Den Bosch - Kiev - Mill - Den Bosch

Het was een rare week waarin we weinig thuis waren. Nog maar net terug uit Istanbul, stond er alweer een trip naar Kiev op het programma - eigenlijk Kyiv, daarover later meer. Maar op dinsdag gingen we eerst nog naar 's-Hertogenbosch om van de jubileumvoorstelling van Gerard van Maasakkers - 30 jaar in het vak - te genieten.
Een optreden van Van Maasakkers is altijd de moeite waard om bij te wonen. Zijn teksten zijn ook uit mijn leven gegrepen en met zijn stem maakt hij ware pareltjes van zijn liedjes. Kleine liedjes over dagelijkse dingen en gezongen verhalen over persoonlijke vreugde en verdriet. Hij weet mensen te raken. In zijn jubileumconcert zingt hij zowel oud als nieuwer werk, het was een mooie afspiegeling van zijn 30 jarige zangcarrière.
Ik schreef al vaker over deze Brabander op mijn weblog, voor impressies en muziekfragmenten klik hier.

Op woensdagochtend vertrokken we al vroeg naar Düsseldorf om het vliegtuig naar Kiev te kunnen halen. Geconfronteerd met meer files dan we verwacht hadden, haalden we het maar net. Terwijl ik alvast ging inchecken, probeerde Ger de auto nog ergens kwijt te raken zodat we daarna alleen nog maar de bagage hoefden af te geven. Het voordeel van zo laat arriveren op het vliegveld is dat je nergens meer lang hoeft te wachten, een nadeel is dat je voor vertrek al een hoop stress te verwerken hebt. Omdat we zo laat waren, konden we ook niet meer naast elkaar zitten maar verder verliep de reis zonder problemen. Na ruim 2½ uur vliegen landden we in Київ (spreek uit Kyiv). In feite gebruiken wij hier de Russische benaming voor de stad: Киев (spreek uit Kiejev). In het Oekraïens is het dus Kyiv. Het is een enorme stad die door de rivier de Dnjepr (Oekraïens: Дніпро/Dnipro; Russisch: Днепр/Dnepr) in tweeën verdeeld wordt. Een vlak gedeelte dat vooral Russisch is en het gedeelte van de stad dat op 7 heuvelen gebouwd is en Oekraïens georiënteerd is. De officiële taal is Oekraïens, alhoewel alle inwoners Russisch spreken. Voor ons was er geen verschil te horen in deze talen, soms wel te zien.
We werden opgewacht door Dmytro Gavrylenko die ons gelukkig meteen herkende, want we zagen nergens iemand met een bord waarop 'Dr. Rijkers' stond. Hij had op de website van Ger gekeken op wie hij moest letten, heel attent!
Onze eerste bestemming was het President Hotel (Президент Готель), zodat we onze bagage kwijt konden voordat we de stad gingen bezichtigen. Dmytro stelde een strak schema voor, maar omdat we maar zo kort in zijn stad zouden verblijven, waren we het daar volkomen mee eens. Wat ons als eerste opviel, was de hoeveelheid auto's die schijnbaar zonder enige verkeersregels hun weg zochten. Dmytro vertelde echter dat de regels vrij duidelijk waren, maar dat het in het centrum altijd zo druk was. We begonnen onze citytour met een rit langs het Vrijheidsplein, daar was het echter zo druk dat het onmogelijk was om te parkeren. Verderop kon dat wel, zodat we het Presidentieel paleis en daartegenover het bijzondere bouwwerk van architect Vladislav Gordetsky, de ‘Gaudí van Kyiv’ konden bewonderen. Dit huis met zijn bijzondere afbeeldingen van kikkers, neushoorns, olifanten en andere wezens, zou niet misstaan hebben tegen de St. Jan van Den Bosch aan! Het grootste gedeelte van de rondleiding brachten we door bij het 'Holenklooster' (Pechersk Lavra), dat werkelijk onvoorstelbaar mooi is. Dmytro bleek een vroom mens en hij vertelde dat hij hier bijna ieder weekend met zijn vrouw en zoon was te vinden. De vredige stilte die er hing, was zelfs voor ongelovigen zoals wij een heel bijzondere ervaring.
Omdat we hier zo lang bleven hangen, was er nog maar weinig tijd om meer van de stad te zien. Gelukkig konden we nog wel naar de St. Andrieskathedraal die hoog boven Podil (het Montmartre van Kyiv) uittorent. Binnen was het een kleurenpracht van orthodoxe ikonen, maar helaas mocht er niet gefotografeerd worden. Ook de priesters die op de achtergrond a capella zongen, mochten we niet filmen. Jammer, maar begrijpelijk.
Onder aan de heuvel waarop de kathedraal staat, had Dmytro een restaurant (Ресторан) besproken. Daar maakten wij kennis met de echte Oekraïense keuken: Varenyky (gevulde deegwaren), borshch (borsjt) en natuurlijk de onvermijdelijke wodka. Écht Oekraïens, of misschien typisch iets van Kyiv - dat werd me niet helemaal duidelijk - is de wodka met mierikswortel en honing. En dan zóveel mierikswortel dat je er tranen van in de ogen krijgt en bijna vergeet dat het drankje ook sterk alcoholisch is! De wodka wordt per karaf aan tafel geserveerd en als je het waagt je glaasje direct achterover te kiepen (wat natuurlijk wel wordt aangeraden) meteen weer bijgevuld. Over het algemeen zijn de gerechten stevig te noemen, met veel vet en grote porties. Niks verfijnde keuken en kleine hapjes, gewoon dooreten...
Na het diner was het eindelijk tijd om te werken. In het hotel hebben Ger en Dmytro de presentatie voor de volgende dag doorgenomen en heb ik me op mijn gemaakte foto's gestort. Zie voor het resultaat het album:

