Familiedag

Het leek wel een schoolreisje! Mét de bus gingen wij zaterdag op reis. Voor ons jaarlijkse familie-uitje, de zogenaamde 'Lievendag', zouden we deze keer naar Zwolle gaan. Omdat mijn broer sinds een half jaar in het bezit is van een heuse oude lijnbus (die vroeger dienst deed tussen o.a. Doetinchem en Arnhem), gingen we met zijn allen in de bus.
Deze bus is inmiddels omgebouwd tot riante camper en heeft daardoor nog maar 8 van de 45 zitplaatsen over. Maar onze familie is zó klein dat we in de toekomst nog met 2 'Lievendaggen' uit kunnen breiden voordat we de bus ontgroeid zijn. Met mijn broer voorin op de chauffeursstoel en wij met z'n zessen op de gezellige bankjes achter hem, reden we over de A50 naar de Hanzestad Zwolle.
Daar begonnen we om 11 uur met een stadswandeling onder leiding van gids Harry Vrielink, die de voormalige directeur van de plaatselijke VVV bleek te zijn. Een man met veel kennis over en liefde voor zijn Zwolle, die ons op een amusante manier langs oude gevels voerde en mee naar binnen nam in oude panden. Twee uur waren we onderweg, maar het aantal kilometers bleef beperkt tot hoogstens 1½. Op één vierkante kilometer kun je in Zwolle helemaal terug in de geschiedenis.
Na de rondleiding was het tijd voor de lunch. Tegenover de Onze Lieve Vrouwe Basiliek (waarvan de toren ook bekend is als Peperbus) vonden we 'De Atlas', een gezellig etablissement waar we van de Zwolse mosterdsoep genoten.
Na het historische gedeelte waren we toe aan de wat modernere winkelstraat (Diezerstraat) en moest er door sommige van ons wat geshopt worden. Helaas kregen we af en toe ook een regenbui op ons hoofd, maar die waren steeds erg kort. Koud was het gelukkig niet. Halverwege de middag streken we neer op een terras waar we ons te goed deden aan de bekende Zwolse Bol. Een enorme soes overdekt met slagroom, boerenjongens, advocaat en chocoladesaus. Het zag er mooi uit maar was eigenlijk té lekker. We waren bang dat we geen plaats meer over zouden houden voor het diner.
Daarvoor hadden we een tafel besproken bij Eetcafé Aangenaam. Dat eetcafé ligt aan een mooi plein in hartje Zwolle (Bethlehemkerkplein) en zag er gezellig uit. Toen we eenmaal zaten, bleek dat ze er wel erg veel tafels in gezet hadden. We konden ons letterlijk de 'kont niet keren'. Jammer, want je zit niet lekker als je nergens heen kunt met je stoel omdat er achter je andere mensen net zo strak tegen hún tafel aan zitten als jij tegen de jouwe.
Bij binnenkomst schrokken we ook nog omdat we op het 'schoolbord' zagen dat één van de dagspecialiteiten 'Sprinkhaan en meelworm' was. Niet echt een gerecht waar we ons op verheugden. Maar gelukkig stonden er ook andere dingen op de kaart en konden we een keuze maken. Het duurde allemaal erg lang en het eten was niet geweldig. Onze indruk van dit eetcafé was niet helemaal aangenaam. Maar gelukkig hadden we het samen wel gezellig, daar ging het tenslotte om!
De terugweg in de bus verliep rustig, we waren nét niet meer op dezelfde dag thuis. Het was een lange Lievendag waar we met plezier aan terugdenken.