Schoolvoorbeeld van fout gedrag

Watersteekspel op de Hofvijver, Hollandse School, ca. 1615, paneel, 61,0 X 96,2 cm
Haags Historisch Museum, Den Haag

Er is al teveel aandacht aan besteed en toch neem ik de moeite om daar nog iets aan toe te voegen. Als ervaren juf moet me iets van het hart. Opgeleid in het begin van de jaren '70, een tijd dat de antiautoritaire opvoeding hoogtij vierde, kwam ik er als piepjonge juf al snel achter dat regels en structuur onontbeerlijk zijn voor een goed opvoedingsklimaat in de klas. Kinderen zoeken hun grenzen op en als er niemand is die die aangeeft, wordt de wereld heel onbegrijpelijk en onduidelijk voor hen. Duidelijke grenzen zorgen voor rust, er hoeft niet onderhandeld te worden over hoe ver je kunt gaan. Over de manier waarop die grenzen moeten worden aangegeven valt te discussiëren, maar niet door de kinderen. Dit alles schoot door mijn hoofd toen ik vorige week de Algemene Beschouwingen in de Tweede Kamer volgde.

De Tweede Kamer is te vergelijken met een hele grote schoolklas waarin behalve lieve kinderen ook aandachttrekkers, pestkoppen en meelopers zitten. De sfeer in de klas is erg afhankelijk van het gezag van de juf. Toegegeven, voor een klas met zoveel 'kleuters' kan alleen een superjuf met veel ervaring goed functioneren. Maar gelukkig heeft de juf de beschikking over een pestprotocol en een reglement van orde. Die hulpbronnen kan ze gebruiken als haar gezonde verstand haar niet genoeg mogelijkheden geeft om in te grijpen als de kinderen elkaar in de haren vliegen.

Stel, je begint op woensdagochtend met een leeskring waarvoor een van de leerlingen zijn best heeft gedaan om die goed voor te bereiden. De volgorde van leeskringen is door de juf ingeroosterd en de leerling die aan de beurt is, zit al klaar om te beginnen. Opeens staat de grootste vijand van die leerling op om al bij voorbaat zijn beurt te verpesten door te zeggen dat het beter zou zijn als een ander kind de leeskring zou doen. De klas zit gniffelend te wachten hoe de juf zal reageren, want al die kinderen kennen elkaar precies en snappen meteen de bedoeling van dit 'incident'. Laat de juf dit gebeuren? Dat lijkt me geen goed begin van de dag. Sterker nog, dat lijkt me funest voor de sfeer in de groep. Zo ga je niet met elkaar om en in dit geval is de juf degene die over moet gaan tot de orde van de dag zonder de aandachttrekker kans te geven deze orde te verstoren.

Fout gedrag in de kiem smoren is beter dan het punt van discussie te laten worden. Ook in de Tweede Kamer zou deze regel moeten gelden. Elkaar zelfbedachte scheldnamen geven, zou meteen afgekapt moeten worden. Kinderen laat je sorry zeggen of elkaar een hand geven als ze te ver gaan in hun taalgebruik, tijdens de Algemene Beschouwingen in de Tweede Kamer moet dat volwassener aangepakt worden. Maar dan moet er op zijn minst iemand zijn die erop toeziet dat de leden zich ook volwassen gedragen! Vrijheid van meningsuiting wil niet zeggen dat je alles maar tegen elkaar kunt zeggen, er gelden toch ook nog regels van fatsoen. De grenzen van die fatsoensregels worden bepaald door de juf voor de klas, maar dan moet ze die wel aangeven als ze dreigen te worden overschreden. Een juf die zich verschuilt achter de regels waar zij zich zelf aan moet houden, heeft niet helemaal begrepen wat haar taak precies is. Juffen, meesters en Kamervoorzitters: neem uw verantwoordelijkheid en stel duidelijk uw grenzen!

Under construction

Al weken hebben wij werklui over de vloer. In ieder geval 's ochtends voor de koffie en 's middags voor de thee. De rest van de dag doen ze hun werk aan de buitenkant van ons huis. Dat knapt er zienderogen van op. Ons pand is zogezegd 'under construction'.

Eigenlijk gebruiken we deze term vooral voor websites die er 'nog niet' zijn en waarvan je denkt dat eraan gewerkt wordt. Nou heb ik al heel vaak gemerkt dat websites die deze term op hun homepage hebben staan, eeuwig under construction lijken te zijn. Of in ieder geval heel lang.

Dat gaat met ons huis niet gebeuren, eind volgende week moet al het timmer- en schilderwerk klaar zijn. Dan is alles weer fris van kleur en zijn de daklijsten vernieuwd. Voor de plannen met de voortuin kun je op Station Mill regelmatig het laatste nieuws lezen.

Twee weken geleden hadden we voor de 12^e keer potluck, waarvan de 6^e keer in Mill. Net zoals iedereen deze 'zomer' waren we blij met iedere zonnestraal die ons gegund werd. Het waren er niet zo veel, maar het viel alles bij elkaar nog wel mee met het weer. Op een paar buien na bleef het droog en in de tent hadden we er geen last van. Zo konden we ons toeleggen op het wezen van de potluck: genieten van elkaar en van het lekkere eten dat iedereen weer had meegebracht. En van de muziekquiz natuurlijk!

Als niet-ondernemer ben ik de laatste weken druk bezig geweest met hetzelfde als waarmee ik als eigenaar van mijn eigen bedrijf bezig was. Over ruim een maand is het weer Darmendag en daarvoor moet altijd het nodige gebeuren. Dat doe ik nu al enkele jaren en daardoor wordt het steeds gemakkelijker. Vorig jaar was de bijeenkomst in België - in Gent - en werd er door de mensen daar heel veel werk van gemaakt. Dit jaar is het weer in Wageningen, maar we hopen dat het 'internationale karakter' van vorig jaar niet verloren gaat. Het programma van de dag is ook nog under construction, maar moet eind volgende week definitief kunnen zijn.

Morgen gaan we met een grote groep naar een uniek concert. In De Mariapeel zal Rowwen Hèze daar in alle stilte optreden. Wij krijgen als publiek een koptelefoon op en kunnen dan genieten van De Peel met bijbehorende muziek. waar kun je beter luisteren naar 'De Peel in Brand' dan op de plek zelf? Misschien zit het weer morgen zelfs wel mee en kunnen we genieten van een rode, ondergaande zon net voordat het concert begint. Op 10 september zal volgens de tabellen de zon in De Peel om ongeveer 20.05 uur ondergaan. Dat moet toch nog een kwartier rood aan de horizon op kunnen leveren, zodat Rowwen Hèze wat mij betreft kan beginnen met een van mijn lievelingsnummers 'De Peel in Brand'! En als het weer niet meezit, kan ik moeiteloos uit mijn geheugen putten. Ik herinner me als de dag van gisteren hoe ik me als kind verwonderde over die prachtige rode luchten in De Peel. Om nooit te vergeten.