woensdag 23 februari 2011

Verjaardagen en tradities

Er was eens een tijd dat het me lukte om iedere week een verse blog te schrijven. Ik weet niet waar ik de tijd vandaan haalde. Wat ik wel weet, is dat me dat nu niet meer lukt. In 2011 zit ik meer in de buurt van eens in de 10 dagen: 9 januari - 21 januari - 2 februari - 13 februari en vandaag 23 februari. Ik zal proberen dat ritme in ieder geval vol te houden.
In de afgelopen 10 dagen is ook weer meer gebeurd dan er eigenlijk in past.
Het begon met een etentje bij ons thuis in Mill voor een bijna-promovendus met zijn vrouw en deze periode werd afgesloten met zijn promotie in Utrecht en een heerlijk diner voor veel meer mensen dan 4 in Restaurant Hemingway aan het Janskerkhof.
Daartussenin was er plezier en verdriet, er waren verjaardagen te vieren en ik woonde een crematie bij. Voor werk reisde ik naar Amsterdam en thuis achter de computer volgde ik een webinar over de commerciële mogelijkheden van Facebook. We hadden onze traditionele rikavond (voor de 2de keer dit jaar en volgend jaar weer, dat heet toch traditie?!) met lieve vrienden en we proefden wijn en leerden die systematisch te beoordelen. En niet onbelangrijk: mijn pogingen om een hulp in de huishouding te vinden, werden eindelijk beloond! Maar laat ik bij het begin beginnen.

Op zondag 13 februari verwelkomden wij Marcel en Annet ter ere van de op handen zijnde promotie van Marcel. Hoe ouder wij worden, hoe meer wij van tradities houden en het uitnodigen van een promovendus vlak voor zijn promotie is een hele dierbare. Tijdens een gezellig samenzijn genieten wij van een lekkere maaltijd en proberen de zenuwen voor de grote dag wat in te dammen. Dat zoiets hogelijk gewaardeerd wordt, horen wij altijd weer via de familie terug op de promotiedag zelf. We hopen nog lang en vaak toekomstige promovendi uit te kunnen nodigen!

Op maandag volgde ik één van de webinars van Eduvision. Deze keer ging het om een live online 'college' over Facebook, maar ook webinars over Joomla en Website-optimalisatie heb ik al eens gevolgd. Via de webcam en chatbox heb je direct contact met de docent en andere deelnemers. Het is heel onderhoudend en vaak geeft zo'n middag je die extra kennis om er meer mee te kunnen doen.

Dinsdag 15 februari was gereserveerd voor een dubbele afspraak bij hetzelfde bedrijf in Amsterdam-Noord. Dat betekent vanuit Mill dat je wel even onderweg bent. Met auto, trein en boot deed ik er ongeveer 2½ uur over, maar het was mooi weer en vooral het laatste stuk op het 'pontje' (over het IJ) zorgde voor een echt lentegevoel. Na de afspraken, die voor veel duidelijkheid zorgden, heb ik mezelf even de tijd gegund om naar De Bijenkorf te lopen om onze voorraad Nespresso-cupjes nu eens niet online, maar 'in-het-echt' aan te vullen. Alles bij elkaar was ik na 8 uren weer thuis, daar trof ik een ongelooflijk blije hond aan!

De woensdag had ik gereserveerd voor het ontvangen van potentiële hulpen in de huishouding. Na diverse eerdere pogingen had ik dit keer meer geluk en kreeg ik zelfs 5 goede reacties op mijn advertentie. Omdat ik het serieus aan wilde pakken, had ik bedacht dat ik ze allemaal een aantal vragen wilde stellen tijdens een soort sollicitatiegesprekje. Dat pakte heel goed uit en van de 2 meest geschikte kandidaten heb ik de beste uiteindelijk gekozen. Het kostte me even een dag, maar ik hield er een heel tevreden gevoel én een prima hulp aan over. Vandaag, precies een week na onze eerste kennismaking, is ze begonnen en het hele huis is schoon! Dat scheelt me voortaan iedere week de ergernis dat het er weer niet van gekomen is om het zelf voor elkaar te krijgen.

Op donderdagochtend ging ik zoals iedere week naar mijn boetseercursus. De laatste les met model Katrien, maar mijn torso van haar is nog niet af. Gelukkig hebben we de foto's nog en kan ik het volgende keer toch afwerken. Ik moest deze keer ook wat eerder opruimen omdat ik 's middags op tijd in Eindhoven wilde zijn voor een crematie. De moeder van een dierbare vriendin was overleden en om 2 uur was het afscheid in Crematorium Rijtackers. Het was een mooie, stemmige bijeenkomst met ontroerende verhalen over moeder en oma. Na afloop was er gelegenheid om elkaar te ontmoeten en zoals op zoveel uitvaarten zag ik ook hier een soort familiereünie ontstaan. Dat hoort er bij.

Vrijdag vierde ik met ongeveer 40 vrouwen de verjaardag van een andere vriendin. Ze werd 60 en was al de 2de in mijn vriend(inn)enkring die dat met alleen maar vrouwen wilde vieren. Heel bijzonder was dat we het feest begonnen met een voorproefje van een expositie (www.soos-brasil.nl) waar ook werk (keramiek) stond van jarige vriendin. Na koffie met lekkers en het genieten van het keramiek, de schilderijen en sieraden gingen we naar Da Angelo in Molenhoek om van een heerlijk diner, onderhoudende toespraken en prachtige - live - muziek te genieten.

Naar zaterdagavond hadden wij al lang uitgekeken. Eens per jaar gaan wij ongeveer 40 jaar terug in de tijd om met vrienden te rikken en 'plaatjes' te draaien uit de jaren 70. Net zoals wij de traditie opgepakt hebben om eens per jaar samen te komen tijdens de potluck, heeft een ander vriendenpaar deze kaartavond in het leven geroepen. Het blijkt een gouden greep te zijn geweest! We beginnen zo'n avond door samen te eten en daarna worden er viertallen gevormd en wordt er min of meer fanatiek gerikt. En alhoewel dat vroeger absoluut niet mocht tijdens het kaarten, kletsen we tussendoor dat het een lieve lust is. Kortom, alsof we nooit ouder zijn geworden!

Op zondag was het alweer feest: mijn jongste zwager werd 50 jaar en dat vierde hij door zijn familie en vrienden uit te nodigen voor een wijnproeverij. In een zaaltje boven Café Faber in Nijmegen kregen wij de eerste beginselen van het wijnproeven te horen en mochten ook zelf 'aan de drank'. Twee witte wijnen (een Franse Chablis en een Chileense Cabernet) en twee rode wijnen (allebei Frans: Bourgogne en Bordeaux) werden beoordeeld op geur, kleur en smaak. Het werd een leuke middag.
Na afloop hebben we nog tapas gegeten bij De Ontmoeting, ook in Nijmegen. Een leuk restaurant met lekkere gerechtjes.

Als laatste wil ik nog vermelden dat drs. Veltkamp (promovendus Marcel die 10 dagen geleden bij ons kwam eten) gisteren zijn proefschrift met verve verdedigd heeft en zich volgens een oude traditie voortaan dr. Veltkamp mag noemen!

Deze week op IMMUUN: Afweer, weerstand en het immuunsysteem
Deze week op Station Mill: Afspraak is afspraak bij KPN?


zondag 13 februari 2011

Van Koningstheater via Perron 3 naar Hotel Wilhelmina

Leon Giesen tijdens een eerder optreden
Omdat een week maar 7 dagen telt, is het af en toe bijna onmogelijk om op deze weblog alles bij te houden. Daarom begin ik vandaag bij 9 dagen geleden: zaterdag 5 februari. Wij waren toen in Het Koningstheater voor de voorstelling 'Man en Fiets' van Wilfried de Jong. Als je die nog niet gezien hebt, moet je zeker gaan kijken. Tot en met maart nog in verschillende theaters. Leuk voor wielerfanaten, maar ook voor mensen die gewoon van mooi theater houden. In woord en beeld, met af en toe een liedje en begeleid door zijn band Ocobar zet Wilfried de Jong een programma op de planken dat klinkt als een klok. Dat fietsen zijn passie is, wordt al heel snel duidelijk. Zijn cadeau aan zichzelf voor zijn 50ste verjaardag was de beklimming van de Mont Ventoux. Wij kregen daar de door zijn zoontje gefilmde beelden van te zien. Of zijn verhaal over De Ronde van Vlaanderen, begeleid door de meest treurige beelden van kasseien en troosteloze landschappen die je je maar voor kunt stellen.
Aan het einde van de voorstelling klimt hij daadwerkelijk op de fiets om levensecht 'af te zien' voor de laatste meters naar de top van de Mont Ventoux! Dan is het niet meer duidelijk of de grootste passie van De Jong fietsen of theatermaken is!

Op donderdag waren we in Rosmalen in Perron 3 voor Gerard van Maasakkers. Op de eerste rij zaten wij ons te verheugen op een leuke avond. Maar om eerlijk te zijn, hebben wij wel eens betere optredens van deze Brabander meegemaakt. Het geluid was voor de pauze niet goed, maar wat erger was dat het enthousiasme bij Van Maasakkers ontbrak. Het leek of hij zijn draai niet kon vinden, hij speelde erg routineus en de verrassing bleef uit. Aan muzikaliteit ontbreekt het nooit bij Van Maasakkers en zijn gitarist Harry Hendriks, gelukkig was dat in Rosmalen ook zo. Maar alles bij elkaar viel de avond ons lichtelijk tegen.

Zaterdag daarentegen beleefden wij een bijzondere avond in Hotel Wilhelmina in Venlo.
Enige tijd geleden ontving ik een e-mail van Leon Giesen die begon met de volgende tekst:

"Ik wil jullie voorstellen aan een nieuw plan:

Het Ondergrondse Netwerk, ofwel Mondo Grondo!

Het is al veel langer een droom van mij om op allerlei plaatsen te kunnen
spelen, onafhankelijk van bestaande structuren en buiten de gebaande
paden. Gewoon voor wie het graag wil zien en horen, écht en tussen de
mensen, zoals Mondo Leone bedoeld is.
En de tijd is rijp voor een eerste stap..."

Omdat wij altijd in zijn voor iets nieuws, hoefden wij niet lang te aarzelen en stuurden een mail naar Mondo Leone, de club van Leon waar wij lid van zijn, om ons aan te melden voor Mondo Grondo.
Daar hebben wij geen spijt van gehad. Zaterdag waren wij getuige van dit experiment en wij hebben ontzettend genoten. Leon Giesen, zanger en schrijver die ook ooit documentairemaker was, heeft het talent om bijzondere dingen op te merken in zijn omgeving. Ook ver daarbuiten trouwens.
Hij ging naar Sydney om de 'Free Hugger' te ontmoeten, hij reisde naar de Verenigde Staten om zich te verdiepen in de meertonige treinhoorns en hij probeerde uit te zoeken wie de Utrechtse 'Kabouteraar' is. Natuurlijk had hij overal filmbeelden van gemaakt en die werden door hem op gitaar en met zang begeleid. Daarbij ging hij de confrontatie met het publiek absoluut niet uit de weg, aan interactie was geen gebrek.
Aan de vooravond van zijn nieuwe toernee (die vanavond begon in De Kleine Komedie in Amsterdam) hadden wij de primeur in een klein zaaltje in Venlo. We hadden het niet willen missen!

Deze week op Station Mill: InternetPlusBellen

woensdag 2 februari 2011

Volle dagen

Mijn vorige blog schreef ik in Miami, maar dat lijkt al weer lang geleden. Na de 'lastige' aankomst in de USA en gelukkig een rustige aankomst op donderdagavond in Miami Beach, volgden een paar zomerse dagen. Overdag was gereserveerd voor werk, maar ook daar in dat verre land begon voor ons het weekend op vrijdagavond. Na een zonnige dag die eindigde met flinke onweersbuien, was het 's avonds weer zodanig opgeklaard dat we tevoet naar Delano's togen voor het daar afgesproken diner. Vanwege een verkeerde vermelding in het programmaboekje leek het niet zo ver te zijn. We begonnen bij 2nd Street en diegenen die de routebeschrijving bij zich hadden, waren in de veronderstelling dat ons eindpunt bij 7th lag. Maar omdat ik 's middags het restaurant al had gegoogeld* was ik wijzer en had me voorbereid op een langere wandeling. Ik vond restaurant 'Blue Door Fish at Delano' aan 1685 Collins Avenue, 9 blokken verder dus! We zaten met veel mensen aan tafel (14) en aten heerlijke dingen met veel vis en dronken er Franse wijn bij. Dat laatste was vooral te danken aan de Fransozen aan tafel.
De volgende ochtend konden we uitslapen, maar mijn echtgenoot ging liever hardlopen over het strand. Al met al zaten we toch nog redelijk vroeg aan het ontbijt en troffen daar nog een aantal bekenden die dezelfde dag weer terugvlogen.
Wij zijn Miami Beach gaan verkennen waaronder het beroemde Art Deco District. Voor ons een heerlijke zomerdag in januari met een buitenlunch in de zon en af en toe pauze op een terras. Alhoewel wij het heerlijk weer vonden, was het geen echt strandweer. Daarvoor was de temperatuur net te laag en waaide het te koud. Zaterdagavond hebben we Cubaans gegeten, een flink contrast met het diner van de avond daarvoor! Zondagmiddag half 2 vertrok ons vliegtuig weer, dit keer hadden we een overstap op Atlanta. Om kwart over 8 op maandagochtend landden we op Schiphol en toen gebeurde er na een rustige reis toch nog iets heel geks! Tijdens het bij elkaar zoeken van mijn spullen miste ik mijn paspoort. Hoe ik ook zocht en waar ik ook keek, het was gewoon spoorloos! We hebben samen met het cabinepersoneel en de opgetrommelde security alles op zijn kop gezet in het vliegtuig. Stoelen werden uit elkaar gehaald en mijn tas binnenstenbuiten gekeerd. Niks. Met de belofte dat de schoonmaakploeg verder zou zoeken, hebben we het vliegtuig verlaten. Later, op weg naar de marechaussee, toen we ons meldden bij de transfer desk om te vragen of het daar soms al was afgegeven, kwam het 'tevoorschijn' uit de binnenzak van mijn echtgenoot. We snappen nog steeds niet hoe het daarin terechtgekomen is, tijdens onze reizen bewaren we altijd ieder onze eigen reispapieren. Na zo'n vliegreis ben je ook niet meer helemaal helder, het zal dus wel altijd een raadsel blijven ;-)

Maandag begon voor ons weer een gewone werkweek. Mijn echtgenoot stapte in Utrecht uit de trein om naar het UMCU te gaan en ik reed verder via Den Bosch naar Oss waar mijn auto stond. Ik ben meteen doorgereden naar Landhorst om de hond op te halen en daarna snel naar huis.
Hond in bad, post uitzoeken en achter de pc aan het werk. Alsof we nooit waren weggeweest.
Op dinsdag volgde ik voor de tweede keer in korte tijd een webinar, een live online cursus, over 'Kijk eens kritisch naar uw website'. Tijdens deze cursus wordt ingegaan op de gebruiksvriendelijkheid en vindbaarheid van websites. Heel interessant en leuk dat het via webcam en chat gegeven wordt, je hoeft tegenwoordig nergens meer de deur voor uit ;-)
Na een paar dagen alleen thuis hard aan het werk was ik blij dat ik op donderdag weer kon gaan boetseren. Een echte cursus met echte mensen en heerlijke klei om mee bezig te zijn. De andere cursisten waren vorige week, toen ik op weg was naar Miami, al begonnen met het liggend naakt waarvoor een model aanwezig was. Ik had dus wat in te halen, maar had gelukkig al heel snel de juiste vorm te pakken. Niks leuker dan een beeld dat je onder je handen ziet groeien, vooral als je voelt dat het gaat lukken om de juiste lijnen erin te krijgen!





Donderdagavond waren we in Perron 3 in Rosmalen, waar Jan Rot met band (An & Jan met Marjolein Meijers, Jan Rot en Jan van der Meij) vertalingen van Beatles en Stones nummers ten gehore bracht. De voorstelling was in de vorm van een soort 'wedstrijd' gegoten, Beatles versus Stones met quiz- en beoordelingsvragen. De avond eindigde met een 8-8 gelijkspel. Maar eigenlijk deed de hele puntentelling er niet toe, het was gewoon een ontzettend leuke avond met heel goed vertaalde teksten en mooie muziek. Jan Rot, behalve een begenadigd muzikant ook een groot woordkunstenaar!

Afgelopen weekend hadden we eindelijk weer eens tijd om te gaan lunchen in Den Bosch. Dat combineerden we met lekker rondsnuffelen in de beste boekhandel daar en nog wat andere boodschappen die we in de stad wilden doen. Een nieuw horloge voor mijn echtgenoot. Voor 2 jarige broers kochten we bij wijze van uitzondering dezelfde cadeaus: de Dylan-vertalingen van Ernst Jansz, boek met cd. Het is leuk om iets te geven wat je zelf ook erg mooi vindt!
Zondag waren we als familie bij elkaar, middelste zoon was de 115 km helemaal komen fietsen! Ieder zijn hobby, vooral met zulk koud weer vind ik het wel heel bijzonder.

En alweer is er een nieuwe werkweek begonnen. Een rustige deze keer hoop ik.


*De vervoeging van googelen (volgens het Groene Boekje als enige juist):

ik googel - ik googelde

jij googelt - jij googelde
hij/zij googelt - hij/zij googelde
wij googelen - wij googelden
jullie googelen - jullie googelden
zij googelen - zij googelden
ik heb gegoogeld
gebiedende wijs: googel!

Deze week op Station Mill: Primeur in Mill