Terug in Košice

Donkere lucht in Košice, maar gelukkig wel droog

Enkele maanden geleden, om precies te zijn in juni, waren we voor de eerste keer in Košice in Slowakije (lees lievendag.punt.nl). Het was toen afwisselend prachtig weer en veel regen, maar in ieder geval niet koud en het was er lang licht. Nu, in november, wordt het om 4 uur al donker (zonsopgang: 6:34 uur, zonsondergang: 16:03 uur) en is het er grijs en nat, alhoewel vanochtend toch even de zon scheen. We zitten hier wel duidelijk op de andere grens van de CET-tijdzone dan in Nederland (zonsopgang: 7:51 uur, zonsondergang: 16:57 uur). Op maandagochtend stonden we om kwart over 6 op en om kwart over 7 zaten we in de auto op weg naar Düssseldorf. Ons vliegtuig zou om 10.10 vertrekken, we waren al ingecheckt en we hadden een parkeerplaats gereserveerd. Wij dachten daarom tijd genoeg te hebben. Helaas was het onverklaarbaar druk op de Duitse snelweg 57, vanaf Dortmund tot voorbij Krefeld stonden we in de file. Heel langzaam ging het vooruit en we parkeerden niet eerder dan 10 over 9 onze auto op Parkplatz 25. Vandaar is het nog zo'n 10 minuten lopen naar de terminal en we moesten nog wel onze koffers droppen. Bij 'onze' desk stond een enorme rij en ook al gaat alleen bagage inleveren redelijk snel, we waren toch bang dat we de boarding-tijd van 10 over half 10 niet meer zouden halen. Heel brutaal zijn we daarom langs de rij gelopen en hebben vooraan 'ingevoegd', dat gaf geen enkel probleem. Ik weet niet of dat op een Nederlands vliegveld zo gemakkelijk gegaan zou zijn. Vanwege onze late aankomsttijd konden we na het afleveren van de bagage overal meteen aansluiten en was er nauwelijks nog wachttijd over. Dat is dan meteen het grote voordeel van (bijna) te laat komen, want wachten op vliegvelden doen we de laatste jaren al genoeg. In Wenen hadden we een transfer voor het vliegveld naar Košice en moesten we opnieuw door de security. Bij die poortjes weet je het maar nooit, in Düsseldorf piepte ik en moest gefouilleerd worden, maar in Wenen kon ik zo doorlopen. Mijn tas en jas moesten daar echter opnieuw door het apparaat, ze konden blijkbaar iets niet goed zien. Toen ik mijn spullen weer allemaal bij elkaar gegrabbeld had, miste ik opeens mijn paspoort. Mijn hele tas heb ik uiteindelijk leeggeschud (en iedere vrouw weet dat daar véél meer uitkomt dan je er ooit ingestopt hebt...), maar mijn paspoort bleef onvindbaar. Ik heb me toen gemeld bij het security-kantoortje, ik wist namelijk zeker dat ik mijn paspoort nog had toen ik mijn boardingpass liet zien bij het binnenkomen van de hal naar de gates. Daar had ik inderdaad gelijk in, mijn paspoort was uit de bak gevallen toen die voor de tweede keer door het scan-apparaat moest. Hoe dat mogelijk was? Niemand kon me daar antwoord op geven, maar ik was blij dat ik het meteen ontdekt had en niet pas op het moment dat ik mijn pas weer nodig had. Bijvoorbeeld bij het inchecken donderdag als we naar huis vliegen. Nu is het gewoon goed afgelopen, gelukkig. Na een korte vlucht van 50 minuten landden we al voor de geplande tijd op het vliegveld van Košice. De congresbus (GME2010) stond al voor ons klaar, we kwamen met 6 personen tegelijk aan en moesten allemaal naar hetzelfde hotel: DoubleTree Hilton. In dat hotel is ook het congres, sommige deelnemers komen waarschijnlijk dan ook niet verder dan hun hotelkamer en de congreszaal. Wij zijn maandagavond, ondanks het slechte weer, toch nog de stad ingewandeld. We hadden op internet gezien dat er in de House of Art een vernissage was van de expositie van Dušhan Scholtz. Wij hadden verwacht dat het om iets feestelijks ging, maar er was een handjevol mensen en de schilderijen spraken ons absoluut niet aan. We zijn er nog geen half uur gebleven, ook al waren we eigenlijk van plan geweest om ook nog het concert (Contemporary Songs) bij te wonen. In plaats daarvan zijn we de stad weer ingelopen en hebben bij Karczma Mlyn aan de Hlavná van een stevige Slowaakse maaltijd genoten. Daarbij dronken we een Cabernet Moravia, een lekkere Tsjechische wijn. Vandaag zat ik tijdens de lunch naast een Tsjechische en heb aan haar gevraagd waarom Tsjechië en Slowakije eigenlijk van elkaar gescheiden zijn en of er echt veel verschil is. Zij vertelde me dat het puur om een politieke kwestie ging, maar dat de bevolking niet zoveel onderscheid maakt. Ook de taal van beide landen is vrijwel hetzelfde, ze verstaan elkaar probleemloos. Te vergelijken met het Vlaams en het Nederlands. Het was een interessante tafelgenote die me vertelde over de tijd dat Tsjechoslowakije nog onder communistisch bewind stond en hoe moeilijk het toen was om internationaal wat te betekenen in de wetenschap. Ze had zelfs nog een paar maanden in Nederland gewoond, net na de val van het communisme toen er weer gereisd mocht worden. Ze werkte daar met iemand samen die niet onbekend is bij mijn echtgenoot, de wereld blijkt altijd kleiner te zijn dan je denkt als je met mensen in het buitenland praat! Het congres duurt nog tot donderdagavond, maar wij vliegen donderdagmiddag alweer terug. Woensdagavond staat er nog een wijnproeverij op het programma, gevolgd door het officiële congresdiner. Vanavond is er een netwerkborrel voor de sprekers, maar waar ik gelukkig ook voor uitgenodigd ben. Zo meteen maar even mijn kaartjes opzoeken, je weet maar nooit hoe gesprekken lopen. Ik ben hier tenslotte niet voor niks..