dinsdag 29 juni 2010

Alles weer normaal


Gewoon dinsdag vandaag en alles lijkt weer even normaal. Vorige week om deze tijd waren we in Parijs waar we het ProBiotech2010 congres bijwoonden. Na een rustig weekend en een normale maandag met heel veel achterstallige klussen en 's avonds Spaanse les, was het vorige week dinsdagochtend al heel vroeg dag. Om half 6 liep de wekker af en wij vertrokken vroeg naar 's Hertogenbosch waar wij de trein naar Rotterdam namen. Tenminste richting Rotterdam, want in Tilburg moesten wij nog een keer overstappen om op de plaats van bestemming te komen. Het bleek een heel gedoe te zijn om met bagage in een drukke forensentrein een plekje te vinden. Vroeger hadden NS-treinen tenminste nog bagagerekken boven de stoelen, maar tegenwoordig moet je maar zien waar je je spullen laat. De minimale ruimte die daar voor beschikbaar is, voldoet in ieder geval niet.
In Rotterdam bleek dat de Thalys naar Parijs een vertraging van 25 minuten had (dat is dus de tijd die deze trein erover doet om van Amsterdam naar Rotterdam te rijden, vreemd dat er al van vertraging gesproken wordt als de trein gewoon nog niet vertrokken is...), maar gelukkig was het lekker weer en hebben wij heerlijk in de zon op de trein staan wachten.
Toen we eindelijk in de snelle trein naar Parijs zoefden, werd het nog spannend of we wel op tijd in Montparnasse zouden zijn voor de middagsessie van het congres. We arriveerden in het Marriott terwijl de deelnemers al aan de lunch zaten en er was lichte paniek bij de organisatie omdat ze niks van ons gehoord hadden. Ze bleken een sms gestuurd te hebben, maar die is tot op de dag van vandaag nooit aangekomen. Na een snelle lunch was het tijd voor mijn echtgenoot om zijn lezing te houden. Tussen de deelnemers waren een aantal mensen die we ook al in Kosice gezien en gehoord hadden. Na de koffiepauze ben ik aan het congres ontsnapt en naar buiten gegaan. Even van Parijs genieten en van het mooie weer.
Aan het einde van de middag hadden we nog tijd voor een glas rosé op een terras aan de Blvd. Saint Jacques en daarna werden we verwacht op het cocktaildiner. Het was meer een walking dinner met allemaal (lekkere) kleine hapjes.

De volgende ochtend begonnen we met een overleg over een nieuw onderzoek met probiotica en daarna zijn we met de metro naar Châtelet gegaan om daar ergens te lunchen. Met al onze bagage wilden we ook nog even naar Centre Pompidou, maar daar mochten we niet naar binnen met onze tas en koffer. We kregen niet eens de kans om onze spullen bij de garderobe af te geven, jammer.
Aan het begin van de middag was het tijd om met de RER naar het vliegveld Charles de Gaulle te gaan. Via Londen naar Aberdeen is niet leuk, van de chaos van Charles de Gaulle naar de heksenketel Heathrow. Dat betekent uren op het ene of het andere vliegveld hangen en wachten tot je mag boarden. 's Avonds om een uur of 8 landden wij uiteindelijk in Aberdeen en waren nog net op tijd in ons hotel om voor sluitingstijd van de keuken (9 uur) in het restaurant te kunnen eten. We logeerden in het Soprano St. Magnus Court Hotel, een prachtige naam voor een zeer matig hotel. Ondanks de 4 sterren was de luxe ver te zoeken. Een slecht Engels sprekende receptionist, geen lift (wel erg steile trappen), heel traag internet, badkamer die niet goed afgewerkt was (en dat is vies..) enz..

Het congres was buiten de stad en de volgende ochtend moesten we al vroeg met de bus naar het Aberdeen Exhibition & Conference Centre. Omdat we niet precies wisten bij welke halte we uit moesten stappen, vroegen we de chauffeur of hij ons wilde waarschuwen. Toen dat wel érg lang duurde voor ons gevoel, ben ik me bij hem gaan melden en toen bleek dat hij ons vergeten was en dat we al 2 haltes te ver waren. Heel fijn.
Het congres was gróót en druk en omdat we nét te laat kwamen voor de eerste sessie (met dank aan de buschauffeur) hebben we ons eerst geregistreerd en zijn daarna naar de technische ruimte gegaan om de presentatie op de computer daar te zetten. Na de koffiepauze begon het uiteindelijke congres voor ons. Ook hier zagen we weer een aantal mensen die ook in Kosice waren.
De lunch was echte Schotse stew met mashed potatoes, stevige kost en véél (er werd voor je opgeschept, niks tegen in te brengen). 's Middags was mijn echtgenoot aan de beurt, hij presenteerde erg goed en het was een verademing na zijn voorganger uit Cambridge die probeerde om 20 minuten in een kwartier te praten. Na de lezing ben ik te voet teruggegaan naar het centrum van Aberdeen (ongeveer 75 minuten stevig doorstappen, dat was wel nodig na de stew) en het eerste half uur is mijn echtgenoot met me meegelopen in plaats van de koffiepauze en postersessie bij te wonen. Op zijn programma stond nog een workshop en ik ben even aan het werk gegaan in het hotel.
Aan het einde van de middag heb ik het centrum van Aberdeen verkend en uiteindelijk mijn echtgenoot van de bus gehaald. Om 7 uur was het alweer tijd om met een speciale bus naar het congresdiner vervoerd te worden. Dat was buiten Aberdeen in Ardoe House en wij hoopten dat dat een echt Schots kasteel zou zijn. Dat viel tegen, het was 'gewoon' een Mercure hotel - dat weliswaar wel in een mooi oud gebouw gevestigd was - en het diner was in een modern bijgebouw. Het was een massaal gebeuren met redelijk eten voor Engelse begrippen dat opgeluisterd werd door een Schotse violist, jammer dat er geen doedelzakspelers waren. Nou ja, misschien ook niet zo erg.

Onze laatste ochtend in Aberdeen hebben wij gebruikt om echte Engelse thee te kopen voor onze buurvrouw die thuis voor de kat zorgde. In een tweedehands boekenzaak (Beans and Books) waar je ook koffie kon drinken, hebben we van de echte Engelse sfeer genoten en toen was het tijd om uit te gaan checken en met een taxi naar het vliegveld te gaan. Deze vlucht ging via Heathrow naar Schiphol, waar we de trein naar Den Bosch moesten hebben (met overstap in Utrecht) waar onze auto nog stond. Om 11 uur 's avonds waren we in Mill.

Op zaterdag moest er gekookt worden voor het etentje bij ons thuis met de promovenda en haar echtgenoot die gisteren (maandag) in Utrecht gepromoveerd is. Ze deed het erg goed, ondanks het snikhete weer en de voetbalmanie die overal heerste. Om 4 uur was het opeens heel erg rustig op de receptie na afloop, de meeste gasten waren terug te vinden in één van de oranje gekleurde kroegen op het Wed waar massaal naar Nederland-Slowakije gekeken werd.
Na de wedstrijd was er nog een diner in Oudewater, het stadje van de heksenwaag en decor van de Swiebertje-opnamen. Er was een mooie lange tafel gedekt en de promovenda werd omringd door familie, vriendinnen en (co-)promotores met aanhang.

En vandaag was het een gewone dinsdag, alleen de temperatuur was allesbehalve normaal. Na een lange werkdag hebben we nog gezellig koffie gedronken bij de buurvrouw en nu beginnen we langzaam met de voorbereidingen voor het komende Tour-weekend in Rotterdam. En daarna nog een paar dagen en dan gaan we eindelijk écht niks doen in Frankrijk.

Deze week op Station Mill: Alweer onderweg


zondag 20 juni 2010

Even thuis



Tussen verschillende trips in waren we dit weekend even thuis. We begonnen de week maandag in Groningen, sliepen die nacht op Schiphol om vervolgens naar Kosice, Slowakije te vliegen. Daar bezochten we een internationaal congres over pro- en prebiotica en vrijdag in alle vroegte vlogen we weer naar huis.
Het weekend zijn we thuis en alweer bezig met de voorbereidingen voor onze volgende trips. Probiotech 2010 In Parijs en een symposium over darmflora in Aberdeen staan als volgende op het programma. We willen natuurlijk ook graag schone spullen meenemen, daarom draait de wasmachine dit weekend volop.
Kortom, we zijn wel thuis, maar in gedachte alweer bezig met andere dingen.
Vanmiddag hadden we gelukkig nog wel tijd voor een leuke verjaardagspartij. Met vrienden, familie en buren van de jarige ontstonden er verrassende gesprekken. En morgenavond is er weer Spaanse les waarvoor nog huiswerk gemaakt moet worden.

De stukken die we moeten vertalen, worden steeds langer en ingewikkelder. Zo is er deze keer een redelijk filosofisch verhaal over kleuren. Voor de liefhebber volgt hier het eerste gedeelte, stuur gerust je eigen interpretatie in als je daartoe behoefte hebt:

Los colores de las cosas
¿Te has preguntado alguna vez el significado de los colores?
Los colores son algo maravilloso, son como la luz, que nos ilumina y nos permiten ver cómo son las cosas.
De todo los colores el que más me gusta es el rojo. Porque el rojo es alegre y audaz como la pasión y caliento como la sangre. A alguna gente no le gusta este color porque la parece muy atrevido, prefieren colores más suaves como el celeste de los cielos o el blanco de las nubes.
Pero en general los colores significan algo más. El blanco por ejemplo es puro, perfecto, lo asociamos con la bondasd, la limpieza; con el frescor de la juventud y la salud de los hospitales...

En dat gaat dan zo nog een tijdje door.
Voor diegenen onder jullie die het Spaans niet voldoende beheersen, is het waarschijnlijk leuker om onze verhalen uit Kosice te lezen ;-) (http://lievendag.punt.nl)

Deze week op Station Mill: Wij waren er even niet

zondag 13 juni 2010

Met de bus naar Antwerpen


Voor onze jaarlijkse familiedag gingen we met de bus naar Antwerpen. Niet met een reisgezelschap in een grote touringcar, maar alleen wij in onze eigen (voormalige lijn)bus. Van buiten ziet het voertuig eruit als een 'gewone' bus, van binnen is daar niks meer van te zien. Behalve dan de plaatjes 'Tijdens het rijden niet spreken met de bestuurder' en 'Voor de streep geen staanplaatsen'. De passagiersstoelen zijn eruit en daarvoor in de plaats is een complete camperinrichting gerealiseerd. Met vaste bedden, keukentje, sanitair en natuurlijk een zithoek. Voor onze kleine familie ideaal om er eens per jaar mee op uit te trekken. Verder doet de bus dienst als teambus voor een aantal verenigingen waarvan mijn broer lid is.

Vanuit de loods waar de bus geparkeerd staat, vertrokken wij aan het eind van de ochtend naar België. In ruim een uur waren we in Antwerpen en daar bleek maar weer eens hoeveel voordelen het heeft om met de bus te reizen. Op de overvolle parkeerplaatsen voor personenauto's waarvoor je natuurlijk ook nog moet betalen, hadden wij deze keer niks te zoeken. Wij konden met onze bus terecht op het speciale parkeerterrein voor bussen bij het Zuiderterras, gratis en voor niks! De enige hindernis die we daarvoor moesten nemen, was de bussluis waar we met onze oude streekbus gewoon overheen konden rijden.

Onze eerste stop was voor de lunch op een terras aan het Sint-Jansvliet, vlakbij de stad en op nog geen 5 minuten lopen van het Zuiderterras. Hier hadden we een mooi uitzicht op de drukte op de Plantinkaai en zagen voetgangers en fietsers verdwijnen in het hoge gebouw dat toegang geeft tot de Sint-Annatunnel die onder de Schelde doorloopt.
Tijdens de lunch namen we de plannen voor de rest van de dag door en omdat we het rustig aan wilden doen, was dat snel gebeurd. Als vaste punten hielden we een boottocht om 4 uur aan en het afgesproken diner tegen 7 uur bij De Peerdestal aan de Wijngaardstraat. Maar eerst wandelden we door het centrum naar de GB om onze voorraad speciale Belgische jam en chocolade aan te vullen en even iets van de sfeer van de Meir - het winkelparadijs van Antwerpen - te proeven.


Daarna was het al snel tijd om ons naar het Steenplein te begeven voor een 50-minuten durende boottocht over de Schelde. Leuk om Antwerpen een keer vanaf het water te zien en daarbij uitleg te krijgen over de bezienswaardigheden waar we aan voorbij voeren. Heen tot aan de Kennedytunnel, daar draaiden we om om vervolgens helemaal tot aan de Kattendijksluis te varen voordat we aan de terugtocht naar het Steenplein begonnen.
Na de tocht over de Schelde waren we wel toe aan een leuk terras en zijn bij het Paters Vaetje neergestreken voor de lekkerste kriek van Antwerpen (tenminste dat vind ik) en andere dorstlessers. Om het af te maken, bestelden we er een schotel echte Vlaamse hapjes bij met kaas, worst en 'kop'! We zijn er heerlijk blijven zitten daar aan de voet van de kathedraal met uitzicht op de flanerende mensen van de Blauwmoezelstraat naar het pleintje voor de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en terug. Als je er een tijdje blijft zitten, zie je steeds dezelfde groepjes langskomen, soms zelfs zo vaak dat het op gaat vallen.
Tegen de tijd dat we in De Peerdestal verwacht werden, zijn we via de Lijnwaadmarkt en de Melkmarkt naar de Wijngaardstraat gelopen en hebben daar de rest van de avond genoten van diverse lekkere gerechten en tenslotte bracht onze eigen chauffeur ons weer met de bus terug naar huis.

Deze week op Station Mill: Raku stoken

zondag 6 juni 2010

Eindelijk zomer

Wat een heerlijke week was dit. Eindelijk werd het zomer. Met mooi weer is alles zo veel leuker.
Nou was dit een heel gevarieerde week die begon met een ernstig gesprek en eindigde met een gezellige barbecue. Daartussenin zat nog een Spaanse les, een ANWB Streetwise verkeersles, een knie-operatie en een promotie. Alhoewel ik overal bij aanwezig was, was ik gelukkig niet altijd de 'hoofdpersoon'.
Over het ernstige gesprek gaan we het hier niet hebben, dat was onder 4 ogen. De Spaanse les was nummer 11 van de 14 lesssen in totaal, dat betekent dat we al aardig opschieten en veel hebben geleerd. Maar hoe meer je weet, hoe meer je beseft dat er nog veel meer te leren valt...

Op De Kameleon - de openbare school in Mill waar ik iedere week een dag mag 'kleuterjuffen'- vierden ze deze week hun tienjarig bestaan. Een van de evenementen was het project Streetwise van de ANWB waarbij iedere groep op eigen niveau een praktijkles aangeboden kreeg. Voor de buitenactiviteiten was het mooie weer ideaal en ook na de verkeersles was het goed toeven in het speeltuintje aan de Havikstraat.

Op donderdag onderging mijn broer een operatie aan zijn linkerknie en moest aan het einde van de dag opgehaald worden uit het ziekenhuis in Deurne. Na een hele middag wachten, besloot ik toch maar het ziekenhuis te bellen waarom het zo lang duurde. Het was inmiddels half 7, maar gelukkig was hij toen zo ver dat hij naar huis mocht. Compleet met krukken zat hij al buiten in de zon op me te wachten op het inmiddels lege parkeerterrein. Omdat het ziekenhuis alleen gebruikt wordt voor poliklinieken en dagverpleging, is het er na een uur of 6 uitgestorven.

Op vrijdag vertrokken wij 's ochtends al vroeg naar Maastricht waar we aanwezig moesten zijn bij een promotie. Drs. Karen Koning werd dr. Koning nadat ze haar proefschrift over toediening van probiotica bij antibiotica geassocieerde diarree met succes verdedigde. Na afloop was er receptie in de zonnige binnentuin van de aula van Maastricht aan de Minnebroedersberg. Een mooie locatie voor zo'n vrolijke aangelegenheid. Maastricht is altijd mooi, maar met zomers weer krijg je er al heel snel een vakantiegevoel. Zeker als je dan ook nog met het aanwezige gezelschap een rondrit maakt met het toeristische treintje dat door de stad rijdt. En daarna natuurlijk even genieten op een terras.
Het feest was 's avonds in het Theater aan het Vrijthof, in zo'n ambiance kan een feest al bijna niet meer mislukken!

Zaterdag gingen we eindelijk weer eens lunchen in Den Bosch, dat was alweer een paar weken geleden. In de tuin van Picasso kun je heerlijk zitten en wij namen de tijd om rustig te eten. Daarna moesten we nog wat inkopen doen en toen snel naar huis om ons klaar te maken voor een leuke avond bij vrienden. Zo rond deze tijd van het jaar nodigen zij familie en vrienden uit voor hun jaarlijkse barbecue en het is zelden zo'n mooi weer als dit jaar. Waren er wel eens jaren dat we bijna wegspoelden van de regen en de tent vast moesten houden vanwege de windstoten, dit jaar was het louter genieten van zon en lekker eten. Wat kan het leven mooi zijn.

En dan vandaag, de dag dat het mooie weer voorbij zou zijn. Toegegeven, het heeft even geregend, maar wij zijn de (regen)dans redelijk ontsprongen hier in Mill. Gelukkig maar, want ook vanavond hebben we nog genoten van onze eigen barbecue met lekkere salades en een koel glas van het een of ander. Tot het toetje, toen moesten we even de zomer onderbreken vanwege wat gespetter. Maar de zomerkoninkjes op de kwark smaakten binnen ook heel goed!

Deze week op Station Mill: Ingeburgerd?