Michelinster voor Negenmannen?

Gisteravond waren wij weer eens in ons favoriete restaurant in Boxtel: De Negenmannen. Het is altijd een feest om daar te gaan eten, alles klopt er. Dat begint al bij de ontvangst, nog voor je de deur helemaal open hebt, staat er al iemand die je gastvrij binnenleidt. Je jas wordt aangenomen en je wordt vriendelijk naar je plaats gebracht. Ook de 'aankleding' van het restaurant is goed, niet te overdadig met veel frutsels, maar smaakvol en met voldoende ruimte tussen de tafels. Waar je ook zit (en we hebben al veel verschillende plekken gehad), je voelt je overal prettig.
Als je eenmaal aan tafel zit, hoef je niet lang te wachten op een vriendelijke jongen die komt vragen of je een aperitief wilt gebruiken. Hij doet daarbij de suggestie om de aperitief van het huis te proberen en dat bleek een heel goed idee.
Vervolgens begint het feest met het 'broodritueel' zoals wij dat zelf noemen: op het bordje links naast je bord wordt een minibroodje gelegd, er wordt voorzichtig wat olijfolie in het kommetje geschonken en van de roomboter wordt met een pincet het beschermpapiertje verwijderd. Dat gebeurt met zoveel zorg, dat het een genot is om naar te kijken.
Dan krijgen we de kaart aangeboden. Er is veel keus, maar het is geen boekwerk dat uren vraagt om doorgenomen te worden. Wij hebben trouwens nog nooit à la carte gegeten bij De Negenmannen, maar gaan altijd voor een bijzonder menu. In vorige blogs was daar al wel eens ooit wat over te lezen, zoals bijvoorbeeld het verhaal van de 'vergeten groenten'. Gisteravond twijfelden we tussen het verrassingsmenu (dat iedere keer weer een préttige verrassing blijkt te zijn) en het 'herfstgerechtjes'-menu. Dat laatste is een 6-gangen diner van kleine hapjes met begeleidend wijnarrangement. Súper, de keus was gemaakt.
Inmiddels zijn wij aardig wat gewend bij De Negenmannen, maar ook gisteren werden wij weer aangenaam verrast door de amuses die we voorafgaand aan het diner voorgeschoteld kregen. Mousse van witlof? Heerlijk! Hartig pruimenkoekje? Erg lekker! En daarbij ook nog een minikopje bouillon.
Bij iedere gang die vervolgens doorkwam, kregen wij een passende wijn ingeschonken door gastvrouw én deskundig sommelier Saskia Hermans. We dronken o.a. een Franse Pinot Blanc uit de Elzas en een Pinot Grigio uit Italië, maar ook een Picpoul de Pinet en een Cuvée Saint Adrien uit de Languedoc.
De 6 verschillende gerechten waren heerlijk, inderdaad klein, en goed op elkaar afgestemd. De gemarineerde kalfslende, de krachtige hazenbouillon, de scampi's op een preibedje, de zeebaars met puree van pastinaken, de patrijs en tenslotte het overheerlijke dessert met mousse van amarenen.
Tijdens het eten vroegen wij ons in alle ernst af waarom dit restaurant geen Michelinster heeft. Zijn de 'inspecteurs' hier nog nooit geweest? De vergelijking met andere restaurants waar ze wél mogen pochen op zo'n ster, kan De Negenmannen zeker doorstaan. Waar moeten we zijn om Jos en Saskia Hermans voor te dragen...?