Meer Barcelona (vervolg op vorig bericht)

Nog wat extra foto's uit Barcelona onder dit bericht, o.a. Casa de Míla en Casa Botlla aan de Passeig de Gracia (beide van Gaudi). Ook opnames van het oude centrum van Barcelona, let op de ganzen op de binnenplaats van de kathedraal!
Het leek ook al een beetje zomer, zeker ook voor het paar dat de tango aan het dansen was op de Plaza de la Seu! Met temperaturen tussen de 17 en de 20°C beleefden wij een weekend om nooit te vergeten.

Groeten uit Barcelona

Dit weekend zitten wij dus in Barcelona! Vrijdagavond om ongeveer half 10 arriveerden we met de Aerobus vanaf het vliegveld op de Place de Catalunya. Van daaruit liepen we in ongeveer 15 minuten naar ons hotel, terwijl we al onze ogen uitkeken op de mooie Passeig de Gracia. Bij het hotel (Hotel Alexandra) werden wij allervriendelijkst ontvangen en kregen wij de beschikking over een luxe kamer. Wij wilden zo snel mogelijk onze bagage kwijt en zijn toen snel ergens gaan eten. Érg lekker, alhoewel de zwarte rijst die Ger besteld had, wel heel goed gelukt was!
Vanochtend hebben we eerst ontbeten in een leuke patisserie, onderweg naar de Sagrada Familia. In die onvoltooide kathedraal hebben wij onze ogen uitgekeken en later toen we boven in de torens stonden was het uitzicht weer onbeschrijfelijk mooi. Van de Sagrada Familia gingen we naar Park Güell, een bijzondere belevenis die wel een klein beetje aan onze Efteling deed denken. Onze dag had dus wel een ontzettend hoog Gaudi-gehalte. 's Middags op de Rambla ook nog rondgekeken - het verschil met de Meir in Antwerpen is niet zo heel erg groot - en geprobeerd om niet te struikelen over de 'levende standbeelden'. Wie we wél tegen het lijf liepen, echt heel erg toevallig, waren oude bekenden uit Nieuwegein. We hadden ze jaren niet gezien, dus de verrassing was wederzijds groot.
Aan het eind van de middag hebben we nog even aan de haven gezeten, genietend van het héérlijke weer. Het leek wel zomer! Vanavond gaan we ergens aan de haven eten en morgen 'doen' we nog het oude Gotische gedeelte van de stad. Het is hier leuk, ik denk dat we nog wel een keer terugmoeten!
Hieronder een een aantal foto's van o.a. de Sagrada Familia en Park Güell.

Een week vol herinneringen

Het was een vreemde week, nog zo vol herinneringen en tegelijkertijd lonkte het 'gewone' leven weer. Stapels werk die waren blijven liggen, maar ook veel mails, telefoontjes en aanloop van lieve mensen die nog wat troost kwamen bieden. En troost dat had ik toch nog nodig, deze eerste week dat ik officieel geen kind meer ben.
Een vreemd gevoel om niemand meer 'boven' mij te hebben, ik begrijp nu ook beter de betekenis van het woord wees. Verweesd, kind geweest, verwezen... Ook in de andere betekenis van dat laatste woord - beteuterd, ontdaan, verslagen - heb ik me deze week herkend.
Hoe begin je in godsnaam zomaar opnieuw aan het gewone leven? Die vraag houdt me vooral de hele tijd bezig. Bij alles wat ik aanpak, ben ik snel afgeleid en stel ik de klus maar weer uit. Lees ik nog maar een keer de condoleancekaarten en schrijf ik vast wat bedankjes voor de mensen die er niet bij konden zijn.
Dat de dood van mijn moeder zo'n impact zou hebben, had ik eerlijk gezegd niet gedacht. Ze was al jaren ziek en vooral het laatste jaar werd het erg duidelijk dat het ieder moment afgelopen kon zijn. Ze herkende al een tijd niemand meer, of misschien heel af en toe in een helder moment wel. De laatste maanden was contact nauwelijks mogelijk. Verstandelijk hadden wij al lang besloten dat het v����l beter zou zijn als er een eind kwam aan haar lijden, want eigenlijk vonden wij het geen leven meer. Vaak verzuchtte ik, als ik van een bezoek aan haar naar huis reed, dat ik net zo goed niet had kunnen gaan. Maar de enkele keer dat ik niet kon gaan, voelde ik me daar dan wel schuldig over. Een hopeloze situatie, waar nu dus een einde aan gekomen is.
Vandaag was onze eerste 'vrije' zaterdagmiddag en het voelde heel vreemd om niet naar het verpleeghuis te gaan. Maar tegelijkertijd was het ook fijn om meer tijd te hebben, om lekker buiten in de tuin te werken en daarna nog tijd over te hebben voor wat anders. Zo begin je dus aan het gewone leven, stap voor stap beseffend dat er weer tijd is voor de dagelijkse dingen. Dit weekend nog rustig thuis, komende week weer aan het werk. Want ondanks de carnaval en de krokusvakantie zal er weer geld verdiend moeten worden. Tekstopdrachten, foto's bewerken, websites ontwikkelen, mijn PHP-cursus, ik moet gewoon weer aan de slag. Hoe meer ik er nu over nadenk, hoe meer zin ik daarin krijg. Laat ze buiten maar lekker carnavallen, mij zie je deze week weer achter mijn pc. Of misschien wel achter mijn nieuwe laptop - met Windows Vista! - als het aan de straatkant te druk wordt om me te kunnen concentreren. Ik ga er weer voor 100% tegenaan, want werken is de beste afleiding die er is.
En dan na een week van hard werken een heerlijk weekend naar Barcelona, het voelt bijna als een beloning die ik gekregen heb zonder die verdiend te hebben. En dat is ook zo: wij gaan komend weekend even genieten van een heel mooi cadeau. Wij hebben namelijk een 'troostweekend' aangeboden gekregen om even lekker bij te tanken. Dankjewel PP!

Laatste afscheid

Precies 3 weken na de uitvaart van haar jongere broer Piet, moesten we vandaag definitief afscheid nemen van onze moeder en oma. In een plechtige uitvaartmis in de St. Willibrorduskerk in het centrum van Deurne, met daaraansluitend de crematie in Helmond. Het waren indrukwekkende momenten, maar wij hebben er als familie een heel goed gevoel over. Hieronder vind je de tekst zoals die in het gedachtenisprentje is afgedrukt, ter blijvende herinnering aan een onvergetelijke, sterke vrouw.

Met liefde blijven wij denken aan
Antoinetta Gerarda Maria Jacobs
Netje Lievendag

Zij werd geboren in Deurne (21-04-1925) en zij ging dood in Deurne (03-02-2007). Dat wil echter niet zeggen dat zij een rustig leven leidde. Verre van dat. Iedereen die haar gekend heeft, weet het. Netje was altijd wel ergens mee bezig. Stilzitten stond heel lang niet in haar woordenboek.

Overdag werkte ze in de winkel. De langste periode was dat de drukke kruidenierswinkel, waar ze samen met Gerrit een succesvolle zaak van maakte. Later maakte ze van haar hobby haar beroep en draaide ze in haar eentje een gespecialiseerde handwerkzaak. Ook nadat ze 'uitgewinkeld' was, bleef ze veel handwerken. Haar huis hing vol met grote gobelins waar ze met veel geduld hele dagen aan werkte. 's Avonds breide ze truien voor de hele familie, maar het liefst voor haar kleinzonen. Ze was met recht trots op hen als ze rondliepen in de door haar ontworpen creaties.
In de zware tijd dat ze dagelijks naar Bakel reed om bij haar man Gerrit te kunnen zijn, bleef ze ondanks alles altijd opgewekt. Ze vond nog regelmatig de tijd om iets leuks met haar kleinzonen te ondernemen.
Helaas begon ze al snel na het overlijden van Gerrit te sukkelen met haar gezondheid. Het was een grote klap voor ons én natuurlijk voor haarzelf, om te horen dat ze ook aan Parkinson leed. Gek genoeg had ze dat zelf eerder door dan wie ook.
De ziekte van Parkinson belemmerde haar steeds meer in haar dagelijkse bezigheden. Uiteindelijk was zelfstandig wonen niet meer mogelijk, want behalve dat ze veel last had van fysieke problemen, werd Netje ook steeds verwarder en vergeetachtiger. In 2002 werd ze opgenomen in het ziekenhuis en vanaf voorjaar 2003 werd Netje liefdevol verzorgd in het verpleeghuis.

Ik weet dat leven meest verdragen is,
maar soms kan ik me wezenlijk verblijden
in 't weten, dat de dood me zal bevrijden
uit mijn doorzichtige gevangenis.

uit EXISTENTIE van Frans Babylon,
Deurne 18-03-1924/Zandvoort 21-08-1968

Wij verloren onze kordate moeder en oma al enkele jaren geleden. Telkens opnieuw namen wij in de afgelopen periode een beetje afscheid. Vandaag is daar definitief een einde aan gekomen en gaan wij in onze herinnering terug naar hoe zij vroeger was en wat zij voor ons betekende.

Zaterdag 10 februari 2007,
Wij willen graag iedereen bedanken voor alle blijken van medeleven en belangstelling. Hierdoor kunnen wij verder met ons leven, terwijl we de herinneringen in ons hart bewaren.
Ger – Riky – Kees – Joris – Lennart – Thomas – Roswita

Wegens sterfgeval gesloten...

Deze week geen verhalen en belevenissen maar slechts het droeve bericht dat mijn moeder gisteren overleden is. Áls ik eraan toe kom, lees je er hier volgende week wellicht meer over.