Mister Slowhand Clapton 'Together Live' with Steve Winwood

'Together Live', zo heette de show waarmee Clapton en Winwood het Gelredome gisteravond veroverden. Een concert waar wij heel lang naar uitgekeken hadden en dat was niet voor niks. Bijna 2 uur werden we ondergedompeld in ballads en blues in een goede mix van gitaar, toetsen en zang.
Aan de setlist (onderaan dit artikel) kun je al zien dat het een ongewone combinatie was waarin geen of weinig plaats overbleef voor de 'geijkte' nummers zoals 'Tears In Heaven', 'I Shot The Sheriff' en 'Knocking On Heavens Door'. De nummers die we wel te horen kregen (20 plus toegift) waren krachtig en onwerkelijk mooi.
Vanaf rij 30 in vak G212 was het weliswaar een enorme afstand tot het podium - gelukkig had iemand van ons eraan gedacht om een toneelkijkertje mee te nemen - maar het voelde erg dichtbij. In de ban waren we van wat er on stage gebeurde. Muzikale chemie!
Is er soms tijdens concerten wel eens het gevoel dat het nu wel lang genoeg geduurd heeft, daar was gisteravond totaal geen sprake van. Sterker nog, het leek alsof we na 2 uur ontwaakten uit een korte, maar wonderlijke droom. Zoals je heel af en toe 's ochtends met een glimlach wakker wordt van geluk. In 2004 zag en hoorde ik Clapton voor het eerst live in Antwerpen, gisteren was de tweede keer. Volstrekt anders, maar beide keren briljant. Het concert van gisteren zal nog lang naklinken in mijn hoofd, maar over een paar jaar wil ik nog wel een keer!

Eric Clapton - electric & acoustic guitars, vocals
Steve Winwood - hammond organ, vocals, guitar
Chris Stainton - keyboards
Willie Weeks - bass
Steve Gadd - drums
Michelle John - backing vocals
Sharon White - backing vocals

1. Had to Cry Today
2. Low Down
3. After Midnight
4. Presenc Of The Lord
5. The Shape I’m In (The Band)
6. Glad
7. Well, Alright
8. It’s Too Bad
9. While You See A Chance
10. Key To The Highway
11. Midland Maniac
12. Slide Song
13. Georgia On My Mind
14. Driftin’
15. How Long
16. Layla
17. Can’t Find My Way Home
18. Gimme Some Lovin'
19. Voodoo Chile
20. Cocaine

Encore: Dear Mr. Fantasy


superkort fragment - geheugenkaart was vol

Voorafgaande aan het concert hadden wij een tafel voor 8 personen besproken bij een chinees restaurant in het winkelcentrum tegenover het Gelredome. Tijdens de telefonische reservering was al aangegeven dat we op tijd wilden eten, zodat we om half 8 weg zouden kunnen. Vervolgens hebben wij vanaf 6 uur tot half 8 gewacht op ons eten en zijn we na herhaaldelijk aandringen opgestapt zonder dat de bestelde rijsttafel geserveerd werd. We hadden het al aan zien komen vanwege de chaotische bediening in het restaurant. Alsof het er nog nooit zo druk was geweest.
Gelukkig konden we in het Gelredome nog snel wat eten, maar we zaten maar net op tijd voor aanvang van het concert op onze plaatsen. Volgende keer toch maar gewoon een Big Mac of zo!

Deze week op Station Mill: Wat doet Mill voor kinderen?

Op een mooie pinksterdag

Een ontspannen weekend weg in eigen land kan heel erg leuk zijn. Nou zijn wij nogal vaak van huis, niet alleen weekends voor de gezelligheid. Meestal zijn we dan een paar dagen in het buitenland en proberen dan het nuttige (werk) met het aangename (privé) te verenigen. Maar dit pinksterweekend waren we geheel voor ons eigen plezier op stap, naar een oerhollandse stad waar we veel te weinig komen: Den Haag. Aangespoord door een artikel in de krant, boekten wij een arrangement in een luxe hotel voor een mooie prijs. Bij dat arrangement hoorde ook een bezoek aan het gemeentemuseum waar op dit moment een tentoonstelling is van Wassily Kandinsky en Der Blaue Reiter (nog tot 13 juni).

Op zaterdagochtend vertrokken wij op tijd van huis en brachten eerst de hond naar een vriendin die er graag een weekend voor wilde zorgen. Vervolgens reden we op ons gemak Brabant uit en pauzeerden voor de lunch in de Betuwe, bij Den Tol in Meteren. Het weer was ons welgezind en we konden lekker buiten in de zon eten. Rond 2 uur reden we Den Haag binnen en het eerste wat ons opviel waren dikke wolken die boven de stad hingen. Het was blijkbaar gedaan met het mooie weer.
Het hotel was - dankzij de TomTom voor iPhone - snel gevonden en het inchecken verliep heel vlot. Voor de auto was op de parkeerplaats van het hotel geen plaats meer, maar vanwege het weekend kon er in de omgeving gratis geparkeerd worden.
Het Carlton Ambassador is op loopafstand van het centrum en vlakbij Paleis Noordeinde in een statige buurt. Op de kamer lagen onze toegangsbewijzen voor het Gemeentemuseum, twee dagkaarten voor de tram en een toegangskaart voor het Casino. Allemaal onderdeel van het arrangement SlaapinDenHaag.nl. Een mooi initiatief.

Omdat het al halverwege de middag was en het museum maar tot 5 uur open, besloten we om de zaterdag verder in de stad door te brengen. Het was behoorlijk fris en er was weinig zon op het terras waar we neerstreken, maar het was wel gezellig. We zijn natuurlijk ook even wezen kijken of er activiteit was op het Binnenhof, maar daar was het erg stil. Op een enkele toerist na die net als wij een kijkje kwam nemen, was er niemand. Verder hebben we met behulp van de stadsplattegrond die ook op de hotelkamer lag, een wandeling gemaakt door het centrum.
's Avonds zijn we, zoals dat eigenlijk ook 'moet' als je in Den Haag bent, Indisch wezen eten. Er zijn verschrikkelijk veel Ind(ones)ische restaurants, maar onze keuze viel op Garoeda. Een hele goéde keuze bleek achteraf, want het eten was er voortreffelijk en de sfeer aangenaam. Met een rijsttafel van meer dan 20 schaaltjes hadden wij genoeg te smullen.

Op zondag zaten wij al vroeg aan het ontbijt, zodat we om 10 uur (openingstijd van het Gemeentemuseum) meteen van start konden bij de Kandinsky expositie. Omdat we 's middags ook nog naar Scheveningen wilden voor het museum Beelden aan Zee, namen we na het ontbijt afscheid van het hotel en gingen met de auto naar de Statenlaan. Het was nog erg rustig in het museum zodat we op ons gemak door de zalen met schilderijen konden lopen. Er hing veel bekend werk van Kandinsky, kleurrijk en vol emotie.
Ook kleurrijk was de expositie 'Haute couture' die ook op dit moment in het museum te zien is.

Na een paar uur museum wilden we wel weer naar buiten, het koude weer van zaterdag had plaatsgemaakt voor een echte mooie pinksterdag! De auto lieten we staan en met de tram waren we snel in Scheveningen. Daar hebben we eerst geluncht de Boulevard (vis natuurlijk) en daarna zijn we op zoek gegaan naar Beelden aan Zee. Vanwege gigantische bouwwerkzaamheden op het strand van Scheveningen was dit museum een beetje 'verstopt', maar gelukkig vonden we al snel de juiste route. Mijn verwachtingen waren hooggespannen, vooral vanwege de positieve berichten die ik van mijn medecursiten boetseren over dit museum had gehoord. Eerlijk gezegd viel het me nogal tegen. Niet vanwege de beelden die er te zien zijn, die waren soms prachtig, soms grappig, maar altijd de moeite waard. Het museum zelf viel me erg tegen, een enorme ruimte waar heel veel mogelijk is en waar - vond ik - niks gebeurt! Geen duidelijke looproute, erg weinig informatie over wat er te zien was, totaal geen sfeer en alles zag er een beetje verlopen uit. Jammer, want het gebouw biedt mogelijkheden genoeg om er meer 'spanning' in te brengen. Misschien was de eerste indruk bij de kassa al veelzeggend, daar ontstonden 'problemen' omdat de bezoeker voor ons een niet alledaags toegangsbewijs had en dat werd nogal knullig opgelost door de - duidelijk - niet ervaren medewerksters (vrijwilligsters?). Misschien kwamen wij niet op het goede moment, maar voor mij was Beelden Aan Zee geen genoegen.
Na dit tegenvallende bezoek maakte het weer buiten heel veel goed. We besloten daarom om terug te wandelen naar de Statenlaan waar onze auto nog stond.
Aan het einde van de middag hebben we de hond weer opgehaald en zat onze mooie pinksterdag er op.

Deze week op Station Mill: Mag ik even...?

Koninginnedag?!

Het is alweer donderdag en daarom moet ik snel mijn verhaal vertellen voordat het 'oud nieuws' is. Vorige week zaterdag was ik uitgenodigd voor een bijzondere dag. Niet alleen ik, maar ook nog ruim 20 andere vrouwen hadden een uitnodiging ontvangen van 'de liefste vrouw van de wereld' (zoals mijn zoon haar ooit omschreef tegen een vriend). Ter ere van haar komende verjaardag - een kroonjaar - had ze bedacht dat ze een dag op stap wilde met al haar vriendinnen. Gelukkig hadden de meeste vriendinnen gehoor gegeven aan die invitatie en het was bijzonder om elkaar allemaal tegelijk te ontmoeten.
's Ochtends vroeg kwamen we samen in haar huis voor koffie met vlaai en nog meer lekkers. Omdat ik er zelf al voor dag en dauw was, mocht ik er getuige van zijn dat lang voor het feest begon een van de vriendinnen de voordeur kwam versieren. Ze dacht dit ongezien te doen en we hebben haar op dat moment mooi in die waan gelaten. Rond half 10 kwamen de eerste vriendinnen binnen en tegen 11-en was het tijd voor het eerste evenement van de dag: een workshop glas schilderen bij Chris Brussel. Een echte aanrader voor creatievelingen en minderbedeelden op dat gebied, iedereen kan binnen de 2 uur iets leuks maken! Ook in onze (grote) groep ontstonden echte kunstwerkjes en de bewondering voor elkaars producten werd dan ook niet onder stoelen of banken gestoken.

We vertrokken uiteindelijk allemaal heel tevreden uit IJsselstein om in Doorn te gaan lunchen bij Chalet Helenaheuvel. Op de parkeerplaats bleek de creatieve geest die diezelfde ochtend de voordeur al had versierd ook thuis heel actief te zijn geweest! Voor iedereen was er een feesthoed in de stijl van de koningin, een echte 'Beatrix' zullen we maar zeggen die we op het hoofd moesten zetten. Het feestvarken had een speciaal exemplaar, zonder haar eigen naam en leeftijd (wij allemaal wél dus) maar met een heleboel feestelijke veren. Het moet er enigszins kolderiek uitgezien hebben, ons gezelschap van wat oudere dames met die bijzondere hoeden op hun hoofd. Dat vond een van de voorbijgangers daar ook en hij bood dan ook direct aan om een groepsfoto van ons te maken. Lachend en toegelachen maakten wij onze vorstelijke entree in het chalet om te genieten van een heerlijk lunchbuffet. Maar eerst kregen we soep en meteen daarna was het tijd voor een feestlied met 16 coupletten. Het héle verhaal van onze jarige jet werd uit de doeken gedaan, ook leuk voor de andere gasten van de Helenaheuvel!
Daarna waren we behoorlijk met het lekkere eten bezig en werd het redelijk rustig. Voor zover dat kan natuurlijk met zoveel vrouwen bij elkaar. Er werd wat afgepraat en veel gelachen, de geplande tijd voor de lunch was al lang verstreken toen we aan het laatste onderdeel van de dag begonnen: een wandeling in de Kaapse Bossen.
Dat werd een kortere wandeling dan gepland gezien de tijd die ongenadig doorgetikt had terwijl wij zo gezellig met elkaar herinneringen ophaalden of anderszins met elkaar in gesprek waren.
Het was een prachtige dag vorige week zaterdag, het leek wel Koninginnedag voor onze eigen Bé!

=====

Hebben jullie ook allemaal zo genoeg van het koude, natte weer? Ik was er gisteravond helemaal klaar mee en heb vast de hotelovernachtingen gereserveerd voor de heen- en terugweg van onze zomervakantie in Zuid-Frankrijk. Zonnige vooruitzichten doen het altijd prima in sombere tijden. Ik kan me al helemaal verheugen op 3 zonnige zomerse weken, te beginnen met de Tour de France in ons eigen Nederland en dan niet lang daarna onze jaarlijkse bijtank-vakantie in Zuid-Frankrijk. Te beginnen met één nacht Mulhouse - vanwege de goede herinneringen aan dit mooie stadje - en 2 nachten Lyon (omdat het een prachtige stad is die meer verdient dan er zo snel mogelijk doorheen rijden). Voor de vakantie hebben we een huis gehuurd in Pujaut, vlakbij Avignon. Op de terugweg zullen wij traditiegetrouw overnachten in Dijon.
Ik kijk er nu al naar uit!

Deze week op Sation Mill: Vakantievieren in Mill

De dag nadat...

Vandaag, de dag nadat we 35 jaar* getrouwd waren, is maar een heel gewone maandag. 's Ochtends vroeg op en allemaal weer aan het werk. De dag ervoor was een speciale zaterdag. Lang geleden al was er afgesproken dat er op 1 mei gefietst moest worden door de mannen in ons gezin, nou ja door bijna alle mannen. Dit keer zou er een gedeelte van de Ronde van Vlaanderen gereden worden. De dagen ervoor was het prachtig weer, maar hoe dichter de datum naderde, hoe somberder de vooruitzichten werden. Zaterdag was het dan ook een regenachtige dag, ook in Vlaanderen. Toch was het niet het weer dat de dag bijzonder maakte.
Op Koninginnedag arriveerden de twee 'wielerzonen' op de racefiets in Mill, in 2½ uur zuivere fietstijd waren ze uit Utrecht komen rijden. Wonder boven wonder kwamen ze helemaal droog aan, een duidelijk geval van tussen de buien doorgefietst.
Op zaterdag vertrokken ze met een auto vol fietsen en proviand naar het Vlaamse land. De weersvoorspellingen waren nog slechter dan de dag ervoor, maar met een beetje geluk konden ze weer tussen de buien doorfietsen.

Een paar uur na het vertrek van het sportieve gedeelte van de familie, reed ik naar Tilburg om daar de vriendin van de jongste zoon van de trein te halen en samen gingen we verder naar België. Met de bagage van de jongens, onze tassen en de hond met toebehoren waren we klaar voor een gezellig weekend Gent. Daar had ik eerder in de week 3 kamers geboekt in een super luxe 4**** hotel (Hotel Harmony) aan de Kraanlei, midden in het centrum van de Middeleeuwse stad. Onderweg kwamen we in straffe buien terecht, heel fijn op het Belgische niet-zoab-asfalt. We hadden te doen met de fietsers, want wij gingen er vanuit dat die wel kletsnat zouden worden. Ten onrechte bleek achteraf, het weer was niet de oorzaak van een vervelend einde aan een leuke fietstocht.

Toen we in het hotel aankwamen, waren de mannen daar - tegen onze verwachting in - nog niet gearriveerd. Met mijn tijdelijke T-Mobile nummer bleek ik geen bereik te hebben in België (dat hadden ze me wel eens mogen vertellen toen ik de overstap maakte van mijn KPN-abonnement naar een iPhone die altijd gekoppeld is aan T-Mobile), en ook mijn echtgenoot bleek achteraf last te hebben van dat probleem. Gelukkig hadden de anderen wel allemaal werkende mobieltjes en konden we toch contact maken. De mannen zaten op het moment dat wij in Gent aankwamen in het ziekenhuis van Oudenaerde te wachten tot onze middelste zoon aan de beurt was bij spoedeisende hulp. Dat bericht hadden we helemaal niet verwacht en wij - 'de vrouwen' - waren dan ook meteen behoorlijk ongerust. Gelukkig bleek de schade mee te vallen en was er 'slechts' een middenhandsbeentje gebroken na een val van de fiets.
Zo'n breukje is dan wel weer goed voor gips van de elleboog tot en met de duim van de rechterhand. Lastig als je gewend bent alles rechts te doen. Met een klein dossier, waarin de röntgenfoto's, en pijnstillers kwamen de wielrenners een paar uur later dan gepland bij het hotel aan. Vriendin van jongste zoon en ik hadden toen inmiddels al wat van Gent gezien - tussen de buien door - en natuurlijk een pinteke gepakt in 'Het Bierhuis aan de Waterkant'. Erg warm was het echter niet en daarom besloten we om in de lobby van het hotel lekkere warme koffie te drinken en daar verder te wachten.
Vanwege onze trouwdag hadden we voor 's avonds een restaurant gereserveerd in het Patershol, de oudste wijk van Gent en vlakbij het hotel. Na alle consternatie rond de 'gipsarm' en het luisteren naar alle verhalen van de fietsers was het de hoogste tijd voor ze om te douchen en zich in gepaste kleding te hijsen voor ons 'trouwdagdiner'.
Keurig om 8 uur zaten we aan tafel en begonnen we aan ons aperitief, het eten was lekker en de wijn smaakte goed. Vanaf die tijd liep wel alles zoals we het vooraf bedacht hadden.

Op zondagmorgen na het uitgebreide ontbijt zijn we naar het Citadelpark gereden en hebben daar de expositie van Ed Templeton bezocht (The Cemetery of Reason) in het S.M.A.K. (Het SMAK over Ed Templeton: "De tentoonstelling brengt het verhaal van een pro-skateboarder, een fotograaf, een tekenaar, een schilder... Een verhaal dat – hoewel gefocust op zijn eigen leven en dat van de mensen die hem omringen – het ‘autobiografische’ overstijgt en sociaal-maatschappelijke fenomenen zonder schroom noch vingerwijzing blootlegt.").
Zo rond het middaguur zijn we weer richting Antwerpen gereden en hebben nog in St. Niklaas geluncht. Daarna was het tijd om de fietsers in Tlburg op de trein te zetten en zelf weer naar huis te rijden. Gisteren, de dag dat we 35 jaar getrouwd waren, was een bijzondere zondag na een nog specialere zaterdag.

*35 jaar getrouwd = koralen bruiloft! (bron: www.felicitatieboek.nl)

Deze week op Station Mill: Stilte voor de storm?