...ongelofelijke haast. Dat is zo ongeveer het gevoel waar ik deze week last van had en waarschijnlijk de hele komende week nog niet van verlost zal zijn. 'Nog zoveel te doen', ook al zo'n nummer (Toontje Lager) dat me voortdurend door het hoofd spookt.
Tussen het rijmen en dichten door, wat overigens helemaal niet zo wil vlotten als ik wel zou willen, moet er nog van alles gebeuren.
Al werkende kwam ik deze week tot de ontdekking dat ik hopeloos tekortschiet in mijn PHP-kennis en dat ik daar dus nodig wat aan moet doen. De voorwaarden daarvoor zijn nu geregeld, nu moet ik het dus nog gaan DOEN! Snel graag, want ik heb het hard nodig om er meer over te weten...
Vorige week had ik ter ere van een dierbare bezoekster een lekker brood gebakken, dat is zo goed bevallen dat ik er deze week nóg 3 gebakken heb en voor volgende week staan er al weer 2 op het programma. De inwendige mens wil ook wel eens wat...
Al surfende op het internet kwam ik deze week een bekende naam tegen, namelijk die van een héél vroeger correspondentievriendinnetje. Ja, dat deden wij toen echt: brieven schrijven met een leeftijdgenootje in een andere plaats. In dit geval met iemand uit Almelo, vanuit Deurne gezien echt ver weg dus. Sinds 1970 nooit meer iets van elkaar gehoord en opeens vormt zich dan weer een mogelijkheid voor hernieuwde kennismaking. De eerste mails zijn verstuurd en we blijken het allebei leuk te vinden...
Deze week reed ik voor mijn donderdagse 'moedervisite' naar Deurne, maar daar aangekomen was er echt helemaal nérgens een parkeerplek te vinden. Het regende dat het goot en na 2 rondjes door het dorp zonder mijn auto kwijt te kunnen, won de haast het weer en reed ik onverrichterzake maar weer naar huis. Als dat geen voorbeeld is van 'verloren tijd'...
Stonden er voor komende week al 2 'jufdagen' op het programma, heb ik me vrijdagmiddag ook nog laten strikken voor een extra dag en zal ik dus in die drukke 5-decemberweek 3 dagen voor de klas staan. Maar leuk is dat wel, druk of niet zal me dan een zorg zijn...
Morgen, zondag, de rustdag van de week, ga ik in ieder geval overdag lekker genieten van een ontmoeting met 3 vriendinnen om weer eens heerlijk bij te kletsen. Dan zetten we de haast gewoon even opzij en hebben een heerlijk ontspannende middag...
Volgende week zaterdag komt er weer een promovendus eten met zijn vriendin. De plannen voor het menu liggen bijna vast, natuurlijk staan daar weer allerlei gerechten op die ik niet alle dagen klaarmaak. Een beetje de zenuwen daarover heb ik al, maar het wordt vast lekker en leuk...
Hoe ik voor 3 december - dan vieren we met het gezin surprise-avond - alles voor elkaar moet krijgen, is op dit moment nog volstrekt onduidelijk. Maar dat het gaat lukken, staat zo vast als een huis. Zo gaat het ieder jaar. Uit een gevoel van 'Opzij, opzij, opzij' worden in 'ongelofelijke haast' vaak de mooiste gedichten gewrocht. Op tijd beginnen, ik zal het nooit leren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten