
Mijn moeder neemt nooit deel aan welke activiteit dan ook, zij zit volkomen stil op haar stoel een beetje voor zich uit te kijken. Als ik haar begroet is haar antwoord meestal: "Och kijk, ben jij ook hier?" Zo ook deze week.
We gaan dan samen in een van haar fotoalbums kijken. Ze herkent dan meestal nog wel iemand op een van de foto's die ze in betere tijden zelf gemaakt heeft. Maar deze week was er geen enkele aandacht voor mij of de foto's.
Er heerste verhoogde activiteit op de afdeling, want de verzorging had het op zich genomen om de nagels van de dames en heren bewoners "te doen". "Piet, mag ik even je hand vasthouden?" "Nee." "Mevrouw, zullen we uw nagels weer eens mooi lakken?" Deze mevrouw ging er helemaal voor zitten, je kon zien dat ze het heerlijk vond dat er aan haar handen gewerkt werd. Een andere bewoonster met erg trillende handen trok een heel blij gezicht, maar nagels knippen ging niet lukken. "Och Nella, dan gaan we je nagels toch lekker bijvijlen. Dat gaat veel beter!"
Mijn moeder was nog niet aan de beurt voor de manicure, maar ze vond het geweldig interessant. Eens per 14 dagen gaat ze naar de huiskapper en regelmatig worden haar nagels gelakt. Aan aandacht ontbreekt het de bewoners niet en ze genieten er zichtbaar van. Alle lof voor de verzorging die met engelengeduld met deze mensen bezig is, en het mooie is dat ook zij er zichtbaar van genieten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten