De ietwat Franse titel van dit stukje is niet om iemand te misleiden, maar meer een toevallige samenloop van omstandigheden. Vandaag hadden wij weer een promovendus met vriendin (een vrolijke Australische) op bezoek voor het traditionele prepromotie-diner. De zaterdag voor zo'n belangrijke gebeurtenis nodigen wij de promovendus met aanhang uit voor het eten en natuurlijk om op die avond elkaar op een andere manier te leren kennen dan louter op professioneel gebied. Het was dan ook weer heel leuk en ondanks het leeftijdsverschil hebben wij de hele avond weer volop gepraat en gelachen. Zo leerden we van de jonge gasten dat er in Australië weer een hele nieuwe rage op ijsgebied is: Cold Rock Ice. Je kiest eerst de smaken ijs die je wilt gaan mengen, vervolgens kies je daar wat smarties, chocolaadjes of spickles bij en dan wordt alles gemengd. Dat mengen gebeurt op een ijskoud marmeren blad, vandaar de naam Cold Rock Ice. Lijkt me een leuke formule, we wachten maar af wanneer we dit in Nederland tegemoet kunnen zien. Maar behalve over ijs werd er natuurlijk over de promotie gepraat en over de spanning die dat met zich meebrengt. Voor ons bekende verhalen, maar iedere promovendus ontdekt op een bepaald moment dat het nu écht wordt. Dat het ergens over gaat. Dat hij of zij daar straks zelf zal staan om het proefschrift te verdedigen. Een serieuze hindernis die nog genomen moet worden voordat er opgelucht ademgehaald kan worden. En daarom vinden wij zo'n avond vlak voor de promotie zo belangrijk. Die avond verloopt gelukkig uiteindelijk meestal verrassend ontspannend.
Verrassend dat zijn ongetwijfeld ook de surprises die op dit moment in elkaar geknutseld worden door Ger. Ieder jaar met Sinterklaas vieren wij met het hele gezin 'surprise-avond', alhoewel je het woord surprise voor het grootste deel met een korreltje zout moet nemen. Wij maken wel pakjes en gedichten voor elkaar, maar de klassieke surprise wordt slechts door één van ons in ere gehouden. Van huis uit is Ger gewend om ingewikkelde verrassingen te bedenken als het op sinterklaascadeaus aankomt. Daarbij werden ook heel lange gedichten gemaakt. Hoe 'slimmer' de surprise en hoe langer het gedicht, hoe meer lof je ten deel viel in het gezin Rijkers. Dat werkt dus blijkbaar door in iemands leven, want surprises maakt Ger nog steeds. Hij doet dat niet voor één persoon, wij trekken ook geen lootjes. Nee, Ger maakt voor alle andere gezinsleden een heuse surprise mét gedichten. En zoals dat altijd al geweest is, Ger laat het spannend tot op het laatste moment. Ger werkt het liefst onder druk, dat hoort ook bij de surprise-traditie: pas als de surprise-avond begint, hoeft alles klaar te zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten