Gehackt - Hacked - Gekraakt....

Het was een week met veel 'gedoe', vooral veroorzaakt door een hardnekkige hacker uit Saudi Arabië. Of eigenlijk begon het al in de week daarvoor.

Op donderdagochtend ontdekte ik, voordat ik naar de cursus boetseren wilde gaan, dat er een website van me gehackt was. In plaats van mijn www.webvoorbeeld.nl kreeg ik een pagina met bloederige taferelen en veel Arabisch schrift te zien. In het Engels stond er ten overvloede nog 'Hacked' boven, voor het geval dat ik dat niet begrepen zou hebben. Door het terugzetten van mijn eigen index pagina dacht ik van het probleem verlost te zijn, maar zo simpel was het niet.

In de dagen daaropvolgend werd er steeds opnieuw een website van me gehackt, behalve webvoorbeeld.nl waren ook andere sites aan de beurt. In totaal ging het om 9 domeinen en subdomeinen die allemaal op dezelfde server ondergebracht zijn. Na eindeloos zoeken op Google naar een afdoende remedie en een hulpvraag aan de provider, was ik woensdag eindelijk in staat om een definitief (tenminste dat hoop ik) einde te maken aan de ongevraagde bezoeken van de hackers uit Saudie Arabië. Via de statistiekenpagina had ik al gezien dat het steeds om 2 dezelfde IP-adressen ging en behalve afdoende beveiliging op de server heb ik ook nog een bestandje aan iedere site toegevoegd waarmee die adressen de toegang tot mijn sites geweigerd wordt. En nu maar hopen dat ik dit op de juiste manier opgelost heb, want er hebben heel wat uren (zoek)werk in gezeten voordat ik het voor elkaar had.

Waarom mijn sites gehackt waren, is me een raadsel. Voor zover ik weet, staat er nergens (moslim)beledigende tekst op of aanstootgevende afbeeldingen. Ik ben ook geen aanhanger van Wilders, dus ik denk dat het gewoon toeval was en dat ik een keer aan de beurt was of zo.

Volgens mijn provider worden er dagelijks honderden sites gekraakt, mét en zonder diepere bedoelingen. Ooit was er een tijd dat ik een heel klein beetje kennis had van het Arabische schrift, maar dat is inmiddels zover weggezakt dat ik uit de tekst op de gehackte pagina's niks meer kon opmaken. Maar heel veel fantasie is er niet voor nodig om te bedenken wat er gestaan kan hebben...

Gelukkig was er behalve hackers-ellende ook veel leuks te doen de afgelopen periode. Zoals ik op deze plek al een aantal keren heb verteld, hadden wij op 23 oktober weer onze jaarlijkse 'spannende avond' in Mill. Dit jaar stond in het teken van de verkoop van ons huis, de deelnemers kregen de opdracht om een taxatierapport op te maken door 'alle lijken uit de kast' te halen. Zoals ieder jaar was er geen enkele groep die alles foutloos op kon lossen, maar de pret was er niet minder om.

Op zondag troffen we een aantal van onze vrienden in Apeldoorn bij een 'tweede-kans-house-warming', voor diegenen die de eerste keer niet konden. Maar wij vonden het zo leuk, dat we zowel de eerste als de tweede keer zijn geweest.

Omdat het herfstvakantie was, ging deze week de cursus boetseren op donderdag niet door. Maar gelukkig had ik al eerder afgesproken dat ik samen met een goede vriendin op vrijdag een workshop boetseren zou doen bij Marleen van de Steeg-van Kemenade in Oploo. Behalve een kundig keramiste is (mijn achternichtje) Marleen een hartelijke, gastvrije vrouw en het werd dan ook een hele fijne, productieve dag. Tot laat in de middag zijn we bezig geweest met onze werkstukken die we over een paar weken op kunnen halen. (lees ook: Het gordijn van tante Miet)

We hadden er nog veel langer willen blijven, maar om half 8 's avonds moest ik alweer in Amsterdam zijn. Daar hadden mijn echtgenoot en ik afgesproken met een relatie uit Oostenrijk om te gaan eten bij een echt Indonesisch restaurant op de Rozengracht (Long Pura). Gelukkig kon ik het eerste stuk — naar Nieuwegein — meerijden met mijn vriendin en daarna zijn mijn echtgenoot en ik samen naar Amsterdam gereden. Wij parkeren dan altijd bij de Amsterdam Arena en gaan verder met de metro naar de stad. Om klokslag half 8 stonden we in de lobby van Die Port van Cleve op de hoek van de Dam en de Nieuwezijds Voorburgwal, waar Anita Frauwallner logeerde. Van daaruit was het gemakkelijk lopen naar de Rozengracht.

Het eten bij Long Pura was heerlijk, de ontvangst geweldig. Met een orchidee achter ons oor (naar oud Balinees gebruik: rechts als je een relatie hebt, links als je single bent...) zaten wij te genieten van de talrijke schaaltjes met Indische lekkernijen.

Op zaterdag was het alweer raak: die avond hadden we bij De Negenmannen in Boxtel een tafel gereserveerd om alsnog de verjaardag van een (andere) goede vriendin te vieren. Daags na de jaarlijkse wildavond van dit restaurant, hebben wij ons laten verrassen door een door de chef-kok samengesteld 4-gangenmenu. Het hoofdgerecht was een prachtige hertenrugfilet met een jus van jeneverbessen, zo genoten wij na de speciale wildavond toch nog van dit seizoensgerecht. Ook het wijnarrangement was voor ons een aangename verrassing en zoals gewoonlijk was alles keurig verzorgd en het eten voortreffelijk. Over dit restaurant heb ik al eens eerder geschreven, het is een echte aanrader voor mensen die van lang en goed tafelen in stijl houden. Geen restaurant om even snel iets naar binnen te werken, je moet er wel de tijd voor nemen. (lees ook: De Negenmannen)

Verder heb ik deze week ook eindelijk een huis gevonden dat geschikt is om te huren voor onze 'Tour-de-France-vakantie' die wij traditiegetrouw ieder jaar dichtbij de plaats van De Proloog doorbrengen. Het bleek erg ingewikkeld te zijn om in de Vendée een huis met voldoende slaapkamers te vinden waar ook nog eens een hond welkom is. Maar het is gelukt: een prachtig huis met 4 slaapkamers, een zwembad, gratis fietsen te leen, internet en een vriendelijke eigenaar (dat kan ik opmaken uit de mailwisseling die al ontstaan is...). Wij kunnen ons niks beters wensen dan de gîte aan L'Andoussiere in Saint-André-Treize-Voies.

En vandaag? Vandaag is het hier echt rustdag. Met een uur extra genieten wij van een lange, luie zondag.

Deze week op Station Mill: Littekens

Ons theaterseizoen is weer begonnen

 

Vanavond zijn we voor het eerst dit seizoen weer naar het theater geweest. Theo Maassen kwam naar Het Koningstheater om zijn nieuwe programma 'Met Alle Respect' uit te proberen. Zijn vorige show 'Zonder Pardon' zagen wij in Utrecht in een bomvolle grote schouwburg temidden van veel enthousiaste fans. Wij genoten daar met volle teugen, maar een voorstelling in het knusse Koningstheater waar wij op rij 9 bijna op de achterste rij zaten, is zoveel leuker.

Maassen begon met zijn excuses te maken voor zijn optreden in DWDD, althans zo leek het. Maar uiteindelijk was dat natuurlijk de eerste van de vele grappen die nog zouden volgen. Excuses maakte hij zeker, maar niet in de richting van La Paay. Gelukkig maar, want dat zou ook niet bij hem passen. Alles voor de show, zo ook de minder mooie dingen die hij over zijn vriendin vertelt. Eigenlijk vind ik dat hij beter met iets originelers kan komen, want dat gehakketak op zijn vriendin en het gezeur over zijn kind kennen we nou wel. Gelukkig was hij ook regelmatig heel scherp. Hij schuwde de actualiteit zeker niet, zowel Wilders als de katholieke kerk kregen ervan langs. Zijn grootste zorg - dat de wereldbevolking steeds dommer wordt - liep net als bij de vorige show weer als een rode draad door de voorstelling.

Maar ook zijn regelmatige overpeinzingen over zichzelf, waarbij hij er niet voor terugdeinst een minder beeld van de persoon Theo Maassen neer te zetten, gaven de voorstelling een bijzonder karakter. Zijn moeite met zijn leeftijd (43, een schoenmaat) deed hij af met de probleemjaren 40-45, waarna hij zijn puberteit vergeleek met de Eerste Wereldoorlog. Getalsmatig erg mooi gevonden!

Na 5 kwartier rondde Maassen af, deze keer met een echt overtuigend einde.

Afgelopen weekend waren wij nog een keer in Stuttgart. Mijn echtgenoot moest een lezing geven voor die Deutsche Gesellschaft für Mukosale Immunologie und Mikrobiom (DGMIM) in Schloß Hohenheim bij Stuttgart. De avond daarvoor waren wij bij het afscheidsdiner van een bevriende collega in Lage Vuursche in restaurant Boschoord. Inderdaad midden in het bos en door de stromende regen van vrijdagavond ook midden in de modder... De ontvangst was buiten - gelukkig onder een afdak - met champagne.

We begonnen het diner met pompoensoep waarna de eerste toespraak van de avond plaatsvond. Na de 2^de gang: gedroogde rundermuis met rucola, parmezaan en nog wat, volgde een (lange) toespraak van de echtgenote van de afscheidnemende collega en omdat het toen inmiddels bijna half 11 was, zijn mijn echtgenoot en ik vertrokken om nog een beetje op tijd thuis te kunnen zijn en wat slaap te pakken. Om ongeveer 12 uur lagen we erin en om 5 uur ging de wekker alweer.

Wij waren fijn op tijd in Düsseldorf, helaas was het vliegtuig te laat. Een leeg vliegtuig dat met vertraging uit Dresden aan kwam vliegen, dat leek ons een geval van 'de piloot heeft zich verslapen'...

Met uiteindelijk 3 kwartier vertraging vertrokken we uit Düsseldorf en landden 50 minuten later in Stuttgart. Met de taxi kwamen we nog net voor 10 uur aan op de plaats van bestemming, een uur na aanvang. Nou was mijn echtgenoot niet als eerste aan de beurt, maar het is wel vervelend om tijdens een lezing binnen te moeten sluipen en vrijwel meteen daarna 'aan de bak' te moeten.

Om een uur of 2 was de conferentie afgelopen en zijn wij naar het ons bekende hotel gelopen waar we ook vorige keer in Stuttgart overnachtten. Nadat we onze bagage daar hadden achtergelaten, zijn we met de Ubahn naar het centrum van Stuttgart gereden. Eenmaal daar, kwamen wij midden in een enorme demonstratie tegen de sloop van het oude station (Hauptbahnhof) terecht. Wij waren op weg naar het Kunstmuseum en moesten ons letterlijk door de menigte wringen om daar naar binnen te kunnen. Dat lukte uiteindelijk redelijk gemakkelijk zodat wij de speciale expositie 'Eat Art' konden bezoeken. Een tentoonstelling over alles wat met eten te maken heeft, soms zelfs objecten gemaakt van voedingswaren. Bijvoorbeeld een reusachtige marsepeinen duim of een engelachtige figuur van margarine (in een glazen koelkastje). Maar ook een complete keuken die bij aanvang van de expositie helemaal ingericht was, maar die nu bijna leeg was doordat de keuken op een beweegbare, electrische soort schommel stond en flink heen en weer geschud werd. De inhoud van de kastjes lag inmiddels voor de keuken op de grond. Performance van een keuken, bijzonder. Ook de chocoladekamer was een speciaal object, alle muren waren bekleed met pure chocolade...

Uiteindelijk belandden wij weer op de bovenste verdieping van het Kunstmuseum vanwaar we een prima uitzicht hadden over de demonstratie. De koffie met koek vormden een bijzonder extra kunststukje!

Opeens is het oktober...

