Het is meer dan twee weken geleden sinds mijn laatste bijdrage aan dit blog. Ik zat toen in Stuttgart op mijn kamer in Tagungszentrum Hohenheim. Na thuiskomst op zondagavond lag er een 'normale' werkweek voor ons met aan het einde alweer een weekend weg. Het derde weekend van september is traditioneel ons familieweekend en dit jaar gingen we voor de tweede keer naar een geweldig huis in La Roche en Ardenne. We hadden een paar gezellige dagen die wij ongedwongen met het grootste gedeelte van de familie doorbrachten. Met de gebruikelijke barbecue en Belgische biertjes, een fikse wandeling en ongelooflijk mooi weer werd het weekend weer onvergetelijk. En een nieuwe traditie lijkt geboren: volgend jaar gaan we opnieuw naar Villa Constantia in La Roche. Er is al geboekt voor het derde weekend van september 2011!Daar moeten we nog bijna een jaar op wachten en intussen gaan we gewoon verder met wat er op ons pad komt. Dat zijn vaak hele leuke dingen, zoals bijvoorbeeld deze week een High Tea in Den Bosch. Voordat ik daar met mijn vriendin naartoe ging, bezochten we eerst De Muzerije in die stad. De Muzerije noemt zichzelf 'Huis voor de amateurkunst' en de hoofdvestiging is aan de Hinthamerstraat in de Brabantse hoofdstad. Na een intensieve verbouwing is dit monumentale pand onlangs heropend en het is verrassend wat er achter de statige gevel schuilgaat. Behalve de voormalige muziekschool aan de Hinthamerstraat zijn er diverse panden geïntegreerd in het gebouw. In de enorme hal - die meer wegheeft van een atrium - zijn de oude panden op een prachtige manier met elkaar verbonden door middel van veel glas en moderne materialen.
De reden voor ons bezoek was het kunstwerk dat door de Bossche kunstenaar Jos Willems speciaal voor dit gebouw ontwikkeld is. Het is een prachtige hoogstam-boom die er helemaal thuis lijkt te horen.Jos Willems is mijn docent portret- en modelboetseren, de cursus die ik al een aantal jaren met plezier volg en die deze week weer begonnen is na de zomervakantie. Mijn 'kunsten' blijven nog beperkt tot eenvoudige beeldjes, daar heb ik mijn handen al vol aan.
Behalve een blij weerzien met mijn medecursisten boetseren, was er deze week ook een ontmoeting met iemand die ik misschien al wel 30 jaar niet meer gezien had. Dat was best spannend, want in zo'n lange periode veranderen mensen en situaties natuurlijk nogal. Maar al meteen bij binnenkomst in haar huis was het duidelijk, tussen ons was het als vanouds. Net als vroeger presteerden we het om 70 minuten in een uur te kletsen en dat een hele middag lang! Het is fijn om te merken dat oude vriendschappen blijven bestaan, ook al zijn er jaren overheen gegaan zonder contact!
En toen was het weer weekend en eindelijk waren we gewoon een keer thuis! Dat kwam heel goed uit, want er lagen nogal wat achterstallige klussen te wachten. Zo werd het de hoogste tijd dat we aan onze jaarlijkse 'spannende-avond-in-oktober' werkten, de eerste uitnodigingen daarvoor zijn nu de deur uit. De komende weken moet het programma voor deze avond vaste vorm krijgen, ideeën zijn er volop. Maar zoals met veel ideeën het geval is, zullen er hier ook weer afvallen omdat ze niet uitvoerbaar zijn. Daar gaan we eens stevig over nadenken de komende dagen. Maar dat doen we pas als we terug zijn uit Milaan, want daar zijn we eerst te gast op het Symposium 'DRACMA: un nuovo modo di affrontare il bambino con APLV'.
Deze week op Station Mill: Na de kermis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten