Ici Paris: Een heel gelukkig 2007!

Voor het eerst vieren wij de jaarwisseling in Parijs.
Volgende week lezen jullie hier allemaal hoe wij dat ervaren hebben!
Voor nu wensen wij iedereen die dit leest een héél gelukkig 2007!

Morgen is het Kerst

Vanochtend hoorde ik op Radio 2 bij De Sandwich een heel oud 'kerstliedje' van Jules de Corte, het begon zo: "Vandaag is in ons vaderland, eenieder uit zijn doen, Mamá staat in haar keukentje...". De exacte tekst kan ik helaas nergens vinden, op internet staan héél veel teksten van Jules de Corte, maar deze vind ik niet terug. Een beetje een weemoedig lied in de jaren-50-sfeer, maar het blijft herkenbaar. Hoeveel mamaatjes er vandaag in hun keukentje staan weet ik niet, maar boodschappen worden er op deze zondag nog volop gedaan! Ik kom net terug van de markt waar onze groentevrouw mijn bestelling al klaar had staan. Omdat ze uit eigen ervaring weet dat er op het laatste moment altijd van alles vergeten wordt, had ze behalve de bestellingen ook nog maar van alles wat extra meegenomen in haar rijdende kraam. Bij de supermarkten was het een komen en gaan van klanten en dat terwijl de 'hoogmis' een paar meter verderop in volle gang was. De krant van gisteren stond vol met advertenties over de laatste kerstinkopen die we vandaag moeten doen. Ja, wij zijn allemaal behoorlijk uit ons doen als er feestdagen in aantocht zijn.
Hoe dat komt is een interessante vraag. Het is natuurlijk erg overdreven om voor een week boodschappen te halen omdat de winkels dadelijk twee dagen achter elkaar gesloten zijn. Er gaan weken voorbij dat ik op maandag en dinsdag helemaal niet in de supermarkt of andere winkel kom, maar opgezweept door de 'kerstmanie' ben ik ook al vanaf donderdag dagelijks aan het winkelen. En iedere keer als ik thuiskom blijk ik toch weer wat 'vergeten' te zijn. Al jaren doe ik één keer per week de grote boodschappen en kan ons daarmee, met een extra bezoek aan de markt voor de verse spullen, heel goed een week lang van eten en drinken voorzien. Maar aan het eind van het jaar komt daar gegarandeerd de klad in, dan hol ik net zoals alle andere Nederlanders winkel in, winkel uit en blijf allerlei lekkers kopen. Thuis raak ik in de war van alle lijstjes die ik nog af moet werken en bedenk ik dat er ook nog cadeautjes onder de boom moeten komen. Wij 'doen' niet aan kerst, hebben zelfs net uitgebreid sinterklaas gevierd, maar voor allemaal een pakje onder de boom is wél gezellig.
Morgen is het Kerstmis, gelukkig. Dan is het afgelopen met het heen-en-weer-geren en de laatste dingen die geregeld moeten worden. We gaan genieten van een paar dagen rust. Betrekkelijke rust, dat wel. Er moet héél veel gegeten en gedronken worden, de (koel)kasten puilen uit en er moét nu genoten worden van alle aandacht die er in de voorgaande dagen in Kerstmis is gestopt! Over een week zijn we hopelijk allemaal weer in onze gewone doen, dan staan we aan de vooravond van een nieuw jaar. Dan nemen we ons allemaal weer van alles voor en je zult zien, van al die voornemens komt nog niet de helft uit. We maken gewoon weer dezelfde 'fouten' en volgend jaar is 'eenieder wéér uit zijn gewone doen' de dag voor Kerstmis!
Geniet er dus maar volop van, het is het allemaal waard. Voor iedereen in elk geval een héél fijn kerstfeest gewenst en een rustige laatste week in 2006. Volgend jaar doen we het (niet) anders!

Zonder licht in Lopik naar Golden Earring

Omdat het gísteren (15-12) 35 jaar geleden was dat wij 'verkering' kregen tijdens een concert van Golden Earring, gingen wij vandáág (16-12) naar een concert van deze band in Amsterdam. Met ons tweeën, maar niet alleen. De Heineken Music Hall was tot de nok toe gevuld. Maar daarover later meer.
Onderweg, toen we over de A2 reden, hoopten we dat de grootste kerstboom van Nederland weer volop verlicht zou zijn. Volgens de traditie van de laatste jaren zouden die lichtjes vrijdag voor het eerst 'ontstoken' kunnen zijn. Maar helaas, de zendmast bij Lopik zag er gewoon uit als zendmast en leek helemaal niks op een kerstboom. Zelfs niet op een kleintje.
De reden hiervan is te lezen op De Grootste Kerstboom.nl.
In navolging van de zendmast zijn er inmiddels op diverse plaatsen langs de A2 andere grote kerstbomen verschenen, maar zij halen het in grootte en grandeur lang niet bij de 'échte' boom.
Een stukje verder langs de A2 staat nog zo'n opvallend bouwwerk: een getrouwe kopie van het Chinese keizerlijk paleis uit de verboden stad in Peking (volgens de omschrijving op de website van Van der Valk). Eenmaal binnen is er van de Chinese sfeer niets meer te merken, maar je kunt er goed en redelijk snel eten. Precies goed als je onderweg bent naar een concert in Amsterdam. Van der Valk verbaasde ons zelfs, we kregen niet eens appelmoes met een kersje erop bij het eten. (Het mag als algemeen bekend worden verondersteld dat dat kersje vooral een functie heeft voor het keukenpersoneel: komt de appelmoes mét kers terug dan kan het schaaltje nog een keer worden uitgeserveerd, er heeft nog niemand van gegeten!) Wij bestelden allebei van de wildkaart (hertenham en springboktournedos en gerookte eendenspiesjes en hertenmedaillons) en waren meer dan tevreden. De gerechten zagen er mooi uit, werden leuk opgediend en smaakten prima.
Na de teleurstelling van Lopik en de verrassende maaltijd in Breukelen reden wij verder naar Amsterdam. Wij waren nog net voor 8-en in een volle Heineken Music Hall, dat was precies op tijd voor de laatste nummers van het voorprogramma. De naam van de band is ons niet duidelijk geworden, maar dat vonden we ook niet heel erg.
Even na 9 uur begonnen de mannen waarvoor wij waren gekomen: Rinus, Cesar, Barry en George (vlnr). Al behoorlijk op leeftijd, wánt ouder dan wij, maar nog vitaal genoeg om bijna 2 uur uit hun dak te gaan. Gelukkig speelden ze behalve wat nieuwer werk ook oude hits, waaronder 'When the lady smiles', wat voor mij altijd de topper zal blijven. (Kijk voor de controversiële videoclip op YouTube, dat filmpje is trouwens ook alweer meer dan 20 jaar oud!) Maar ook nummers als 'Radar Love', 'Twilight Zone', 'One night without you' en zelfs 'She flies on strange wings'. Natuurlijk zat er ergens ook een geweldige drumsolo van Cesar Zuiderwijk in en showde Rinus Gerritsen welke extreme geluiden hij uit zijn dubbele bas kon halen. Over de gitaarsolo's van George Kooijmans raak ik ook nooit uitgepraat, dus daar begin ik niet eens aan. De band werd vanavond versterkt door saxofonist Boris van der Lek en aanstormend gitaartalent Sidney uit New York. We hebben genoten van het concert en hopen dat de Golden Earring ook bij ons volgende jubileum (40 bijvoorbeeld) nog fit genoeg is om op te treden...

De Kerstman is aangekomen...

De Kerstman is aangekomen in Nederland (Noordwijk om precies te zijn), het moet niet gekker worden! De Sint is nauwelijks vertrokken, de cadeaus nog lang niet uitgepakt en het volgende feest van de hebzucht staat alweer voor de deur. Want om kerstmis te vieren hebben wij in Nederland echt geen Kerstman nodig, pakjes onder de boom was hier nooit een traditie.
Er zijn mensen die daar wel voor kiezen, maar dan geven ze elkaar iets leuks met kerstmis i.p.v. met sinterklaas. Inderdaad, die mensen hebben daarvoor gekózen.
Maar als nu ook al de Kerstman officieel in Nederland ingehaald wordt, valt er niet meer zoveel te kiezen. Dan zijn er verwachtingen gewekt bij alle kinderen die de Kerstman welkom heten!
Voor ons zal er met kerstmis in ieder geval geen Kerstman aanwezig zijn, alhoewel wij het wel leuk vinden om zo af en toe een kerstmuts op te zetten. Gewoon voor de meligheid en omdat het zo mooi bij de kerstboom kleurt.
Want dat doen wij ook, een kerstboom zetten. Twee zelfs. Nu nog niet, maar volgend weekend wel. Een week voor kerstmis, alles op zijn tijd.
De kerstkaarten zijn al wel verstuurd en ook de nieuwsbrief moest in elkaar gezet worden. Met 2 weblogs als een soort 'backup' voor mijn geheugen viel dat dit jaar eigenlijk wel mee. Het is ieder jaar weer een leuk karwei om even terug te kijken op wat er allemaal is gebeurd. Als de nieuwsbrief eenmaal geschreven is, moet er nog een vertaling in het Engels achteraan om het compleet te maken. Leuk voor onze vrienden in de USA en Australië.
Zo komen wij langzaam in de kerstsfeer.
Aan het weer is dat nog niet te merken, alleen het vroeg invallen van de avond lijkt te kloppen. Maar de temperatuur is te hoog en er valt veel te veel regen. Deze week stormde het zo hard dat mijn paraplu uit mijn handen vloog toen ik op de bus stond te wachten. Die bus was nog wel op tijd, maar de trein in Cuijk had vertraging door het weer. Mijn zorgvuldig geplande reis begon dus al fout, maar in Nijmegen bleek ook de trein naar Arnhem vertraging te hebben. Ondanks de NS was dat gedeelte van de trip dus weer goedgekomen.
In Arnhem werd ik bijna van de trap geblazen toen ik van het ene naar het andere spoor moest, maar verder verliep de treinreis volgens het boekje.
In Utrecht waaide het al net zo hard en onderweg naar de aula zag ik overal prullenbakken met kapotgewaaide paraplu's. Ik was op weg naar een promotie, want het was weer zover dat ik getuige was van een mooi optreden in de senaatszaal van de Universiteit van Utrecht.
Tijdens de promotie ging het buiten onverminderd te keer, zelfs harde donderslagen drongen op een bepaald moment de plechtige ruimte binnen. Maar de promovendus ging onverstoorbaar door! Met zijn aangeboren flair verdedigde drs. L.P. van Minnen zijn thesis en mag zich nu dus dr. L.P. van Minnen noemen. Buiten was het uitbundig herfst maar binnen scheen de zon!

Prepromotie en surprises

De ietwat Franse titel van dit stukje is niet om iemand te misleiden, maar meer een toevallige samenloop van omstandigheden. Vandaag hadden wij weer een promovendus met vriendin (een vrolijke Australische) op bezoek voor het traditionele prepromotie-diner. De zaterdag voor zo'n belangrijke gebeurtenis nodigen wij de promovendus met aanhang uit voor het eten en natuurlijk om op die avond elkaar op een andere manier te leren kennen dan louter op professioneel gebied. Het was dan ook weer heel leuk en ondanks het leeftijdsverschil hebben wij de hele avond weer volop gepraat en gelachen. Zo leerden we van de jonge gasten dat er in Australië weer een hele nieuwe rage op ijsgebied is: Cold Rock Ice. Je kiest eerst de smaken ijs die je wilt gaan mengen, vervolgens kies je daar wat smarties, chocolaadjes of spickles bij en dan wordt alles gemengd. Dat mengen gebeurt op een ijskoud marmeren blad, vandaar de naam Cold Rock Ice. Lijkt me een leuke formule, we wachten maar af wanneer we dit in Nederland tegemoet kunnen zien.
Maar behalve over ijs werd er natuurlijk over de promotie gepraat en over de spanning die dat met zich meebrengt. Voor ons bekende verhalen, maar iedere promovendus ontdekt op een bepaald moment dat het nu écht wordt. Dat het ergens over gaat. Dat hij of zij daar straks zelf zal staan om het proefschrift te verdedigen. Een serieuze hindernis die nog genomen moet worden voordat er opgelucht ademgehaald kan worden. En daarom vinden wij zo'n avond vlak voor de promotie zo belangrijk. Die avond verloopt gelukkig uiteindelijk meestal verrassend ontspannend.
Verrassend dat zijn ongetwijfeld ook de surprises die op dit moment in elkaar geknutseld worden door Ger. Ieder jaar met Sinterklaas vieren wij met het hele gezin 'surprise-avond', alhoewel je het woord surprise voor het grootste deel met een korreltje zout moet nemen. Wij maken wel pakjes en gedichten voor elkaar, maar de klassieke surprise wordt slechts door één van ons in ere gehouden. Van huis uit is Ger gewend om ingewikkelde verrassingen te bedenken als het op sinterklaascadeaus aankomt. Daarbij werden ook heel lange gedichten gemaakt. Hoe 'slimmer' de surprise en hoe langer het gedicht, hoe meer lof je ten deel viel in het gezin Rijkers. Dat werkt dus blijkbaar door in iemands leven, want surprises maakt Ger nog steeds. Hij doet dat niet voor één persoon, wij trekken ook geen lootjes. Nee, Ger maakt voor alle andere gezinsleden een heuse surprise mét gedichten. En zoals dat altijd al geweest is, Ger laat het spannend tot op het laatste moment. Ger werkt het liefst onder druk, dat hoort ook bij de surprise-traditie: pas als de surprise-avond begint, hoeft alles klaar te zijn!