Wonderschoon Wallonië?

Voor de proloog van de Giro d'Italia werd dit jaar het plaatsje Seraing uitgekozen, net onder Luik. Omdat in dit geval een stukje Italië opeens heel dichtbij kwam, reden we op een zonnige zaterdag naar België. Buiten Seraing waren op parkeerplaatsen die bij het vliegveld van Luik horen voldoende gratis plaatsen gecreëerd en met bussen werden we naar het centrum vervoerd. Prima geregeld dus.
In Seraing aangekomen zagen we vooral veel roze, dé kleur van de Giro. Speciaal voor de gelegenheid was ook een groot aantal Italiaanse motoragenten meegekomen, er waren zelfs Italiaanse ambulances uit Milaan. Het weer werkte, op één flinke bui na, ook prima mee. Het sfeertje was heel zomers.
De wedstrijd zelf was een individuele tijdrit voor alle 198 renners, er werd om de minuut gestart en er moest een parcours van 6,2 km worden afgelegd. Dat betekent voor de toeschouwers ruim 3½ uur wielerspektakel. Er zat zelfs een heus colletje in deze proloog, er was dan ook écht iets te zien!
Tot zo ver de mooie wielersport, de omgeving waarin de wedstrijd plaatsvond was een ander verhaal. Seraing in Wallonië of all places, hoe zijn ze ooit op dát idee gekomen? Alles wat je je bij een Waalse industriestad voorstelt, klopt voor Seraing. Vies, vervallen, stank etc. Er was niet eens moeite gedaan om de bouwvallen te verbergen of tijdelijk op te knappen. Voor het oog van de hele (wieler)wereld stond het stadje er te verkommeren, troosteloos en smerig.
Denk aan een vergelijkbaar evenement in Nederland en je kunt je meteen voorstellen dat er van tevoren flink gewerkt en opgeknapt wordt. Eigenaars van bouwvallige panden worden aangeschreven dat ze (in ieder geval aan de straatzijde) het een en ander op moeten knappen en de betreffende gemeente zal zeker ook zelf aan de slag gaan. Langs de route moet alles er tiptop uitzien. Overal worden prullenbakken neergezet om mensen aan te moedigen de straat netjes te houden.
Zo niet in Seraing, op het parkeren na en de geplaatste dranghekken was er niks van enige voorbereiding door de gemeente zelf te merken. Afvalbakken waren er ook niet, het laat zich raden waar iedereen de lege colablikjes en meer heeft achtergelaten. Na afloop trok het toeschouwerslegioen weer naar de bussen en bleef Seraing in al zijn vergane glorie verlaten achter.