Kerstdiner 2005

Deze Kerstmis zouden we weer eens gewoon lekker thuis eten. Geen opgedirkt bezoek aan een chic restaurant, maar ook geen bestelling van de cateraar konden ons bekoren. Wij wilden onze eerste Kerstmis in ons nieuwe huis tafelen in onze eigen eetkamer, genietend van eerlijk eigenbereid voedsel. Daarvoor hadden we op tijd de koppen bij elkaar gestoken om de taken te verdelen. Afgesproken werd dat de kinderen voor het hoofdgerecht zouden zorgen en dat wij in Mill de zorg voor voorgerechten en nagerecht op ons zouden nemen. Zo ontstond een menu met 5 gangen, bestaande uit amuses - een carpaccio van rode bietjes, opgemaakt met haring - broccoli/appelsoep - lamsbout met ansjovis en rozemarijn uit de oven - gegratineerde aardappeltjes met honing en tijm - peulen met peentjes - Brabantse salade - tomaat/eisalade - dessert van diverse mousses met slagroom.
Voordat het zo ver was dat we aan het echte koken begonnen, speelden we tijdens de "voorzit" het beroemde woordenboekspel. Zo leerden we op de middag van Kerstmis 2005 wat bijvoorbeeld "kedin" betekent of "graveel". Ook prachtige woorden om te verklaren waren "perigae'um" en "lascief". Interessant klinkt het in ieder geval en behalve dat was het ook erg leuk om dit spel samen te doen. Na koffie met kerstgebak en later een heerlijk glas wijn, werd het tijd om aan "het diner" te beginnen.
Tijdens het eten werden er verschillende onderwerpen "behandeld" en bovendien genoten we van de diverse gerechten. Geen obers die obligaat informeerden of alles naar wens was en geen onnodig lang wachten op het volgende gerecht. Het eten kwam ook nooit te snel, we konden het helemaal zelf regelen. Tijdens de "nazit" werden de gespreksonderwerpen serieuzer, maar nooit saai. Toen we tegen tienen de koffiekopjes uiteindelijk neerzetten, hadden we heerlijk gegeten en voelden we ons allemaal voldaan. Deze Eerste Kerstdag in Mill was zeker geslaagd te noemen!

Kerstbomen

In het weekend voor Kerstmis plannen wij altijd een dag om de kerstboom te zetten. Dit jaar voor het eerst in ons nieuwe, veel ruimere huis. Daarmee lopen we al meteen tegen het eerste "probleem" aan. Waar zullen we de kerstboom neerzetten? In ons vorige huis was die keuze eenvoudig: als de boom in de huiskamer werd opgezet, was dat meteen goed voor de hele leefverdieping. Als we nu alleen maar een boom in de huiskamer, die wij overigens salon noemen, zouden zetten dan hebben we daar bijvoorbeeld in de eetkamer geen plezier van. Met Kerstmis gaan we juist in díe kamer van een uitgebreid kerstdiner genieten, dus daar hoort zeker ook een kerstboom bij! Maar geen boom in de salon, waar tenslotte ook veel kerstuurtjes doorgebracht zullen worden, is absoluut geen optie. Dus zullen er vanaf dit jaar voortaan twee flinke kerstbomen in huize Rijkers staan.
Tweede vraag is dan of er wel genoeg kerstversiering voor twee grote bomen "in voorraad" is. Op zolder staan twee plastic kratten met vooral zilverkleurige en blauwe versieringen. Daarbij zitten echter ook de nostalgische kerstversieringen in meer kleuren, vooral rood. Bijvoorbeeld de kerstsokjes van Joris en Lennart die miss Carol in Philadelphia op de Christmas Fair van Oxford Child Care van hun naam voorzag. En niet te vergeten het van wasknijpers gemaakte rendier met rode neus (Rudolph the Red Nosed Reindeer) dat Joris op diezelfde Child Care maakte. Met deze souvenirs als basis hebben we extra rode kerstballen, rode slingers en een rode piek aangeschaft. Met de enorme voorraad zilveren kerstballen die we hebben, is al dat moois prima te combineren.
Zo staat er nu in de salon een deftige boom met ingetogen blauw en zilver behangen. In de eetkamer staat een uitbundige boom met een verhaal, voorzien van een rode piek en een allegaartje aan versieringen. Precies zoals het eigenlijk hoort met Kerstmis!

In den Zevenden Hemel

Bijna recht tegenover de St. Jan in Den Bosch kun je zo de zevende hemel binnenlopen. Logisch zul je denken, katholieker kan het niet. Ware het niet dat de zevende hemel niet van de katholieken is, die hebben namelijk maar één hemel. De zevende hemel is boeddhistisch (Nirwana) of islamitisch (Mohammed bereikte in de islamitische zevende hemel de troon van Allah). Maar In den Zevenden Hemel in Den Bosch is de sfeer juist helemaal niet boeddhistisch of islamitisch. Om te beginnen de aankleding van de hemel, die is in deze tijd helemaal Kerst en bovendien hangen er standaard overal engeltjes aan de muur. Op de menukaart kun je kiezen uit allerlei soorten vlees en alcohol wordt er rijkelijk geschonken.
De sfeer en de opgediende gerechten zijn er echter wel hemels. Er is volop keuze uit gevogelte, vlees-en visgerechten. Bij ieder gerecht is uiteraard een passende wijn te bestellen en op de achtergrond kabbelt een zweverig muziekje. Hemels.
Het kiezen van zo'n uitgebreide menukaart valt uiteraard nog niet mee, we nemen er dan ook de tijd voor. Met zeven mensen aan een tafel in de zevende hemel, een keuze makend uit veel meer dan zeven gerechten. Vanwege de tijd van het jaar is er dan ook nog de wildkaart met gerechten als "pril huwelijk van sublieme eendenmousse en tongstrelende gerookte, wild zwijnham". Alleen al het mogen lezen van zoiets delicaats doet je het water in de mond lopen.
Water is hier echter maar bijzaak, hoewel opgediend met citroen en munt in een koele karaf; een Château Pontus 1999 voegt zich gewillig naar het wildgerecht. Na een overheerlijk voorgerecht en een dromerig hoofdgerecht is er ook nog plaats voor een hemels nagerecht. Waarmee zou je nu in de zevende hemel de maaltijd beter kunnen afsluiten dan met, inderdaad, Hemelse Modder? Voor de liefhebbers die thuis ook wel eens iets hemels willen eten, volgt hieronder een recept van deze chocolademousse:

Hemelse Modder
Ingrediënten: 100 gr. bittere chocolade, 30 gr. boter, 1 eetl. water, 20 gr. suiker en 2 eieren gesplitst

Bereiding:
Breek de chocolade in een steelpannetje en plaats dit in een pan met kokend water. Laat de chocolade zo met een lepel water smelten. Roer de boter met suiker tot room. Voeg één voor één de eierdooiers toe.
Klop de eiwitten, onder toevoeging van een mespuntje zout, zeer stijf op.
Roer de weke chocolade door het botermengsel en leg dit mengsel op de stijve eiwitten. Schep dit alles luchtig door elkaar.
Dien dit toetje op in glazen bakjes of in platte coupes, eventueel gegarneerd met een toefje slagroom.

(Recept is afkomstig van: Rob Zevenbergen)

Eindelijk die ene koper gevonden...

Vijftien maanden is een lange tijd waarin veel is gebeurd. Op een mooie dag in augustus 2004, mijn verjaardag, werd ons huis in Nieuwegein officieel te koop gezet. We waren, door de ligging en de grootte van het pand, erg optimistisch over onze kansen om het snel te verkopen. In Brabant hadden we inmiddels een huis gevonden dat zich aan ons opdrong als onze toekomstige woning. We konden er niet omheen, dat huis in Mill was voor ons bestemd.
Er kwamen wel kijkers in Nieuwegein, maar dat bleken vaak geen kopers. Er was altijd wel iets niet goed aan het huis of de tuin. Te groot, moest nog teveel aan gebeuren om het aan de smaak van de kijkers aan te passen, teveel trappen, moeilijke tuin en nog veel meer wat er niet aan deugde. Omdat wij net hadden gevoeld wat een huis met je kan doen, wisten wij dat die kijkers nóóit onze kopers zouden worden. Als een huis jóu wil, dan vallen alle bezwaren weg en zie je alleen maar hoe geweldig het kan worden!
De tijd verstreek en wij tekenden een voorlopig koopcontract voor onze toekomstige woning. Soms kregen we het benauwd van het idee dat er nog steeds geen echte koper was komen opdagen. Er kwamen zelfs maanden voor waarin geen enkele kijker zich meldde. Wij gingen naar de notaris, dronken champagne in ons nieuwe huis en begonnen er vervolgens enthousiast een thuis van te maken. Schilderwerk, vloeren leggen, nieuwe keuken, nieuwe badkamer en heel veel klussen en klusjes. Terwijl we nog in ons oude huis woonden, knapten we het nieuwe helemaal op. In Nieuwegein werd het er niet mooier en gezelliger van, in dat huis waarin we bijna 18 jaar gewoond hadden. Ook het grote inpakken was begonnen, kasten werden afgebroken en overal stonden dozen. Gelukkig kwamen er toen ook niet zo veel kijkers.
Na de verhuizing, 5 maanden nadat het bord Te Koop in de tuin werd geplaatst, kwamen we alleen nog in het huis als er kijkers werden verwacht. Beetje opruimen, de post weghalen en controleren of alles nog in orde was. Erg vaak hoefde dat niet en heel soms vergaten we wel eens dat we nog een te koop staand huis bezaten. We leefden gelukkig in ons nieuwe dorp en hadden het druk met alles wat er na een verhuizing komt kijken. In onze nieuwe woning kwamen wel veel kijkers!
Na een half jaar wachten op die ene koper, werd de vraagprijs naar beneden bijgesteld. Dat gaf niet meteen resultaat, maar zo af en toe kwam er weer eens iemand kijken. Nog steeds hoorden wij via de makelaar dezelfde argumenten waarom er niet gekocht werd. Nu het huis leeg stond was het nog sneller duidelijk dat het niet altijd naar de smaak van de kijkers was "ingericht". We kregen steeds vaker de bekende opmerking "Je hebt maar één koper nodig" te horen, maar wij vroegen ons zo langzamerhand af waar die dan toch bleef.
Toen we 9 maanden in ons nieuwe huis woonden, meldden zich eindelijk kijkers die enthousiast reageerden op de ruimte. Ze waren dan ook op zoek naar een grote woning. Met veel opslagruimte. Tot 3 maal toe moest er gekeken worden, telkens met andere gezinsleden. Gelukkig is daar de makelaar voor. Na de 3de keer werd er geboden, de kijker was een koper geworden. Die ene koper die we nodig hadden, was toch nog op komen dagen. Na 15 maanden geduld hebben wij ons huis verkocht!