Enigszins de tel kwijt vanwege recente veelvuldige afwezigheid en daarna alle vrije dagen thuis, besef ik opeens dat het zondagochtend is. Zondagochtend is voor mij 'blogtime', waar ter wereld ik ook ben. Klinkt behoorlijk decadent, ik weet het, maar vorige week zondagochtend zat ik toch echt aan mijn keukentafeltje in Helsinki te bloggen. Helemaal overdreven is mijn globale terminologie dus niet.Maar nu zit ik weer gewoon thuis in Mill achter mijn bureau waarop de stapels post al een paar dagen liggen te schreeuwen om aandacht. Die post moet nog maar even wachten, eerst bloggen.
Eigenlijk valt er niet zoveel te melden nu. Want in tegenstelling tot alle Nederlanders die dit lange weekend aangrepen om er eens heerlijk op uit te trekken, genoten wij eindelijk eens van het luie niksdoen. Gewoon gekeutel in en om het huis, een beetje boodschappen en natuurlijk zaterdag weer eens lunchen in Den Bosch. Daar was het al een paar weken niet meer van gekomen, maar nu zaten we heerlijk in de zon op een van de vele terrassen aan de Parade. Daarna zijn we nog even de stad in geweest om cadeautjes te kopen voor dierbare jarigen in de komende week en deden we nog snel even wat boodschappen op de markt. Op de radio hadden we al gehoord dat er een demonstratie in 's-Hertogenbosch zou zijn van de extreemrechtse NVU (Nederlandse Volksunie), maar behalve het geluid van wat helikopters in de lucht hebben we daar niks van gemerkt. Zelfs daar kan ik dus niks over melden.
We moesten weer op tijd naar huis, want de enige afspraak die we voor dit weekend hadden gemaakt was zaterdagmiddag half 5. Dan zou een goede vriendin die net terug is uit Hong Kong een kopje koffie komen drinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten