De dag nadat...

Vandaag, de dag nadat we 35 jaar* getrouwd waren, is maar een heel gewone maandag. 's Ochtends vroeg op en allemaal weer aan het werk. De dag ervoor was een speciale zaterdag. Lang geleden al was er afgesproken dat er op 1 mei gefietst moest worden door de mannen in ons gezin, nou ja door bijna alle mannen. Dit keer zou er een gedeelte van de Ronde van Vlaanderen gereden worden. De dagen ervoor was het prachtig weer, maar hoe dichter de datum naderde, hoe somberder de vooruitzichten werden. Zaterdag was het dan ook een regenachtige dag, ook in Vlaanderen. Toch was het niet het weer dat de dag bijzonder maakte.
Op Koninginnedag arriveerden de twee 'wielerzonen' op de racefiets in Mill, in 2½ uur zuivere fietstijd waren ze uit Utrecht komen rijden. Wonder boven wonder kwamen ze helemaal droog aan, een duidelijk geval van tussen de buien doorgefietst.
Op zaterdag vertrokken ze met een auto vol fietsen en proviand naar het Vlaamse land. De weersvoorspellingen waren nog slechter dan de dag ervoor, maar met een beetje geluk konden ze weer tussen de buien doorfietsen.

Een paar uur na het vertrek van het sportieve gedeelte van de familie, reed ik naar Tilburg om daar de vriendin van de jongste zoon van de trein te halen en samen gingen we verder naar België. Met de bagage van de jongens, onze tassen en de hond met toebehoren waren we klaar voor een gezellig weekend Gent. Daar had ik eerder in de week 3 kamers geboekt in een super luxe 4**** hotel (Hotel Harmony) aan de Kraanlei, midden in het centrum van de Middeleeuwse stad. Onderweg kwamen we in straffe buien terecht, heel fijn op het Belgische niet-zoab-asfalt. We hadden te doen met de fietsers, want wij gingen er vanuit dat die wel kletsnat zouden worden. Ten onrechte bleek achteraf, het weer was niet de oorzaak van een vervelend einde aan een leuke fietstocht.

Toen we in het hotel aankwamen, waren de mannen daar - tegen onze verwachting in - nog niet gearriveerd. Met mijn tijdelijke T-Mobile nummer bleek ik geen bereik te hebben in België (dat hadden ze me wel eens mogen vertellen toen ik de overstap maakte van mijn KPN-abonnement naar een iPhone die altijd gekoppeld is aan T-Mobile), en ook mijn echtgenoot bleek achteraf last te hebben van dat probleem. Gelukkig hadden de anderen wel allemaal werkende mobieltjes en konden we toch contact maken. De mannen zaten op het moment dat wij in Gent aankwamen in het ziekenhuis van Oudenaerde te wachten tot onze middelste zoon aan de beurt was bij spoedeisende hulp. Dat bericht hadden we helemaal niet verwacht en wij - 'de vrouwen' - waren dan ook meteen behoorlijk ongerust. Gelukkig bleek de schade mee te vallen en was er 'slechts' een middenhandsbeentje gebroken na een val van de fiets.
Zo'n breukje is dan wel weer goed voor gips van de elleboog tot en met de duim van de rechterhand. Lastig als je gewend bent alles rechts te doen. Met een klein dossier, waarin de röntgenfoto's, en pijnstillers kwamen de wielrenners een paar uur later dan gepland bij het hotel aan. Vriendin van jongste zoon en ik hadden toen inmiddels al wat van Gent gezien - tussen de buien door - en natuurlijk een pinteke gepakt in 'Het Bierhuis aan de Waterkant'. Erg warm was het echter niet en daarom besloten we om in de lobby van het hotel lekkere warme koffie te drinken en daar verder te wachten.
Vanwege onze trouwdag hadden we voor 's avonds een restaurant gereserveerd in het Patershol, de oudste wijk van Gent en vlakbij het hotel. Na alle consternatie rond de 'gipsarm' en het luisteren naar alle verhalen van de fietsers was het de hoogste tijd voor ze om te douchen en zich in gepaste kleding te hijsen voor ons 'trouwdagdiner'.
Keurig om 8 uur zaten we aan tafel en begonnen we aan ons aperitief, het eten was lekker en de wijn smaakte goed. Vanaf die tijd liep wel alles zoals we het vooraf bedacht hadden.

Op zondagmorgen na het uitgebreide ontbijt zijn we naar het Citadelpark gereden en hebben daar de expositie van Ed Templeton bezocht (The Cemetery of Reason) in het S.M.A.K. (Het SMAK over Ed Templeton: "De tentoonstelling brengt het verhaal van een pro-skateboarder, een fotograaf, een tekenaar, een schilder... Een verhaal dat – hoewel gefocust op zijn eigen leven en dat van de mensen die hem omringen – het ‘autobiografische’ overstijgt en sociaal-maatschappelijke fenomenen zonder schroom noch vingerwijzing blootlegt.").
Zo rond het middaguur zijn we weer richting Antwerpen gereden en hebben nog in St. Niklaas geluncht. Daarna was het tijd om de fietsers in Tlburg op de trein te zetten en zelf weer naar huis te rijden. Gisteren, de dag dat we 35 jaar getrouwd waren, was een bijzondere zondag na een nog specialere zaterdag.

*35 jaar getrouwd = koralen bruiloft! (bron: www.felicitatieboek.nl)

Deze week op Station Mill: Stilte voor de storm?