Alweer een autoverhaal en ik hoop dat dat voorlopig ook het laatste is. Sinds de aanschaf van de Modus begin juni heb ik met tussenpozen alleen maar last gehad van die auto.
Met die tussenpozen bedoel ik natuurlijk ons verblijf in Bangladesh, waarover ik vorige keer al schreef, en onze heerlijke vakantie waarover in het tweede gedeelte van dit blogje meer.
Maar eerst het gelukkige einde van een waardeloos sprookje. Het begon zo...
Er was eens een gelukkige Twingo rijdster die op een dag betrokken raakte bij een ongeval op de A59. Haar auto raakte daarbij total loss en ze zag zich genoodzaakt een andere aan te schaffen. Ze dacht haar droomauto gevonden te hebben bij autobedrijf Nap in Breugel en was blij met de aanschaf van een mooie blauwe Renault Modus. Jammer genoeg ontdekte ze te laat dat het elektrische schuifdak niet werkte en sprak met de verkoper af dat ze de auto daar zou laten maken. Dat was een grote vergissing! De Modus werd niet gemaakt en was ook niet op de afgesproken tijd beschikbaar. De auto was zelfs helemaal niet aanwezig op het terrein van autoverkoper Nap. Hoe de auto uiteindelijk terug in Mill kwam, kun je lezen in de blog hieronder. De gelukkige Twingo rijdster bracht daarna haar Modus naar een officiële Renault garage: Bochane in Boxmeer. Daar werd ze geduldig aangehoord en de auto werd gediagnostiseerd.
Het autosprookje wordt steeds vervelender, want behalve een niet werkend dak bleek de auto toen ook verschillende mankementen aan het elektronische systeem te hebben. Zo erg zelfs dat er een nieuwe kabelboom onder zou moeten. Na nog meer onderzoek van de Renault dealer werd er geconstateerd dat de auto schade had gehad en overgespoten was. Het probleem werd groter en groter en de voorheen zo gelukkige Twingo rijdster besloot om het sprookje te vergeten, haar verlies te nemen en de Modus in te ruilen voor een andere auto. Inmiddels reed ze al meer dan een week in een leenauto, een Fiat Panda, en die vond ze niet onaardig. Het was dan ook fijn dat er bij de dealer een goede occasion stond van dat merk en type. Die wordt nu klaargemaakt en kan volgende week opgehaald worden. De Renault dealer ontfermt zich over de Modus en de Twingo rijdster wordt dan een gelukkige Panda eigenaar. Ik hoop tenminste dat ik hier over een tijdje kan zeggen... en ze reden nog lang en gelukkig!
Vakantie! De eerste twee weken van juli waren wij, zoals we dat gewend zijn, weer in Frankrijk. We begonnen in de buurt van de Grand Départ (de start van de Tour de France) en hadden de eerste week een heerlijk huis in Saint André Treize Voies. Of er werkelijk ook maar 13 wegen zijn in dat dorp hebben we niet onderzocht, maar gezien de grootte van het plaatsje lijkt 13 me al erg veel. In het nabijgelegen Boulogne zijn we naar de ploegentijdrit geweest. We zaten in een droge sloot, heerlijk op onze meegebrachte stoelen, het was prima weer en we hadden een bijzonder uitzicht over de weg. De 'jongens' zijn ook nog naar de volgende etappe wezen kijken, met de fiets, maar de 'meisjes' vonden het wel zo heerlijk om met een boek in de zon thuis te blijven. Nadat het wielercircus verder Frankrijk introk, hebben wij nog een paar dagen met bijna de hele familie vakantie gevierd. Op vrijdag vertrokken de kinderen vanuit Nantes met de trein naar huis en zijn wij naar Toulouse gereden. Dat vonden we ver genoeg voor één dag. Op zaterdag zijn we doorgereden naar de Provence, we hadden voor de laatste week een huis gehuurd in l'Isle sur la Sorgue. Een leuk stadje dichtbij Avignon, zodat we ook nog een dag naar het festival daar konden gaan. De eigenaar van het huis bleek een wielerliefhebber te zijn en was lid van een plaatselijke fietsclub. Die bestond uit 5 gepensioneerde leden en de vraag was of mijn echtgenoot ook een keer meer wilde gaan fietsen. Dat wilde hij wel. Op maandag vertrokken de heren al vroeg en de afspraak was dat de vrouw van de eigenaar en ik ze in Bonnieux zouden treffen voor de lunch. Dat was mooi geregeld en we hebben een bijzonder aangename lunch gehad in fijn gezelschap in een mooie omgeving. De rest van de week is de fiets alleen gebruikt om naar de bakker te gaan en om bij de Bar Tabac een Equippe te kopen voor de nieuwste berichten en de mooie foto's van de Tour. Want ook in die 2e week speelde die nog een belangrijke rol in onze vakantie.
Eenmaal thuis werden wij al snel weer opgeslokt door werk en andere bezigheden. De autoperikelen namen behoorlijk wat tijd in beslag. Maar er waren ook aangename verrassingen. Tijdens de eerste 2 weken van de Tour wonnen wij als gezin 4 keer de dagprijs in het Julianatourspel dat ieder jaar enthousiast gespeeld wordt in Mill. De waardebonnen voor deze prijzen werden ons nog op dezelfde avond dat we van vakantie terugkwamen persoonlijk overhandigd! Dat betekende voor ons 2 slagroomtaarten en 2 boeketten bloemen. Beschikbaar gesteld door de plaatselijke middenstand. De winnaar van de meeste dagprijzen is onze middelste zoon. Hij kwam dan ook zaterdagavond met zijn vriendin een stukje van 'zijn' taart proeven. Hij vond hem heerlijk!
