Voor een concert van Gerard van Maasakkers hoefden wij vanavond niet ver weg! Een paar weken geleden zagen we dat hij in het Wapen van Wanroij op zou treden, samen met de plaatselijke Muziekvereniging St. Jan en vandaag was het zover. Om ons 'avondje uit' compleet te maken, zijn we voorafgaande aan het concert bij Ho-Wah in Wanroij gaan eten. De rijsttafel voor 2 personen was bijzonder lekker, maar ook teveel voor ons beiden. Het is bij Chinese restaurants nog steeds niet doorgedrongen dat het ook best wat minder mag zijn als het lekker is!
In het Wapen van Wanroij was het al behoorlijk druk toen wij daar binnenkwamen, maar we konden toch zonder problemen op de eerste rij plaatsnemen. We zaten zo ongeveer oog in oog met Gerard en zijn Vaste Mannen. Rechts van hem zat de voltallige harmonie, het podium was daarmee ontzéttend vol.
De avond begon met een medley van Van Maasakkernummers door St. Jan waarna Van Maasakkers zelf met 'n Handvol Vrienden' de voorstelling begon.
Verder speelde hij 'Liedje van altijd', 'Fanfare van honger en dorst', 'Janus Dekkers', 'Gij en ik', 'Water en lucht', 'Jehan' (met een geweldige bugelsolo van Frank Mertens) en 'Hier heur ik thuis' voor de pauze. De harmonie speelde halverwege een intermezzo: 'Lilo and Stitch'.
Na de pauze begon St. Jan weer met 'Chicago' waarna Van Maasakkers verderging met 't Kumt zoals 't kumt', 'Benny', 'Salve Regina', 'Wie', '19 in 68', 'As ge ooit', 'D'n boom', 'De lucht zit nog vol dagen' met als toegift tenslotte 'Hé goade mee'. Halverwege was er een fantastische solo van Selten van St. Jan met 'My first love'.
Op de dag van Nederland schreeuwt om cultuur beleefden wij een heel culturele avond, echt grote kunst!
 |
| Tokaj wijn in kelder |
Verder hebben wij sinds onze reis naar Košice weer van alles ondernomen. Om te beginnen nog in Slowakije natuurlijk, de laatste avond daar hadden wij een wijnproeverij in het Tokaj wijngebied. Ongeveer een uur rijden vanaf het hotel in Košice, maar helaas was het al zo donker dat we helemaal niks hebben kunnen zien van het landschap.
De proeverij was in een eeuwenoude kelder waar de vaten lagen waarin de beroemde Tokaj wijn moet rijpen. Het is vooral heel zoete wijn, voor liefhebbers van een droge wijn soms iets teveel van het goede. In totaal proefden we 6 wijnen, allemaal wit (alle Tokaj wijn moét wit zijn) en van de Furmint en de Lipovina druif. De Tokaj is de enige wijn ter wereld, die niet liggend bewaard wordt maar rechtop.
Na de proeverij was er nog een buffet met stevige Slowaakse kost en veel tijd om met andere congresgangers te praten, daarna werden we weer met de bus naar het hotel gebracht.
De volgende dag, op donderdag was mijn echtgenoot aan de beurt om de ochtendsessie voor te zitten en was hij de eerste Keynote Speaker. Voor mij reden om die sessie bij te wonen als zijn 'coach'. Na de ochtendsessies was het tijd voor een snelle lunch en daarna werden we naar het vliegveld gebracht met de congresbus. In Košice was het voor de verandering nu eens prachtig weer, maar we hadden al gehoord dat het in West Europa nogal stormachtig was. Onze vlucht verliep heel rustig, ook de overstap in Wenen, maar de landing in Düsseldorf was op zijn zachtst gezegd stormachtig.
Achteraf hoorden we dat medecongresgangers die naar Amsterdam zouden vliegen dat via Düsseldorf hebben moeten doen, omdat vanwege de storm aanvankelijk niet in Amsterdam geland kon worden!
Op vrijdag waren wij weer thuis en de rest van de week was hard nodig om allerlei achterstallige zaken af te werken, zodat we op maandag weer aan een verse week konden beginnen.
Die begon goed met op de maandagavond een leuk concert in het Muziekgebouw Frits Philips in Eindhoven, waar we van een optreden van Afrocubism genoten. Een gelegenheidsformatie van 6 Afrikanen (Mali) en 7 Cubanen die een verfrissende invulling gaven aan het begrip 'Buena-Vista-Social-Club-muziek'.
Op dinsdag was de mist neergestreken in de lage landen!
Mijn echtgenoot vloog op die dag op en neer naar Wenen (heen ging prima, maar hij was pas om kwart voor 3 's nachts thuis omdat er geen rechtstreekse treinen meer van Schiphol naar Den Bosch reden en de NS hem vanaf Utrecht behoorlijk in de steek liet) en ikzelf had een afspraak met mijn tandarts in Nieuwegein. Om er zeker van te zijn dat ik op tijd zou komen, ging ik anderhalf uur vantevoren op weg. Maar helaas, ik moest onderweg in de file toch weer bellen dat ik wat later zou komen! In eerste instantie begreep mijn tandarts mijn verhaal over mist niet zo erg, maar toen ik in een zonovergoten Nieuwegein arriveerde snapte ik dat wel! De mist verdween als sneeuw voor de zon vlak voor de Lekbrug bij Vianen en Nieuwegein had inderdaad nergens last van.
Dat was wel anders toen ik 's middags (na een lekkere lunch bij een lieve vriendin) weer naar huis moest. De mist was de rivier overgestoken en naarmate ik verder naar het zuiden reed, werd het alleen maar erger. Op de snelweg viel het nog wel mee omdat iedereen heel 'fatsoenlijk' reed, maar eenmaal op de provinciale weg en later op de binnenwegen naar Mill was het zicht af en toe bijn NUL! Gelukkig ben ik zonder brokken - maar met een stijve nek van de inspanning - thuisgekomen.
Woensdag kwam de tuinman voor de laatste keer dit seizoen, het was tijd om de tuin winterklaar te maken. Wij hopen van harte dat we aan het begin van het nieuwe tuinseizoen ons huis (bijna) verkocht hebben en we zullen met plezier onze tuinman aan eventuele kopers aanbevelen. Mocht er nog steeds geen vooruitgang in de verkoop zitten tegen die tijd, dan zien we onze tuinman graag weer komen!
Donderdag was het tijd om te boetseren. Met slechts 3 leerlingen had onze docent alle tijd voor ons. Heel fijn om zoveel aandacht te krijgen, maar wij vrezen voor het voortbestaan van de cursus. Zeker in deze moeilijk tijden voor de cultuur. Vandaag zijn wij in Den Bosch wezen 'schreeuwen' om cultuur. Wij weten natuurlijk niet of het werkt, maar het is goed om het gevoel te hebben dat je er in ieder geval iets aan gedaan hebt om het tij te keren.
Volgende week is er geen cursus omdat er dan een belangrijk overleg is tussen Kunstencentrum De Meander en de docenten in verband met eventuele reorganisaties. Dat zou wel eens het begin van het einde kunnen zijn van de cursus Portret- en Modelboetseren. Wij hebben ons al bezonnen op andere mogelijkheden, bijvoorbeeld voortzetting van de cursus bij iemand thuis of met z'n allen naar De Muzerije in Den Bosch waar onze docent ook les geeft. We zullen zien hoe het afloopt...
En verder wil ik nog melden dat we onze vakantie in Frankrijk in 2011 helemaal veilig hebben gesteld. Over het eerste huis heb ik enkele weken geleden al iets gemeld, dat gaat om een groot huis in de Vendée dat we van een Engelsman huren en waarover ik al veel met de eigenaar gecorresponderd heb. Dat is gemakkelijk, in het Engels, en een leuke voorbereiding voor de vakantie.
 |
| Appartement in l'Isle sur la Sorgue |
Het andere huis, voor de tweede week Frankrijk alleen voor mijn echtgenoot en mijzelf, is in de Provence: een leuk klein appartement met privétuin en zwembad in l'Isle sur la Sorgue. De eigenaresse daarvan spreekt enkel Frans en derhalve heb ik voor dit huis alles in het Frans moeten regelen. Langzaamaan ontstond zo een leuke mailwisseling en wat het Frans betreft, is dat een goede voorbereiding op de vakantie.
Nu de beide huizen vastliggen, geeft me dat een rustig gevoel en kom ik met het vooruitzicht op een fijne zomer de winter wel door!
Deze week op Station Mill: Over onze culturele toekomst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten