Een vrolijke witte kerst!

 

Kerstmis 2010, een echte witte kerst! Het is jaren geleden dat er zoveel sneeuw lag tijdens de feestdagen. De voorbereidingen verliepen dit jaar wat moeizamer door gladheid op de weg en de aanhoudende kou. Als echt zomermens voel ik me dan ook een beetje ontheemd de laatste tijd. Gelukkig kan ik sinds deze week beginnen met aftellen, de dagen worden gelukkig alweer langer.

Maar ondanks de winterse omstandigheden, die voor veel mensen juist ook een heleboel plezier betekenen, wil ik alle lezers van mijn blogs een hele fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar wensen.

Tot volgend jaar!

Donkere dagen voor Kerstmis...

Adriaan Jacobs 1929-2010

Hoe komt het toch dat er zo aan het einde van het jaar, vlak voor Kerstmis, zoveel mensen doodgaan? Ook wij maakten het dit jaar mee. Twee weken geleden overleed een collega van mijn echtgenoot, een verdrietig verhaal van een hard werkende man die zijn pensioen niet gehaald heeft. Vorige week was de begrafenis in Zeist.

Gisteren hebben we afscheid genomen van mijn oom Adriaan.

Het was een indrukwekkende uitvaart voor een bijzonder mens. Zijn 4 kinderen en 10 kleinkinderen vertelden met liefde over hun vader en opa. Er werden herinneringen opgehaald en we hoorden verhalen over de vertrouwde oom, maar ook leerden we onverwachte kanten van hem kennen!

In november werd hij 81 en was nog volop betrokken bij alles en iedereen. Een levenslustige man die op zijn 75^ste verjaardag zijn eerste (en laatste) parachutesprong maakte en zijn 80^ste geboortedag hoog in de lucht achter de stuurknuppel van een vliegtuigje vierde! Niks was hem te gek, alles wilde hij meemaken.

Ik ken hem als een gemoedelijke oom die graag even koffie kwam drinken - het liefst liet hij zijn koffie eerst flink koud worden - en even de tijd nam voor een praatje. Tijd had hij eigenlijk nooit, want als eigenaar van een elektronicazaak had hij het altijd druk. Ook na zijn pensioen bleef hij onverminderd bezig, zat in de paardensport en bracht veel tijd achter de computer door. Hij maakte zich verdienstelijk voor het seniorenweb en verdiende daar een koninklijke onderscheiding voor.

De afscheidsdienst werd gevierd in de parochie waar hij met zijn gezin jaren gewoond heeft, in een mooie gerestaureerde - maar steenkoude - kerk. Na afloop van de plechtigheid was er een korte ceremonie in het crematorium in Helmond. Daartussenin was er kort de gelegenheid om met de familie te praten. Na de beide plechtigheden verzamelden familie en vrienden zich voor de traditionele koffietafel na afloop bij Zaal Thijssen in Vlierden. Zoals het hoort na een uitvaart, werd het daar pas gezellig. Familie die elkaar lang niet gezien had, en helaas elkaar tegenwoordig vooral treft tijdens begrafenissen, kon uitgebreid met elkaar bijpraten. Er werden veel (familie)herinneringen opgehaald en gelukkig werd er op zijn tijd ook af en toe gelachen. Zo zou oom Adriaan het gewild hebben!

December

Kerstkaart Oude Gracht Utrecht: www.kaartje2go.nl©

We zijn aan het laatste taartpuntje van 2010 begonnen. Het jaar zit er bijna op. Ik kan niet zeggen dat het een rustig jaar was, maar ik werd evenmin geplaagd door overmatige drukte. Vooral veel leuke dingen passeerden mijn Twitter-tijdlijn, maar misschien vermeld ik de mindere dingen niet zo gemakkelijk. Zo aan het einde van het jaar is een mens geneigd tot nadenken over wat er is gebeurd, in mijn geval vooral vanwege de praktische invulling van onze jaarlijkse nieuwsbrief. Nu die de deur uit is, kan ik me weer bezighouden met wat er komen gaat. Prettige vooruitzichten zijn er zeker.

In januari een weekend Miami, we zijn er 3 dagen en er hoeft maar 1 dag gewerkt te worden. Echt weekend dus, hopelijk genieten we dan van de gemiddelde januari-temperatuur voor Miami van 20°C! Maar ook het weekend Parijs dat we nog snel geboekt hebben voordat de overzichtstentoonstelling van Claude Monet in het Grand Palais is afgelopen (tot 24 januari), is een mooi vooruitzicht.

Vorige week werd ik uitgenodigd voor een schilderweekend in april in Normandië, bijzonderheden volgen nog, maar de datum staat al vast. Heerlijk om naar uit te zien. In diezelfde maand staat er ook al een reis(je) naar San Francisco gepland, geweldig perspectief om over de winter heen te kunnen kijken!

En dan natuurlijk de zomervakantie die al geboekt is. Aan het begin van een lange, strenge winter zijn dat de strohalmen waar ik me aan vast houd.

Maar behalve vooruitkijken, zijn er de afgelopen weken ook mooie dingen geweest om bij stil te staan. Zo woonden wij een bijzondere promotie bij. De promovendus - Dodi - heeft enkele jaren als PhD student in Utrecht op het Eijkmaninstituut gewerkt en daarna zijn onderzoek afgemaakt op een afdeling van dat instituut in Jakarta. Hij woont nu in Bogor op Java en werkt in Jakarta, maar voor zijn promotie kwam hij terug naar Utrecht. Samen met zijn vrouw - Teti - die nog nooit eerder in Nederland was. Van de ruim 30°C daar naar de vroege, koude winter hier. Een hele overgang, alhoewel het 'wonder' sneeuw veel goedmaakte voor Teti.

Normaal gesproken vragen wij de promovendus altijd de zaterdag voor de promotie bij ons voor een etentje, maar in dit geval zijn wij maar naar Utrecht gegaan om ergens te gaan eten met het stel. Om in weersomstandigheden die niet bij onze spoorwegen passen 2 Indonesische gasten richting Mill te laten komen, is vragen om moeilijkheden. Dat hebben we dan ook maar niet gedaan. Die zaterdag hebben we samen met hen gezellig - en erg lekker - gegeten bij Asian Tower in Nieuwegein. Dinsdag 30 november, alweer een ijskoude dag, was de promotie. Die verliep voorspoedig, evenals de receptie na afloop, de rondvaart op Utrechtse grachten en de lunch bij de 'beste-Chinees-van-Utrecht': Het Paradijs aan het Vredenburg. Gisteren zijn Dodi en Teti weer naar het warme Indonesië vertrokken.

Eind november waren we ook nog in Het Koningstheater voor een extra voorstelling van Jan Jaap van der Wal. Speciaal voor die avond schreef hij een 'geen programma' - zoals hij het zelf noemde - maar kwam met een EENMALIGE gelegenheidsvoorstelling: een solo van zo'n vijf kwartier nieuw materiaal. Een bijzondere avond, heel ontspannen maar intussen was de conference wel doorspekt met scherpe analyses ;-)

Gisteren waren we alweer in Het Koningstheater voor de try-out van de Nieuwjaarsconference 'Het Verlossende Woord' van Freek de Jonge. We zaten op rij 0 (dat is in dit theater de eerste rij) precies in het midden. Beter kon niet, ook al is het altijd spannend om bij Freek vooraan te gaan zitten. Er werd ons ook succes gewenst door het deurmeisje toen we de zaal inliepen, maar er was echt niks om bang voor te zijn. We hebben genoten van een ouderwets goede voorstelling, natuurlijk moet er aan zo'n try-out nog geschaafd worden voordat er definitief een goede show staat, maar die gaat er zeker komen! We waren er met gemengde gevoelens naartoe gegaan, omdat we Freek de laatste tijd vaak als een oude mopperkont op TV zien. Maar we werden getrakteerd op een heldere verhandeling zonder cynisme of negativiteit, met humor werden ons een aantal keuzes voorgelegd om over na te denken.

Keuzes tussen cultuur en zorg (Freek: 'tussen een rollator of een schilderij'). Tussen migratiestop en multiculturele samenleving. Zoals het Freek betaamt, sprak hij met veel emotie en overtuiging 'Het Verlossende Woord'.

En natuurlijk vierden we dit weekend, net als veel andere Nederlanders, Sinterklaas. Met een auto vol surprises en mooi ingepakte cadeautjes reden we naar Utrecht. Bij middelste zoon vierden wij 'pakjesmiddag', zodat jongste zoon en vriendin 's avonds verder konden uitpakken bij hun andere familie. Er waren mooie gedichten, rake verzen en veel te veel cadeaus. Zoals ieder jaar was er tot op het laatste moment gewerkt aan de pakjes, het resultaat mocht er zijn! Sinterklaas moet blijven, in ieder geval in ons gezin!

Deze week op Station Mill: Centrumlast