Deze week stond bij ons bijna helemaal in het teken van Sinterklaas met daarbij een vleugje Kerst. Volgens onze inmiddels al jarenlange traditie vieren wij sinterklaas met veel pakjes, gedichten en versjes en natuurlijk surprises. Eveneens een traditie van jaren is onze gewoonte om daar pas op het allerlaatste moment mee te beginnen. Waarschijnlijk speelt daarbij in ons achterhoofd dat de beste prestaties onder hoge druk geleverd worden. Maar dit jaar spande toch wel de kroon in het tarten van de deadline. Normaal doen we toch op zijn minst het weekend voor de gekozen datum wat sintboodschappen en hebben dan alvast een idee in ons hoofd wat het allemaal moet worden. Zo waren we dat ook dit jaar van plan, ik schreef daarover de vorige weken al hoopvol dat we misschien in Verona of Wenen wat zouden vinden. Keus was er genoeg, maar de inspiratie ontbrak er totaal. Wellicht werd dit veroorzaakt door de vreemde omgeving, we werden overvallen door tevéél glitter en klatergoud. Kortom, het effect was dat we overladen werden met ideeën en daardoor net zoals je bij oververmoeidheid niet kunt slapen, niet konden kiezen. We begonnen dus maandag aan een volle week, waarin stapels werk op ons lagen te wachten, met het vooruitzicht van een leuke sinterklaaszaterdag zonder dat we ook maar iets hadden bedacht of gekocht.
Behalve de wetenschap dat er nog flink creatief moest worden gedaan, lag er ook nog de zelf opgelegde verplichting van de jaarlijkse nieuwsbrief te lonken. Ieder jaar móet onze kerstkaart met ons hele verhaal van het afgelopen jaar perse de dag ná sinterklaas (6 december dus) de deur uit. Ook zo'n traditie die gegroeid is en waar ik graag aan vast wil houden. Vooral omdat daarop altijd zoveel positieve reacties komen, ook zakelijk gezien. Alhoewel dan voor die laatste - zakelijke - kant de nieuwsbrief niet hoeft te worden toegevoegd, die is alleen voor familie en vrienden.
Een week heeft zeven dagen, in deze sinterklaasweek had ik er maar 5½ om alles voor elkaar te krijgen. En natuurlijk lukte het allemaal weer. Zelfs met de surprises van Ger, die op donderdagavond nogal moedeloos kwam melden dat het écht niet zou gaan lukken. Gekukkig doen wij daarover niet zó geheimzinnig dat ik niet kon helpen. Met het nodige knip- en plakwerk bijvoorbeeld en het uitzetten van een routekaart.
Het werd zaterdag en tot op het laatste moment werd hier in huis gedicht, getypt, geprint en ingepakt. Maar toen was het dan zover, we zaten er helemaal klaar voor.
Wij als gezin van 6 zaten als kleine kinderen zo blij te wachten op het eerste pakje. Wie mocht er beginnen? De gedichten hadden vaak hetzelfde onderwerp. Oh, oh wat kennen wij elkaar goed. Zelfs aan de hond was gedacht, nooit geweten dat er een speciaal kookboek voor honden bestond! De surprises zorgden voor de beoogde verrassingen: verbanden moesten worden gelegd, ons eigen 2 voor 12 spel werd gespeeld, een virtuele fietstocht werd afgelegd mbv de tof-tof (TomTom kan op gaan letten voor serieuze concurrentie), er was zelfs een kerststal met een verrassende ezel en natuurlijk een Kerstroos, en de jaarlijkse soundcheck werd gespeeld. Die laatste krijgt met Kerstmis een vervolg, die had namelijk nét iets meer tijd nodig om helemaal perfect te zijn.
Het was me het heerlijke avondje wel, volgend jaar toch maar weer eens op tijd beginnen...
Deze week op Station Mill: Nog maar een keer: het Centrumplan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten