Van flirten naar werkelijkheid

Zoals de laatste tijd bijna gebruikelijk is, was het weer een week vol afwisseling. Schreef ik vorige week nog dat we aan het nadenken waren over een eventuele verhuizing, deze week is die gedachte omgezet in een concreet plan. Zo concreet zelfs dat we ons huis hebben aangeboden op de huizenmarkt. Maandag heb ik met een makelaar gebeld en dinsdag zat hij al hier aan tafel om afspraken te maken. Vanochtend kwam er een pakketje papieren per post met invulformulieren en het contract dat ondertekend moet worden.

Als woensdag de foto's gemaakt worden, neemt de makelaar alle papieren meteen mee en is het 'te-koop-zetten' een feit! Hoe snel kan iets gaan? En nu maar hopen dat met de werkelijke verkoop alles ook zo vlot verloopt. Om een klein beetje mee te helpen, heb ik zelf - natuurlijk zou ik bijna zeggen - ook vast wat actie ondernomen. Op internet staat ons huis al op een eigen plekje te koop aangeboden (http://tekoop.station-mill.nl). Om te zorgen dat ook veel mensen daar gaan kijken, heb ik deze week na het bezoek van de makelaar al onze familie, vrienden en bekenden een mail gestuurd met de mededeling dat we ons huis gaan verkopen en met het verzoek of ze de mail willen doorsturen naar andere belangstellenden. Je weet nooit of zoiets werkt, maar hoe meer mensen er vanaf weten hoe groter de kans dat we ons huis snel verkopen. Als aan het einde van volgende week ons huis op Funda staat, gaat de flirtpoging op Moviq eraf. En dan begint het grote wachten....

Gelukkig ging het deze week niet alleen om de verkoop van ons huis, maar was ik ook nog een dag en een nacht in Utrecht. Op donderdag promoveerde Loes Kuijk, zij verdedigde met succes haar proefschrift 'Mechanisms of Inflammation in Mevalonate Kinase Deficiency'. Haar promotie was al om 12.45 uur, dus ik moest al vroeg uit Mill vertrekken. Eerst met de auto naar Ravenstein en vervolgens met de trein. Eenmaal in de aula aangekomen, zag ik daar al meteen een oude bekende. Mijn leraar wiskunde van de middelbare school (toen nog een jong ventje dat net van de opleiding kwam) is de oom van Loes. We hadden al meteen wat bij te praten, het was erg leuk om te merken dat het nog steeds goed klikte.
De promotie verliep heel goed en het was ontroerend om te zien hoe trots de hele familie Kuijk was. Ook oma was erbij, ze was er speciaal een dagje voor ontslagen uit het ziekenhuis. Na de promotie moest ze meteen weer terug naar Ziekenhuis Bernheze in Oss, maar dit had ze toch mooi even mee mogen maken!
Na de plechtigheid en receptie hadden we even 'vrij', want omdat het zo vroeg begon, was het natuurlijk nog geen tijd voor het diner. Wij maakten van de gelegenheid gebruik om in te gaan checken bij Karel V, een chic hotel in Utrecht. Omdat mijn echtgenoot daar de volgende ochtend op een masterclass moest spreken, hadden wij er 's nachts een kamer.
Het diner bij Artisjok aan de Nieuwegracht was erg lekker en het feest daarna in Toque Toque vooral erg luidruchtig. Maar dankzij het mooie weer konden we buiten aan de gracht zitten en nog even bijkletsen met oom Luuk.

Na een uitgebreid ontbijt de volgende ochtend was het voor mij weer tijd om met de trein naar huis te gaan. Ik had er geen moment aan gedacht, maar ik 'trof' het dat ik in een trein vol Pinkpop-gangers terecht kwam. Met wat moeite kon ik zelfs zitten en ik heb genoten van de enthousiaste Amsterdamse jongens die op weg waren naar Landgraaf.
In Ravenstein weer gauw in mijn auto gestapt, zodat ik nog een redelijke werkdag overhield.
Vandaag vast de ramen gelapt met het oog op de foto's die woensdag gemaakt worden. De heg is geknipt, het gras gemaaid en de ramen glimmen. Hoe vaak zullen we dat nog moeten doen voordat ons huis verkocht is?
Hoort, zegt het voort: 'TE KOOP: uniek pand in Mill'

Volop beweging

Deze week had zomaar 5 hele werkdagen, alles weer gewoon bij het oude. Alhoewel ik eigenlijk niet precies weet wat een 'gewone' week inhoudt. Er is bij ons altijd wel iets wat voor afwisseling zorgt. Dat kan concreet zijn in de vorm van een evenement of reis, maar dat kan ook iets zijn waar we vooral in ons hoofd druk mee bezig zijn.
Deze week had van allebei wel iets. Allereerst moest er natuurlijk gewoon gewerkt worden. Zowel thuis op kantoor als op school. Dat laatste was al weer een hele tijd geleden, maar gelukkig liet mijn agenda het weer toe. Op school waren ze er blij mee en ik vond het ook een welkome afwisseling op het vele werk achter de pc van de laatste tijd. Over de biologieles op school schrijf ik deze week op Station Mill.

Mijn echtgenoot was de halve week in Montreux voor een bijeenkomst van ILSI Europe. Dat zorgde op zich ook al voor afwisseling: minder aanspraak en meer 'huis'taken voor mij. Die taken vielen trouwens wel mee, van iemand die niet zo veel uren per dag thuis is, valt niet veel werk over te nemen. Hoogstens 's avonds laat nog even de hond uitlaten, meer was het niet.

Blijven dus toch de 'hoofd'zaken over waar we ons deze week samen vooral mee bezig hielden. Daar moet ik eerst even iets over uitleggen: wij zijn de laatste weken erg geïnteresseerd geweest in de huizenmarkt. Dat komt enerzijds omdat onze middelste zoon zijn eerste eigen huis heeft gekocht en anderzijds omdat een goede vriendin háár huis binnen 3 maanden verkocht heeft. Wij bezochten daarvoor vaker dan normaal de website van Funda. Dan kun je je meteen afvragen: "Wat is normaal?" Dat verschilt natuurlijk van mens tot mens, maar je zou kunnen zeggen dat wij altijd al bovengemiddeld geïnteresseerd zijn geweest in de huizenmarkt. Ook al wonen wij nu dan in een prachtig huis, dat wil helemaal niet zeggen dat wij niet meer naar andere huizen kijken. Een mens moet blijven dromen. En dat laatste zorgde ervoor dat wij nog eens diep na gingen denken of wij wel op de juiste plek wonen. Op zich natuurlijk wel: in Brabant, midden in een dorp en toch rustig en dan ook nog eens in een prachtig huis. Wat wil een mens nog meer?
Nou dat weten wij inmiddels ook, wij willen een station en minder files.

Toen wij in Mill gingen wonen, had mijn echtgenoot een goede kans op een baan in Nijmegen. Dat is niet meer aan de orde en zo werden de dagelijkse files een probleem waaraan geen einde meer komt. Ze worden waarschijnlijk alleen maar erger en de reistijd langer. Willen wij dat nog wel? Dat is wat ons deze week druk bezig heeft gehouden. Gaan we er iets aan doen of kiezen we toch voor blijven wonen in ons droomhuis? Wij weten het nog niet, wij denken erover na.

Intussen 'doen' we er wel iets aan: we flirten met ons huis. Sinds kort is er een nieuwe website, ze maken erg veel reclame en timmeren flink aan de weg: www.moviq.nl. Zij hebben de term 'flirt met je huis' geïntroduceerd en wij proberen dit nieuwigheidje nu uit. Te koop zetten is één ding, beschikbaarheid tonen is ook een mogelijkheid. Het verplicht tot niks, maar kan misschien toch iets moois opleveren. Wíj werden ook ooit verliefd op Stationsstraat 5, dus wie weet helpt het ons om een beetje te flirten. Dat geeft ons nog wat extra tijd om te beslissen wat we nu écht willen.
Bekijk hier onze flirtpoging.

