Vanavond zijn we voor het eerst dit seizoen weer naar het theater geweest. Theo Maassen kwam naar Het Koningstheater om zijn nieuwe programma 'Met Alle Respect' uit te proberen. Zijn vorige show 'Zonder Pardon' zagen wij in Utrecht in een bomvolle grote schouwburg temidden van veel enthousiaste fans. Wij genoten daar met volle teugen, maar een voorstelling in het knusse Koningstheater waar wij op rij 9 bijna op de achterste rij zaten, is zoveel leuker.
Maassen begon met zijn excuses te maken voor zijn optreden in DWDD, althans zo leek het. Maar uiteindelijk was dat natuurlijk de eerste van de vele grappen die nog zouden volgen. Excuses maakte hij zeker, maar niet in de richting van La Paay. Gelukkig maar, want dat zou ook niet bij hem passen. Alles voor de show, zo ook de minder mooie dingen die hij over zijn vriendin vertelt. Eigenlijk vind ik dat hij beter met iets originelers kan komen, want dat gehakketak op zijn vriendin en het gezeur over zijn kind kennen we nou wel. Gelukkig was hij ook regelmatig heel scherp. Hij schuwde de actualiteit zeker niet, zowel Wilders als de katholieke kerk kregen ervan langs. Zijn grootste zorg - dat de wereldbevolking steeds dommer wordt - liep net als bij de vorige show weer als een rode draad door de voorstelling.
Maar ook zijn regelmatige overpeinzingen over zichzelf, waarbij hij er niet voor terugdeinst een minder beeld van de persoon Theo Maassen neer te zetten, gaven de voorstelling een bijzonder karakter. Zijn moeite met zijn leeftijd (43, een schoenmaat) deed hij af met de probleemjaren 40-45, waarna hij zijn puberteit vergeleek met de Eerste Wereldoorlog. Getalsmatig erg mooi gevonden!
Na 5 kwartier rondde Maassen af, deze keer met een echt overtuigend einde.
Afgelopen weekend waren wij nog een keer in Stuttgart. Mijn echtgenoot moest een lezing geven voor die Deutsche Gesellschaft für Mukosale Immunologie und Mikrobiom (DGMIM) in Schloß Hohenheim bij Stuttgart. De avond daarvoor waren wij bij het afscheidsdiner van een bevriende collega in Lage Vuursche in restaurant Boschoord. Inderdaad midden in het bos en door de stromende regen van vrijdagavond ook midden in de modder... De ontvangst was buiten - gelukkig onder een afdak - met champagne.
We begonnen het diner met pompoensoep waarna de eerste toespraak van de avond plaatsvond. Na de 2de gang: gedroogde rundermuis met rucola, parmezaan en nog wat, volgde een (lange) toespraak van de echtgenote van de afscheidnemende collega en omdat het toen inmiddels bijna half 11 was, zijn mijn echtgenoot en ik vertrokken om nog een beetje op tijd thuis te kunnen zijn en wat slaap te pakken. Om ongeveer 12 uur lagen we erin en om 5 uur ging de wekker alweer.
Wij waren fijn op tijd in Düsseldorf, helaas was het vliegtuig te laat. Een leeg vliegtuig dat met vertraging uit Dresden aan kwam vliegen, dat leek ons een geval van 'de piloot heeft zich verslapen'...
Met uiteindelijk 3 kwartier vertraging vertrokken we uit Düsseldorf en landden 50 minuten later in Stuttgart. Met de taxi kwamen we nog net voor 10 uur aan op de plaats van bestemming, een uur na aanvang. Nou was mijn echtgenoot niet als eerste aan de beurt, maar het is wel vervelend om tijdens een lezing binnen te moeten sluipen en vrijwel meteen daarna 'aan de bak' te moeten.
Om een uur of 2 was de conferentie afgelopen en zijn wij naar het ons bekende hotel gelopen waar we ook vorige keer in Stuttgart overnachtten. Nadat we onze bagage daar hadden achtergelaten, zijn we met de Ubahn naar het centrum van Stuttgart gereden. Eenmaal daar, kwamen wij midden in een enorme demonstratie tegen de sloop van het oude station (Hauptbahnhof) terecht. Wij waren op weg naar het Kunstmuseum en moesten ons letterlijk door de menigte wringen om daar naar binnen te kunnen. Dat lukte uiteindelijk redelijk gemakkelijk zodat wij de speciale expositie 'Eat Art' konden bezoeken. Een tentoonstelling over alles wat met eten te maken heeft, soms zelfs objecten gemaakt van voedingswaren. Bijvoorbeeld een reusachtige marsepeinen duim of een engelachtige figuur van margarine (in een glazen koelkastje). Maar ook een complete keuken die bij aanvang van de expositie helemaal ingericht was, maar die nu bijna leeg was doordat de keuken op een beweegbare, electrische soort schommel stond en flink heen en weer geschud werd. De inhoud van de kastjes lag inmiddels voor de keuken op de grond. Performance van een keuken, bijzonder. Ook de chocoladekamer was een speciaal object, alle muren waren bekleed met pure chocolade...
Uiteindelijk belandden wij weer op de bovenste verdieping van het Kunstmuseum vanwaar we een prima uitzicht hadden over de demonstratie. De koffie met koek vormden een bijzonder extra kunststukje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten