Net zoals de The Mama's & The Papa's droom ik nu van warme zomers als ik naar buiten kijk. De bekende song 'California dreaming', die op nummer 89 staat in Rolling Stone's list of The 500 Greatest Songs of All Time is op een koude avond in New York geschreven en gaat over een man die verlangt naar de warmte van California. O, wat herkenbaar voor mij. Ik heb me de laatste paar dagen al vaak terug gewenst naar Sydney, maar Los Angeles is wat mij betreft ook prima. Met weemoed denk ik terug aan de hitte in Arches National Park in Utah waar wij van de zomer liepen te puffen. Of de verzengende temperaturen in Brisbane waar we nog maar 7 weken geleden in hempje en korte broek de koelte van het stadspark opzochten. Waarom zijn we niet geëmigreerd naar een warm(er) land toen we nog jong waren? In iedere winter zijn er wel een paar momenten dat ik dit bedenk, maar dit jaar krijg ik het niet uit mijn hoofd. Wat zou ik nu graag in Australië wonen, of in California of welk ander geciviliseerd oord dan ook, als het er maar warm is!Gezien onze leeftijd is dat echter geen reële optie meer, voor Australië heb je na je 45ste al bijna geen kans meer op een skilled visum en voor 'visitors' boven de 55 (en dat zijn wij ruim) geldt dat je welkom bent als je een aanzienlijk financiële investering in je nieuwe land wilt doen (zoals bijvoorbeeld een bedrijf opzetten met minimaal 10 arbeidsplaatsen). Een bom duiten meebrengen helpt dus wel, maar dan moet je die wel hebben.
Ook voor Amerika gelden er veel regels om je er permanent te kunnen vestigen. Behalve veel geld moet je er ook veel geduld voor hebben. We hebben er al eens een jaar gewoond en ik kan me uit die tijd herinneren hoeveel moeite het me kostte om er een werkvergunning te krijgen. Toen dat uiteindelijk gelukt was, was ons jaar bijna om en heb ik van het hele plan om daar te werken maar afgezien. En toen was ik nog héél jong en het ging alleen maar om een baan die door geen enkele Amerikaan ingevuld kon worden, namelijk Nederlandse les geven op een speciale school voor Nederlandse kinderen.
Het zal dus wel bij dromen blijven, die 'emigratieplannen' van ons die steevast iedere winter terugkomen. Tijdens een gesprekje hierover op een kerstborrel opperde iemand dat we dan maar 'gewoon' ieder jaar moesten gaan overwinteren in Sydney: onze Europese zomers hier blijven en de zomer down under daar vieren. Dat klinkt wel erg te mooi om waar te zijn en zal in ieder geval niet kunnen voordat we aan ons pensioen toe zijn. Maar het blijft een leuk idee!
Die winterdagen mogen voor mij nu wel ophouden. Sneeuwliefhebbers hebben voldoende hun hart kunnen ophalen en voor de Elfstedentocht is het ijs dat er nu ligt niet geschikt. Volgens de Friese IJsbond is er eerst een flinke dooiaanval nodig om alle sneeuw die nu op het ijs ligt (en het bobbeltjesijs eronder) te laten verdwijnen. Pas als er daarna weer een lange periode met strenge vorst komt, kan er een Elfstedentocht gereden worden (lees hier meer).
Dus eerste de sneeuw weg zodat we weer zien in wat voor wereld we leven en daarna zien we wel weer. Het duurt nog wel even voordat de lente komt.
Deze week op IMMUUN: Cleopatra
Deze week op Station Mill: Sneeuw maakt stil
Geen opmerkingen:
Een reactie posten