zondag 21 oktober 2007

Van hot naar her en van Cuijk naar Terschuur




Het nadeel van iedere week een bijdrage leveren aan deze weblog, is dat er dan voor je gevoel ook iets gebeurd moet zijn dat de moeite waard is om te beschrijven. Nou kabbelen bij ons de meest weken net zo kalmpjes voorbij als bij de meesten van jullie, dus dat geeft nogal eens kopzorgen. Neem nou deze week: behalve de gewone dagelijkse dingen viel er niet veel te beleven. Na een geweldig weekend met een drukke verjaardag en de daarbij behorende op te ruimen rommel op zondag, begon de week rustig op maandag. Op dinsdag werd het nog rustiger, want omdat 'het boek' van Ger bijna is afgerond, was hij 2 dagen in Groningen voor de laatste puntjes op de i. Dat betekende dat ik dinsdag zelfs geen rekening hoefde te houden met een bepaalde etenstijd en daardoor zat ik om half 8 nog te werken in een inmiddels donker kantoor. Het schijnsel van de pc gaf net genoeg verlichting om de presentatie te maken waar ik mee bezig was. Ook de woensdag ging zo in volstrekte harmonie voorbij, dat is ook niet zo moeilijk als je alleen met de beestenboel thuis bent. Behalve op de markt zag ik die dag dan ook geen andere mensen en kon ik heerlijk doorwerken aan de powerpoints die ik voor mijn afspraak op donderdag nodig had. Die donderdag was opeens wél een drukke dag: 's ochtend was er eerst de cursus portret- en modelboetseren en 's middags stond er een bezoek aan een potentiële klant op het programma. Daarom was ik al erg vroeg uit de veren, want voordat mijn dag begint, klim ik 's ochtends altijd eerst op mijn speedbike om aan mijn dagelijkse hoeveelheid bewegen te komen. Dat is hárd nodig als je door je werk voornamelijk een zittend leven leidt. Om half 9 reden we naar Cuijk, waar de cursus gegeven wordt door beeldend kunstenaar Marcel Joosen (voor werk van hem, klik hier). Na een paar weken van vooral oefenen met de klei en het onder de knie krijgen van wat basisvormen, zou er deze keer voor het eerst een echt model aanwezig zijn. Het valt niet mee om enige gelijkenis in de kleikop te kneden, maar we doen allemaal ons best. Er werd in ieder geval zó geconcentreerd gewerkt, dat het behoorlijk stil was in het lokaal. In dergelijke gevallen vliegt de tijd en dat was ook hier het geval. Het voorlopige resultaat werd goed omwikkeld met vochtige doeken en ingepakt in een afgesloten plastic zak, zodat de volgende les de klei nog goed te bewerken is. 's Middags stond me een rit van ruim een uur te wachten naar Terschuur, maar nog maar net vertrokken, stuitte ik op de A73 al op de eerste file. Gelukkig was ik vroeg van huis gegaan, rekening houdend met het verkeer op de Nederlandse wegen, en kwam ik op de afgesproken tijd bij de klant aan. Daar werd ik vriendelijk ontvangen, ook door de hond, en hadden we een prettig gesprek over een op te zetten website. Daar kan ik voorlopig weer mee aan de slag. Op vrijdag kreeg ik een verrassend telefoontje van een andere mogelijk klant en voor volgende week staat er ook al een afspraak gepland die nieuwe perspectieven biedt. Kortom, genoeg te doen op zakelijk gebied.
Zaterdag moesten er nodig sportschoenen gekocht worden in Den Bosch. Dat moest perse daar omdat daar een volle stempelkaart van de ING Business Run om te ruilen was voor een paar nieuwe hardloopschoenen voor Ger bij Runnersworld. Nou is het nooit een straf om naar Den Bosch te gaan, dus dat hadden we er graag voor over.
's Avonds reden we naar Maarssen, aten onderweg bij vreetschuur Van der Valk in Vianen (volle bak, we schatten dat er toch zo'n 400 mensen tegelijkertijd zaten te eten, en toch waren we in een uur klaar!), waar we uitgenodigd waren op een promotiefeest. Daar troffen we een aantal oude bekenden en in plaats van het uur dat we van plan waren te blijven, werden het er bijna 3. We waren daarom niet zo vroeg thuis als we gewild hadden, maar de fietstour die we voor vanochtend bedacht hadden, hebben we toch gedaan. Wel iets later, maar nog voordat het begon te regenen, zijn we weer heerlijk door de regio wezen 'racen'. Dat laatste valt trouwens wel mee, want we werden onderweg regelmatig ingehaald door 'echte' wielrenners, die hun verzet een tandje hoger hadden staan en waarvan de benen wat sneller ronddraaiden dan die van mij.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten