En opeens is het half oktober. Hoogste tijd om weer eens te bloggen. Er was genoeg om over te schrijven, maar de tijd was zeer beperkt. Mijn vorige bijdrage stopte ongeveer op het moment dat we naar Milaan vertrokken, dat lijkt al weer heel lang geleden. Voor een korte conferentie waren wij 2 dagen in die prachtige stad. We begonnen er op de laatste maandagavond van september met een etentje in een echte Italiaanse trattoria. Samen met Giorgio en Giorgio - die behalve in voornaam totaal niet op elkaar leken - aten wij er authentieke Italiaanse gerechten uit de regio. Mijn echtgenoot en ik lieten ons graag adviseren wat we van de menukaart moesten kiezen en uiteindelijk stonden er heel veel verschillende lekkernijen op tafel. Ik twitterde toen al "Mostarda di Cremona, Calamaretti nero, Gorgonzola, Fiori di Zucca, eten in Milano is één groot feest..." en dat was het zeker.
Op dinsdag was de conferentie over koemelkallergie in een goed beveiligd militair complex (Salone Radetzky in Palazzo Cusani) in de Via Brera. Mijn echtgenoot was gevraagd om een lezing te geven over allergie en probiotica. Hij was de enige spreker die zijn presentatie in het Engels hield, dat betekent dat wij de rest van de verhalen niet of nauwelijks konden volgen. We hebben ook maar één sessie bijgewoond en mochten daarna vertrekken. We hadden nog ongeveer 3 uur die we vrij in Milaan konden doorbrengen. We moesten ons dus beperken tot enkele hoogtepunten en kozen ervoor om vanuit de Via Brera naar het Scala te lopen. Dat was niet ver, maar helaas was het theater gesloten en ook het museum daarnaast was niet open. Vanuit de Piazza de la Scala liepen we zo naar de prachtige winkelgalerij Vittorio Emanuele II. Voor mensen die van de laatste mode houden een waar paradijs, wij waren meer geïnteresseerd in de architectuur dan in de modezaken. Toen we weer buitenkwamen, stonden we opeens op het enorme plein voor de Duomo. Groot en indrukwekkend beheerst die het hele piazza. We hebben geluncht op een terras tegenover dit geweldige bouwwerk en op aanraden van de Giorgio's zijn we daarna nog even in een aantal delicatessenzaakjes wezen kijken. Toen het tijd was om terug te gaan naar het hotel, hebben we nog een lekkere gelati gegeten. Dat moet natuurlijk in Italië.
Op dinsdagavond waren we thuis, op woensdag begon voor ons de week in Nederland. Dat zorgde ervoor dat we de rest van de week een beetje achter onszelf aanliepen. Het wilde maar niet lukken om in een gewoon werkritme te komen. Gelukkig waren het maar een paar dagen en na een rustig weekend konden we op een normale maandag aan de week beginnen.
Omdat de tijd nu toch echt begon te dringen, moesten we ons ook serieus bezig gaan houden met onze jaarlijkse spannende avond. Dit jaar hebben we zelfs een week 'uitstel' en gaan we pas op zaterdag de 23ste met een select gezelschap 'speuren' naar een geënsceneerde misdaad. Een jaarlijkse traditie waar we weer erg veel zin in hebben, maar de voorbereidingen moeten secuur gebeuren. Vanaf begin oktober tot de avond zelf zijn wij er iedere dag wel mee bezig. Alles moet kloppen en dat kost veel denkwerk en heel veel tijd. Maar het wordt weer heel leuk, meer kan ik er (nog) niet over zeggen.
Deze week is alweer bijna om, terwijl de meeste activiteiten nog voor ons liggen. Vandaag vierden wij de verjaardag van mijn echtgenoot op bescheiden wijze, maar vrijdag hebben we de hele dag feest vanwege een afscheid van een bevriend collega. Eerst 's middags in Utrecht een minisymposium over de samenwerking van de academie met het bedrijfsleven, daarna receptie en 's avonds gaan we eten in Lage Vuursche. Het zal wel niet heel vroeg worden voordat we thuis zijn in Mill en de volgende ochtend vliegen we alweer om 8 uur vanaf Düsseldorf naar Stuttgart. Dat betekent weinig of geen slaap, zaterdagochtend om half 6 moeten we in de auto zitten. Het zal geen rustig weekend worden, tenminste als we niet ergens in slaap vallen...
Deze week op Station Mill: Opgeruimd staat netjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten