beschikking over een heel appartement waar zelfs de microwave popcorn al klaar lag.
    • De eenvoudigste slaapplaats was ongetwijfeld in onze cabin in Mack's Inn in Island Park bij Yellowstone. Meer dan een houten hut waar net een bed in paste was het niet.
    • De laatste 3 nachten sliepen wij bij Jolanda en Steve in een heerlijk bed in een prachtig huis.

  • Bij 5 verschillende slaapplaatsen horen natuurlijk ook 5 verschillende badkamers. Die varieerden van heel klein in de cabin (je kon er letterlijk je kont niet keren) met douche, wc en wastafel op de vierkante meter tot super-de-luxe in het Murano. In de Marriott Inn was wel ruimte voor een hele familie en bij de families thuis waar wij geslapen hebben, hadden wij geheel volgens Amerikaanse gewoonte de beschikking over onze eigen badkamer met toilet.

  • Wij brachten heel veel tijd door op 6 verschillende vliegvelden.
    We begonnen op Brussels International Airport en vlogen vandaar naar Hartsfield-Jackson Atlanta International Airport. Omdat we daar Amerika binnenkwamen moesten we in een lange rij voor de douane en daarna zelf onze koffers van de band halen en weer opnieuw inleveren voor de vlucht naar Denver. Denver Airport was dus de 3de luchthaven in rij, waarvandaan we 2 dagen later weer naar Sea-Tac Airport (Seattle/Tacoma) vlogen. Op 21 augustus vlogen we naar Boise Airport in Idaho en haalden daar onze huurauto op.
    Tenslotte vlogen we op 27 augustus weer terug vanaf Salt Lake International Airport, eerst naar Hartsfield-Jackson Atlanta International Airport (waar we uren moesten wachten vanwege een technisch mankement) en uiteindelijk terug naar Brussels International Airport.

  • Op vliegvelden wacht je op vliegtuigen. Wij zaten in 6 verschillende toestellen die samen goed waren voor 20.944 km (13.015 miles)!

    • Brussel - Atlanta: 7088 km (4405 miles)
    • Atlanta - Denver: 1925 km (1196 miles)
    • Denver - Sea-Tac: 1644 km (1021 miles)
    • Sea-Tac - Boise: 650 km (404 miles)
    • Salt Lake City - Atlanta: 2549 km (1584 miles)
    • Atlanta - Brussel: 7088 km (4405 miles)

  • In onze huurauto legden we in 5 dagen nog 2746 km (1716 miles) af. Samen toch echt goed voor een afstand die ruim de halve wereld omspant!
En natuurlijk zagen we ook heel veel andere dingen. Vooral veel mensen, dunne en heel dikke en nóg dikkere exemplaren. Maar we waren ook in gebieden waar je bijna niemand zag en volop van de natuur kon genieten.
We zagen daar wel heel veel dieren: tientallen bizons, elanden (in Amerika maken ze onderscheid tussen 'moose' en 'elk', we zagen beiden maar kennen er maar één Nederlands woord voor), chipmunks, kolibries, haviken en een visarend.
Kortom, we hebben een heerlijke tijd gehad.
Voor iedereen die geïnteresseerd is in de foto's, klik hieronder op het album:

Lees meer over deze en andere reizen op http://lievendag.punt.nl

Deze week op IMMUUN: Koekje erbij?
Op Station Mill------------: Nieuws?

zaterdag 15 augustus 2009

Woodstock en andere Amerikaanse steden

(Klik op de afbeelding om de tekst te kunnen lezen)

Vandaag is het 40 jaar geleden dat op het boerenerf van Max Yasgur in Bethel (in de staat New York) Woodstock begon. De stad die de naam aan het 3-daagse festival gaf, ligt ongeveer 65 km ten noordoosten van de werkelijke plek waar het Woodstock Aquarium Music and Art Fair (een hele mond vol die officiële naam) plaatsvond. Het is de geschiedenis ingegaan als het feest van 'love and peace' en iedereen van boven de 55 heeft er wel herinneringen aan. Wij zijn tenslotte opgegroeid in het hippietijdperk en deden daar - soms - zelf aan mee.
Begin van deze week besteedde het Eindhovens Dagblad al aandacht aan Woodstock en riep lezers op om per mail hun herinneringen daaraan te delen. Mijn echtgenoot reageerde hierop en werd prompt gebeld of hij mee wilde werken aan een kort interview met een foto in de krant. Woensdag kwam de fotograaf hier een foto maken van een hippie '40 jaar later' en vanochtend stond het stuk in de krant. Niet alleen in het ED trouwens, want als lezers van De Gelderlander zagen wij dat het ook in dit dagblad was opgenomen. In welke andere uitgaven van de Wegenergroep hetzelfde verhaal nog meer zal verschijnen, weten we niet, maar met de regio's Eindhoven en Nijmegen bereik je al een heleboel mensen die de persoon op de foto zullen herkennen. Het verhaal van Woodstock, het festival en de film, hoor en lees je nu overal, maar het persoonlijke verhaaltje eronder maakt het voor ons nog leuker!

Deze week bedachten we opeens dat we dit jaar nog helemaal niet in Parijs zijn geweest. Voor de mensen die ons een beetje kennen, moet dat vreemd klinken. Zij weten dat wij eigenlijk streven minstens 1 keer, maar nog liever 2 keer per jaar naar de lichtstad te gaan. Gelukkig kreeg ik op vrijdag een leuke aanbieding in mijn mailbox en heb ik meteen geboekt voor een weekend in november. Kunnen we daar meteen de sinterklaasinkopen voor dit jaar doen!

Vandaag en morgen zijn we bezig met de laatste voorbereidingen voor onze reis naar de USA volgende week. De laatste overnachting is nu ook geboekt (in Boise Idaho maken we een tussenstop) en de huurauto is geregeld. Die halen we op in Boise en kunnen we achterlaten in Salt Lake City. Voor de rest moet alles nu geregeld zijn, de eerste week werd dat voor ons gedaan en de tweede week door onszelf.
Vanaf morgen schrijf ik zo af en toe weer een stukje op onze reislog http://lievendag.punt.nl, tenminste als ik de beschikking over internet heb. Dat zal in Denver, Tacoma en Seattle niet zo moeilijk zijn. Maar of we in Mack's Inn en Yellowstone online kunnen, moeten we nog maar even afwachten. De laatste dagen van ons verblijf in Park City moeten we dan misschien de schade weer inhalen. Ook op deze plek probeer ik in ieder geval één keer per week een bijdrage te plaatsen, we hopen dat iedereen het met plezier zal lezen.

zaterdag 8 augustus 2009

Groeten uit La Roche en Ardenne


Daar zit ik dan, in Oxford Street - City of Westminster (London). Onze buren 'hebben' Baker Street en op de verdieping onder ons 'wonen' ze allemaal in Parijs! Onze directe benedenburen zitten op de Champs Elysées! Als de lezer van dit blog er nog een touw aan vast kan knopen, dan vind ik dat erg knap. Dat kan alleen maar als die ook ooit in Hotel Midi in La Roche en Ardenne heeft gelogeerd, want daar hebben de kamers dus behalve nummers ook namen. Heel origineel met een echt straatnaambordje zoals je dat ook in de betreffende steden ziet.
Wij zijn hier gisteren aangekomen om 'iets' voor te bereiden voor ons jaarlijkse familieweekend dat komende september weer in de Ardennen zal plaatsvinden. We hebben de villa waar we zullen verblijven al gespot (zie foto hierboven), zelfs al even gezwaaid naar de mensen die er nu hun vakantie of weekend doorbrengen. Verder hebben we al grote delen van La Roche en daarbuiten lopend afgelegd en heel veel foto's gemaakt. Meer kan ik er nu op deze plek nog niet over verklappen, want dan is het in september geen verrassing meer.
Mooie bijkomstigheid is ook dat het weer prima heeft meegewerkt, want in plaats van de voorspelde neerslag hebben we het de hele dag al drooggehouden en nu schijnt er zelfs een voorzichtig zonnetje.
Vanmiddag toen ons 'werk' erop zat, zijn we nog even naar Vielsalm gereden voor de lekkerste jam die er is: zwarte kersenjam van de GB. Op de terugweg zijn we nog even wezen kijken in Cielle een piepklein plaatsje dat vlakbij La Roche ligt en waar we ooit lang geleden met het hele gezin de hemelvaartvakantie doorbrachten. Het huisje van toen staat er nog onveranderd van hetzelfde mooie uitzicht te genieten en aan de Nederlandse auto te zien die erbij stond, wordt het ook nog steeds aan vakantiegangers verhuurd.
Vanavond zoeken we weer een leuk restaurant op, er is in La Roche meer dan genoeg aanbod. Gisteravond hebben we trouwens in het restaurant dat bij ons hotel hoort gegeten en dat was erg goed. Morgenochtend om 10 uur moeten we alweer uitchecken, maar we doen het rustig aan op de terugweg zodat we in ieder geval nog in België kunnen lunchen voordat we weer naar huis rijden.

