Weer helemaal terug in Nederland was ik, toen ik maandag in de krant een bekende naam bij de overlijdensberichten zag staan: Leo Pennings. Een bekende naam omdat ik de overledene wél en tegelijkertijd ook niet kende. Ik heb hem nooit in levende lijve gezien, maar mag toch stellen dat ik deze man persoonlijk wel goed kende. Vanaf december hadden wij veelvuldig mailcontact over alles wat ons dagelijks bezighield. Hij was een paar jaar ouder dan ik, maar in veel opzichten hadden wij een vergelijkbaar leven geleid. We hielden van dezelfde dingen, kwamen allebei uit een klein dorp in de Peel, hadden dezelfde opleiding gedaan in Eindhoven en waren als jong volwassenen uit Brabant vertrokken. We schreven hierover met elkaar, maar ook over de dingen die ons nu bezighielden. Over lekker eten, over muziek, over literatuur, over reizen, kortom over de mooie dingen van het leven. In korte tijd leerde ik hem kennen als een aardige vriend en kreeg ik het gevoel dat dat wederzijds was. Zijn laatste mail sloot hij af met de zin: "In de tijden tussen jouw en mijn mailtjes, denk ik soms, dat moet ik aan Riky vertellen, maar dan ben ik het later weer kwijt of komen er andere dingen voor in de plaats." Ik zal zijn uitgebreide mails erg missen.Waar ik hém graag over had willen vertellen zijn de concerten waar we deze week geweest zijn.
Woensdag zagen we in het Koningstheater in 's-Hertogenbosch hoe Spinvis 'Op z'n eentje' de zaal helemaal vulde met zijn 'KamerMuziek'. Op het podium staan weliswaar videoschermen waar af en toe 'versterking' op te zien is, maar vaak ook gewoon Spinvis zelf. Hij begint zijn voorstelling met het maken van samples, die hij aan elkaar breit in loops en vervolgens gebruikt als achtergrond voor zijn liedjes met poëtische teksten. Oude, bekende nummers klinken absoluut anders als de achtergrondmuziek ter plekke gemaakt wordt. De rust die Spinvis uitstraalt en de perfecte timing waarmee hij zijn nummers brengt, houden de aandacht van het publiek volledig vast. De artiesten op de videoschermen (o.a. Hans Dagelet op trompet, Simon Vinkenoog die eigen dichtregels declameert en Saartje van Camp op cello) spelen mee alsof ze live aanwezig zijn. Er is er maar één die die illusie in stand kan houden en dat is Spinvis zelf die het écht 'op z'n eentje' doet, en dat doet hij heel erg goed!
Vrijdag gingen we naar een concert in de Effenaar in Eindhoven waar we heel lang naar uitgekeken hadden, namelijk naar Booker T en zijn MG's. Ooit waren zij de eerste band in de Verenigde Staten waarin zwarte en blanke muzikanten samenspeelden. Ze zijn beroemd geworden met hun hits 'Time is Tight' en 'Green Onions', maar als begeleidingsband van o.a. Otis Redding en Rufus Thomas speelden ze een aardige noot mee in de Memphis Soul scene. Van de oorspronkelijke bezetting zijn alleen Booker T Jones (toetsen) en Steve Cropper (gitaar) nog over, maar ook Donald 'Duck' Dunn die al sinds 1965 de bassist is, mag je bijna een oorspronkelijk lid van deze band noemen. De drummer in de Effenaar was Steve Potts, neef van de oorspronkelijke drummer Al Jackson die in 1975 vermoord werd.
Het is toch een belevenis om zulke grootheden uit de Soulmuziek live te zien en te horen. Toen wij enkele jaren geleden in Memphis in het Stax-museum waren, zagen we daar een filmpje waarin Booker T en Steve Cropper vertelden over hun éérste Europese toernee in 1967. Hoe verbaasd ze waren dat er blánken naar hun soulmuziek kwamen luisteren en hoe ze van ieder moment wilden genieten (Booker T beweerde op die film zelfs dat ze 3 weken niet hadden geslapen...) omdat ze dachten dat ze nóóit meer in Europa zouden komen. Gelukkig is die verwachting niet uitgekomen en treden ze zelfs nu ze al de pensioenleeftijd hebben bereikt, nog graag op. Maar niet te lang, want na een uur is het gedaan. Met een geweldige uitvoering van 'Time is tight' wordt het concert afgesloten. Na een kleine handtekeningensessie voor de mensen die zo slim waren om hun platenhoezen mee te nemen, kwam er echter toch nog een toegift: Groovin', een mooi einde van een nostalgische avond.
En voor ik het vergeet, wij zijn voorafgaand aan het concert níet wezen eten bij Tortilla's in de Dommelstraat in Eindhoven. Op tijd gereserveerd en bij aankomst gezegd dat we om 8 uur weg wilden ivm het concert in de Effenaar, hadden wij er alle vertrouwen in dat we lekker gingen eten. Maar bij de drankjes ging het al mis, daar moesten we al achteraan om allemaal wat te drinken te krijgen. Vervolgens hebben wij meer dan een half uur op onze bestelling zitten wachten, terwijl we overal heerlijke gerechten langs zagen komen voor mensen die ruim na ons binnenkwamen. Omdat we wel in de gaten hadden dat er iets niet helemaal goed ging, waarschuwden we de serveerster dat het toch wel erg lang duurde. Dat hielp niet echt en om 10 voor 8 (na 50 minuten wachten) hebben we onze drankjes afgerekend en zijn we gegaan. Volgens de bediening - sorry, sorry - kwam ons eten er nét aan, ik hoop dat ze er van gesmuld hebben.... Wij gingen met een lege maag naar de Effenaar, maar gelukkig waren ze daar in het café zo aardig om ons snel van wat brood met tappenade te voorzien, zodat we in ieder geval niet afgeleid werden door gerommel in onze hongerige buiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten