Uit de klot getrokken

Dit weekend fietste ik samen met mijn vriendin terug in de tijd. Als echte dochters van De Peel, peddelden wij op ons gemak van 'De Hei' naar Griendtsveen. De Liesselseweg over en vrijwel meteen linksaf over de Breemortel richting Hanenberg. Hier haalde ik vroeger de lottoformulieren voor de jeugdsoos in de Zeilberg op. Erg veel veranderd is het gelukkig nog niet. Over de Veghelsedijk en een klein stukje Snoertsebaan kwamen we op de Griendtsveenseweg terecht. Een rechte weg waarop we al fietsend heerlijk bij konden kletsen over vroeger en nu. Onder het spandoek BOKKENOLLEN door fietsten we het Limburgse dorp in, waar we bij een van de eerste huizen even stopten om een lekkere pot eigengemaakte jam te kopen. Voor de deur stond een rek met daarop pruimen- en bramenjam en diverse potten sap. De prijzen waren duidelijk aangegeven en op een bordje erbij stond: "Geld door de brievenbus s.v.p."! Wat een vertrouwen, de tijd heeft hier echt stilgestaan.

In Griendtsveen stopten we voor een kop koffie bij Herberg De Morgenstond, maar alhoewel het al bijna 11 uur was, zag het terras er helemaal verlaten uit. Het duurde zelfs nog even voordat er iemand de bestelling op kwam nemen. Maar zoals het zo vaak gaat in dit soort situaties, toen wij er eenmaal aan de koffie (met proemenvlaai en appeltaart) zaten, kwamen er meer fietsers en wandelaars op het terras zitten.

Onze volgende stop was bij het begin van een wandelroute in natuurreservaat De Mariapeel. Hier heb ik al veel voetstappen liggen; toen wij ons huis in Meijel nog hadden, gingen wij hier vaak met de hond wandelen. Het is een prachtig gebied, waar je nog echt voelt wat de peelgrond eigenlijk is: een elastische turflaag (dialect voor turf = klot) die lekker meeveert bij iedere stap die je zet. Volgens mij moet hier het plaatselijk gezegde 'Uit de klot getrokken' ontstaan zijn...
(Voor de mensen die níet uit De Peel komen: je bent uit de klot getrokken als je in De Peel geboren bent)

Van wandelen en fietsen krijg je honger en daarom reden wij vervolgens over de Soemeersingel naar het Brabantse Helenaveen. Daar hebben ze geen proemenvlaai, maar próimenvlaai! Wij hadden echter behoefte aan een wat stevigere hap en bestelden daarom bij eetcafé De Halte huisgemaakte soep en vervolgens een Pistoletje Peelham (uiteraard stond er ook een Pistoletje Turfsteker op de kaart). De Halte lijkt wel een verzamelpunt van alle fietsers in De Peel en het was er dan ook behoorlijk druk.
Helemaal opgeknapt van de fietstocht, het wandelen en niet te vergeten het nodige bijpraten, fietsten wij vervolgens over de oude Peelstraat, de Kanaalstraat, de Snoertsebaan en de Hanenbergweg weer terug naar De Hei. Daar konden we nog ruim voor 5 uur mijn huurfiets weer inleveren.

Deze week op Station Mill: Plannen en plannenmakers