En opeens is het half oktober. Hoogste tijd om weer eens te bloggen. Er was genoeg om over te schrijven, maar de tijd was zeer beperkt. Mijn vorige bijdrage stopte ongeveer op het moment dat we naar Milaan vertrokken, dat lijkt al weer heel lang geleden. Voor een korte conferentie waren wij 2 dagen in die prachtige stad. We begonnen er op de laatste maandagavond van september met een etentje in een echte Italiaanse trattoria. Samen met Giorgio en Giorgio - die behalve in voornaam totaal niet op elkaar leken - aten wij er authentieke Italiaanse gerechten uit de regio. Mijn echtgenoot en ik lieten ons graag adviseren wat we van de menukaart moesten kiezen en uiteindelijk stonden er heel veel verschillende lekkernijen op tafel. Ik twitterde toen al "Mostarda di Cremona, Calamaretti nero, Gorgonzola, Fiori di Zucca, eten in Milano is één groot feest..." en dat was het zeker.

Op dinsdag was de conferentie over koemelkallergie in een goed beveiligd militair complex (Salone Radetzky in Palazzo Cusani) in de Via Brera. Mijn echtgenoot was gevraagd om een lezing te geven over allergie en probiotica. Hij was de enige spreker die zijn presentatie in het Engels hield, dat betekent dat wij de rest van de verhalen niet of nauwelijks konden volgen. We hebben ook maar één sessie bijgewoond en mochten daarna vertrekken. We hadden nog ongeveer 3 uur die we vrij in Milaan konden doorbrengen. We moesten ons dus beperken tot enkele hoogtepunten en kozen ervoor om vanuit de Via Brera naar het Scala te lopen. Dat was niet ver, maar helaas was het theater gesloten en ook het museum daarnaast was niet open. Vanuit de Piazza de la Scala liepen we zo naar de prachtige winkelgalerij Vittorio Emanuele II. Voor mensen die van de laatste mode houden een waar paradijs, wij waren meer geïnteresseerd in de architectuur dan in de modezaken. Toen we weer buitenkwamen, stonden we opeens op het enorme plein voor de Duomo. Groot en indrukwekkend beheerst die het hele piazza. We hebben geluncht op een terras tegenover dit geweldige bouwwerk en op aanraden van de Giorgio's zijn we daarna nog even in een aantal delicatessenzaakjes wezen kijken. Toen het tijd was om terug te gaan naar het hotel, hebben we nog een lekkere gelati gegeten. Dat moet natuurlijk in Italië.

Op dinsdagavond waren we thuis, op woensdag begon voor ons de week in Nederland. Dat zorgde ervoor dat we de rest van de week een beetje achter onszelf aanliepen. Het wilde maar niet lukken om in een gewoon werkritme te komen. Gelukkig waren het maar een paar dagen en na een rustig weekend konden we op een normale maandag aan de week beginnen.

Omdat de tijd nu toch echt begon te dringen, moesten we ons ook serieus bezig gaan houden met onze jaarlijkse spannende avond. Dit jaar hebben we zelfs een week 'uitstel' en gaan we pas op zaterdag de 23^ste met een select gezelschap 'speuren' naar een geënsceneerde misdaad. Een jaarlijkse traditie waar we weer erg veel zin in hebben, maar de voorbereidingen moeten secuur gebeuren. Vanaf begin oktober tot de avond zelf zijn wij er iedere dag wel mee bezig. Alles moet kloppen en dat kost veel denkwerk en heel veel tijd. Maar het wordt weer heel leuk, meer kan ik er (nog) niet over zeggen.

Deze week is alweer bijna om, terwijl de meeste activiteiten nog voor ons liggen. Vandaag vierden wij de verjaardag van mijn echtgenoot op bescheiden wijze, maar vrijdag hebben we de hele dag feest vanwege een afscheid van een bevriend collega. Eerst 's middags in Utrecht een minisymposium over de samenwerking van de academie met het bedrijfsleven, daarna receptie en 's avonds gaan we eten in Lage Vuursche. Het zal wel niet heel vroeg worden voordat we thuis zijn in Mill en de volgende ochtend vliegen we alweer om 8 uur vanaf Düsseldorf naar Stuttgart. Dat betekent weinig of geen slaap, zaterdagochtend om half 6 moeten we in de auto zitten. Het zal geen rustig weekend worden, tenminste als we niet ergens in slaap vallen...

Deze week op Station Mill: Opgeruimd staat netjes