De Achillesblessure overwonnen

Vandaag heeft Ger voor het eerst weer meegedaan aan een prestatieloop. Na zijn gedwongen looppauze door een hardnekkige achillespeesblessure geen halve marathon, maar een zeer verdienstelijke 10 kilometer. Door zijn eigen goede voorbereiding (vanaf najaar 2006) en goede begeleiding van de trainer van ING Business Run heeft hij een goede race gelopen in Venlo. De organisatie daar heeft dat allemaal mooi op een rijtje gezet! Klik op de afbeelding boven dit bericht om Ger zijn Venloop in cijfers te zien.

Back to the sixties

Klik op de afbeeldingen voor live beelden
Zaterdag waren we in Den Haag. Back to the sixties in het Gemeentemuseum, inclusief een optreden van Cuby & the Blizzards. Een concert dat vooraf werd gegaan door een mini-optreden van Relus ter Beek. Commissaris der Koningin in Drente, de provincie van Cuby, alias Harry Muskee. Als 2 Drentse jongens stonden ze daar op dat podium, Relus benoemde Muskee tot ambassadeur van Drente en spelde hem het daarbijbehorende teken op: een mooi vormgegeven zilveren D. Daarna kon het concert beginnen.
Het was een bijzondere bluesavond, niet in het minst door de wat merkwaardige omgeving. In een zaal waar niet gerookt en gedronken mocht worden, waar Harry Muskee zich overigens niks van aantrok, klonken de doorrookte klanken van de blues des te schrijnender. Gelukkig was de kroegsfeer toch ietwat aanwezig, behalve het blikje Heineken van Cuby en zijn altijd aanwezige sigaret, was er een rookmachine die voor de achtergrond zorgde. Maar met je ogen dicht was je helemaal 'in' de blues, de muziek maakte alles goed. Behalve door de 4 Blizzards werd Cuby ook begeleid door een fantastich blazerstrio (sax, trompet en trombone), alles bij elkaar een complete sound. Van 'Boom, boom, boom' tot 'Sugar Mama', we gingen jaren terug in de tijd. Maar wel heel goed. Als laatste nummer klonk het eigen 'Window of my eyes', een nummer dat iedereen zich nog zou moeten herinneren. Terwijl de band nog even lekker doorging, nam Cuby zelf na een dik uur afscheid. Het was mooi geweest.
Na het concert konden we nog naar de tentoonstelling 'Sixties!' in het museum. De omvang van de expositie viel een beetje tegen, maar wat er te zien was, riep wel veel herkenning op. Pop Art jurken, opblaasstoelen, werk van Warhol en Liechtenstein. Het was opmerkelijk hoeveel jaren-zestig idee��n en uitvindingen nu nog gemeengoed zijn. Bijvoorbeeld de stapelstoel of, als je het niet in de voorwerpen zoekt, de massale demonstraties om iets voor elkaar te krijgen. Zoals Karel Appel, waarvan uiteraard ook werk te zien was, zelf zei: "Ik rotzooi maar wat aan", zo kon je op deze tentoonstelling ook zien dat de zestiger jaren een mengelmoes waren van gebeurtenissen die veel veranderingen veroorzaakten. De eerste man op de maan, de opkomst van de massamedia, studentenopstanden en het loslaten van de strakke omgangsregels. Onder invloed van deze culturele en ook politieke veranderingen, gingen veel jongeren experimenteren met een veranderende levenshouding. Soms 'rotzooiden ze ook maar wat aan', maar de invloed hiervan is groot geweest en heeft ons veel gebracht. Daarbij hoort zeker ook de muziek van die tijd, gelukkig mochten wij daarvan nog een gedeelte 'live' meemaken! Wij hebben genoten.

Koffiepraat

Deze week zat vol activiteiten en verrassingen, van wandelen tot juffen en van bloggen tot klantenbezoek. Allereerst was er het overleg op maandag met mijn nieuwe collega op de school waar ik de rest van het schooljaar het vaste gezicht van groep 7 op dinsdag en donderdag word. Heel gezellig, maar ook heel praktisch. Wij blijken op dezelfde golflengte te zitten op het gebied van lesgeven en omgaan met kinderen en we zullen de rest van het jaar nog veel plezier aan elkaar én aan de groep beleven. Met een tas vol handleidingen kon ik thuis aan de slag.

Behalve in onderwijs heb ik me deze week ook enorm verdiept in de dienstenwijzer van assurantiebedrijven. In verband met een website die ik aan het ontwikkelen ben, weet ik nu van alles over de NBVA, de Autoriteit Financiële Markten en de KiFiD. De website is nog niet klaar, maar het werk eraan schiet al aardig op.

Tussendoor was er ook nog tijd om nog maar eens een keer in de Ripse bossen te gaan wandelen. Het prachtige weer had een enorme aantrekkingskracht op me en de hond had er ook al zo veel zin in. Samen met een vriendin heb ik daarom heerlijk een paar uur 'gespijbeld' en hebben wij ons gedragen volgens het oude lied:
"De paden op, de lanen in!
Vooruit, met flinke pas!
Met stralend oog en blijde zin
En goed gevulde tas
Marcheren is gezond voor het bloed,
Wekt eetlust op en dorst
De paden op, de lanen in!
Vooruit met flinke pas!"
Lekker gepicknickt op een bankje in het bos, wat wil je nog meer op een doordeweekse dag?

Natuurlijk was daar ook mijn 'première' in bovengenoemde groep 7. Ik kan alleen maar zeggen dat het erg leuk was. Samen met de kinderen heb ik maar meteen een weblog opgezet, zodat we ook buiten onze schooldagen contact met elkaar kunnen houden. Het werkt al helemaal, er staan leuke verhalen op en zelfs al een aantal reacties. Laten we hopen dat ze zo enthousiast blijven, ook als ik er af en toe eens een extra opdracht opzet.

Tot mijn grote verbazing ontving ik deze week ook een verontrustende e-mail van de redactie van De Volkskrant over mijn volkskrantblog. De tekst luidde als volgt:

"Beste Volkskrantblogger

Wij hebben een rekening ontvangen van een fotograaf wiens foto u heeft gebruikt voor een publicatie op uw weblog.
U heeft de foto geplaatst zonder rekening te houden met zijn copyright.
De rekening bedraagt 357 euro.
Zodra wij de nota per mail hebben ontvangen, zullen wij hem naar u doorsturen.
U kunt vervolgens rechtstreeks aan hem betalen.

Wij hebben de foto zelf inmiddels van uw weblog verwijderd, omdat hij in strijd met het copyright was geplaatst.
Het betreft de foto van de stormschade aan de voormalige houtfabriek Van Hout. Deze foto is gemaakt door Ed van Alem.
Hij stond in een bericht van 21 januari op uw weblog.

met vriendelijke groet,

GJ Bogaerts
chef redactie internet
de Volkskrant"

Inmiddels heb ik daar op Station Mill een reactie op gezet. Het onderwerp leeft enorm, op de weblog van GJ Bogaerts zijn al meer dan 70 mensen die hun mening hebben gegeven en 2 uur na publicatie had ik al 28 aanbevelingen van andere bloggers.

Deze week reed ik ook weer eens naar een goede klant in Arnhem. Eigenlijk een prachtige rit, zeker als het zo'n mooi weer is. Nog even en dan komen overal de blaadjes weer aan de bomen en is het zo mogelijk nog mooier. Ook het gesprek was goed, na een productief uur reed ik weer opgewekt naar huis. Over een A50 vol vrachtverkeer, nog net voor de spits, kon ik toch lekker opschieten.

De laatste dag van de week was ik weer juf, ook in groep 7 maar dan op de openbare school. De groep was de hele week opgedeeld geweest, omdat hun vaste meester ziek was. Het was dus voor de hele school fijn om de week in de eigen klas, met de eigen groep, af te sluiten. Zoals altijd slurpt zo'n onderwijsdag al je energie op, maar ik kom er ook altijd vrolijk van thuis.

Als laatste punt wil ik graag even melden dat het nog steeds goed gaat met 'het gewicht'. Op 22 oktober 2006 berichtte ik hierover de laatste keer en de stand was toen -11½ kilo. Door trouw te blijven aan mijn oefeningen (minstens 4 keer per week), verder op veel andere manieren te bewegen en mijn eetgewoontes in de gaten te houden sta ik nu op -14½ kilo. Nog 2 maanden en dan ben ik er een jaar mee bezig, wedden dat ik de voorgenomen 15 kilo haal?!

Stippelberg

Vanmiddag maar meteen de daad bij het woord gevoegd. Het was zo'n mooi weer, dat moest gevierd worden. Eén van de mooiste natuurgebieden in onze omgeving is de Stippelberg tussen De Rips en Milheeze. Zomer, herfst, winter of lente, het is daar altijd prachtig.
"Sinds 1993 beheert Natuurmonumenten het gebied. De vereniging creëert open plekken in het bos waar inheemse soorten als lijsterbes, berk, beuk, winter- en zomereik kunnen ontkiemen. Oude, dode bomen blijven liggen en vormen een bron van leven voor paddestoelen, mossen en insecten.
In het oostelijk deel van de Stippelberg liggen enkele restanten heide. Om te voorkomen dat alle heide verdwijnt, grazen hier Schotse hooglanders." (Bron: www.natuurmonumenten.nl)
Wij gingen vanmiddag samen met de hond een flink stuk wandelen in dit mooie bos. Ik weet niet wie er het meest genoten heeft: de hond die de benen onder haar lijfje uitrende en alle takken het liefst mee wilde nemen of Ger die het niet kon laten om in de uitkijkpaal bij 'den blekken immer' te klimmen! Zie hieronder een paar foto's:

Maart

Opeens is het maart, voorjaar... Na veel regen komt dan eindelijk de zonneschijn. Het gras moet weer gemaaid worden, de ramen verdienen een spons en zeem en de bollen komen overal in de tuin bloeiend hun aanwezigheid tonen. Heerlijk, want ook al hadden we dan geen echte winter, een donkere periode was het zeker wel.
Vanaf nu gaan we weer volop vooruit en maken plannen voor de rest van het jaar. Vakanties, uitstapjes en werkreizen worden al in de agenda genoteerd. Zo staat er voor ons in juni weer een geweldige reis op het programma: eerst een paar dagen naar Maleisië en daarna gaan we opnieuw naar Vietnam. We verheugen ons er op. Maar ook in de meer dichtbijgelegen reisdoelen hebben wij veel zin; in mei gaan we een lang weekend naar Antwerpen waar we een bijzondere tentoonstelling van de Vlaamse primitieven gaan bekijken. In juli staan wij weer aan de kant bij de Proloog (van de Tour de France), dit keer in Londen. In november staan er nog een paar dagen Verona op het programma. En natuurlijk onze zomervakantie in de Provence, hard nodig om tot rust te komen en weer een mooie gelegenheid om onze wijnkelder aan te vullen. Genoeg leuke dingen in het vooruitzicht dus. Ook staan er al een aantal concerten in onze agenda, zoals Cuby & The Blizzards in maart en Bob Dylan, Joan Armatrading en Gerard van Maasakkers in april. Er komen ongetwijfeld nog meer uitstapjes en concerten in 2007, maar voorlopig kunnen wij het er wel weer mee doen.
Gelukkig hebben wij het in dezelfde periode ook heel erg druk met ons werk. Ziekenhuizen, scholen, lezingen, websites, teksten. We zouden niet zonder kunnen.
Meestal kijk ik in deze stukjes terug op de week of een bijzondere gebeurtenis in de afgelopen periode. Deze keer wilde ik daar van afwijken, er was al genoeg teruggekeken de laatste tijd. En behalve het weekend Barcelona was er niet zo heel veel waar ik vrolijk van werd. Voor mijn gevoel ben ik een hele maand kwijt, pas nu ik weer wat opgeknapt ben van de griep voel ik me weer de optimistische persoon die ik altijd was. Dat gevoel ga ik dus vasthouden, behalve af en toe nog een flinke hoestbui ben ik weer helemaal gezond. Het jaar is nu echt begonnen, ik ben er weer en we gaan proberen er het maximale uit te halen. Dat beloof ik.

Griep

Nóóit doe ik mee aan 'de griep' en ik was het dit jaar dan ook zeker niet van plan. Toen wij vorig weekend naar Barcelona vertrokken, voelde ik me al niet lekker. Maar onder het motto 'liever grieperig in Barcelona dan thuis op de bank' ging ik vol goede moed naar Spanje. Het weer ter plaatse zorgde er in ieder geval voor dat ik me er beter voelde dan in het druilerige Nederland. Maar de griep was er wel degelijk, compleet met hoestaanvallen, spierpijn en koorts.
Eenmaal thuis stond niets me meer in de weg om er maar gewoon aan toe te geven. In de hoop dat het met een paar dagen wel over zou zijn, heb ik geprobeerd om flink uit te zieken. Alleen de hoognodige zaken werden afgehandeld en 's middags dook ik steeds voor een paar uur mijn bed in. Nu is het zaterdag, meer dan een week later, en tegen alle verwachtingen in heeft de griep me nog steeds in zijn macht. De koorts is dan wel gezakt, tenminste die probeer ik met flinke doses antigrippine binnen de perken te houden, maar de hoestaanvallen houden onverminderd aan. Het gevolg daarvan is dat mijn hoofd bijna uit elkaar knalt van de koppijn. Gelukkig is de spierpijn wel verdwenen, daar leid ik dan maar uit af dat de griep op zijn retour is. Ook een goed teken is, dat ik 's middags niet meer naar bed ga. Dat is niet omdat ik er geen behoefte meer aan heb, maar door de vele uren slaap lig ik anders 's nachts wakker. Dat lijkt me een signaal van genezing.
Wat is griep nou eigenlijk precies? Volgens de website www.griep.nl is het een plotseling optredende zeer besmettelijke ziekte aan de luchtwegen die jaarlijks in epidemieën rond hetzelfde tijdstip voorkomt. Verder schrijven ze: "De griep is weliswaar een alledaags verschijnsel, maar het hakt er bij de meesten van ons diep in. Vaak betekent het een week het bed houden. Hoge koorts, hoofdpijn, spierpijn en keelklachten zijn de gebruikelijke symptomen. Hierna heeft het nog eens een conditionele nasleep van een tot twee weken waarin we snel vermoeid zijn."
Alle symptomen lijken bij mij te kloppen, maar ik hoop dat bij mij de nasleep geen weken gaat duren. Het wordt tijd dat er weer gewerkt wordt, mijn bureau is bijna niet meer zichtbaar. Bovendien heb ik het nou wel gehad met dat ziek zijn, ik ga gewoon weer roepen dat ik nooit ziek ben. Misschien helpt het dan de volgende keer wel!