Back to the sixties

Klik op de afbeeldingen voor live beelden
Zaterdag waren we in Den Haag. Back to the sixties in het Gemeentemuseum, inclusief een optreden van Cuby & the Blizzards. Een concert dat vooraf werd gegaan door een mini-optreden van Relus ter Beek. Commissaris der Koningin in Drente, de provincie van Cuby, alias Harry Muskee. Als 2 Drentse jongens stonden ze daar op dat podium, Relus benoemde Muskee tot ambassadeur van Drente en spelde hem het daarbijbehorende teken op: een mooi vormgegeven zilveren D. Daarna kon het concert beginnen.
Het was een bijzondere bluesavond, niet in het minst door de wat merkwaardige omgeving. In een zaal waar niet gerookt en gedronken mocht worden, waar Harry Muskee zich overigens niks van aantrok, klonken de doorrookte klanken van de blues des te schrijnender. Gelukkig was de kroegsfeer toch ietwat aanwezig, behalve het blikje Heineken van Cuby en zijn altijd aanwezige sigaret, was er een rookmachine die voor de achtergrond zorgde. Maar met je ogen dicht was je helemaal 'in' de blues, de muziek maakte alles goed. Behalve door de 4 Blizzards werd Cuby ook begeleid door een fantastich blazerstrio (sax, trompet en trombone), alles bij elkaar een complete sound. Van 'Boom, boom, boom' tot 'Sugar Mama', we gingen jaren terug in de tijd. Maar wel heel goed. Als laatste nummer klonk het eigen 'Window of my eyes', een nummer dat iedereen zich nog zou moeten herinneren. Terwijl de band nog even lekker doorging, nam Cuby zelf na een dik uur afscheid. Het was mooi geweest.
Na het concert konden we nog naar de tentoonstelling 'Sixties!' in het museum. De omvang van de expositie viel een beetje tegen, maar wat er te zien was, riep wel veel herkenning op. Pop Art jurken, opblaasstoelen, werk van Warhol en Liechtenstein. Het was opmerkelijk hoeveel jaren-zestig idee��n en uitvindingen nu nog gemeengoed zijn. Bijvoorbeeld de stapelstoel of, als je het niet in de voorwerpen zoekt, de massale demonstraties om iets voor elkaar te krijgen. Zoals Karel Appel, waarvan uiteraard ook werk te zien was, zelf zei: "Ik rotzooi maar wat aan", zo kon je op deze tentoonstelling ook zien dat de zestiger jaren een mengelmoes waren van gebeurtenissen die veel veranderingen veroorzaakten. De eerste man op de maan, de opkomst van de massamedia, studentenopstanden en het loslaten van de strakke omgangsregels. Onder invloed van deze culturele en ook politieke veranderingen, gingen veel jongeren experimenteren met een veranderende levenshouding. Soms 'rotzooiden ze ook maar wat aan', maar de invloed hiervan is groot geweest en heeft ons veel gebracht. Daarbij hoort zeker ook de muziek van die tijd, gelukkig mochten wij daarvan nog een gedeelte 'live' meemaken! Wij hebben genoten.