De vaart erin

Nu de Tour de France afgelopen is, ben ik zelf maar weer eens op de racefiets geklommen. Heel voorzichtig, dat nog wel, maar het streven om meer buiten te fietsen is er weer. Niet dat ik nooit fietste, want dat doe ik wel degelijk. Bijna elke dag, boven op mijn speedbike. Het is in feite zelfs het eerste wat ik doe 's ochtends als ik wakker word. Met het nieuws op TV of een opgenomen programma op video trap ik zo toch dagelijks minstens een half uur weg. Dat is een prima manier om de dag te beginnen en voor een 'mooi-weer-fietser' als ik ben, een prettige vorm van bewegen. Want bewegen moét als je - zoals ik - niet meer tot de jongsten behoort. Het is goed voor de gewrichten en je houdt er een goede conditie bij.
Maar vandaag toch maar weer eens op de échte fiets geklommen en naar buiten. Daar moest ik me dan wel voor kleden, want zoals ik 's ochtends thuis op de fiets zit, zo durf ik me buiten niet te vertonen. Bovendien hoef ik boven bij de TV ook geen helm op. In mijn wieleroutfit inclusief helm en handschoentjes begon ik samen met mijn echtgenoot aan mijn eerste rit sinds lange tijd. Via de Stationsstraat naar de Vorleweg en de Vokelseweg naar de rotonde van de Middenpeelweg. Bij de rotonde scheidden onze wegen, mijn echtgenoot die een geoefende fietser is, vervolgde zijn weg richting De Rips naar Deurne en ik reed verder richting Zeeland. Bij de nieuwe rotonde van de Witte Dellen draaide ik weer rechts richting Mill en vervolgde mijn weg over de Udensedijk naar de Koestraat en Groespeelweg zodat ik weer op de Volkelseweg uitkwam. Toen zat mijn rondje er bijna op, na 40 minuten was ik weer thuis. Een voorzichtig begin zoals ik al zei, maar het krijgt vervolg. Tijdens het familieweekend in september moet de fiets mee naar de Ardennen en daar wil ik dan met de jaarlijkse familiefietstocht meedoen. Ben benieuwd of dat haalbaar is, voorlopig zal ik hier op het vlakke maar eens flink gaan trainen!

Dat ik na een hele periode van futloosheid weer nieuwe energie begin te krijgen, werd deze week ook op een andere manier duidelijk. De badkamer boven moest eraan geloven, want ik ergerde me al een tijdje aan de muren die nodig eens gewit moesten worden. Ook al staat ons huis te koop, dat soort dingen gaat gewoon door. Waar gedoucht wordt, blijven de muren niet helemaal schoon. Donderdag ben ik de hele middag bezig geweest met latexen. Nou ja, dat verven op zich was nog niet eens het meeste werk, maar in een kleine badkamer de 'moeilijke' hoekjes bereiken, is een kunst op zich. Met de trap was er eigenlijk te weinig ruimte om te bewegen en zonder de trap kon ik nergens bij. Dat was dus een heel gedoe van trap erin, naar boven klimmen, klein stukje latexen, naar beneden klimmmen, trap er weer uit enz. Op die manier ben je wel even bezig, maar het resultaat mag weer gezien worden. Omdat ik een beetje een opruimbui had deze week, was ik ook vast dingen apart gaan zetten op zolder. Spullen die daar tijdelijk stonden omdat ze kapot of totaal overbodig waren. Vanochtend zijn we eerst naar de stort in Haps gereden (pardon de Milieustraat) en hebben ons ervan verlost. We waren lekker vroeg en konden - bijna - zo doorrijden. Toen we klaar waren zagen we bij het vertrekken dat er een lange file voor de ingang stond te wachten.

Het is stil op de huizenmarkt, althans in Mill en vooral bij ons. De makelaar kwam deze week nog even langs om zo maar even bij te kletsen, want we spreken elkaar nauwelijks als er geen kijkers zijn. Bij een kopje koffie hebben we alles nog eens op een rijtje gezet en zijn tot de conclusie gekomen dat we alles laten zoals het is en gewoon hopen dat een geïnteresseerde zich snel zal melden.
Woensdag is het hier Vakantiejaarmarkt en ik heb de organisatie gevraagd of ze ons huis vrij willen houden, zodat die duizenden bezoekers die dan in Mill rondlopen in ieder geval zicht op ons pand hebben. We moeten alles proberen en ook hier geldt: Wie niet waagt, die niet wint.

Gisteravond nog een onverwachte gezellige afsluiting van de week. Vrienden van ons hadden wat veel ingekocht voor hun barbecue met kennissen die wij ook kennen, of we ook kwamen helpen alles op te eten. Ik kan je verzekeren dat dat gelukt is. Het leven is mooi hier in Mill!

Deze week op Sation Mill: Wie wil de HEMA in Mill?
Deze week op IMMUUN: Lessen in zelfverdediging