Com amor de Cesária Évora - van America naar Hilversum

Het was een spannende week: zouden we alsnog naar de studio van Adres Onbekend mogen komen? Wie het commentaar onder de vorige blog gelezen heeft, begrijpt wat ik bedoel. De hele week bleef het ook spannend, maar vrijdag kwam het verlossende mailtje! Ondanks dat niemand zich afgemeld had, werden we toch uitgenodigd. Dat was echt een verrassing, we waren helemaal blij en vertrokken met een grote glimlach op ons gezicht naar Horst-America. Want daar was die avond het eerste slotconcert 2009 van Rowwen Heze en wij waren de gelukkige bezitters van kaarten voor de vrijdagavond.

Het grote evenement waar heel Horst-America van op z'n kop staat, wordt steeds professioneler. Ooit begonnen met een enkele feesttent in een wei, is er anno 2009 een heel complex verrezen. Compleet met 'tuin' en meer dan levensgrote reclamezuilen waarop de bandleden zijn afgebeeld. Het is ook niet meer één tent, maar je loopt via allerlei aangebouwde tenten die verschillende functies hebben zoals bar, garderobe, bonnenkassa etc. naar dé Rowwen Heze-tent waar het grote festijn plaatsvindt. We waren er 2 jaar niet meer geweest en het viel ons op dat het wel commercieel begint te worden. De consumptiebonnen van de vrijdagavond zijn bijvoorbeeld niet meer geldig op zaterdag of zondag, de bemande garderobe is vervangen door kluisjes die vrij prijzig zijn (€ 5 huur!) en constant wordt er melding gemaakt van het feit dat er overal bewakingscamera's hangen. Goed georganiseerd, dat is het. En dat moet natuurlijk ook wel als er duizenden mensen komen feesten. Want die mensen zijn nog steeds hetzelfde: er wordt gezongen, gelachen, gedanst (nou ja, gestampt) en héél hard 'boeren' geroepen. Het bier gooien is ook nog steeds volop aanwezig en jonge mannen met ontbloot bovenlijf zie je overal. Zelfs Karin Bloemen - die een kort gastoptreden deed - maakte er een opmerking over: "Ik heb nog nooit zoveel blote mannen bij elkaar gezien!" Zou ze trouwens speciaal voor de gelegenheid die bijzondere felgroen met rode jurk gedragen hebben? Wij zeiden vroeger altijd dat rood met groen niet bij elkaar kon: Rood met groen is boerenfatsoen riepen wij als kind. Maar och, Karin Bloemen kan het hebben.
Zoals gewoonlijk eindigde de band met De Peel In Brand, Rosa Munda en natuurlijk het Limburgs Volkslied 'Waar In't Bronsgroen Eikenhout'. (Dat zul je bij een optreden van Guus Meeuws niet meemaken dat hij het Brabants volkslied gebruikt als afsluiting, hij kan hoogstens zijn eigen 'Brabant' zingen...)
Helaas was bij het verlaten van het terrein het 'verkeer' niet zo goed geregeld als bij het komen, zoals immer was het weer een chaos - het duurde 'slechts' een uur om van het parkeerterrein op de openbare weg te geraken.

Zaterdagochtend moesten we flink aan de slag, want 's avonds kregen we eters. Het meeste eten had ik vrijdag al voorbereid, maar niet alles kon van tevoren worden klaargemaakt. Het menu was Mexicaans, we begonnen met nachochips met guacamole, daarna pompoensoep met pompoenpitten en -olie, het hoofdgerecht bestond uit preitaartjes met kip en een zoete salsa van wortelen en sinaasappel met avocado. Aan het toetje zat niks Mexicaans, dat was gewoon lekker triple cherry ijs van AH met een koekje. Erbij een lekker glas wijn (Chateau Ste. Béatrice uit Lorgues, zelf meegenomen uit de Provence) en koffie na. Zo hoopten we de toekomstige promovenda en haar partner een beetje te steunen voordat ze dinsdag haar proefschrift moet verdedigen in Utrecht.

Vanochtend stonden we alweer vroeg op om op tijd in Hilversum te kunnen zijn. Voordat we daarheen konden, moesten we eerst de hond nog even naar vrienden in Mill brengen en daarna reden we zonder oponthoud naar Hilversum. We waren er ruim op tijd en zagen langzaam de andere genodigden van Adres Onbekend binnendruppelen. Leuk om het AKN-gebouw nu ook eens in het echt te zien. Ik kende het alleen van de vele foto's die ik ooit als hoofd van de afdeling Commerciële Zaken en PR van een grote landelijke installateur (HOMIJ Technische Installaties bv) heb moeten verwerken in allerlei presentatiemateriaal.
Net voor 12-en werden we gehaald om de uitzending in het mediacafé bij te wonen. Onderweg zagen we Cesária al zitten in het rookhok en eigenlijk verbaasde ons dat helemaal niks. We werden verwelkomd door Ron Kas en Pien van Rosmalen en gingen bij de andere genodigden zitten. Op de rijen voor ons zaten de mensen die naar de studio waren gekomen omdat ze naar iemand op zoek waren of omdat ze een oplossing daarvoor hadden. Er heerste een gezellige drukte en Ron Kas vertelde kort wat de bedoeling was. Zo mochten er mensen met een speciale herinnering aan Cesária wat in de uitzending vertellen en we hoefden niet echt rekening te houden met de uitzending zelf. Er mocht gerust wat tussendoor gepraat worden, we kregen koffie en broodjes en de uitzending begon.

(la diva aux pieds nus)

Behalve de zoektochten waren er natuurlijk de optredens van Cesária Évora. Leuk omdat allemaal van zo dichtbij mee te maken. We konden volop fotograferen en filmen en er waren zelfs aanwezigen die de zangeres persoonlijk kenden en tussendoor met haar konden bijpraten. De uitzending verliep heel vlot, een aantal zoektochten werden nog binnen de 2 uur die we er zaten opgelost met af en toe heel emotionele momenten.
Na afloop was er nog gelegenheid om de nieuwe cd van Cesária Évora aan te schaffen en zelfs door de zangeres te laten signeren. Na Ron Kas bedankt te hebben, zijn we naar Utrecht vertrokken. Daar hebben we koffie gedronken bij onze jongste zoon en zijn later met hem en zijn vriendin naar Den Bosch gereden waar we met de hele familie gegeten hebben bij Picasso. Een prachtige afsluiting van een volle dag!


Deze week op IMMUUN: Aangewakkerde vaccinatieangst
Deze week op Station Mill: Toerisme in Mill?