Eigenlijk is het net te ver voor een weekend cultuur snuiven, bovendien is een weekend echt te kort. Maar toch hebben wij een paar heerlijke dagen gehad in de Turkse stad Istanbul. We hadden tickets voor de vrijdagochtendvlucht van 07:20 uur en daarom besloten we om de nacht ervoor in een hotel vlakbij Schiphol te slapen. De eerste shuttlebus vertrok daar om 06:00 uur en we konden onze auto op het bijbehorende parkeerterrein laten staan. Mooi geregeld, we kenden het al van eerdere gelegenheden.
We hadden een prettige vlucht met Turkish Airlines en kwamen volgens schema om ongeveer 11:45 uur aan (in Istanbul is het een uur later). In het vliegtuig hadden we al besloten om een taxi naar het hotel te nemen, zodat we geen tijd zouden hoeven verknoeien met het zoeken van een juiste bus of trein. De taxi's in Istanbul zijn niet duur, maar op de een of andere manier hadden we wel het idee dat we niet via de kortste weg naar het hotel reden. Maar leg dat maar eens uit aan een Turkse taxichauffeur die 3 woorden Engels spreekt. Nou ja, we beschouwden het maar als wat extra sight seeing.
Ons hotel (Hotel Carlton Istanbul) lag net buiten het toeristische Sultanahmet, maar wel vlakbij de Grand Bazar (Kapali Çarsi), de universiteit, het Beyazit complex en de grootste moskee van Istanbul: Suleymaniye Camii.
We hadden prachtig weer en zijn dan ook vooral buiten geweest, met af en toe een bezichtiging van het interieur van een moskee en natuurlijk een bezoek aan de bazars. Het is een prachtig kleurenspel in de Kapali Çarsi (Grand Bazar) en daar komt in de Misir Çarsisi nog eens een spectaculair aroma bij van alle verse kruiden en specerijen die er te koop zijn. We hebben er niet teveel tijd aan opgeofferd, maar zijn er wel regelmatig dwars doorheen gelopen onderweg naar een andere bestemming. Het is wel verleidelijk om allerlei potjes en bordjes te kopen, maar thuis zijn die vaak lang niet meer zo leuk als toen je ze kocht. Mijn kooplust heb ik bedwongen door een paar shawls te kopen voor minder geld dan je er hier ooit kwijt aan zou zijn. Natuurlijk is het ook leuk om het spelletje mee te spelen en gepast af te dingen.
Op vrijdag hebben we veel tijd doorgebracht in Sultanahmet met een bezoek aan de Blauwe Moskee en de Aya Sofia. 's Avonds hebben we in een visrestaurant op de Galata brug gegeten. Toen we terug liepen naar het hotel, zijn we nog hopeloos verdwaald en kwamen in straatjes die we liever niet gezien hadden. Overal zie je in Istanbul taxi's, maar toen we die écht nodig hadden waren ze nergens te bekennen. Het leek dan ook wel op een sloppenwijk, het buurtje waarin we terecht waren gekomen. Gelukkig kwamen we uiteindelijk weer op bekend terrein en vonden het hotel weer terug.
Op zaterdag zijn we met de veerboot naar de 'overkant' (Harem) gevaren (voor anderhalve Turkse Lira heb je een enkele reis, dat betekent dat je voor ongeveer € 1,50 heen en terug kunt), je hebt dan een prachtig uitzicht op het oude Istanbul. Aan de overkant van de Bosporus ligt het Aziatische deel van Istanbul en het valt op dat er meteen geen of heel slecht Engels wordt gesproken. We hebben er een stukje gewandeld en kwamen onderweg langs de Kız Kulesi, ook wel Leandertoren of Meisjestoren genoemd. Het is een toren op een klein eilandje in de Bosporus, duidelijk zichtbaar vanuit verschillende wijken.
Volgens de legende zou de toren gebouwd zijn door een Osmaanse sultan, die zijn dochter erin liet opsluiten. Er was namelijk voorspeld dat de dochter zou sterven op haar 18e verjaardag, en de sultan dacht dat ze in de toren veilig zou zijn. Helaas overleed de prinses zoals voorspeld op haar 18e verjaardag, door toedoen van een slangenbeet. De slang had zich verstopt in een mand fruit die de sultan zijn dochter liet brengen op haar verjaardag. Nu is er in de toren een restaurant waar je alleen per boot kunt komen.
Bij Üsküdar Besiktas zijn we weer op de boot terug gestapt en hebben op de Galata brug geluncht. Daarna zijn we naar de overkant van de brug naar de op één na oudste wijk van Istanbul gelopen: Galata dat op de heuvel van Pera ligt.
Het was zo'n prachtig weer dat we zonder enige haast rondgewandeld hebben. Om een uur of 4 waren we weer terug in Sultanahmet en wilden toen nog naar het Topkapi Paleis dat volgens de boekjes tot 6 uur open was. Helaas mochten we er niet meer in, er stonden soldaten met uzi's iedereen tegen te houden. Dat zag er nogal dramatisch uit, maar toen ik ging vragen waarom we er niet in konden, antwoordde één van hen dat ze om 4 uur gesloten waren. Jammer, maar dan moeten we gewoon nog een keer terug.
Op zaterdagavond hebben we in een restaurant tegenover de Suleymaniye Moskee gegeten, heel authentiek Turks. Ik had een soort lamsrolletjes (gehakt of misschien wel veel erger in deeg gerold) met daaroverheen héél veel yoghurt. Het was best lekker, ook al zag het er niet echt smakelijk uit.
Zondag hadden we niet veel tijd meer om nog iets te ondernemen. We hebben daarom in de buurt van het hotel gewandeld (onder andere naar het Aquaduct over de Atatürk Boulevard) en nog maar een keer Turkse thee en vers geperst sinaasappelsap gedronken. Eigenlijk waren we van plan geweest om naar de start van de Tour of Turkeye te gaan kijken, maar die begon pas om 11 uur en dat ging niet meer lukken. Wij vertrokken om half 12 met de taxi naar het vliegveld en hadden daar nog een klein beetje tijd over voor de laatste Turkse koffie. Toen we bij de gate aankwamen, werd ik geroepen en toen bleek daar een oud collega met haar man te zitten. Zij waren ook een paar dagen in Istanbul geweest, leuk om het weekend zo af te sluiten.
Boven deze blog zie je een diavoorstelling van mijn foto's. Als je ook de onderschriften wilt lezen, ga dan naar
Picasaweb.
(Uitzicht hotelkamer)