Keek op de week

Deze bijna vergeten titel van het gelijknamige populaire programma van Koot en Bie schoot me te binnen, toen ik bedacht waar ik het deze week over zou hebben. Het was een rommelige week waarin eigenlijk niks bijzonders gebeurde, maar die toch een volle indruk achterliet.
We begonnen met een 'mooie pinksterdag' en zowel het fietsen als de barbecue verliepen daardoor heel geslaagd (zie vorig blog). De eerste werkdag deze week zorgde voor veel fileleed. Ik had me dat niet gerealiseerd toen ik een hele tijd geleden voor die dag een afspraak maakte in Nieuwegein. Ruim 75 minuten deed ik erover om er te komen! Het was niet alleen de eerste werkdag van de week, maar ook na een lange, rustige 'meivakantie' en iedereen was weer present op de A2! De terugweg ging gelukkig vlotter, alhoewel ook niet helemaal filevrij.
Op woensdag was voor mij D-Day, oftewel de uitgestelde deadline voor publicatie was eindelijk bereikt! Om een uur of 10 kwam er groen licht en kon het publiceren en het versturen van het persbericht beginnen.
Vanaf dat tijdstip tot 's avonds 7 uur heb ik bijna ononderbroken achter de pc gezeten om alles af te handelen. Na het online zetten bleek namelijk ook nog dat alle diakritische tekens niet goed overgekomen waren. Dat zijn er heel veel op een website waar bacteriën en darmbarrières een grote rol spelen! Een flinke oefening in 'Find and Replace' was het gevolg. Aan het eind van de dag was het grootste gedeelte van de website weer normaal te lezen, wat nu nog rest komt later wel. Door deze tegenslag was het helaas niet meer mogelijk om op tijd in Den Bosch te zijn voor Marc Marie Huybregts. Zijn ongetwijfeld leuke show lieten we daarom voorbijgaan.
Alsof het zo afgesproken was, vielen tegelijk met de regen de nieuwe theaterprogramma's voor het seizoen 2008 - 2009 bij ons in de bus. Na een week die begon met práchtig weer, was het vanaf donderdag af en toe weer 'gewoon' nat.
Voor beide Bosche theaters, De Parade en het Koningstheater, startte de verkoop op zaterdag 17 mei. Daarom zat ik op vrijdagavond na 12 uur klaar achter de pc om meteen mijn voorkeuren via internet door te geven en kaarten te bestellen. Vorig jaar ging dat goed en nu vertrouw ik er ook weer op dat het gelukt is. Dat betekent dat we o.a. de nieuwe show van De Nieuwe Snaar (Foor 11) in het Koningstheater kunnen gaan zien. Iets waar we al weer een tijd naar uitkeken. Het optreden van Marc Marie Huybregts (Opdat ik niet vergeet) dat we deze week gemist hebben, is komend seizoen ook in de 'reprise' en we doen een nieuwe poging.
Het lijkt sowieso wel of we de laatste tijd erg op Den Bosch georiënteerd zijn. Het programma voor het Parktheater in Eindhoven hebben we ook doorgenomen, maar daarin vonden we niks extra's dat we de moeite waard vonden om voor naar Eindhoven te gaan.
Op zaterdag hadden we een gast te dineren. Ze promoveert binnenkort met mijn echtgenoot als co-promotor en dan is het bij ons traditie dat we eerst samen aan tafel gaan. Zo leer je elkaar voor de promotie ook in de privé-sfeer wat beter kennen en het is meteen een origineel cadeau van ons voor de promovendus. Deze keer kwam de promovenda alleen, met de trein. Daarom haalden we haar 's middags al van het station in Ravenstein en dronken daarna thuis vast een glas Brut om op voorhand de promotie te vieren. Na het eten moest ze dus ook weer weggebracht worden en terwijl mijn echtgenoot dat deed, ruimde ik vast op. Daarbij sneuvelden 3 glazen (!), gelukkig vóór ik ze afgewassen had. En nou maar hopen dat scherven echt geluk brengen, dan wordt het zeker een succesvolle promotie.
En toen was het weer zondag, tijd voor mijn blog. Ik ben benieuwd wat de komende week weer voor ons in petto heeft.

Jazz, bijkletsen en fietsen in Limburg

Was ik vorige week de tel al kwijt, ik geloof niet dat ik die deze week helemaal heb teruggevonden. Het begon maandag alwéér met iets wat op een vrije dag leek. Dat klinkt een beetje moeilijk, maar dat is wel het gevoel dat ik erbij had. Weliswaar leek men om ons heen gewoon te werken, de winkels waren (gelukkig) open en er lag 's ochtends een krant op de mat. Maar wat uiteindelijk ons 'vrije-dag-gevoel' compleet maakte: de wekker ging niet om 6 uur want mijn echtgenoot bleef thuis.
Gelukkig volgden daarop een aantal normale werkdagen, maar door het zomerse weer leek het toch verdacht veel op vakantie. Wat een zonnige dag doet met ons mensen, wordt duidelijk als je op een gewone ochtend boodschappen gaat doen in het dorp. Op woensdagochtend bijvoorbeeld, als het markt is in Mill, zie je overal mensen samen lachen en praten. Alsof niemand haast heeft, want eenmaal buiten wil iedereen zo lang mogelijk genieten van de zon. Iedereen loopt weer in zomerse kleuren en je kunt lekker zonder jas naar buiten. Het straatbeeld wordt er een stuk vrolijker van.
En het mooie weer houdt aan. Wat zijn we toch een bofkonten, want we hoeven er helemaal niks voor te doen! Behalve ervan genieten dan.
Aan het eind van de week hebben we al weer een lang weekend voor de boeg.
Zaterdagochtend zijn we druk bezig geweest met inkopen doen voor onze barbecue op maandag.
In ons gezin is het eigenlijk traditie dat pa met de zonen op Goede Vrijdag gaat fietsen in Zuid Limburg en dat we daarna met het hele gezin ergens gaan eten. Maar omdat het dit jaar op Goede Vrijdag extreem koud was, is de jaarlijkse fietsdag 2008 verplaatst naar 2^de Pinksterdag. Dat blijkt achteraf een hele slim zet te zijn geweest, want beter weer kun je je nauwelijks wensen. Na het fietsen gaan we dan ook niet uit eten, maar thuis barbecueën.
Zaterdagmiddag gingen we al vroeg naar Den Bosch. We hadden daar 's avonds een eetafspraak met 'de meiden van HOMIJ' en natuurlijk met hun mannen. Dat is altijd heel gezellig, want ook al werk ik daar al lang niet meer, de band met elkaar lijkt blijvend te zijn. Omdat we ook nog wat boodschapjes moesten doen en uitgebreid van de zon wilden genieten op een Bosch terras, waren wij 's middags al op tijd naar de grote stad vertrokken. We vielen met onze neus midden in de boter: 'Jazz in Duketown' zorgde voor een nóg gezelligere sfeer dan we al van Den Bosch gewend zijn. Overal podia waar jazzbands optraden en natuurlijk overal vrolijke mensen. Wat is het ook een leuke stad, dat 's Hertogenbosch, en natuurlijk niet alleen als het mooi weer is. Alhoewel dat wél helpt!
's Avonds hebben we heerlijk gegeten (en veel bijgekletst) bij Bellagio in de Kruisstraat. We hadden gereserveerd voor binnen, en alhoewel we dat bij aankomst eigenlijk wel jammer vonden, merkten we bij het weggaan dat dat achteraf gezien maar goed was ook! Schuin tegenover het terras van Bellagio was namelijk óók een podium waar een band optrad en hoe leuk dat ook was, van bijkletsen was buiten waarschijnlijk niet zo veel gekomen! Maar nu zijn we weer helemaal van elkaars wel en wee op de hoogte.
Vandaag hebben we alleen van de zon genoten! Gewoon van de extra dag gebruik gemaakt om helemaal niks te doen. Dat voelt ook wel een keer heel erg goed.
Op dit moment, zondagavond, is het weekend nóg niet afgelopen. Morgen weer een hele dag genieten van het mooie weer!

Een week waarin je de tel kwijtraakt

Wat voor dag is het vandaag? Dat heb ik me deze week meerdere malen afgevraagd! Als je op zondag terugkomt van een heerlijk weekend Antwerpen en je hebt 2 dagen later alweer een weekend-gevoel, dan wil je de tel wel eens kwijtraken. Alhoewel er de laatste week nog keihard gewerkt moest worden om de magische deadline op 1 mei te halen, overheerste toch het gevoel dat je ook hebt als het bijna vakantie is. De deadline is voor mezelf gehaald, het zal alleen nog een week of 2 duren voordat de buitenwereld daar weet van heeft. Communiceren in deze weken is namelijk niet eenvoudig. De mensen die je nodig hebt, hebben de 'meivakantie' al helemaal in hun systeem en er wordt op veel plaatsen op halve kracht gewerkt. - Vreemd vind ik het en een echt Nederlands verschijnsel om het werk om (veel) vakanties heen te bouwen in plaats van een vakantie te zien als iets wat je verdient na heel lang en hard werken. Het is verbazingwekkend hoeveel Nederlanders er nú op vakantie zijn en over 2 maanden alweer een paar weken vertrekken voor hun zomervakantie. Daarna is het al snel weer tijd voor de herfstvakantie en de kerstvakantie. Het nieuwe jaar beginnen we met de voorjaarsvakantie en in de meivakantie gaan we er nog snel even hélemaal tussenuit! Heel Nederland lijkt wel één grote schoolvakantie, wat hebben we het toch allemaal moeilijk! - Het komt er dus op neer dat je moet wachten tot half mei voordat je iets nieuws op de markt brengt. Een persbericht heeft nu weinig zin volgens mijn opdrachtgever, dus wordt de wereld pas ná Pinksteren op de hoogte gesteld van het heuglijke feit dat de Stichting Gut Flora een nieuwe website heeft. Tot die tijd draait de oude site gewoon door en staat de nieuwe zo lang op een ander domein. Deze weken gebruiken we dat domein om zoveel mogelijk mensen naar de nieuwe site te laten kijken en eventuele op- en aanmerkingen te verwerken. Dan is die meivakantie toch nog ergens nuttig voor! Aan die deadline van 1 mei heb ik voor mezelf gewoon vastgehouden en op die donderdagavond 11 uur kon er een mail naar de opdrachtgever dat de site klaar was. De brochure was al eerder afgerond, rest alleen nog het persbericht en de verspreiding. En daar blijk ik nu opeens zeeën van tijd voor te hebben!
Terug naar 'de week': vóór 1 mei was het ook nog Koninginnedag natuurlijk. Van de dag zelf heb ik niet veel gemerkt, wat drukte in de straat voor mijn raam, er klonk wat muziek in het dorp en met een half oog zag ik op de TV dat het oranjehuis deze dag vooral in het roze was. Maar aan het eind van de middag hadden wij ook ons verzetje, we gingen naar Eindhoven voor een optreden van de Golden Earring. Al ruim 36 jaar betekent deze band meer voor ons dan de gemiddelde popgroep, dus een concert van hen bijwonen is voor ons altijd een feest! Voor de mensen die dit niet weten: tijdens een optreden van de Earring op 15 december 1971 raakte het 'aan' tussen mijn echtgenoot en mij, sinds die tijd zijn wij dan ook trouwe fans van de band en van elkaar!
Op 1 mei ging het koninginnedaggevoel in Mill nog gewoon door (zie Station Mill) en de vraag 'Wat voor dag is het vandaag eigenlijk?' kwam steeds vaker in me op. Dat zal er ook alles mee te maken hebben gehad dat we op 2 mei alweer voor een weekend moesten afreizen naar Kloster Seeon bij München. Daar zit ik nu deze blog te schrijven, terwijl mijn echtgenoot naar de ochtendsessie is. Vanmiddag moet hij zelf de keynote lecture geven, over het omstreden pancreatitis onderzoek dat een paar maanden geleden voortdurend in het nieuws was. In Nederland lijkt de aandacht daarvoor nu afgezwakt, maar in wetenschappelijke kringen is het nog geen dag rustig geweest over deze kwestie. Ook internationaal komen er steeds meer vragen, zoals vorige maand in Wenen en nu dus in Duitsland. Bij de lezing over dit onderzoek zal ik zeker in de zaal zitten, maar nu even niet. Eerst dit afmaken, daarna wat mail beantwoorden en dan even lekker genieten van het prachtige weer (de zon brandt al op mijn rug terwijl ik lekker bij het open raam zit) en de mooie omgeving. We logeren in een monumentaal klooster (van de Heilige Benedikt von Nursia) dat is gelegen aan, of eigenlijk meer ín de Klostersee. Ik ga zo direct naar buiten en wandel dan over het bruggetje naar het dorp Seeon. Het is hier erg rustig, toen ik net naar buiten keek zwom er een moeder eend met een hele sliert kuikentjes achter zich aan voorbij. Een lief dorpje waar je in de verte de besneeuwde Alpentoppen ziet liggen. Vanochtend even genieten, straks naar de lezingen. En morgenochtend vroeg op om weer op tijd op het vliegveld in München te kunnen zijn. Daarna hebben we dan nog een extraatje: we beginnen de volgende week ook weer met een vrije dag. Je zou van minder je ritme kwijtraken!

Nog net op tijd voor de lunch heb ik de foto's van mijn wandeling rond het meer in een album gezet. Klik op de afbeelding:

Seeon, een wandeling rond het meer (Klostersee)