Never a dull moment

Darling Harbour, Sydney Australië

Het zou een rustige week worden, er stond niks bijzonders op het programma. Daar waren we ook wel aan toe na de drukte van de afgelopen weken. Maar we hadden het kunnen weten, rustige weken bestaan gewoon niet bij ons. Niet dat we deze week harder moesten werken dan anders of dat we veel aanloop hadden, dat was het allemaal niet. Toch gebeurde er weer van alles.

Allereerst kregen we maandag een telefoontje van de verhuurder van ons vakantiehuis in juli 2010. De eigenaar heeft aangegeven dat hij het huis niet meer wil verhuren, dus onze voorboeking was daarmee voor niks. Dachten we een leuk huis te hebben gevonden, maar moesten we opnieuw gaan zoeken naar een huis met zwembad, buitenkeuken, beetje flinke tuin, internet, waar huisdieren zijn toegestaan, dat ook nog in de Provence moet liggen en niet onbelangrijk - betaalbaar is. Dat was even zoeken, maar dinsdag heb ik een nieuwe voorboeking gedaan. Een mooi huis op 10 km afstand van Avignon, dat precies in de periode die wij willen gaan nog vrij was. En nu maar hopen dat deze voorboeking wel definitief zal worden.

Op woensdag kregen we de bevestiging dat we eind november ruim een week naar Australië gaan. De vraag of we in die periode konden, was al eerder gesteld, maar we hadden er niks meer over gehoord. Zoiets gebeurt wel vaker en dan vergeten we het ook meteen weer. Maar woensdagochtend kwam er opeens een voorstel met vluchten naar Brisbane en Sydney. Het gaat dus toch door! Dat betekende wel dat ik ons reisje naar Parijs dat we eigenlijk in het laatste weekend van november zouden maken, moest proberen te verzetten. Met een kleine bijbetaling gaat dat zeer waarschijnlijk ook lukken, we zitten nu nog te wachten op bevestiging van de trein. Als de tickets daarvoor beschikbaar zijn, gaan we niet eind november maar in februari naar Parijs. Dat houden we nog tegoed dus.

Het leek wel of ik de hele week bezig was met reisjes plannen of om- boeken. Nou hebben we voor het einde van het jaar ook nog een paar dagen Keulen staan en daarvan vond ik steeds dat het net een dag te lang was. Dat heb ik ook maar meteen aangepakt en de laatste dag van de boeking afgehaald. Dat gaat heel gemakkelijk als je geboekt hebt via www.booking.com. Gewoon via je eigen beveiligde pagina naar je boekingsoverzicht en daar wijzigen wat je zelf wilt. De bevestiging krijg je per e-mail en het is geregeld.

Maar eerst gaan we dus naar Australië, dat hadden we in 2006 niet gedacht, dat we er zo snel weer heen zouden gaan. Wij vonden Sydney een geweldige stad en zijn erg blij dat we opnieuw de gelegenheid krijgen om daar weer rond te lopen. Lekker een visje eten in Darling Harbour of op de Sydney Fish Market. En misschien houden we zelfs nog wel even tijd over voor de sinterklaasinkopen die we eigenlijk in Parijs zouden doen. Maar het allermooiste voor mij is toch wel dat het daar ZOMER is! Wat zal ik daarvan genieten, ook al is het maar een weekje!

Deze week op Station Mill: Dan liever geen klant van de Rabobank
Deze week op IMMUUN: Nooit een Nobelprijs

Het is weer gelukt...

De spannende avond in Mill. Inmiddels een traditie die we gisteravond voor de 5^de keer vorm gaven. Voor ons misschien nog wel spannender dan voor de deelnemers aan het spel, is het verloop van zo'n avond. Klopt alles, hebben we niks over het hoofd gezien, staat alles op de juiste plaats klaar? Ook gisteravond zat er hier en daar een foutje in het spel, het lijkt haast onvermijdelijk. Maar gelukkig was het niet zo ernstig dat er ook maar iemand hinder van ondervond.

In 2005 begonnen we met onze eigen invulling van Cluedo, een klassieke 'whodunnit' die we zo goed mogelijk in levende lijve naspeelden volgens het beroemde bordspel. De vragen waren dan ook simpel: Wie was de dader, waar is de moord gepleegd en welk wapen werd gebruikt? In de volgende jaren moesten we zelf thema's gaan verzinnen. Zo hadden we al eens een bankkluis waarvan de code gekraakt moest worden, een verdwenen boekhouder (mét verduisterd kapitaal natuurlijk) waarvan het e-mail adres bij elkaar gepuzzeld moest worden en een wereldwijd crimineel netwerk dat via Hyves gevonden moest worden. Maar gisteren hielden we het dicht bij huis. De opdracht was om het misdaadcijfer van Mill zo laag mogelijk te houden (crimi-nul) en daarom moest die éne potentiële crimineel die er rond zou kunnen lopen, gevonden worden. Hiervoor hadden we weer verschillende opdrachten verzonnen en met de oplossingen daarvan konden onderdelen van een compositietekening bij elkaar verdiend worden. Met gebruik van dvd- en cd-speler, laptop en gewoon pen en papier werd er hard gewerkt. Alle vragen hadden betrekking op 'het gezicht', er moest geproefd worden, geroken, geluisterd, verschillen gezocht, verschillende kapsels worden vergeleken en ook de kin werd niet vergeten. Sommige opdrachten waren 'gemakkelijk' werd ons verzekerd en andere wat moeilijker. Bij de kijkopdracht waarbij een geheime afbeelding in 3D-foto's moest worden ontdekt (voor een voorbeeld hiervan: in de afbeelding boven dit stukje zit een vlieger verborgen), bleken sommige deelnemers het meteen te zien en anderen nooit. Het proeven van 4 blauwe yoghurtdrankjes (tijdens het mengen waren we zelf al tot de conclusie gekomen dat het net latex was...) leek heel goed te doen, maar toch waren er groepen die de juiste smaken er niet uithaalden. Zelfs de geur bracht hen niet op het goede spoor. Dat ruiken moeilijk is, bleek ook bij het herkennen van kruiden. Probeer maar eens zonder te zien om welk kruid het gaat, het onderscheid te ruiken tussen oregano, tijm of (gedroogde) basilicum.