Deze week op IMMUUN: Waar heb dat nou voor nodig?
Op Station Mill: Jaarmarkt weer bijna bij ons binnen...

zaterdag 1 augustus 2009

De vaart erin

Nu de Tour de France afgelopen is, ben ik zelf maar weer eens op de racefiets geklommen. Heel voorzichtig, dat nog wel, maar het streven om meer buiten te fietsen is er weer. Niet dat ik nooit fietste, want dat doe ik wel degelijk. Bijna elke dag, boven op mijn speedbike. Het is in feite zelfs het eerste wat ik doe 's ochtends als ik wakker word. Met het nieuws op TV of een opgenomen programma op video trap ik zo toch dagelijks minstens een half uur weg. Dat is een prima manier om de dag te beginnen en voor een 'mooi-weer-fietser' als ik ben, een prettige vorm van bewegen. Want bewegen moét als je - zoals ik - niet meer tot de jongsten behoort. Het is goed voor de gewrichten en je houdt er een goede conditie bij.
Maar vandaag toch maar weer eens op de échte fiets geklommen en naar buiten. Daar moest ik me dan wel voor kleden, want zoals ik 's ochtends thuis op de fiets zit, zo durf ik me buiten niet te vertonen. Bovendien hoef ik boven bij de TV ook geen helm op. In mijn wieleroutfit inclusief helm en handschoentjes begon ik samen met mijn echtgenoot aan mijn eerste rit sinds lange tijd. Via de Stationsstraat naar de Vorleweg en de Vokelseweg naar de rotonde van de Middenpeelweg. Bij de rotonde scheidden onze wegen, mijn echtgenoot die een geoefende fietser is, vervolgde zijn weg richting De Rips naar Deurne en ik reed verder richting Zeeland. Bij de nieuwe rotonde van de Witte Dellen draaide ik weer rechts richting Mill en vervolgde mijn weg over de Udensedijk naar de Koestraat en Groespeelweg zodat ik weer op de Volkelseweg uitkwam. Toen zat mijn rondje er bijna op, na 40 minuten was ik weer thuis. Een voorzichtig begin zoals ik al zei, maar het krijgt vervolg. Tijdens het familieweekend in september moet de fiets mee naar de Ardennen en daar wil ik dan met de jaarlijkse familiefietstocht meedoen. Ben benieuwd of dat haalbaar is, voorlopig zal ik hier op het vlakke maar eens flink gaan trainen!

Dat ik na een hele periode van futloosheid weer nieuwe energie begin te krijgen, werd deze week ook op een andere manier duidelijk. De badkamer boven moest eraan geloven, want ik ergerde me al een tijdje aan de muren die nodig eens gewit moesten worden. Ook al staat ons huis te koop, dat soort dingen gaat gewoon door. Waar gedoucht wordt, blijven de muren niet helemaal schoon. Donderdag ben ik de hele middag bezig geweest met latexen. Nou ja, dat verven op zich was nog niet eens het meeste werk, maar in een kleine badkamer de 'moeilijke' hoekjes bereiken, is een kunst op zich. Met de trap was er eigenlijk te weinig ruimte om te bewegen en zonder de trap kon ik nergens bij. Dat was dus een heel gedoe van trap erin, naar boven klimmen, klein stukje latexen, naar beneden klimmmen, trap er weer uit enz. Op die manier ben je wel even bezig, maar het resultaat mag weer gezien worden. Omdat ik een beetje een opruimbui had deze week, was ik ook vast dingen apart gaan zetten op zolder. Spullen die daar tijdelijk stonden omdat ze kapot of totaal overbodig waren. Vanochtend zijn we eerst naar de stort in Haps gereden (pardon de Milieustraat) en hebben ons ervan verlost. We waren lekker vroeg en konden - bijna - zo doorrijden. Toen we klaar waren zagen we bij het vertrekken dat er een lange file voor de ingang stond te wachten.

Het is stil op de huizenmarkt, althans in Mill en vooral bij ons. De makelaar kwam deze week nog even langs om zo maar even bij te kletsen, want we spreken elkaar nauwelijks als er geen kijkers zijn. Bij een kopje koffie hebben we alles nog eens op een rijtje gezet en zijn tot de conclusie gekomen dat we alles laten zoals het is en gewoon hopen dat een geïnteresseerde zich snel zal melden.
Woensdag is het hier Vakantiejaarmarkt en ik heb de organisatie gevraagd of ze ons huis vrij willen houden, zodat die duizenden bezoekers die dan in Mill rondlopen in ieder geval zicht op ons pand hebben. We moeten alles proberen en ook hier geldt: Wie niet waagt, die niet wint.

Gisteravond nog een onverwachte gezellige afsluiting van de week. Vrienden van ons hadden wat veel ingekocht voor hun barbecue met kennissen die wij ook kennen, of we ook kwamen helpen alles op te eten. Ik kan je verzekeren dat dat gelukt is. Het leven is mooi hier in Mill!

Deze week op Sation Mill: Wie wil de HEMA in Mill?
Deze week op IMMUUN: Lessen in zelfverdediging