De Kerstman is aangekomen...

De Kerstman is aangekomen in Nederland (Noordwijk om precies te zijn), het moet niet gekker worden! De Sint is nauwelijks vertrokken, de cadeaus nog lang niet uitgepakt en het volgende feest van de hebzucht staat alweer voor de deur. Want om kerstmis te vieren hebben wij in Nederland echt geen Kerstman nodig, pakjes onder de boom was hier nooit een traditie.
Er zijn mensen die daar wel voor kiezen, maar dan geven ze elkaar iets leuks met kerstmis i.p.v. met sinterklaas. Inderdaad, die mensen hebben daarvoor gekózen.
Maar als nu ook al de Kerstman officieel in Nederland ingehaald wordt, valt er niet meer zoveel te kiezen. Dan zijn er verwachtingen gewekt bij alle kinderen die de Kerstman welkom heten!
Voor ons zal er met kerstmis in ieder geval geen Kerstman aanwezig zijn, alhoewel wij het wel leuk vinden om zo af en toe een kerstmuts op te zetten. Gewoon voor de meligheid en omdat het zo mooi bij de kerstboom kleurt.
Want dat doen wij ook, een kerstboom zetten. Twee zelfs. Nu nog niet, maar volgend weekend wel. Een week voor kerstmis, alles op zijn tijd.
De kerstkaarten zijn al wel verstuurd en ook de nieuwsbrief moest in elkaar gezet worden. Met 2 weblogs als een soort 'backup' voor mijn geheugen viel dat dit jaar eigenlijk wel mee. Het is ieder jaar weer een leuk karwei om even terug te kijken op wat er allemaal is gebeurd. Als de nieuwsbrief eenmaal geschreven is, moet er nog een vertaling in het Engels achteraan om het compleet te maken. Leuk voor onze vrienden in de USA en Australië.
Zo komen wij langzaam in de kerstsfeer.
Aan het weer is dat nog niet te merken, alleen het vroeg invallen van de avond lijkt te kloppen. Maar de temperatuur is te hoog en er valt veel te veel regen. Deze week stormde het zo hard dat mijn paraplu uit mijn handen vloog toen ik op de bus stond te wachten. Die bus was nog wel op tijd, maar de trein in Cuijk had vertraging door het weer. Mijn zorgvuldig geplande reis begon dus al fout, maar in Nijmegen bleek ook de trein naar Arnhem vertraging te hebben. Ondanks de NS was dat gedeelte van de trip dus weer goedgekomen.
In Arnhem werd ik bijna van de trap geblazen toen ik van het ene naar het andere spoor moest, maar verder verliep de treinreis volgens het boekje.
In Utrecht waaide het al net zo hard en onderweg naar de aula zag ik overal prullenbakken met kapotgewaaide paraplu's. Ik was op weg naar een promotie, want het was weer zover dat ik getuige was van een mooi optreden in de senaatszaal van de Universiteit van Utrecht.
Tijdens de promotie ging het buiten onverminderd te keer, zelfs harde donderslagen drongen op een bepaald moment de plechtige ruimte binnen. Maar de promovendus ging onverstoorbaar door! Met zijn aangeboren flair verdedigde drs. L.P. van Minnen zijn thesis en mag zich nu dus dr. L.P. van Minnen noemen. Buiten was het uitbundig herfst maar binnen scheen de zon!