Met 6 groepen die actief waren in 6 vertrekken in ons huis, was het overal gezellig druk. Mijn echtgenoot en ik liepen tijdens het spel ter controle tussen alle kamers op en neer, maar eerlijk gezegd deden we dat vooral voor de gezelligheid.

Na afloop van het spel bleek dat één groep álle goede antwoorden had en dus de juiste compositietekening kon tonen. De andere groepen hadden een gezonde mix van goede en foute ogen, oren, neuzen, monden, haar en kinnen. Gelukkig hadden we alle oplossingen bij de hand in de vorm van een PowerPoint presentatie en kon iedereen gerustgesteld worden. Natuurlijk moesten de 'verliezers' ook nog even mopperen of zeuren, dat hoort erbij. Maar alles bleef - zoals ieder jaar trouwens - gewoon gezellig en er werd nog een hele tijd nagepraat.

Volgend jaar weer? Wij zeggen ja, alleen zal de vorm dan afhankelijk zijn van het huis waarin we dan wonen. Want ja, wij hopen dat ons huis dan verkocht is en dan wonen we waarschijnlijk niet meer in zo'n groot pand met 6 vertrekken op de begane grond...

Zonder Pardon

Ongemerkt is het weekend al voorbij, tot nu toe heb ik de hele dag zitten werken aan de opdrachten voor volgende week zaterdagavond. Dan wordt het weer heel spannend in de Stationsstraat 5 in Mill. Traditiegetrouw verzamelen zich hier dan geroutineerde speurders die, vaak onder luid gekreun, het raadsel van die avond oplossen. Waar het dit jaar over zal gaan, blijft natuurlijk nog geheim. Maar de deelnemers hebben al wel aanwijzingen per mail en per post ontvangen. Wij hopen tenminste dat ze de uitnodigingen ook op die manier gelezen hebben... Er zijn nog een paar problemen op te lossen voordat we alles tot in de puntjes voorbereid hebben, maar dat moet komende week nog lukken. Net zoals de voorgaande 4 keren, wordt het dit jaar vast ook weer een succes. Volgende week hierover op deze plek meer.

Gelukkig was er deze week ook nog tijd voor andere dingen. Gisteravond zijn we met het hele gezin wezen eten bij Het Licht in Utrecht. Daarna togen we gezamenlijk naar de vlakbijgelegen schouwburg. Maanden geleden lukte het me om ondanks het maximum aantal van 4 per persoon toch 7 kaarten te bemachtigen. We konden niet allemaal bij elkaar zitten, maar kregen 3 balkonplaatsen en 4 voor de grote zaal.
De voorstelling was, zoals te verwachten, compleet uitverkocht. 'Zonder Pardon' is de eerste theatershow van Theo Maassen die ook in de bioscoop te zien zal zijn (zie trailer boven dit stukje). Theo Maassen, de Brabander die eigenlijk geen Brabander is (maar dat laatste is dan weer niet te horen), lijkt nog het meest op een verbaal kanon. Van de hak op de tak lijkt het soms, maar toch blijkt er structuur in de show te zitten. Verrassende wendingen en bespiegelingen over zijn dochtertje. Maar niet te lang en niet te sentimenteel, dan wordt het al weer snel tijd voor iets grofs. Theo Maassen, anderhalf uur lang fanatiek aan het werk om aan het einde van zijn voorstelling tot de ontdekking te komen dat hij er geen einde aan kan breien. 'Ja, ik vind het zelf ook een kuteinde', zijn z'n laatste woorden. Maar gelukkig was wat eraan vooraf ging de moeite van het komen zeker waard.

Deze week op IMMUUN: Eeuwige jeugd en een beter immuunsysteem door sperma slikken
Deze week op Station Mill: Klant worden van de Rabobank?

Groeten uit Graz

Op dit moment verblijven wij in Graz (nog heel even) in het zuidoosten van Oostenrijk. In het gebied Südsteiermark. Het is er prachtig. Binnenkort meer foto's vanaf hier te bekijken.

Het duurde even, vandaag is het 07-10, maar de foto's zijn prachtig geworden:

Oostenrijk - Graz en omgeving

Deze week op IMMUUN: Brandblussers