Zoals de laatste tijd bijna gebruikelijk is, was het weer een week vol afwisseling. Schreef ik vorige week nog dat we aan het nadenken waren over een eventuele verhuizing, deze week is die gedachte omgezet in een concreet plan. Zo concreet zelfs dat we ons huis hebben aangeboden op de huizenmarkt. Maandag heb ik met een makelaar gebeld en dinsdag zat hij al hier aan tafel om afspraken te maken. Vanochtend kwam er een pakketje papieren per post met invulformulieren en het contract dat ondertekend moet worden.Als woensdag de foto's gemaakt worden, neemt de makelaar alle papieren meteen mee en is het 'te-koop-zetten' een feit! Hoe snel kan iets gaan? En nu maar hopen dat met de werkelijke verkoop alles ook zo vlot verloopt. Om een klein beetje mee te helpen, heb ik zelf - natuurlijk zou ik bijna zeggen - ook vast wat actie ondernomen. Op internet staat ons huis al op een eigen plekje te koop aangeboden (http://tekoop.station-mill.nl). Om te zorgen dat ook veel mensen daar gaan kijken, heb ik deze week na het bezoek van de makelaar al onze familie, vrienden en bekenden een mail gestuurd met de mededeling dat we ons huis gaan verkopen en met het verzoek of ze de mail willen doorsturen naar andere belangstellenden. Je weet nooit of zoiets werkt, maar hoe meer mensen er vanaf weten hoe groter de kans dat we ons huis snel verkopen. Als aan het einde van volgende week ons huis op Funda staat, gaat de flirtpoging op Moviq eraf. En dan begint het grote wachten....
Gelukkig ging het deze week niet alleen om de verkoop van ons huis, maar was ik ook nog een dag en een nacht in Utrecht. Op donderdag promoveerde Loes Kuijk, zij verdedigde met succes haar proefschrift 'Mechanisms of Inflammation in Mevalonate Kinase Deficiency'. Haar promotie was al om 12.45 uur, dus ik moest al vroeg uit Mill vertrekken. Eerst met de auto naar Ravenstein en vervolgens met de trein. Eenmaal in de aula aangekomen, zag ik daar al meteen een oude bekende. Mijn leraar wiskunde van de middelbare school (toen nog een jong ventje dat net van de opleiding kwam) is de oom van Loes. We hadden al meteen wat bij te praten, het was erg leuk om te merken dat het nog steeds goed klikte.
De promotie verliep heel goed en het was ontroerend om te zien hoe trots de hele familie Kuijk was. Ook oma was erbij, ze was er speciaal een dagje voor ontslagen uit het ziekenhuis. Na de promotie moest ze meteen weer terug naar Ziekenhuis Bernheze in Oss, maar dit had ze toch mooi even mee mogen maken!
Na de plechtigheid en receptie hadden we even 'vrij', want omdat het zo vroeg begon, was het natuurlijk nog geen tijd voor het diner. Wij maakten van de gelegenheid gebruik om in te gaan checken bij Karel V, een chic hotel in Utrecht. Omdat mijn echtgenoot daar de volgende ochtend op een masterclass moest spreken, hadden wij er 's nachts een kamer.
Het diner bij Artisjok aan de Nieuwegracht was erg lekker en het feest daarna in Toque Toque vooral erg luidruchtig. Maar dankzij het mooie weer konden we buiten aan de gracht zitten en nog even bijkletsen met oom Luuk.
Na een uitgebreid ontbijt de volgende ochtend was het voor mij weer tijd om met de trein naar huis te gaan. Ik had er geen moment aan gedacht, maar ik 'trof' het dat ik in een trein vol Pinkpop-gangers terecht kwam. Met wat moeite kon ik zelfs zitten en ik heb genoten van de enthousiaste Amsterdamse jongens die op weg waren naar Landgraaf.
In Ravenstein weer gauw in mijn auto gestapt, zodat ik nog een redelijke werkdag overhield.
Vandaag vast de ramen gelapt met het oog op de foto's die woensdag gemaakt worden. De heg is geknipt, het gras gemaaid en de ramen glimmen. Hoe vaak zullen we dat nog moeten doen voordat ons huis verkocht is?
Hoort, zegt het voort: 'TE KOOP: uniek pand in Mill'
Gelukkig ging het deze week niet alleen om de verkoop van ons huis, maar was ik ook nog een dag en een nacht in Utrecht. Op donderdag promoveerde Loes Kuijk, zij verdedigde met succes haar proefschrift 'Mechanisms of Inflammation in Mevalonate Kinase Deficiency'. Haar promotie was al om 12.45 uur, dus ik moest al vroeg uit Mill vertrekken. Eerst met de auto naar Ravenstein en vervolgens met de trein. Eenmaal in de aula aangekomen, zag ik daar al meteen een oude bekende. Mijn leraar wiskunde van de middelbare school (toen nog een jong ventje dat net van de opleiding kwam) is de oom van Loes. We hadden al meteen wat bij te praten, het was erg leuk om te merken dat het nog steeds goed klikte.
De promotie verliep heel goed en het was ontroerend om te zien hoe trots de hele familie Kuijk was. Ook oma was erbij, ze was er speciaal een dagje voor ontslagen uit het ziekenhuis. Na de promotie moest ze meteen weer terug naar Ziekenhuis Bernheze in Oss, maar dit had ze toch mooi even mee mogen maken!
Na de plechtigheid en receptie hadden we even 'vrij', want omdat het zo vroeg begon, was het natuurlijk nog geen tijd voor het diner. Wij maakten van de gelegenheid gebruik om in te gaan checken bij Karel V, een chic hotel in Utrecht. Omdat mijn echtgenoot daar de volgende ochtend op een masterclass moest spreken, hadden wij er 's nachts een kamer.
Het diner bij Artisjok aan de Nieuwegracht was erg lekker en het feest daarna in Toque Toque vooral erg luidruchtig. Maar dankzij het mooie weer konden we buiten aan de gracht zitten en nog even bijkletsen met oom Luuk.
Na een uitgebreid ontbijt de volgende ochtend was het voor mij weer tijd om met de trein naar huis te gaan. Ik had er geen moment aan gedacht, maar ik 'trof' het dat ik in een trein vol Pinkpop-gangers terecht kwam. Met wat moeite kon ik zelfs zitten en ik heb genoten van de enthousiaste Amsterdamse jongens die op weg waren naar Landgraaf.
In Ravenstein weer gauw in mijn auto gestapt, zodat ik nog een redelijke werkdag overhield.
Vandaag vast de ramen gelapt met het oog op de foto's die woensdag gemaakt worden. De heg is geknipt, het gras gemaaid en de ramen glimmen. Hoe vaak zullen we dat nog moeten doen voordat ons huis verkocht is?
Hoort, zegt het voort: 'TE KOOP: uniek pand in Mill'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten