maandag 23 januari 2012

Stormachtig


Je raakt eraan gewend, aan wind tegen op de fiets, aan deuren die je vast moet houden, aan ramen die je niet zomaar een beetje open kunt zetten. Aan de harde wind in onze provincie. Als het in de rest van het land een beetje waait, staat hier een stevige wind en als er elders windkracht 4 wordt gemeten, dan gaat het hier al gauw richting 5 of 6. Lekker uitwaaien is hier een dagelijks genoegen.
Groot voordeel van zoveel wind is dat het minder regent. Het waait over, en snel ook.

Zondag waren wij weer eens op verkenningstocht langs de Zeeuwse kust. Na Dishoek en Domburg was nu Valkenisse aan de beurt. Daar parkeerden we onderaan de - hoge - duinen en liepen redelijk uit de wind achter die duinen op zoek naar een trap omhoog om erover te kunnen. Toen we het pad naar boven op waren gelopen en boven aan de trap stonden die ons naar het strand voerde, kregen we de volle (wind)laag over ons heen. Ooit stond ik boven op de top van de Puy de Dôme en dacht dat de lenzen uit mijn ogen waaiden, maar nu was het maar goed dat ik geen lenzen meer draag. Een bril kun je in ieder geval nog vasthouden. Ik kwam bijna handen tekort, want om met die wind in je zij over zo'n smalle trap naar beneden te lopen is niet gemakkelijk, de trapleuning was hard nodig!
Op het strand besloten we tegen de wind in te gaan lopen, richting Zoutelande. Dat viel niet echt mee en het werd ook nog vloed, daarom konden we niet over de harde, natte strook zand lopen en moesten we uitwijken naar het zachte, moeilijk te belopen stuk strand. Zo ploeterden wij voort en beleefden veel plezier aan de hond die door het dolle heen met de aanrollende golven aan het spelen was als er niet toevallig een andere hond in de buurt was. Voor haar is het strand helemaal het einde.
Toen we Zoutelande bijna bereikt hadden, zijn we omgedraaid en waaiden fluitend terug naar Valkenisse. Bij strandpaviljoen De Zeeuwse Rivièra hebben we geluncht en zijn daarna over Vlissingen weer naar huis gereden. Wat ons daarbij vooral opviel, was dat we blij waren dat we in Middelburg wonen en niet in Vlissingen.

Vandaag hadden we een afscheidsfeestje van Roosevelt Academy. De Dean gaat met emeritaat. Voor ons de eerste keer dat er een academische gebeurtenis plaatsvond. Meer hierover op Halte Middelburg

Geen opmerkingen:

Een reactie posten