Wonderlijk weekend Wenen

Al lang stond vast dat we in het weekend van 25-26 en 27 november naar Wenen zouden gaan. Uitgenodigd door een Nederlands bedrijf dat probiotica maakt, zou mijn echtgenoot een lezing geven voor een Oostenrijks bedrijf dat zich daar ook mee bezighoudt. Helaas waren de weergoden heel wat anders met ons van plan! Volgens onze tickets zouden we op vrijdagavond om 19.05 uur in Düsseldorf vertrekken, maar 's middags ging het al mis. Nederland kende namelijk op die dag een ongekend record: de langste files aller tijden die veroorzaakt werden door storm en sneeuwval! Voordat we naar Wenen zouden gaan, moest mijn echtgenoot van Emmen afkomen waar hij voor lactatiekundigen over de immunologische voordelen van borstvoeding zou spreken. Toen hij daar om 2 uur vertrok, was het zonnig en hij had dan ook niet het geringste vermoeden dat er onderweg iets mis zou gaan. Maar eenmaal bij Zwolle aangekomen, begon het te sneeuwen en toen hij net voorbij Apeldoorn was, zat hij compleet vast in het verkeer.
Inmiddels was het 3 uur en de volgende uren kon hij geen méter meer afleggen. Via de radio hoorde heel Nederland over de kilometerslange files met stilstaand verkeer op de A1 en A50. Uur na uur onderhield ik telefonisch contact en - geloof het of niet - pas 's nachts rond half één kwam er heel voorzichtig beweging in de rij! Uiteraard werd die ontwikkeling thuis via internet op de voet gevolgd. Inmiddels was er, ook telefonisch, al gesproken met "Wenen" om onze vertraging te melden. De vlucht moest overgeboekt worden naar een later tijdstip - aanvankelijk naar zaterdagochtend 6 uur, maar zelfs dat moest weer worden uitgesteld naar 10.45 uur. Om 3.30 uur stapte er een totaal verkleumde man bij me in bed, die niks gemerkt had van de hulpdiensten die volgens de radio dekens en warme dranken aan de getroffen automobilisten hadden uitgedeeld!
De wekker om half 8 verstoorde onze zeer korte nachtrust en met de koffer nog ingepakt van vrijdag gingen we op pad naar Düsseldorf waar we het vliegtuig naar Wenen zouden nemen. De wegen waren begaanbaar, maar in de buurt van Duisburg werd het steeds slechter. Dikke vlokken sneeuw en laaghangende bewolking ontnamen ons het zicht en ergens misten we daarom een gewenste afslag. Nou ja, waarom zou het ook goed gaan? Omdat we vreesden dat we verschrikkelijk te laat zouden komen voor de gestelde incheck tijd, belden we naar Austrian Airlines om te melden dat we er in ieder geval aankwamen. Alle haast bleek meteen overbodig, want vanaf Düsseldorf waren alle vluchten voorlopig gecanceld. Het eerstvolgende toestel naar Wenen zou pas om 13.05 uur vertrekken! Dan maar weer een telefoontje naar Wenen dat ze daar het programma om moesten gooien, want die lezing zou echt niet voor een uur of half 4 kunnen plaatsvinden.
Eenmaal in Wenen zijn we snel in een taxi gesprongen en regelrecht naar het hotel/congrescentrum gereden. Net op tijd - in de pauze voor de laatste lezing - kwamen we binnenzeilen en mijn echtgenoot verpletterde iedereen (inclusief mezelf) met een humorvol, interessant verhaal over het nut van probiotica en immunologische processen in de darm. Onze Oostenrijkse gastvrouw was enorm blij met zijn verhaal en heeft ons dat ook de rest van de dag en avond nog herhaalde malen verzekerd.
Op haar uitnodiging togen we met 3 echtparen naar het centrum van Wenen, onderweg bewonderende blikken werpend op door haar aangewezen belangrijke en dus mooi verlichte gebouwen. Wij - de 4 Nederlanders - vonden het allemaal wel heel erg nette en saaie gebouwen met veel pracht en praal, maar weinig karakter! Uiteindelijk kwamen we op een Kerstmarkt (Christkinderlmarkt zeggen ze in Wenen) terecht, waar tussen de kitsch en andere onzin heerlijke punch (thee met bessensap, sinaasappel en véél rum) werd geschonken. Gelukkig maakte dat veel goed.
Het plan was dat we na het diner bij Martinelli (nee, geen schnitzels of bratwurst, maar Italiaanse heerlijkheden) nog over de Rathausmarkt (prachtig verlichte bomen en het Rathaus zelf met schitterende adventsvensters) zouden lopen. Maar in Wenen kom je na 10 uur 's avonds in een donkere stad terecht, alle vertier was over! Na een nacht van amper 4 uur slaap en een vermoeiende dag reizen is het echter geen straf om op tijd naar bed te kunnen.
Op zondagochtend moesten er plannen gesmeed worden voor de verdere samenwerking tussen de wetenschap en de probioticabedrijven. Prachtige ideeën rolden over tafel met af en toe uitstapjes naar de wereldgeschiedenis en vrouwen aan de macht. Voor een buitenstaander moet het eruitgezien hebben of we oude vrienden waren die enorm veel plezier met elkaar hadden! Om half 12 werden we dan ook echt weggekeken van de ontbijttafel door het hotelpersoneel.
De uren die ons nog restten in Wenen hebben we in het Kunsthaus doorgebracht, ontworpen door Hundertwasser en ook meteen het permanente onderkomen van het grootste deel van zijn werk. Fantastich wat die man allemaal gemaakt heeft. Het maakte ook meteen onze kijk op Oostenrijkers weer helemaal goed - niks somber en netjes, maar vrolijke kleuren en veel originele ideeën sieren zijn bijzondere werk. Een heerlijke afsluiting van een wonderlijk weekend Wenen.