Kiev

Op donderdag hadden we genoeg tijd om het rustig aan te doen, want Dmytro kwam ons pas om 10 uur halen om naar het congres 'Men & Medicine' te gaan. Aan de buitenkant zag het gebouw er heel modern uit, maar binnen bleek dat een illusie. Een oude donkere zaal met versleten stoelen, we hadden voor het eerst het idee dat we in een voormalig oostblokland waren. Voordat Ger aan de beurt was, waren er 2 presentaties in het Russisch. Voor ons dus niet te volgen, af en toe hoorden we een bekend woord zoals interferon en hepatitis. Ook de dia's boden geen uitkomst, want die waren allemaal in Cyrillisch schrift. De presentatie van Ger werd simultaan in het Russisch vertaald door Dmytro en de dia's waren allemaal al eerder in het Cyrillisch bewerkt. Op mijn laptopje kon ik het een en ander bijhouden door goed naar Ger te luisteren en natuurlijk kende ik de presentatie in grote lijnen uit mijn hoofd. Er konden helaas geen vragen gesteld worden, die zouden allemaal later schriftelijk afgehandeld worden. Jammer, want we zagen dat er wel toehoorders in het publiek zaten die meteen wilden reageren. Volgens Dmytro waren de reacties heel positief en hij wil ons graag nog een keer uitnodigen voor een langer verblijf. We wachten het maar af, we zouden het wel leuk vinden om nog eens naar Kyiv terug te keren.

Vandaag, zaterdag, is het Open Huizendag van de NVM en ook wij doen mee omdat je alles moet proberen om je huis te verkopen. Het begon om 11 uur en ik zit nu al ruim 2 uur te wachten op de eerste belangstellende... Er heeft zich nog niemand gemeld en ik verwacht er ook niks meer van. Het regent buiten dat het giet, dat helpt ook niet echt mee en bovendien ligt de huizenmarkt nog steeds zo goed als stil. Voorlopig komen deze stukjes dus nog wel uit Mill, we zullen geduld moeten hebben. (Belangstelling?) Maar direct na 2 uur (als de Open Huizendag officieel is afgelopen) gaan wij nog snel even naar Den Bosch om er vast even te kunnen genieten van onze toekomstige woonplaats.