Laatste afscheid

Precies 3 weken na de uitvaart van haar jongere broer Piet, moesten we vandaag definitief afscheid nemen van onze moeder en oma. In een plechtige uitvaartmis in de St. Willibrorduskerk in het centrum van Deurne, met daaraansluitend de crematie in Helmond. Het waren indrukwekkende momenten, maar wij hebben er als familie een heel goed gevoel over. Hieronder vind je de tekst zoals die in het gedachtenisprentje is afgedrukt, ter blijvende herinnering aan een onvergetelijke, sterke vrouw.

Met liefde blijven wij denken aan
Antoinetta Gerarda Maria Jacobs
Netje Lievendag

Zij werd geboren in Deurne (21-04-1925) en zij ging dood in Deurne (03-02-2007). Dat wil echter niet zeggen dat zij een rustig leven leidde. Verre van dat. Iedereen die haar gekend heeft, weet het. Netje was altijd wel ergens mee bezig. Stilzitten stond heel lang niet in haar woordenboek.

Overdag werkte ze in de winkel. De langste periode was dat de drukke kruidenierswinkel, waar ze samen met Gerrit een succesvolle zaak van maakte. Later maakte ze van haar hobby haar beroep en draaide ze in haar eentje een gespecialiseerde handwerkzaak. Ook nadat ze 'uitgewinkeld' was, bleef ze veel handwerken. Haar huis hing vol met grote gobelins waar ze met veel geduld hele dagen aan werkte. 's Avonds breide ze truien voor de hele familie, maar het liefst voor haar kleinzonen. Ze was met recht trots op hen als ze rondliepen in de door haar ontworpen creaties.
In de zware tijd dat ze dagelijks naar Bakel reed om bij haar man Gerrit te kunnen zijn, bleef ze ondanks alles altijd opgewekt. Ze vond nog regelmatig de tijd om iets leuks met haar kleinzonen te ondernemen.
Helaas begon ze al snel na het overlijden van Gerrit te sukkelen met haar gezondheid. Het was een grote klap voor ons én natuurlijk voor haarzelf, om te horen dat ze ook aan Parkinson leed. Gek genoeg had ze dat zelf eerder door dan wie ook.
De ziekte van Parkinson belemmerde haar steeds meer in haar dagelijkse bezigheden. Uiteindelijk was zelfstandig wonen niet meer mogelijk, want behalve dat ze veel last had van fysieke problemen, werd Netje ook steeds verwarder en vergeetachtiger. In 2002 werd ze opgenomen in het ziekenhuis en vanaf voorjaar 2003 werd Netje liefdevol verzorgd in het verpleeghuis.

Ik weet dat leven meest verdragen is,
maar soms kan ik me wezenlijk verblijden
in 't weten, dat de dood me zal bevrijden
uit mijn doorzichtige gevangenis.

uit EXISTENTIE van Frans Babylon,
Deurne 18-03-1924/Zandvoort 21-08-1968

Wij verloren onze kordate moeder en oma al enkele jaren geleden. Telkens opnieuw namen wij in de afgelopen periode een beetje afscheid. Vandaag is daar definitief een einde aan gekomen en gaan wij in onze herinnering terug naar hoe zij vroeger was en wat zij voor ons betekende.

Zaterdag 10 februari 2007,
Wij willen graag iedereen bedanken voor alle blijken van medeleven en belangstelling. Hierdoor kunnen wij verder met ons leven, terwijl we de herinneringen in ons hart bewaren.
Ger – Riky – Kees – Joris – Lennart – Thomas – Roswita